ย้อนรอยแห่งกาลเวลา
วันชัย โรจน์แสงรัตน์
ค้างคาวสามตัว

๐ เป็นเรื่องของค้างคาว เริ่มเรื่องราวได้เล่าไว้
ตัวหนึ่งยังอ่อนวัย เริ่มบินได้ยังไม่แข็ง
ตัวหนึ่งซึ่งชรา เริ่มอ่อนล้าท่าอ่อนแรง
อีกตัวยังกล้าแกร่ง แฝงกำลังยังฉกรรจ์

๐ สามตัวมีครัวบ้าน เป็นถิ่นฐานบนเขานั่น
โพรงใหญ่ใช้ร่วมกัน ตอนกลางวันต่างหลับใหล
ราตรีที่มาเยือน เหมือนมาเตือนให้บินไป
ออกหาอาหารไว้ เลือดสดสดมาซดกิน

๐ ตัวเล็กขอบินก่อน ไม่สังวรว่าหัดบิน
แต่แล้วความไม่ชิน บินไม่ไกลไร้อาหาร
ตัวหนุ่มว่า"ฉันเอง เอ็งยังด้อยประสบการณ์ "
ตัวหนุ่มหายไปนาน ไม่ได้การเช่นเดียวกัน

๐ อ้างว่าเหยื่อหายาก ใยลำบากมากเช่นนั้น
เคยได้อยู่ทุกวัน พลันมาพลาดประหลาดเหลือ
ตัวปู่ว่า "กูเอง แหม ! ทำเบ่ง ไอ้สากกะเบือ"
"อาหารออกเหลือเฟือ ถ้าไม่เชื่อ เอ็งคอยดู"

๐ ผลุนผลันบินออกไป ชั่วอึดใจกลับแล้วปู่
ปากแดงมาให้ดู เลือดเห็นอยู่ยังย้อยไหล
แปลกใจให้งงงัน ไม่นึกฝันช่างทันใจ
ปู่ทำได้อย่างไร ต้องบอกไปให้ทั่วกัน

๐ "ปู่เก่งจังเลยครับ" โห่ร้องรับกันเสียงลั่น
ปู่จ้องมองตัวสั่น ถามสั้นสั้น มันสงสัย
"เอ็งเห็นกันไหมนั่น หน้าโพรงนั้นมีต้นไม้ ? "
"เห็นครับ" รับโดยไว " นั่นปะไร กูไม่เห็น "....อูยยย !



**๑๕/๒/๒๕๕๔