เรื่องเชี่ยวชาญการนอนวัดต้องบอกว่าเชี่ยวชาญมาก เพราะมีวัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมหลายแบบ ตั้งแต่เพื่อสำรวจว่าวัดไหนมีครูบาอาจารย์ที่ถูกจริต ฟังธรรมแล้วไม่เกิดวิจิกิจฉา แปลว่าความลังเลสงสัย

ปกติเป็นเด็กก็ชอบสงสัย อ่านวรรณคดีก็ต้องตีให้แตกเป็นเรื่องๆ ไป จบบทนี้ตามต่อไปจนจบหลับคาหนังสือ พอเห็นเพื่อนบางคนชอบฟังเพลง ก็ฟังด้วย เห็นพ่อแม่ชอบไปวัดก็ไปด้วย จึงได้กลิ่นวัดเป็นเด็กวัดมาตั้งแต่เด็ก

พอได้มารับใช้ “หลวงเตี่ย” ต้นตระกูลอุดมการณ์สอนเด็กไทยในต่างแดนก็อาสาจนหลวงเตี่ยขึ้นสวรรค์ไปแล้วก็ยังไม่เลิกทำจนบัดนี้ แถมทำวิจัยก็เรื่องเหล่านี้ ไปสัมภาษณ์พระสงฆ์ ชุมชน ผู้ปกครอง เด็กๆ ก็ยังไปถามจนรู้ว่าเด็กบอกว่า “ผู้ใหญ่ชอบนินทากัน” อายเด็กบ้างไหม รู้ภาษาไทยดีคงเพราะฟังผู้ใหญ่นินทากันนี่ละกระมัง

สมัยก่อนเริ่มมาวัดใหม่ๆ ทางอเมริกาก็ตื่นเต้น ทางไทยก็เตรียมตัวกันเพียบ ลงจากเครื่องบิน กล้องจับเหมือนดาราเกาหลีโผล่มาสนามบินสุวรรณภูมิ (ฝอยมากไปหน่อย) แต่เรื่องจริงนะพี่น้อง แน่ะสำนวนม็อบแท้ๆ เลย สอนไป ผู้ปกครองพาเที่ยวไป สมัยนั้นมาแรกๆ บุกเบิกเป็นคนรักใครรักจริง ที่ไปกันทั้งโขยงก็ตอนคณะของคุณหมอบุญศรี คุณหมอสุรภิน พาไปลาสเวกัส และอีกหลายครอบครัว ยามสอนเราสอน ยามพักผ่อนก็มีน้ำใจชุมชนเข้าคิวกันมา รับน้ำใจแทบไม่หมดก็ถึงกำหนดลากลับ คุณวิรัช โรจนปัญญา ก็เป็นเจ้าของน้ำใจที่พาพวกเราสาวน้อย มี อ.อำไพ อ.สุมน อ.ประภาศรี อ.ไขสิริ ไปเที่ยวชมโรงถ่ายภาพยนตร์ฮอลลิวูด ชมสวนกุหลาบ ดูซ้ำๆ อยู่นั่นแล้ว จนไปได้โครงการ Ambassader College พาคณะอาจารย์คณะครุศาสตร์จุฬาฯ มาดูงาน แลกเปลี่ยนไปสอนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนสาธิต จุฬาฯ ทุกกิจกรรมไม่พ้นวัดไทยลอสแองเจลิสของพระเดชพระคุณหลวงเตี่ยต้นตระกูลโรงเรียนวัดไทยน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน

การนอนวันไทย ไม่ใช่อยู่เฉยๆ จะมานอนได้ วัดเกิดจากศรัทธาของผู้สร้างคือชุมชนไทย เป็นสมบัติธรณีสงฆ์ ต้องได้รับฉันทนุมัติจากท่านเจ้าอาวาส แขกจะไป ไทยจะมา ถ้าเป็นวัดใหญ่ๆ อย่างวัดไทยลอสแองเจลิส เดี๋ยวนี้มีวัดใหญ่อีกแห่งที่ไม่ใหญ่เฉยๆ มีศิลปะ สถาปัตยกรรมการก่อสร้างที่งามมาก ดูเป็นธรรมชาติ ไม่มากไม่น้อย ปัจจุบันยกให้วัดวอชิงตันพุทธวนาราม ตั้งอยู่เมืองออเบิร์น รัฐวอชิงตัน บินจากเมืองไทยถึงสนามบินซีแอตเทิล ทาโคม่า ก็ใกล้วัดไปมาสะดวกไม่ต้องต่อข้ามทวีป

วัดนี้เคยมาเมื่อสักสิบปีก่อน ห้ามถามว่าปีไหน เอาเป็นว่าตั้งแต่ท่านเจ้าอาวาสรูปเดิมยังไม่มรณภาพ ปีนี้ได้กราบท่านเป็นรูปปั้นอนุสาวรีย์ที่แสดงถึงความประทับใจในศาสนกิจของอดีตท่านเจ้าอาวาส ที่มีผลงานสร้างวัดจนรุ่งเรืองถึงปัจจุบัน

ท่านเจ้าอาวาสปัจจุบันคือ พระบูลธรรมวิเทศ (บุญเลี้ยง ปุญญรกฺขิโต)

สัมโมทนียพจน์
พระบูลธรรมวิเทศ (บุญเลี้ยง ปุญญรกฺขิโต)
เจ้าอาวาสวัดวอชิงตันพุทธวนาราม
เมืองออเบิร์น มลรัฐวอชิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา

วัฒนธรรมเป็นวิถีชีวิตของคนในสังคม มีแบบแผนการประพฤติปฏิบัติที่ดีงาม แสดงออกถึงความรู้สึกนึกคิดในสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งสมาชิกในสังคมให้การยอมรับและปฏิบัติร่วมกัน เป็นต้นว่า ภาษา มารยาท การแต่งกาย พิธีกรรม ศิลปกรรมและกิจกรรมการละเล่นต่างๆ

วัฒนธรรมไทยก็เหมือนกัน ได้แสดงออกถึงเอกลักษณ์ความเป็นชาติไทย ซึ่งเป็นสมบัติและมรดกอันล้ำค่าที่บรรพบุรุษได้รักษาสืบทอดมาให้แก่เราชาวไทย เป็นสิ่งที่ทุกคนจะต้องร่วมกันอนุรักษ์และเผยแพร่ให้ชาวโลกรับรู้ถึงความเป็นวัฒนธรรมของเราชาวไทย

ดังนั้น วัดวอชิงตันพุทธวนารามจึงได้มีโครงการเปิดสอนภาษาไทย ดนตรีไทยและนาฎศิลป์ไทยให้กับเด็กและเยาวชนไทยในสหรัฐอเมริกา โดยได้ติดต่อครูอาสาสมัครผ่านโครงการภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยของคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย จำนวน 2 คน ทำการเรียนการสอนเป็นระยะเวลา 2 เดือน เริ่มตั้งแต่วันที่ 18 มิถุนายน ถึง วันที่ 25 สิงหาคม

บัดนี้โครงการสอนภาษาไทยดนตรีไทยของวัดวอชิงตันพุทธวนารามได้เสร็จสิ้นไปด้วยความเรียบร้อยประสพสัมฤทธิ์ผลตามจุดประสงค์และความภูมิใจของทุกฝ่ายที่มีส่วนเกี่ยวข้องและให้การสนับสนุนโครงการนี้ตลอดมา

ขออนุโมทนากับนักเรียนทุกคนที่ได้พากันมาศึกษาเล่าเรียน เก็บเกี่ยวเอาความรู้ ประสบการณ์ วิชาชีพ ความสามารถพิเศษส่วนตัวกันอย่างดี เพราะนักเรียนทุกคนถือเป็นส่วนสำคัญของโครงการเราซึ่งจะขาดเสียไม่ได้ นักเรียนทุกคนมีความตั้งใจ มุ่งมานะ ขยันในการเรียน ทำหน้าที่ของตนเองเป็นอย่างดี นำเอาวัฒนธรรมของความเป็นไทยไปเผยแพร่ให้กับชาวต่างชาติสืบต่อไป

ขออนุโมทนากับครูอาสาจากเมืองไทย คือ นางสาวสุพัตรา สมานประธาน (ครูเบบี้) และนางสาวอาทิตยา จันทร์สองสี (ครูโย) ที่ได้มีกุศลเจตนาเสียสละเวลาและหน้าที่การงานของตน เพื่อมาทำหน้าที่เป็นครูอาสาสมัครปลูกฝังวัฒนธรรมไทยแก่เด็กและเยาวชนของวัดวอชิงตันพุทธวนาราม ด้วยจิตใจอันเปี่ยมล้นด้วยปณิธานที่แน่วแน่และความศรัทธา ที่จะให้เด็กและเยาวชนไทยได้เรียนรู้และสืบต่อวัฒนธรรมอันล้ำค่าของไทย ถ่ายทอดความรู้ด้วยความขยันขันแข็งมุ่งหมายประโยชน์ของนักเรียนเป็นที่ตั้ง แม้จะล่วงเลยเวลาสอนในแต่ละวันแล้ว ก็ยังทำหน้าที่สอนนักเรียนเป็นการส่วนตัวอีกด้วย เพื่อให้ลูกศิษย์ทุกคนมีความรู้

และอนุโมทนาผู้ปกครองของนักเรียนทุกคนที่เห็นความสำคัญของวัฒนธรรมไทยได้ส่งบุตรหลานมาร่วมโครงการ ตลอดถึงคณะกรรมการของวัดและสาธุชนทุกคนที่ได้มีกุศลฉันทะร่วมกันให้การสนับสนุนโครงการนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

ท้ายสุดนี้ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อสโนว์ อำนาจบุญบารมีของหลวงพ่อสมัย ธมฺมาสโย อดีตเจ้าอาวาสวัดวอชิงตันพุทธวนาราม จงได้มาอภิบาลรักษาคุ้มครองป้องกันภัยอันตราย ให้สาธุชนทุกท่านประสบแต่ความสุข ความเจริญ เจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ ธรรมสารสมบัติ จงทุกประการ เทอญ

พระวิบูลธรรมวิเทศ
เจ้าอาวาสวัดวอชิงตันพุทธวนาราม

สารจากผู้ร่วมก่อตั้งโครงการสอนภาษาไทย
และวัฒนธรรมไทยในต่างประเทศ
ศูนย์ส่งเสริมการสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทย
ศาสตราจารย์ ม.ล.จิรายุ-ศาสตราจารย์ท่านผู้หญิงพูนทรัพย์ นพวงศ์ ณ อยุธยา
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สามสิบปี โครงการนี้ เจริญถึง	ด้วยซาบซึ้ง มิตรภาพ ของผองท่าน
ทั้งลูกหลาน น้อยใหญ่ ได้เขียนอ่าน	ภาษาไทย จนชำนาญ พูดชัดเจน
เพราะบ้าน-วัดช่วยจัดส่งเสริมให้	ภาษา-วัฒนธรรมไทย จึงโดดเด่น
ครูอาสา มาช่วยสอน ให้ทำเป็น	ทั้งเรียนเล่น-ร้อง-รำ-แม่มวยไทย
โครงการสอนภาษาวัฒนธรรม	ครุศาสตร์จุฬาฯนำ มาแต่ไหน
สองพันห้าร้อยยี่สิบเอ็ด เริ่มงานไกล	รับด้วยใจ อาสาสนองงาน
รำลึกถึง “หลวงเตี่ย” ผู้อาทร	พระราชรัตนาภรณ์ ร่วมประสาน *
“หลวงตาชี” ท่านเมตตามาเนิ่นนาน	พระเทพกิตติโสภณ สมาน เสมอมา
อุทิศบุญ ถวายทุกท่าน ที่ล่วงลับ	อัญเชิญกลับ สุคติภูมิ พระศาสนา
โปรดคุ้มครอง โครงการฯ ดังผ่านมา	ให้พัฒนา สถาวร เจริญไกล
ขอบูชา คณะสงฆ์ ที่ส่งเสริม	กรรมการ ที่ดำเนิน อำนวยให้
ผู้ปกครอง ส่งลูกหลาน ศึกษาไว้	เอกลักษณ์ ของชาติไทย จึงยืนยง
ผูกสัมพันธ์ แผ่นดินทองของปู่ย่า	ครูอาสา เสียสละ สมประสงค์
คณาจารย์ เพิ่มพลัง ดั่งจำนง	ความเป็นไทยจักดำรงตราบกาลนาน
ขอพุทธานุภาพ ช่วยรักษา	เทวดาทั้งผอง คุ้มครองท่าน
อุบัติเหตุ เภทภัย สลายพัน	สบสุขสันต์ สวัสดี ทวีชัย
ธรรมานุภาพ อำนวยผล	เกิดสรรพมงคล อันยิ่งใหญ่
มวลอมิตร อริน้อม ยอมกลับใจ	เทพไท อภิบาล ทุกวารวัน
สังฆานุภาพ ช่วยคลายทุกข์	ประสบแต่ ความสุข เกษมสันต์
สรรพเคราะห์ อันตราย โรค-ภัยนั้น	ปวงเทวัญ ขจัดให้ ห่างไกลเทอญ.

ศาสตราจารย์กิตติคุณ อำไพ สุจริตกุล
(อดีตประธานโครงการสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยแก่เด็กไทยในต่างแดน)
*ปัจจุบันสมณศักดิ์ของท่านคือ พระพรหมวชิรญาณ
ร้อยรักรวมใจ

รักแม่ เพราะแม่ มีแต่ให้
เลือดเนื้อ กายใจ จนแกร่งกล้า
รักพ่อ เพราะพ่อ มีเมตตา
ครอบครัว หรรษา สุขอาจิณ

รักครู เพราะครู สู้อาสา
บินมา แสนไกล จากไทยถิ่น
วันแม่ แลหา น้ำตาริน
มิสุดสิ้น จิตอาสา มาเป็นครู

รักเด็ก เพราะเด็ก ต้องเติบใหญ่
เชื้อชาติ ชาวไทย ต้องคงอยู่
ชุมชน คนไทย ช่วยเชิดชู
เรียนรู้ ภาษา วัฒนธรรม

คุณครู รู้หลัก วิธีสอน
หลักสูตร ขั้นตอน ชั้นสูงต่ำ
ผู้ปกครอง อบอุ่น มาหนุนนำ
นักเรียน ร้องรำ ตามบทเรียน

ร้อยรวม ใจรัก วิธีไทย
กี่ปี ผ่านไป ไม่มีเปลี่ยน
ถึงยาก ลำบาก ต้องพากเพียร
สืบสาน อ่านเขียน ภาษาไทย

พระธรรมทูต พลังนำ ธรรมจักร
ไตรลักษณ์ ประกาศ สว่างไสว
ภาวนา สมาธิ มารวิชัย
คุณพระศรี รัตนตรัย คุ้มครองเทอญ

ศาสตราจารย์ประภาศรี สีหอำไพ
ที่ปรึกษาศูนย์ส่งเสริมการสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยในต่างประเทศฯ
คณะครูอาสา ประจำปีการศึกษา 2556

ชื่อ : นางสาวสุพัตรา สมานประธาน

วันเกิด : 13 ตุลาคม 2515

วุฒิการศึกษา : ปริญญาโท คณะครุศาสตร์ สาขาประถมศึกษา ภาควิชาประถมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ภูมลำเนา : จังหวัดบุรีรัมย์

ที่อยู่ปัจจุบัน : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 5 หมู่ 6 ต.ประคำ อ.ปะคำ จ.บุรีรัมย์ 31320

สถานที่ทำงาน : โรงเรียนอนุบาลปะคำ

อีเมล์ : baby_su@hotmail.com

ความประทับใจของคุณครูเบบี้

การมาประเทศสหรัฐอเมริกาในบทบาทครูอาสาโครงการสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยในต่างประเทศ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ของครูเบบี้ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2547 ณ วัดไทยลอสเองเจลิส ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2551 ณ วัดฟลอริด้าธรรมาราม การได้มาเป็นครูใหญ่โรงเรียนวัดวอชิงตันพุทธวนารามแห่งนี้ ครูเบบี้ตื่นเต้นมาก อยากหาประสบการณ์ในที่ใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็นมาก่อน ยิ่งทราบว่าทางโครงการต้องการให้เป็นครูเบบี้มาช่วยสร้างชื่อเสียงให้โครงการฯ ในฐานะศิษย์เก่าจุฬาลงกรณ์ฯ ถือเป็นการได้ตอบแทนพระคุณของสถาบัน ครูนับวันรอว่าเมื่อไหร่จะได้บินเตรียมซื้ออุปกรณ์เพื่อใช้ในการเรียน การสอน เตรียมหลักสูตร จัดทำโครงการสอน ฝึกทำอาหารเพิ่มเติม เพราะคิดว่าต้องทำถวายพระท่านตอนเช้า เหมือนวัดอื่นที่เคยได้ไปสอนมา (เพราะกลัวท่านจะฉันไม่ลง) ครูเบบี้เห่อมากที่ได้มาวัดนี้ได้เปิดดูเว็บไซด์วัดวอชิงตัน ดูท่านเจ้าคุณและพระชื่อว่าหน้าตาเป็นอย่างไรและชื่ออะไรบ้าง ดูกิจกรรมต่างๆ ที่วัดเคยจัดขึ้น ดูหน้าญาติโยมที่มาทำบุญ เอาภาพวัดอวดใครต่อใครว่าวัดที่จะไปสวยงามมากๆ ฉันช่างโชคดีอะไรอย่างนี้ เตรียมเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าล่วงหน้าเป็นเดือน เดี๋ยวเอาออกเอาเข้าอยู่อย่างนั้น สุดท้ายพอชั่งน้ำหนักดูปรากฎว่าอุปกรณ์การเรียนการสอนที่เตรียมมาสอนน้ำหนักเยอะมาก ต้องสละเอาเสื้อผ้าออก เอาชุดที่ใส่ไปทำงานไปไม่กี่ชุด ชุดธรรมดาไปหาเอาข้างหน้าที่อเมริกา เรามาสายการบินโคเรียแอร์ไลน์กัน ต้องพักที่เกาหลี 9 ชั่วโมง นั่งๆ นอนๆ จนเบื่อ อยากถึงอเมริกาเร็วๆ จัง เมื่อเท้าเหยียบแผ่นดินอเมริกาอีกครั้งถึงแม้จะเป็นครั้งที่ 3 แต่ก็ยังรู้สึกตื่นเต้น เย้ ! ไชโย ! ได้มาอีกแล้วแผ่นดินแห่งเสรีภาพ วันนั้นมีหลวงตา ท่านอาทิตย์ ท่านเป็ด พี่ตุ้ม คุณเชียง ไปรับ ออกมาก็มองหาชายผ้าเหลือง แต่ไม่ยักเจอเดินไปเดินมาในใจคิดว่าคงจะถูกลอยแพแล้วเรา ก็เลยพากันโทรศัพท์มาวัด แต่ก็พลันมองเห็นผ้าเหลืองลอยมาแต่ไกล ดีใจมากๆ เพราะทั้งเหนื่อย หิวข้าวและง่วงนอน มาถึงวัดตื่นเต้นมากเจอวัดวอชิงตันเป็นๆ แล้ว สวยกว่าในรูปอีก วัดใหญ่มาก มีบริเวณกว้าง มีสระหลังวัด ดอกบัวออกตลอดสวยงามมาก

สำหรับท่านเจ้าคุณนั้นครูเบบี้เคยพบท่านแล้วที่จุฬาฯ รู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกเพราะท่านได้แสดงสัมโมทนียกถาได้ประทับใจมาก ท่านเป็นพระที่ฉลาด มีความรู้รอบตัวมากจริงๆ จำได้และนำมาใช้ ท่านสอนเรื่องหลักการอยู่ร่วมกัน การทำงานร่วมกันและความรู้อื่นๆ อีกหลายเรื่อง ได้เข้าพบท่านที่วัดในวันแรกเราเข้าไปกราบท่าน ท่านเมตตาพาพวกเราพาเที่ยวชมวัด ชมผลไม้ต่างๆ ซึ่งเยอะมากเรียกว่าเป็นดงผลไม้เลยทีเดียว จากนั้นก็ไปอาบน้ำแล้วนอนหลับสลบสไหลไปด้วยความอ่อนเพลีย เมื่อถึงวันปฐมนิเทศโรงเรียนวัดวอชิงตันพุทธวนาราม วันนั้นคนเยอะมาก ครูก็ตื่นเต้น พอถึงวันที่โรงเรียนเปิด ครูเบบี้ตื่นเต้นอยากให้ถึงเวลาเช้าเร็วๆ จะได้เห็นหน้านักเรียนที่น่ารัก วันแรกเด็กนักเรียนเยอะมากตั้งแต่อายุ 3 ขวบ ขึ้นไปจนถึงผู้ใหญ่ ดีใจมากเพราะคิดไม่ถึงว่าจะมีนักเรียนมาเรียนเกินเป้าหมาย เด็กๆ ที่นี่น่ารักมากจริงๆ มีกิริยามารยาทค่อนข้างเรียบร้อย พูดจาสุภาพ มีความเป็นไทยในแบบฉบับอเมริกัน

3 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก ถึงเวลาที่ต้องจากลูกศิษย์ที่น่ารักแล้ว จะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย ใบหน้าอันสดใส รอยยิ้มของลูกศิษย์ที่รักที่ทำให้ชีวิตครูในอเมริกามีความสุขทุกวัน และที่จะลืมไม่ได้เป็นอย่างยิ่งคือ ท่านเจ้าคุณพระวิบูลธรรมวิเทศท่านได้เมตตาอย่างหาที่สุดไม่ได้ ให้ครูจัดกิจกรรมการเรียนการสอนเต็มที่ เมตตาครู ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร ที่พัก อำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง เมื่อมีโอกาสได้พบท่านครั้งใด ท่านจะให้ความรู้เล็กๆ น้อยๆ ในการใช้ชีวิตตลอดจนข้อคิดความรู้ทั่วไป ทำให้ครูเบบี้มีความรู้เพิ่มขึ้นอีกเยอะ ประทับใจทุกครั้งที่ได้คุยกับท่าน และหลวงตา ท่านได้ดูแลเอาใจใส่ให้คำปรึกษาในทุกๆ เรื่อง เปรียบเสมือนพ่อ ทำให้เราอบอุ่นใจมาก ยังมีท่านชัยนาทพระผู้ช่วยในการทำป้ายให้ครู ท่านคอยดูแลเรา ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบทุกวัน มีท่านคอยพูดคุยพอลดอาการคิดถึงบ้านได้บ้าง ท่านชัยวัฒน์พระที่ให้ความเมตตากับครู ขอให้ท่านช่วยอะไรท่านรีบจัดให้อย่างปัจจุบันทันด่วน เป็นพระที่มีน้ำใจมาก ท่านอักษรพระปฏิบัติท่านได้พูดคุยให้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตให้ถูกทางกับครูหลายด้าน ที่ขาดไม่ได้คือ ท่านชมภูและท่านสาม ซึ่งเดินทางมาประเทศอเมริกาหลังครู ท่านได้เป็นผู้ช่วยครูในด้านกิจกรรมการเรียนการสอนเยอะมาก ขออะไรให้ทำอะไรท่านจัดให้ทำตลอดขอให้บอกมา แม้จะมีงานทำล้นมือ ท่านก็ไม่เคยปฏิเสธเลย ท่านมีน้ำใจช่วยครูทำอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยเลย

ขอบพระคุณพ่อแม่ผู้ปกครองทุกท่านที่มีขนม นมเนย ผลไม้ ติดไม้ติดมือมาให้ครูเสมอ กราบขอบคุณลุงสมบูรณ์ที่ดูแลความเป็นอยู่ให้คำแนะนำแต่สิ่งดีๆ เสมอ ป้าจูลี่ ลุงแซม ป้าสมรักษ์ ป้าแถม ป้าแหว๋ว คุณพ่อวิชัย แม่แมว พี่ตุ้ม พี่นันท์ และพี่หลุนสองพี่สาวที่แสนดีคอยดูแลเรื่องอาหารการกินจนครูน้ำหนักขึ้น ขอบคุณพี่พอลพี่คนนี้มีแต่ให้ พากิน พาเที่ยว พาทัวร์ มาช่วยงานโรงเรียนถ่ายรูปกิจกรรมการเรียนการสอน ให้ตลอด อยากได้อะไรขอให้บอกพี่จัดให้ ขอบคุณญาติธรรมวอชิงตันพุทธวนารามทุกๆ ท่านที่ได้พบได้เจอในวัดวอชิงตันพุทธวนารามแห่งนี้ น้ำใจและมิตรภาพที่ได้รับจากทุกท่าน ครูเบบี้จะขอจดจำไว้ในดวงใจตราบนานเท่านานจนกว่าชีวิตจะหาไม่ จะจดจำไว้ว่าช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตครูเบบี้ได้พบ ได้เจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆ และมิตรภาพที่สวยงามที่วัดสวย “วัดวอชิงตันพุทธวนาราม”

ด้วยรักและผูกพัน
ครูเบบี้

ชื่อ นางสาวอาทิตยา จันทร์สองสี

ชื่อเล่น ครูโย

การศึกษาระดับปริญญาตรี

ศึกษาศาสตร์บัณฑิต วิชาเอกดนตรีคีตศิลป์ไทยศึกษา จากสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กรมศิลปากร

การศึกษาระดับมัธยามศึกษา

จากวิทยาลัยนาฏศิลปร้อยเอ็ด กรมศิลปากร

อาชีพปัจจุบัน

รับราชการครูโรงเรียนางรอง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32

สถานที่ทำงาน

โรงเรียนนางรอง 19 ถ.ณรงค์รักษาเขต ต.นางรอง อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ 31110

ที่อยู่ปัจจุบัน

บ้านเลขที่ 4 ถ.บุญทองภักดี ต.นางรอง อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ 31110

เบอร์โทรศัพท์ 084-4266198
E-mail kruyo_art@hotmail.com
G-mail kruyo49@gmail.com
Facebook kruyo

กลอนลำนำ เพลงจากใจ ครูโย

วัดวอชิงตัน พุทธวนาราม
สร้างความดีงาม ดำรงรอยตาม พระธรรมคงมั่น
เป็นศูนย์รวมใจ ชาวพุทธใกล้ไกล ล้วนผูกสัมพันธ์
สร้างโดยพระโพธิธรรมมาจารย์ และพระราชสิทธิโมลี

จากแรงศรัทธาและความร่วมใจของชาวไทยพุทธ
งดงามประดุจ ทิพย์บริสุทธิ์ยิ่งกว่าทุกที่
นามอันมงคล พระสังฆราชประทานนามนี้
ศูนย์รวมใจที่ วัดวอชิงตัน พุทธวนาราม

วัดเอ๋ย วัดงาม
อร่ามตา วนาราม สถิตความล้ำค่า
พระพุทธศาสน์ ถือเป็นร่มฉัตร คุ้มดวงชีวา
ประจักษ์แจ้งแสงพระธรรมา คู่โลกาตราบนิรันดร์

วัดวอชิงตัน พุทธวนาราม
สร้างความดีงาม คู่ความมั่นคง ดำรงความมั่น
มีพระวิบูลธรรมวิเทศ ทรงคุณอนันต์
ทุกชาติ เชื้อพันธุ์ ท่านรวมใจมั่น สร้างสรรค์ความดี

ขอความมงคลจงดลแก่ท่านผู้ทำความดี
ขอความศิริ และความโชคดีให้ทุกๆ ท่าน
อายุยืนยาว เจริญก้าวหน้า ด้วยเดชอนันต์
มีพุทธธรรมน้อมนำใจมั่น ตราบนิจนิรันดร์ ขอท่านทำดี

บทเพลงข้างต้นที่ครูโยเขียนขึ้นมา ชื่อเพลงวัดวอชิงตันพุทธวนาราม ศูนย์รวมใจชาวไทยพุทธ แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ไม่เคยมีโอกาสได้มาสัมผัสกับวัดแห่งนี้มาก่อน แต่ก็อยากจะแต่งเพลงนี้ให้กับวัด ด้วยความรู้สึกว่าเสียงเพลงของเราที่เกิดจากความตั้งใจที่ดี น่าจะมีความหมายแทนความรู้สึกของตัวเองในการได้มาปฏิบัติราชการเป็นครูอาสาสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยที่วัดวอชิงตันพุทธวนารามแห่งนี้

ดีใจจังเลยค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้มาอยู่ต่างประเทศนานๆ แบบนี้ เกือบ 4 เดือนแน่ะ บ่อยครั้งที่มีโอกาสได้เป็นตัวแทนคนไทยไปเผยแพร่วัฒนธรรมที่ต่างประเทศ ด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้นำศิลปวัฒนธรรมไทยไปแสดง แต่ก็ยังไม่มากเท่ากับการได้มาเป็นผู้มีความหมายต่อคนไทยที่มาเติบโตและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ โรงเรียนวัดวอชิงตันพุทธวนาราม เมืองออเบิร์น มลรัฐวอชิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา

อาจเป็นโอกาสที่ดีมากๆ ที่ได้มาปฏิบัตหน้าที่ในต่างประเทศนานๆ แบบนี้ แต่มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะคะ เพราะเมื่อเราได้รับโอกาสให้เข้าร่วมโครงการสอนภาษาไทยและวัฒนธรรมไทยที่วัดแห่งนี้แล้ว ตลอดระยะเวลาเกือบเดือนที่เราต้องเข้ารับการอบรมที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อเตรียมความพร้อมในการต้องมาทำหน้าที่เป็นครูอาสา ซึ่งครูโยเองมีความภาคภูมิใจในเบื้องต้นว่า เราจะได้มาสอนเด็กไทยที่โตที่นี่ให้เรียนรู้ถึงรากเหง้าของตนเอง รากแห่งวัฒนธรรมความเป็นไทย ที่นับวันเด็กรุ่นใหม่ส่วนหนึ่งของประเทศไทย จะไม่ค่อยสนใจเรียนรู้กันซะเลย อาจเป็นเพราะกระแสสังคมในยุคปัจจุบันที่มีความทันสมัย รวดเร็ว เป็นสังคมยุคใหม่ที่ต้องแสวงหา แข่งขันแย่งชิงกันเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่คนส่วนใหญ่เห็นว่าดี นั่นคือความร่ำรวย ครูโยคิดเสมอว่าความสุขที่แท้จริงของเราคืออะไร เคยมองเห็นความร่ำรวยเงินทองของใครต่อใครมากมาย แต่ก็แปลกใจว่าทำไมเราไม่คิดว่านั่นคือความสุขที่แท้จริงไม่รู้นะคะ