ยุคนี้...ไม่ว่าจะคิด จะทำอะไร มักถูกผลักไส...ให้ตามกระแส ไม่งั้นจะถูกเพื่อนฝูง...ลูกหลานหรือผู้ร่วมงาน ค่อนแคะแนะแหนเอาว่า...อยู่หลังเขาเป็นไดโนเสาร์ล้านปี !

ก็ดูอย่าง "วันแห่งความรัก" หรือเทศกาล "วันวาเลนไทน์" ที่ผ่านมาสิ... ฉลองกันอย่างเป็นเรื่องราว... ใจป้ำรูดการ์ดกันอย่างเอิกเกริก... กะแค่วันๆ เดียวนี่แหละ...

กุหลาบแดงก้านแข็ง...ราคาแพงหูฉี่ ในวันนี้ ช็อกโกแล็ตยี่ห้อหรู ดูจะขายดิบขายดีทุกเกรดหวาน จิวเวอรี่เพชรพลอย คอยลูกค้าวีไอพีในวันนี้อยู่เหมือนกัน

ยุคก่อน...ตอนฉันอยู่ในวัยสาวแส้ ยังจงใจเรียกวันวาเลนไทน์ว่า "วันสีชมพู" แทนคำว่า "วันแห่งความรัก" ให้ความสำคัญเหมือนมัน...เป็นวันสุดหวาน และก็เคยหวือหวาตามกระแส ไปกับวันนี้ด้วยความถี่ของคลื่นรัก... แม่นยำในความทรงจำว่า... ได้ทำตัวสวยด้วยชุดพิเศษสีขาว บนเนื้อผ้าปักลวดลายกุหลาบหนูสีชมพูกระจัดกระจาย เพื่อไปดินเน่อร์อันเดอร์แสงเทียนในห้องอาหารหรู ท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติก...เคล้าด้วยเสียงเกลาเปียนโน เบาๆ...โหย...ครบสูตรซะจริ้ง...

แหม...ขืนลงทุนทำสวยด้วยของใหม่ ครบเครื่องเรื่องผู้หญิง ตั้งแต่หัวจรดเท้าซะขนาดนี้ แล้วคู่เดทกลายเป็นชายไอคิวต่ำ พาไปนั่งหม่ำตือฮวนควบหมูสะเต๊ะย่างอยู่ร้านข้างถนน...ปล่อยให้กลิ่นรมควันมันฟุ้งคลุ้งติดเสื้อผ้าและเส้นผมละก้อ ผู้หญิงคนไหนก็ต้องปรี๊ด..ดแตกแน่นอน ชิแมะ...ชิแมะ

เดี๊ย..น..นคนนึงละ...รับบ่ได๋...

ทว่า...มาถึงวันนี้ ฉันกลับมีพฤติกรรมที่ทวนกระแส และเหนียวแน่นอยู่กับการดำรงชีวิตอย่างมนุษย์หลังเขา...ที่ไม่ยอมพัฒนาตัวเองในด้านเทคโนโลยี วอนอย่าได้ซักถาม...ล็อบบี้กัน ในเรื่องของ Text....Twitter....Facebook....Youtube....หรือ Skype เพราะจะเกิดอาการเอ๋อ เผลอ...เผลอตกเขาไปเลย เหตุที่ฉันสมัครใจล้าหลังเรื่องนี้...ไปจนตาย !

อาจเป็นไปได้ที่สมองกับใจฉัน มันสามัคคีกันดื้อรั้นเหมือนว่า...ไม่ถูกชะตากับตัวหนังสือระบบหน้าจอ...ยังงั้นหล่ะ โถ...คุณน้องขา ป้าจับปากกาเป็นชู้กับตัวหนังสือมาได้ 37 ปีเข้านี่แล้ว มีความสุขใจส่วนตัวทุกครั้ง...ที่ได้จรดปลายปากกาลงบนกระดาษ ต่อให้เทคโนโลยีรุดหน้า...ล้ำเลิศประเสริฐอย่างไร ใจมันก็ไม่รับ...ไม่ยอมเป็นกบฏกับตัวเองอยู่ดีแหละ !!

ระบบความรักเขียนหนังสือของฉันมันลงล็อค...ลงตัว ไม่กลิ้งกลอก...ไม่หลอกใคร...ไม่เหมือนระบบการเมืองไทย !

ในที่สุด...วันสีชมพูก็ถูกรีไทร์....หายไปจากใจ ตามวัยวุฒิ ทั้งที่ยังมีรักให้ใคร...ต่อใครได้อยู่อย่างคงกระพัน อะ..อะ..อะ...อย่าเข้าใจผิด อย่าลบหลู่ "ความรัก" ของคนวัยนี้เชียวนะเคอะ...ขอให้เชื่อเถอะ ไม่ว่าจะเป็นรักอะไร...รักแบบไหน....ยังคงไว้ซึ่งคุณภาพการันตี.... เพราะถึงอย่างไร "ความรัก" ย่อมมีความหมายดีกว่า "ความชัง" ชัวร์...ชัวร์ หากอยากให้มีคนมารัก...มาชอบพอ ก็ต้องรู้จักมอบรัก...ให้เป็นเหมือนกัน คนที่ชอบแจกริษยา....ความเกลียดชัง ให้กับคนอื่น มักไม่รู้จัก "รัก" เพราะไม่เคยได้รับจากใคร !

เพื่อนสาวรุ่นพี่ที่เอ็นจอยเดินสายธรรมคนหนึ่ง...เคยย้ำบอกฉันว่า การให้ความรักเมตตากับสิ่งมีชีวิต...ไม่ว่าคนหรือสัตว์นั้นเปรียบเสมือนกับการให้ทาน...ยิ่งให้ได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้รับสะท้อนกลับมา...มากกว่าที่ได้ให้ไป....

รักล้วนๆ ไม่มีเลศนัย...โปร่งใส ไม่ยึดติดเงื่อนไขใดๆ คือรักที่เราควรหยิบยื่นแบ่งปันให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เราสามารถมอบ "ความรัก" ให้กันได้ตลอดเวลาไม่ต้องพึ่งวาระ มนุษย์มีใจรักกันได้...โดยไม่ต้องมีเพศสัมพันธ์...จำใส่สมองไว้

ฉันจึงอยากเชิญชวนให้...มารักกัน หยิบยื่นมิตรภาพ...ที่เอื้ออาทรต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แลกเปลี่ยน...เรียนรู้...ให้อภัยซึ่งกันและกัน อันเป็นสิ่งที่มนุษย์ร่วมโลก พึงกระทำที่สุดในยามนี้...

ยามที่เพื่อนไทยร่วมประเทศยังเดือดร้อนค้างคา...จากมลพิษภัยนานา เกือบทุกสายธุรกิจระส่ำระสาย รายได้ลดหาย...กำไรหด จำเป็นต้องช่วยกันพยุง...พยายามทรงตัวให้อยู่ได้

มามะ...มาเปิดใจ....มารักกันไว้ดีกว่า โกรธเกลียด...เบียดเบียนชีวิตกันไปมาก็เท่านั้น ใช่ว่าจะอยู่ค้ำฟ้า คิดลึกๆ ตรึกตรองดูให้ดี กว่าที่จะได้สิ่งที่อยากได้มา เราต้องสูญเสียอะไรต่อมิอะไรมากมาย...และที่ได้มา คุ้มกับที่ต้องเสียไปรึเปล่า ?

ถึงเวลามาร่วมผูกมิตรจิต...มิตรใจ สามัคคีให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เริ่มต้นจากครอบครัว ตามมาที่องค์กรผู้ร่วมงาน...เพื่อนฝูง...เพื่อนบ้าน กระทั่งผู้คนที่สัญจรผ่านไปมา...บางทีอาจต้องการความเมตตากรุณาเผื่อแผ่จากใครสักคน....

หากคุณ...กลับมีใจไพล่ไปนึกถึงแต่...สุขนิยมกิเลสส่วนตัว มันก็คงบ่งบอกได้อย่างลงตัวว่า เป็นมนุษย์เซลฟิชน่ะเองละ !

โดยเฉพาะ...การมอบรักให้กับสังคมของคนบางคน อาจแตกต่างกันไปบ้างพอใจที่จะมอบให้อย่างเงียบๆ ...ไม่ต้องป่าวประกาศลงข่าวหน้าหนึ่ง รู้อยู่ในใจก็พอแล้ว ต่างกับบางคนเมื่อใดได้ทำสิ่งดี...ก็อยากให้สังคมได้รู้เห็นเป็นพยาน...เอาเถอะค่ะจะแบ่งปัน...รักและน้ำใจไมตรีให้กับเพื่อนร่วมโลกด้วยวิธีใดก็ตาม.... ขอน้อมคารวะว่า...เป็นสิ่งดีทั้งนั้น ถ้าทำได้ สำคัญเพียงว่า...ทำรึยัง ?

มาถึงเดือนนี้...เข้าสู่เดือนที่ 2 ของปีงูเล็กที่น่าจะมีปาฏิหาริย์ดีๆ ที่พลิกล็อค แต่ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น บนโลกใบใหญ่นี้ เพื่อนไทยเราก็ยังต้องการ "น้ำใจ" มาต่อยอดจุนเจือในชีวิตประจำวันอยู่นั่นเอง พี่น้องเอ๊ย...มามะ...มารักกันดีกว่า !!