ไม่มีเขา..เราอยู่ได้
เมื่อชีวิตเข้าสู่วัยทอง..เรามักจะได้รับข่าวเศร้า..การจากไปของเพื่อนฝูง
ญาติผู้ใหญ่..หรือคนที่รู้จักอยู่เป็นระยะๆ ได้ใช้ชุดดำ..มากกว่าวัยสาวๆ
ไม่ยักมีข่าวใครวัยนี้..แต่งงานกันบ้างเลย..สงสัยคงเลยเวลา หาฤกษ์ยาก.
หากฟลุ้ค..ตัดสินใจจะนอนเคียงกับใคร ในวัยนี้..ขอแนะนำว่า...
ไม่ต้องเรื่องมาก..ให้มากเรื่อง ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน หรือผิดศีลข้อ 3
จง GO AHEAD ไปเถอะคุณ...เวลาสุขด้วยคู่ มันเหลือน้อยเต็มทน
และ ถ้าต้องใช้ชีวิตลำพังต่อไป..ก็ต้องอยู่ให้ได้ อยู่ให้เป็น !
หลายปีก่อน..เพื่อนวัยทอง 2 คนจากสถาบันเดียวกัน ต้องสูญเสียสามีไปในเวลาไล่เรี่ยกัน.
คนนึงไม่น่าห่วงนัก นางค่อนข้างมีฐานะและมีลูกสาว คอยดูแลเป็นเพื่อนได้ถึง 3 คน
แต่อีกนาง...น่าเป็นห่วงมาก เพราะไม่มีลูกเต้า ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่กับสามีอาร์ทติสร่วม 30 ปี
ไม่เคยอยู่ห่างแยกจากกันเลย...สักวันเดียว ทั้งคู่เคยมาใช้ชีวิตที่แอล.เอ. นานกว่า 10 ปี
ตัดสินใจกลับไทย...เมื่อสามีมีโรคภัยเบียดเบียนหนัก ด้วยหวังไปสงบชีวิตที่แผ่นดินเกิดนั่นแหละ
คนมีคู่..พอวันที่ขาดคนหนึ่งไป
คนยังอยู่..เหมือนใจจะขาด..มีชีวิตแต่ไม่มีชีวา
เป็นเรื่องธรรมดา ของธรรมชาตืโดยแท้
ต้องใช้เวลาเยียวยา ฟื้นฟูจิตใจให้แข็งแรง...ไม่เฉาตาย
แน่นอน..ระยะเวลาการทำใจของแต่ละคนนั้น ไม่เท่ากัน โดยเฉพาะคนที่ไม่มีลูกหลานอยู่ใกล้ตัว
ฉันจำเป็นต้องคอยถามไถ่ทุกข์สุข...ส่งกำลังใจทางไกลไปให้ด้วยรู้นิสัย “หิวเพื่อน” ของนาง
จนกระทั่ง...นางปลดทุกข์ปล่อยวางเศร้า หันมาเอาใจใส่ดูแลตัวเอง..เก็บอดีตไว้แค่ทรงจำดีๆ
ซึ่งใช้เวลาเป็นปีเหมือนกัน กว่าที่เอกลักษณ์เดิม..รื่นเริงอารมณ์ดี จะกลับคืนร่าง !
เพื่อนคนนี้..ถูกจัดให้เป็น “ดอกไม้เหล็ก” (STEEL MAGNOLIA)
ชื่นชมนางกับความเข้มแข็ง..และตั้งใจเรียนรู้ ที่จะอยู่คนเดียวได้..ไม่เคว้งคว้างเดียวดาย
ด้วยพื่นฐานจบศิลปะ บวกกับฝีมือสร้างสรรค์งานประดิษฐ์นานา ให้ลูกค้าไม่ขาดสาย..เท่านั้นไม่พอ
ยังจัดเวลาให้ตัวเอง...เอาความรู้ความชำนาญด้านศิลป์ ไปสอนคนพิการเป็นงานอดิเรกอีกด้วย.
ได้ทำประโยชน์ให้สังคม. ชนิดไม่เบียดเบียนใคร...ได้อาบบุญและอิ่มใจในทางอ้อม...
แล้ว...ชีวิตแต่ละวันก็ผ่านไป พร้อมกับสุขที่ภูมิใจในคุณค่าของตัวเอง !
ถึงแม้จะอาภัพคู่ (เหมือนฉัน)
แต่ไม่ต้องเจอ “เหงา”
มีคิว..โน่น..นี่..นั่น..ให้ได้ทำตลอดเวลา
“เหงา” เลยไม่มีโอกาสมาเยือน..
วัยทองรุ่นน้องอีกคน ที่ผูกพันกันเหมือนพี่น้อง เข้มแข็งและมีสติมาก..ซ่อนเศร้าได้แนบเนียน
นางเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วล่วงหน้า...เมื่อสามีคู่ซี้ ที่ไม่เคยคลาดสายตา เป็นเงาตามตัวกัน
มาถูกโรคร้ายพรากจากไป รายนี้โชคดีที่มีลูกสาวห้อมล้อม..อบอุ่นด้วยความรัก และลูกๆ ได้
ให้สัญญาเข้มกับผู้เป็นพ่อ..ในวาระสุดท้ายว่า...
“หลับให้สบายนะแดดดี้
ไม่ต้องห่วงอะไร..เราจะดูแลแม่ให้ดีที่สุด”
ซึ่งลูกๆ ก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี..ตามสัญญา เราจึงไม่เคยเห็นรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาของนางเลย
นางเป็น “ดอกไม้เหล็ก” ที่ไม่มีเขา ก็อยู่ได้ อีกดอกที่ต้องอวย !
เพิ่งผ่านไปไม่นานนี้...เพื่อนสาวอีกราย ที่คนข้างเคียงถูกมะเร็งพรากชีวิตจากไป
นางเข้มแข็งเกินคาด วันทำบุญแค่ 7 วันนางอาจอิดโรยบ้าง จากการเตียมงาน.
ทว่า...ไม่มีการอ่อนแอสูญเสียให้เห็นเลย. เพื่อนฝูงไปร่วมงานแสดงความเสียใจ...ให้กำลังใจ
นางยังมีรอยยิ้มให้กับทุกคน...ซ้ำย้ำบอกว่า..
“คนตายจาก..เป็นเรื่องธรรมดามาก.
จะมีใครอยู่ค้ำฟ้าได้ล่ะ..จะไปช้า..ไปเร็วก็เท่านั้นเอง”
มาถึงวันนี้...หากอากาศดีท้องฟ้าแจ่มใส นางจะส่งเสียงน่ารักเข้ามาว่า
“ทำไรอยู่...อากาศดี้..ดี
ว่างป่าว ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันไหม ?”
นี่แหละค่ะ..สูตรของการอยู่เป็น...ไม่มีเขา..เราอยู่ได้
ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ให้มีความสุข ไม่เป็นภาระของใครดีที่สุด
ผู้หญิงวัยนี้ได้ผ่านประสบการณ์ชีวิตมามากมาย...หลายรสชาติ
ทุกขั้นตอนได้หล่อหลอม..ซึมซับให้เราเป็น “ดอกไม้เหล็ก” ของแท้ !
สุขของผู้หญิงวัยนี้..ไม่มีอะไรมาก..แม้จะต่างกัน.
ยิ่งอยู่คนเดียว มีอิสระไม่ต้องคิดมาก..
อยากกินอะไร...ก็กินไปเถอะถ้าฟันยังดี
อยากสวย...ก็ทำสวยไปเลยถ้ารวยพอ
อยากเที่ยว...ก็เที่ยวไปถ้ามีปัญญา..
อยากมีกิ๊ก...ก็เอาเลย ถ้าปัญหาไม่ตามมา
อยากสงบสายธรรมะ...ก็เข้าวัดนั่งวิปัสสนา
อยากเฮฮาปาร์ตี้...ก็จัดให้สุดๆ ไปเลยจ้า.
ที่สำคัญ...อย่าประมาทกับสุขภาพกายและใจ
แม้มีโรคประจำตัวใดๆ ต้องรู้จักควบคุมดูแลให้ดี.
อย่ายอมแพ้...จนป่วยติดเตียงก็แล้วกัน !
