มีใครวัยนี้..ที่ต้องไปต่อใบขับขี่บ้างไหมคะ ?

ส่วนใหญ่ คงเลิกขับรถกันไปแล้ว..ยกเว้นที่ยังจำเป็นต้องดูแลตัวเอง

ฉันมีประสบการณ์หมาดๆ...มาเล่าสู่กันฟังค่ะ.

ปีที่ผ่านมา 2023 ถึงกำหนด ที่ฉันต้องไปต่อใบขับขี่ที่ DMV (อีกแล้ว) และเหตุที่มีปัญหาตาขวา..โฟกัสไม่ได้ (ไม่บอด) ต้องให้จักษุแพทย์ตรวจสายตา เซ็นต์รับรองว่า ตาซ้ายใช้การได้ชัดเจน...เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันประกอบการสอบขับ ใบขับขี่ของฉันจึงมีกฎเฉพาะตัว…NO FREEWAY & NO NIGHT DRIVE ปกติโดยทั่วไป ใบขับขี่หมดอายุทุก 4-5 ปี...สำหรับฉันต้องสอบขับโชว์ฝีมือทุกๆ 2 ปี. ซึ่งผ่านไปด้วยดี... กระทั่ง..คราวนี้มีกฎต้องสอบข้อเขียนด้วย..ซวยละกรู ต่อมเครียดเริ่มกระตุก แอบปลอบใจไปพลางๆ...เอาวะ..ทำงัยได้ล่ะ มันไม่มีทางเลือก เพราะยังต้องขับรถ. รีบแจ้นไปเอาคู่มือเล่มล่าจาก DMV มาศึกษา..อ่านก่อนนอนแทนดูรายการยูทูป. จำเป็นต้องเป็นเล่มอัพเดทนะคะ...เพราะทุกปีจะมีกฎหมายใหม่ๆ เพิ่มเข้ามา ศึกษาคู่มืออยู่เป็นวีค...สลับกับภาระชีวิตประจำวัน จนคิดว่าแม่นแล้ว..ทะลุปรุทุกหน้า. ลองทดสอบสร้างคำถามขึ้นมาเอง...ซ้อมตอบดู อะไรวะยังติดขัด..

วัยนี้ความจำมันเริ่มเสื่อม..ได้หน้าลืมหลัง ได้หลังลืมหน้า

ทำไมสมองไม่จำระยะยาววะ..ทีเรื่องไร้สาระละแม่นนักเชียว !

รำคาญตัวเองเป็นที่สุด ตัดใจไปสอบให้มันจบๆ ไปเสียเถอะ...มีภาระชีวิตรออยู่อีกมากมาย. ถึงยังไงคำถามข้อสอบ..ก็มีคำตอบให้เลือกขีด ถูก อยู่แล้ว คำถามมีทั้งหมด 25 ข้อ ให้ผิดได้ไม่เกิน 5 ข้อ. กระหยิ่มใจเข้าข้างตัวเองอีกว่า...อย่างมากก็คงผิดสัก 2-3 ข้อ จะเป็นไรไป...รับด้ายย...ไม่ได้สอบตกสักหน่อย จะวิตกจริตไปทำไม ! เมื่อวันนั้นมาถึง... ที่ห้องสอบข้อเขียนใบขับขี่ คุณปัญหามารอต้อนรับทันที. เจ้าหน้าที่ห้องสอบแจงว่า...ถ้าสอบหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็เดินเข้าไปสอบในล็อคที่ว่างได้เลย. (ซึ่งมีทั้งหมด 23 เครื่อง สำหรับ DMV โลเคชั่นนี้)

โอ..มายก็อด..(ซวยสิกรู)..อึ้งไปอึดใจนึง

ไอเป็นมนุษย์หลังเขา ที่ไม่ชำนาญการหน้าจอ

ซ้ำ...อนาโตมี่ของร่าง..เตี้ย..แขนขาสั้นตามสัดส่วน

จะเขย่งเขยื้อนให้ถนัดกับเครื่องได้งัยกัน..(เซ็งนะที่เกิดมาเตี้ย)

นึกอิจฉาคนยุคใหม่อยู่รำไร ที่สามารถนัดสอบข้อเขียนที่หน้าจอที่บ้านก็ได้...แสนสะดวก สำหรับฉันกับโมเม้นท์นี้...ก็ยังดีมีทางเลือก คือขอข้อสอบแผ่นกระดาษ ได้นั่งโต๊ะในล็อคส่วนตัว ซึ่งมีเพียง 4 โต๊ะ เพื่อรับรองผู้สูงอายุ..ผู้ไม่คุ้นคอมพิวเตอร์และมนุษย์วีลแชร์...จึงต้องรอคิวโต๊ะว่าง นาน..นมาก นานเท่าไหร่ก็ต้องอดทน..รอ..รอ..รอ..ร่วม 3 ชั่วโมงเชียวนะ. ไม่รื่นรมย์ตรงที่..คุณเบาหวานกับวัยนี้ ไม่ปราณีใคร..ต้องปล่อยน้ำออกถี่มาก อั้นไม่อยู่แล้วค่ะ ถึงเวลาต้องฉี่..จะหนีบเหน็บเก็บไว้ยังไง...ก็เอาไม่อยู่ ลุกไปฉี่กี่ครั้ง กลับมาเก้าอี้ถูกยึด...ต้องส่ายตาหาที่ว่างใหม่ไปเรื่อยๆ... พอถึงคิว...ถูกเรียกชื่อให้เข้าไปนั่งสอบ ปลอบตัวเองใจเย็นๆ..ก็ยังประหม่ากล้าๆ กลัวๆ อยู่ดี !

ข้อสอบมี 7 หน้ากระดาษ...รวม 25 ข้อ

ผิดได้ไม่เกิน 5 ข้อ เกินกว่านั้นคือ..สอบตก ต้องสอบใหม่

ถ้าสอบหน้าจอคอม. สอบใหม่ได้เลย ในวันเดียวกัน

หากสอบหน้ากระดาษ..ต้องกลับมาในวันใหม่..โต๊ะสอบมีจำกัด

ประเดิม สอบตก วันแรกเลย...ผิด 6 ข้อ

วันที่ 2 กลับไปซ่อมแก้ตัว..สอบตก ผิด 6 ข้อ

วันที่ 3 สติแตกกลับไปซ่อมอีก..สอบตก (อีก) ผิด 6 ข้อ..

ตกได้งัยวะ...เซ็งสุดๆ เห็นทีจะต้องซื้อล็อตโต้ 666 แก้เซ็งละมังเนี่ย. สอบตก 3 รอบ ใครไม่เครียดบ้างวะ...โทรไปคร่ำครวญกับเพื่อนสนิท ทำให้นางพลอยวิตกจริตไปด้วย เพราะจะถึงคิวสอบต่ออายุใบขับขี่ปีหน้าเหมือนกัน. แต่อุตส่าห์เล่าว่า...หลานสาววัย 18 เพิ่งไปสอบมาผ่านฉลุย ทั้งที่เป็นครั้งแรกในชีวิต.

แน่นอนสิคะ..สมองของเด็กวัย 18 น่ะมันผ่องใส ยังไม่มีเรื่องเน่าๆ

เข้าเจือปน..กับสมองวัยใกล้ๆ 80 ที่เริ่มฝ่อ..มันต่างกันสุดโต่งเล้ยย.

ในยุคนี้ อย่าหวังว่าจะได้แผ่นข้อสอบกลับมาทบทวน ดูข้อถูก/ผิดเหมือนยุคก่อนๆ จะสอบได้หรือสอบตก เจ้าหน้าที่ก็ไม่ให้คืน..ทิ้งขยะในห้องตรวจสอบไปเลย. ที่สำคุญคือ...ไปสอบ 3 ครั้ง ข้อสอบไม่ซ้ำกันสักวัน วันละ 7 แผ่น รวมทั้งหมด 21 ของ 3 วัน เพราะข้อสอบแต่ละแผ่นถูกกดจากเคื่องสุ่มแรนดอมออกมา...แล้วแต่ดวงจริงๆ

คำถามบางข้อ ไม่อยู่ในคู่มือด้วยซ้ำไป

ประมาณว่า...ต้องใช้ไหวพริบตอบ..ถึงมีคำตอบให้เลือกก็ตาม

ยิ่งคำตอบประเภทตัวเลข..15..25..35..45 อะรไนี่หละ

มันทำให้ความจำสับสน..ความมั่นใจเลยถูกเบี่ยงเบน

ถึงวันสอบครั้งที่ 4..ฉันเริ่มชินกับความรู้สึกเซ็งของตัวเอง..ที่ไม่ยอมท้อ เพิ่มพลังบวกให้ตัวเองทันที..ที่ก้าวเข้าไปในที่ทำการ ให้มันรู้ไปว่า..จะสอบตกอีกรอบ... ตกอีก..กรูก็จะมาสอบอีก..มาเรื่อยๆ ไม่หยุดมา...จนเจ้าหน้าที่เหม็นหน้าเกิดความรำคาญ... ยอมให้ผ่านๆ ไปซะก็แล้วกัน...นอกจากชินกับความเซ็งแล้ว วันนี้รู้สึกชินกับบรรยากาศและ ห้องสุขาของ DMV เสียเหลือเกิน ระหว่างนั่งรอคิวเข้าห้องสอบ..นั่งเปิดคู่มือพลิกผ่านไปมาเล่น จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายฝาหรั่ง ผมสีดอกเลาที่นั่งเก้าอี้ข้างๆ ถามขึ้น..

“มาสอบข้อเขียนใบขับขี่รึคุณ ?”

“ใช่ค่ะ..ตกมา 3 รอบแล้ว เซ็งสุดๆ”

เขาหัวเราะในลำคอก่อนบอกว่า “เหมือนกันเลย..ผมสอบมารอบที่ 2”

หา..อารายวะ เป็นฝรั่งเนี่ยนะ คิดอยู่ในใจไม่กล้าต่อความ..กลัวนายนี่จะอาย) ได้ยินเสียงตัวเองให้พรกลับไป

“ขอให้โชคดีนะคะ”

เขากล่าวขอบคุณและอวยพรให้กลับมา แล้วหัวเราะในลำคอต่อเหมือนเคย แต่คราวนี้เอียงหน้าเข้ามา..ป้องปากบอกเบาๆ ว่า...

“คุณรู้ใช่ไหมว่า สอบตก 3 ครั้งแล้ว

จะต้องเสียเงิน $42 เป็นค่าสมัครต่ออายุใหม่น่ะ

บางที..อาจเป็นวิธีหาเงินของ DMV ก็ได้นะคุณ

เพื่อนผมมาสอบตั้ง 8 ครั้ง...ถึงได้ผ่าน ha..ha..ha”

โห...ได้ฟังประโยคผสมอารมณ์ขันของเขาแล้ว ความเซ็งค่อยๆ สลายตัว...ขำแทนเครียดเลยอ่ะ... คิดดูสิ...ยังมีคนสอบตกได้ตั้ง 7 ครั้ง...นับประสาอะรไกับกะเหรี่ยงเฒ่าอย่างเรา ! และแล้ว...ฉันก็สอบผ่านรอบที่ 4 นี่เอง.แต่ก็ยังผิดแค่ 2 ข้ออยู่ดี. เพื่อนสาววัยนี้...ถ้ามีคิวต้องเข้าไปสอบต่อใบขับขี่แบบฉัน..ที่ DMV อย่าให้ต่อมวิตกกังวล...ดึงต่อมเครียดเข้ามาสามัคคีกันนะคะ อ่านคู่มืออัพเดทให้ติดผนังใจ...เหมือนอินกับเนื้อเพลงโปรดที่จำได้ขึ้นใจ อย่าท้อ..ยอมแพ้...สอบตกก็สอบใหม่ได้ DMV ไม่หนีไปไหน.

ความพยายามอยู่ที่ไหน...ความสำเร็จรออยู่แน่นอน.

ขอให้โชคดี..ผิดไม่เกิน 5 ข้อนะเพื่อนๆ.

เอาละ..รู้สึกปลดปล่อย..ปลอดโปร่งซะที.

ถึงเวลาขับรถไปหาเมนูหร่อยๆ...ให้รางวัลตัวเองแล้วจร้า !!!