สังคมซีแอตเติ้ล
สมศักดิ์



สังคมซีแอตเติ้ล 1 กุมภาพันธ์ 2563

หัวข้อคิดคติธรรมจากพระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ พระพุทธองค์ตรัสว่า "อโรคยา ปรมาลาภา ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ" ดังนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย โรค ๒ อย่างนี้ โรค ๒ อย่าง เป็นไฉน? คือ โรคกาย ๑ โรคใจ ๑ ปรากฏอยู่ว่า สัตว์ทั้งหลาย ผู้ยืนยันว่าไม่มีโรคทางกายตลอด เวลา ๑ ปีก็มี ยืนยันว่าไม่มีโรคทางกายตลอดเวลา ๒ ปีก็มี ๓ ปีก็มี ๔ ปีก็มี ๕ ปีก็มี ๑๐ ปีก็มี ๒๐ ปีก็มี ๓๐ ปีก็มี ๔๐ ปีก็มี ๕๐ ปีก็มี ๑๐๐ ปีก็มี ยิ่งกว่า ๑๐๐ ปีก็มี แต่ว่าผู้ที่จะยืนยันว่า ไม่มีโรคทางใจแม้เพียงเวลาครู่เดียวนั้น หาได้ยากในโลก เว้นแต่พระขีณาสพ (พระอรหันต์)”

(พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต โรคสูตร)

ดังนั้น โรค จึงหมายถึง สภาพที่เสียดแทง โรคทางกาย เสียดแทงกายให้ได้รับความเจ็บปวด ทรมาน แต่โรคทางใจ คือ กิเลส เป็นสภาพที่ทำให้จิตเศร้าหมอง ย่อมเสียดแทงจิตใจของสัตว์ทั้งหลายให้เร่าร้อน มีได้ตลอดเวลา หรือวันละหลายๆครั้งจนนับไม่ถ้วน จนทำให้สัตว์ไม่มีโอกาศได้ออกไปจากวัฏฏะสงสารคือพ้นจากกองทุกข์ไปได้ นอกจากจะเร่งปฏิบัติตนจนหมดกิเลสคือความโลภ ความโกรธ และความหลง จนบรรลุเป็นพระอรหันต์นั้นเอง...