…Cause I’m leavin’ on a jet plane
Don’t know when I’ll be back again
Oh baby, I hate to go

๓ บรรทัดสุดท้ายจากเพลง “LEAVING ON A JET PLANE”
แต่งโดย… JOHN DENVER ในปี ค.ศ. ๑๙๖๖
ขับร้องโดย… PETER, PAUL and MARY ในปี ค.ศ. ๑๙๖๗

เมื่อเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา ๙ ชีวิตรวมทั้งตัวเล็กตัวน้อยในครอบครัวของเรา เดินทางกันเป็นว่าเล่นทั้งในและนอกประเทศ เริ่มจากครอบครัวของสมาชิกคนโตพาเด็กๆ ไปเที่ยว ประเทศอิตาลี ศึกษาดูสถานที่สำคัญต่างๆ ผ่าน ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ จุดหมายปลายทางไปจบลงที่ ประเทศอิสราเอล ใช้เวลาเดินทางรวมทั้งสิ้น ๓ อาทิตย์ คุณปู่เป็นนายแบงค์อยู่ที่เมืองหลวง เทล อาวีฟ ส่วนคุณย่าจบจากมหาวิทยาลัยที่นิวยอร์ก แล้วไปเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษตั้งแต่สาวๆ จนเกษียณ เลยปักหลักอยู่ที่นั่นกัน น้องอ๊อด เคยบินไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่ากับคุณพ่อคุณแม่หลายครั้งแล้ว บินครั้งแรกเพิ่งจะอายุ ๔ เดือนและได้เข้าเยี่ยมคารวะ อดีตเอกอัครราชทูตชัชเวทย์ และภรรยา คุณวลัยทิพย์ (วิเศษกุล) ชาติสุวรรณ ที่บ้านพักในเมือง TEL AVIV น้องอ้วน ก็ไม่ใช่เล่นพออายุ ๑๑ เดือน บินไปเยี่ยมญาติที่นิวยอร์กและเลยไปถึงอิสราเอล ส่วน น้องดารา พอมีอายุได้ ๖ เดือน ต้องตาม คุณแม่โซดา พานักเรียนไปแข่งขันตามรัฐต่างๆ เพราะยังไม่หย่านมแม่ พี่ชายอีก ๒ คนต่างก็บินตั้งแต่มีอายุเพียง ๓-๖ เดือนเช่นกัน ครอบครัวนี้เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ไปไหนต้องไปด้วยกัน (เลือดสุพรรณ)

เดือนที่แล้วคนที่้ไม่บินคือ ส.ท่าเกษม และเงาประจำตัว ค่อนข้างจะยุ่งหน่อยมีงานเพิ่มขึ้นต้องไปดูแลบ้านของ โซดา ตลอดเวลาที่เธอและครอบครัวอยู่นอกประเทศ เช็คเมล เอาถังขยะเข้าเอาถังขยะออกเพราะมีคนทำสวนคอยเติมอยู่ทุกอาทิตย์ พอครอบครัว โซดา กลับเข้าแอลเอ สมาชิกคนกลางกับภรรยาก็บินไปนิวยอร์ก ไปฉลองวันไก่งวงร่วมเดินขบวนพาเหรดถือเชือกของบอลลูนยักษ์กับ ขบวนพาเหรดเมซี่ในวันขอบคุณพระเจ้า ครั้งที่ ๙๑ พี่ชายบินวันเสาร์ที่ ๑๘ พอวันรุ่งขึ้นน้องนุชสุดท้องบินเข้าแอล.เอ. จากเบย์แอเรียมาฉลองวันไก่งวง THANKSGIVING DAY และฉลองวันคล้ายวันเกิดคุณพ่อหัวหน้าครอบครัวที่แอล.เอ. เป็นเวลา ๑ อาทิตย์ เรา ๒ คนพ่อแม่จึงมีหน้าที่ขับรถรับส่ง ระหว่างที่สมาชิกคนกลางอยู่นิวยอร์ก ๙ วัน ทางเราทำหน้าที่เดิมคือขับรถไปตรวจดูความเรียบร้อยของบ้าน ตรวจเมลที่อาจจะหลงเหลืออยู่ทั้งๆที่แจ้งทางไปรษณีย์ให้เก็บเมลไว้ ลากเอาถังขยะออกมาที่ถนน พอครบ ๑ อาทิตย์ น้องสาวบินกลับไปทำงานที่เบย์แอเรีย พี่ชายและภรรยาบินเข้าแอล.เอ. บินสวนกันในอากาศคนละทิศคนละทาง...เลยพลาดไม่ได้พบกัน !

มีเรื่องขำคือหลังจาก เรย์มอนด์ บินไปนิวยอร์กได้ ๒ วัน ทางเราจึงไปเช็คเมลและพบว่ามีเมลอยู่ในตู้จดหมาย เลยไขกุญแจเอาเมลเข้าไปเก็บไว้ในบ้าน ซึ่งพอดีเป็นเวลาเดียวกันกับที่เจ้าของบ้านเช็คสมาร์ทโฟนอยู่ทางนิวยอร์ค แวบแรกที่เห็นคนเดินอยู่ในห้องรับแขกก็ตกใจ นึกว่าเป็นขะโมยเข้าบ้านเพราะคิดว่าทางเราคงเพียงแต่ตรวจดูรอบๆบ้านเท่านั้น ดีที่ เรย์มอนด์ ไม่โทรฯแจ้ง ๙๑๑ มิฉนั้นคงมีเรื่องขบขันแบบหัวเราะไม่ออกเป็นแน่แท้

เคยเตือน เรย์มอนด์ อยู่บ่อยๆให้ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้นอกบ้านและติดสัญญานป้องกันภัย เวลา ส.ท่าเกษม ไปค้างที่นั่นจะได้รู้สึกปลอดภัย แต่เธอบอกสุนัข ๒ ตัวที่เลี้ยงไว้ในบ้านจะเห่า ถ้าได้ยินหรือเห็นอะไรผิดปกติ ไปๆมาๆแทนที่จะติดกล้องไว้นอกบ้านกลับติดไว้ในบ้านถึง ๓ ตัว สำหรับเช็คสุนัขเวลาไปทำงาน เฮอ! ให้มันได้อย่างนี้ซีนา

ส่วนนายแม็กซ์ที่กำลังศึกษาอยู่ที่ SAN JOSE STATE UNIVERSITY บินเดี่ยวไปฉลองวันไก่งวงกับญาติผู้ใหญ่ที่ ATLANTA, GEORGIA

หลังจากบรรดาเหล่านักท่องเที่ยวทั้ง ๙ ชีวิตตั้งแต่อายุ ๔ ขวบถึง ๔๖ ปี ทะยอยกันบินกลับบ้านของแต่ละคนโดยสวัสดิภาพ ส.ท่าเกษม ผู้ไม่มีปีกบินเหมือนคนอื่นๆ จึงเตรียมจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางกระโดดขึ้นรถ ๔ ล้อ ON THE ROAD (AGAIN) ออกจาก แอลเอ มาตั้งแต่วันที่ ๑ ธันวาคม หลบมาพักผ่อนให้หายเวียนศีรษะจากการ “บินกันไป...บินกันมา” ตอนนี้อยู่ในหุบเขาท่ามกลางทิวเขาลำเนาไพร ชื่นชมมีความสุขอยู่กับธรรมชาติและเสียงเพลงแถวๆ เมืองซานดิเอโก้ นี่เอง

...ขอบฟ้า แม้จะคนละฟาก

ห่างไกลกันมาก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน

รักข้ามขอบฟ้า ข้ามมา ผูกพัน

ผูกใจรักมั่น สองดวงให้เป็นดวงเดียว

หมายเหตุ มัวแต่คุยถึงเรื่องสมาชิกในครอบครัวที่ชอบ “บินกันไป...บินกันมา” เกือบลืมกล่าวถึงตัวจริงของจริงของแท้ บุตรชายของ พลอากาศเอก อาคม อรรถเวทย์วรวุฒิ (เสียชีวิต) และพี่สาว คุณจิตอนงค์ (พึ่งบุญ ฯ) อรรถเวทย์วรวุฒิ หลานชายทั้ง ๒ คนที่เมืองไทยเป็นนักบินที่มีฝีมือยอดเยี่ยม “แอร์” เป็น กัปตันของ สายการบินไทย ส่วน “อาร์ม” เป็นกัปตันของ สายการบินแอร์เอเซีย ลูกชาย ๒ คนรับมรดกในเรื่องความสามารถในการบินจาก คุณพ่ออาคม สมกับที่ คุณจิต หมายมั่นปั้นมือและพยายามสร้างทางเดินให้ลูกชายสุดรักเดินทางไปถึงเป้าหมายตามที่ต้องการ

ลาก่อนสำหรับเสาร์นี้
ส.ท่าเกษม
๑๖ ธันวาคม ๒๕๖๐