ไลฟ์สไตล์
จอมพล
แผ่นดินนี้...แยกไม่ได้

ไลฟ์สไตล์ฉบับนี้ขออนุญาตแตะเรื่องการเมือง ผู้เขียนมักจะหลีกเลี่ยงที่จะเขียนเกี่ยวกับการเมือง เพราะไม่อยากจะให้คอลัมน์นี้เอียงไปทางใดทางหนึ่ง หรือทำให้เกิดความเกลียดชังและแตกแยกสามัคคี ถึงแม้ท่านผู้อ่านจะพอทราบว่าจุดยืนของผู้เขียนนั้นยืนอยู่ทางใด

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาของจุดหักเหและเปลี่ยนแปลงของประเทศอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ตั้งแต่เกิดมาผู้เขียนไม่เคยเห็นคนไทยแตกแยก เกลียดกัน และทำร้ายกันมากมายถึงขนาดนี้ น่าเศร้าใจที่เราต้องมายืนอยู่กันคนละฝั่ง ด้วยความเห็นทางการเมืองที่แตกต่างกัน จนกระทั่งโกรธและเกลียดกันมากถึงขนาดนี้

มีคนไทยที่ยืมมือคนต่างชาติ ให้เข้ามาประหัตประหารทำร้ายคนไทยด้วยกัน

มีคนไทยที่เป่านกหวีดใส่กัน ไล่กันให้ไปอยู่ประเทศอื่น

มีคนไทยที่เอาแผ่นป้ายโฆษณาพรรคที่ตนเองชอบขึ้นปิดทับพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

มีคนไทยที่เข้าปิดล้อมโรงพยาบาล ตัดไฟฟ้าของโรงพยาบาล เพียงเพราะหมอและพยาบาลยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตน โดยไม่แคร์ว่าคนป่วยและคนเจ็บที่โรงพยาบาลอาจจะต้องเสียชีวิต

มีคนไทยที่เนรเทศชาวต่างชาติที่รักเมืองไทย รักพระเจ้าอยู่หัว และขออาศัยอยู่ใต้ร่มพระบารมีด้วยความกตัญญู และเป็นชาวต่างชาติที่ทำงานช่วยเหลือเมืองไทยมาตลอด เนรเทศเขาออกนอกประเทศ

มีคนไทยที่สมน้ำหน้าตำรวจที่เตะระเบิดช่วยเพื่อนจนตัวเองต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส

มีคนไทยที่สมน้ำหน้าพ่อที่ยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับตนที่ต้องเสียลูกถึงสองคนไปจากการสังหารหมู่ในการชุมนุม

และท้ายที่สุด มีคนไทยที่ต้องการแบ่งแยกแผ่นดินถิ่นเกิด

เขาพูดออกมาได้ ว่าแบ่งประเทศ

ประเทศที่งดงามด้วยวัฒนธรรมและประเพณี

ประเทศที่อยู่กันอย่างมีความสุขมาหลายร้อยปี

ประเทศที่ไม่เคยกีดกันเชื้อชาติและศาสนา

ประเทศที่คนทั้งโลกยกย่องว่าประชาชนมีแต่มิตรไมตรีและต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยความอบอุ่นอย่างที่ไม่มีประเทศไหนในโลกเสมอเหมือน

ประเทศที่ให้ชีวิต ให้ความสุข ไม่เคยมีภัยธรรมชาติมากมายเหมือนประเทศอื่น

ประเทศที่มีพระมหากษัตริย์ที่ทรงรักประชาชนของพระองค์ยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก

ประเทศนี้มิใช่หรือ ที่ให้ที่เกิด ที่กิน ให้ชีวิต แก่บรรพบุรุษ ตัวเรา และลูกหลานของเรา

ประเทศที่มีภาษาเดียวกัน วัฒนธรรมเดียวกัน สายเลือดเดียวกัน กินข้าวเหมือนกัน

สายน้ำเจ้าพระยาที่หลั่งไหลรวมกันมาจาก ปิง วัง ยม น่าน รวมเป็นเส้นเลือดใหญ่แก่แผ่นดิน

และประเทศนี้ยังมีคุณไม่พอที่ เขาจะรัก จะหวงแหน จะยอมตายเพื่อรักษาแผ่นดินไว้ให้ลูกหลาน

ถ้าหากชาวต่างชาติเข้ามาแล้วต้องการจะแบ่งประเทศ ยุยงให้แตกแยก เรายังพอเข้าใจ

แต่นี้ลูกไทย เลือดไทย กรีดออกมาก็มีสามสีเหมือนกันแท้ๆ แค่คิดก็ไม่ละอายใจบ้างหรือ

นักการเมือง เข้ามาก็เพื่อตัวเขาเอง เมื่อเขาได้สิ่งที่เขาต้องการ คิดหรือว่าเขาจะแยแสประชาชนรากหญ้าอย่างพวกเรา

เราเหนื่อย เราหิว เราร้อน พวกเขาล่ะมาลำบากกับเราไหม

ความคิดของเราต่างกันได้ คิดไม่เหมือนกัน รักชอบไม่เหมือนกัน ไม่ผิด

เอาเหตุผลมาคุยกัน ยอมกันบ้าง อภัยกันบ้าง เลือดไทยด้วยกันแท้ๆ

แต่ธงไตรรงค์ต้องเทิดทูล ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ คือความหมายของชาติไทย

ไม่แตะ ไม่ลบหลู่ ไม่ทำลาย ได้ไหม

เราคนไทยต้องหนักแน่น ต้องหันหน้าเข้าหากัน ไม่มีได้ไหมเสื้อแดง เสื้อเหลือง เสื้อขาว เสื้อสารพัดสี ขอให้มีแต่สีธงชาติ สีของแผ่นดิน

มาถึงตรงนี้ ไม่ต้องอ้างประชาธิปไตยได้ไหม

ล้างลบเรื่องเก่าๆ แล้วมาคุยกันด้วยเหตุผล

รัฐบาลไม่มีความชอบธรรมที่จะอยู่ในตำแหน่งอีกต่อไป คุณก็รู้

ทั้งเรื่องทุจริตจำนำข้าวซึ่งสร้างความเดือดร้อนให้กระดูกสันหลังของชาติ ทั้งเรื่องพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม ทั้งเรื่องความไร้สมรรถภาพในการปกครอง และการคอรัปชั่นที่มากมายมหาศาลอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

เห็นๆอยู่เถียงไม่ได้

จะอ้างประชาธิปไตยต้องมาจากการเลือกตั้ง ก็เห็นอยู่แล้วว่าประชาชนครึ่งประเทศไม่เห็นด้วยกับการเลือกตั้ง

วิธีเลือกตั้งยังแถต่อไปไม่ได้

ต้องมาคุยกันว่าจะเอาอย่างไร

มวลมหาประชาชนก็อ่อนลงบ้างได้ไหม อย่าถึงกับต้องล้างบางล้างไพ่ อะไรยอมได้ก็ยอม

การเปลี่ยนแปลงต้องมีแน่ แต่ค่อยๆเปลี่ยนไป หาจุดที่ยืนอยู่ด้วยกันได้ จะดีกว่าไหม

เลิกชุมนุมกีดขวางการจราจร แล้วย้ายไปประชุมที่เดียว ถูกต้องแล้ว ขอสรรเสริญที่ยอมถอยลงก้าวหนึ่ง

แล้วฝ่ายรัฐบาลเล่า จะยุยงส่งเสริมประชาชนให้ฆ่ากันเกลียดกันไปอีกนานแค่ไหน

ใครออกมาประกาศจะแบ่งแยกประเทศต้องเอาโทษให้หนัก

บ้านนี้บ้านของพ่อ จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจพ่อ ไม่เคารพพ่อก็อยู่ด้วยกันไม่ได้

พ่อยังอยู่ทั้งองค์ จะทำอะไร จะพูดอะไร คิดถึงท่านบ้าง

นี่อะไรลูกเด็กเล็กแดง ตีนเท่าฝาหอย ลุกขึ้นมาก้าวล่วงพระองค์

คุณสักนิดก็ไม่เคยทำให้กับประเทศชาติ

อยากจะถ่อย อยากจะแสดงประชาธิปไตยปัญญาอ่อน ก็คิดดูใหม่ว่าตัวเองเคยทำประโยชน์อะไรให้ประเทศชาติบ้าง

รัฐบาลไม่จัดการเศษสวะสังคม แถมยังละเลย ปล่อยให้เกิดขึ้นอย่างนี้

พอกันได้หรือยัง

ขอความรักความสามัคคีให้เกิดขึ้นอีกครั้งได้ไหม

สิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้ก็ต้องยอม จะให้ทักษิณกลับมา มันเป็นไปไม่ได้ สู้ยังไงก็ไม่ชนะ

เลิกคิดเลิกฝันลมๆแล้งๆแล้วหันหน้าเข้าหากันได้ไหม

ทำไมต้องเอาชินวัตร ก็รู้อยู่ว่ายังไงก็มีแต่ความแตกแยก

คนทั้งประเทศไม่ใช่ตระกูลนี้ ไม่ได้หรือ

ไม่ใช่เข้าข้างมวลมหาประชาชน

คุณพ่อผมท่านก็ฟังแต่วิทยุ นปช.

ผมก็เคารพท่าน ท่านต้องมีเหตุผลของท่าน

เราเอาเหตุผลมาคุยกัน ยอมกันคนละครึ่งทาง

แล้วกลับมารักกันอีกได้ไหม

ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแปลงมันก็ต้องเปลี่ยน

รู้ว่ารักชินวัตร แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว ต้องปล่อยวาง

มวลมหาประชาชนก็ต้องฟังเขา ให้เขาบ้าง ยอมกันบ้าง

เรายังต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน

คนไทยด้วยกัน รักกัน

ประเทศนี้มีประเทศเดียว แบ่งแยกไม่ได้

แค่คิดก็ผิดแล้ว