เปิดเบิ่ง

วิรัช โรจนปัญญา
เปิดเบิ่ง วันที่ 5 พฤษภาคม 2561

ตกใจ!!!! ในทันทีที่ทราบข่าวว่า “พี่รี่” คุณสวลี ผกาพันธ์ เสียชีวิตอย่างกระทันหันที่บ้านพัก ซอยสุขุมวิท 101/1 เมื่อเวลา 20.30 น. ของวันที่ 2 พฤษภาคม โดยแพทย์สันนิษฐานว่าเม็ดยาที่ทานก่อนนอนไปอุดหลอดลมทำให้เสียชีวิต

“พี่รี่” ให้ความเมตตากรุณาต่อผมเสมือนน้องชายมานานหลายสิบปีแล้ว เราพบกันครั้งแรกในรายการร้องเพลงต่อหน้าเบื้องพระพักตร์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และ สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ เมื่อ พ.ศ. 2507 ที่โรงภาพยนต์แกรนด์เธียร์เตอร์ วังบูรพา ในขณะที่ “พี่แดง” รัตนาภรณ์ อินทรกำแหง กำลังพูดชักชวนผมไปร่วมแสดงในภาพยนต์เรื่องลูกทาส โดยพี่รี่ที่ยืนอยู่ด้วยให้การสนับสนุนและซักถามถึงความเป็นมาของผม

หลังจากที่ได้โยกย้ายตัวเองมาเป็นนักเรียนนอกที่แอลเอ. ผมก็ยังมีโอกาสได้พบกับพี่รี่บ่อยครั้ง ด้วยเหตุที่ คุณไชยวัฒน์ ภักตร์นิลรัตน์ กับ คุณเพ็ญพิมพ์ จิตรธร แห่งหนังสือพิมพ์เสรีชน เชิญพี่รี่มาโชว์ในงานราตรีสโมสรของชาวแอลเอ. รวมทั้งมาโชว์เป็นคอนเสิร์ตอีกนับสิบครั้ง ผมก็ยังมีโอกาสได้พบกับพี่รี่ทุกครั้งที่มาแอลเอ.

เมื่อเดือนกรกฎาคม 1999 พี่รี่ทราบว่าผมและครอบครัวได้หลานสาวคนแรกของตระกูล พี่รี่ก็ชวน คุณศรีไศล สุชาตวุฒิ ไปเยี่ยมหลานสาวที่บ้าน พี่รี่อุ้มหลานอยู่เป็นนานพร้อมทั้งอวยชัยให้พรโตขึ้นต้องได้เป็นมิสยูนิเวิร์สแน่นอน เพราะสวยมาตั้งแต่เกิด

ผมไปเมืองไทยทุกครั้ง พี่รี่จะต้องนัดพาผมกับพี่ชรินทร์ นันทนาคร ไปเลี้ยงข้าวตามโรงแรมหรูๆเป็นประจำ มื้อหนึ่งไม่เคยต่ำกว่าหนึ่งหมื่นบาท จนผมต้องเก็บเอามาคิดว่าถ้าพี่รี่มาแอลเอ. ผมจะหาร้านอาหารแพงๆและอร่อยๆที่ไหนไปเลี้ยงรับรอง

ผมกับคุณพิมพ์เป็นเพื่อนรักกันมานาน บางครั้งก็มีเรื่องขัดแย้งถึงกับโต้เถียงกันอย่างรุนแรงอยู่บ่อยๆ ซึ่งพี่รี่ก็มองเห็นพฤติกรรมของผมอยู่เสมอ พี่รี่เคยพูดให้ใครต่อใครฟังว่า

“สองคนนี้เป็นเพื่อนกันยังไง เห็นทะเลาะกันมาตั้งแต่หนุ่มสาวยันแก่เฒ่า แต่ไม่เห็นโกรธกันจริงสักที”

ครั้งหลังสุดเมื่อกลางเดือน เมษายน ปีนี้ผมโทรศัพท์ไปขอพรวันสงกรานต์จากพี่รี่ ซึ่งพี่รี่ก็อวยชัยให้พรมามากมาย พร้อมทั้งบ่นให้ฟังว่า “ยิ่งแก่งานยิ่งเยอะ พี่ต้องไปร้องเพลงตามที่ต่างๆ อย่างน้อยอาทิตย์ละ 3 วัน ร้องเพลงนะ ไม่เหนื่อยหรอก มันเหนื่อยตรงแต่งหน้า ทำผม แต่งตัว แล้วก็เดินทาง เดือนพฤษภาคมนี้มีบุ๊คไว้เกือบเต็มเดือน”

2 พฤษภาคม “พี่รี่” จากผมและชาวไทยทุกคนไปอย่างไม่มีวันกลับ ผมอยากบินไปกราบ “พี่รี่” อีกครั้งแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะสังขารไม่อำนวยเสียแล้ว

บรรทัดนี้ผมขอใช้ตัวอักษรทุกตัวบนแผ่นกระดาษนี้ ต่างแทนดอกไม้ธูปเทียนไปกราบพี่ด้วยความรู้สึกเสียใจและเสียดายอย่างสุดซึ้ง ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจงน้อมนำดวงวิญญานของพี่ไปสู่สุคติภพสรวงสวรรค์ และขอให้เราได้พบกันทุกชาติไปเทอญ.