เปิดเบิ่ง

วิรัช โรจนปัญญา
เปิดเบิ่ง วันที่ 3 สิงหาคม 2556

คนเราพอมีอายุเริ่มเลข 3 แล้ว ร่างกายมักจะเปลี่ยนแปลงไปทั้งภายนอกและภายใน คนไหนที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยนับเป็นคนโชคดีที่สุด ประเภทมี 1 ในหมื่นคนเท่านั้น พระเจ้าท่านสร้างมาอย่างนั้น

มี เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ทุกคนไม่มีใครหนีพ้นความจริงอันนี้ไปได้ เกิดมาแล้วก็ต้องแก่ขึ้นไปทุกวัน พอแก่โรคอะไรต่อมิอะไรก็เริ่มเข้ามาเบียดเบียน แล้วในที่สุดก็ตายไป

คนที่ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ หรือไม่มีโรคประจำตัวนับเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก ซึ่งหาได้ยากมาก

โรคประจำตัวที่มองดูเหมือนกับโรคธรรมดา “จิ๊บจ๊อย” ที่มันเกิดกับคนส่วนมากคือ โรคความดันโลหิตสูง โรคหัวใจ โรคเบาหวาน โรคไขมันในเส้นเลือดมากดูคล้ายเป็นโรคประจำตัวของทุกคน ใครๆ ก็เป็นกันทั้งนั้น

แต่...อย่าประมาทครับ

ไอ้โรคเหล่านี้นำความตายมาสู่คนมากมายและเฉียบพลัน น่ากลัวยิ่งกว่าโรคอื่นๆ อีก ช๊อคขึ้นมาเมื่อไหร่ เส้นโลหิตแตกเมื่อไหร่ เสียผู้เสียคน เสียเงินเสียทอง ชีวิตที่เคยเป็นอยู่ปิดฉากลงเพียงแค่นั้น เพราะถ้ามันไม่ตายก็อาจพิการจนคุณไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่เคยทำ

คนที่เป็นโรคเหล่านี้จะต้องฝึกทำใจ หัดปลงเอาไว้เสียแต่เนิ่นๆ พิการขึ้นมาเมื่อไหร่ ถ้ายังไม่แก่เฒ่า คู่ครองของเราก็คงต้องหันเหไปหาความรักและความสดชื่นจากคนใหม่เป็นแน่ เพราะทุกคนยังมีชีวิต เลือดเนื้อ และความต้องการทางเพศ คงไม่มีใครมาทนเก็บกดอยู่เรื่อยไปหรอกครับ

ดังนั้นเราต้องรักษาตัวให้มีอายุยืนยาว อย่าให้ใครมาตราหน้าได้ว่า มันตายไปเมียมันก็เอาเงินทองไปบำเรอผัวใหม่สบายใจเฉิบ

ข้อสำคัญอีกอย่างเวลาไปหาหมอ แล้วหมอให้ยามาทาน ช่วยจำชื่อยาแต่ละอย่างเอาไว้ให้ดี ถามหมอด้วยว่ายาแต่ละชนิดที่สั่งมาให้ทานนั้นแก้โรคอะไรบ้าง

คนไทยเรามักจะนำเอาสีของยามาเป็นเครื่องหมาย ใครถามว่าทานยาอะไร ก็โบ๊ยไปกินยาสีเขียว กินยาสีเหลือง อีกอย่างยาสีแดงกับดำ ฯลฯ

อ่านชื่อแล้วจำให้แม่นครับ ผมรู้ชื่อยาทุกขนานที่หมอให้มา ยังพลาดท่าเสียผู้เสียคนไป เพราะไม่ถามถึงสรรพคุณของยาที่ทานเข้าไป

แต่ก็หลับสบายดีครับ หลับจนแทบไม่รู้ว่าโลกนี้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง