เปิดเบิ่ง

วิรัช โรจนปัญญา
เปิดเบิ่ง วันที่ 13 กรกฎาคม 2556

ยามว่างผมมักจะปล่อยอารมณ์เลื่อนลอย นึกถึงความหลังคิดถึงอดีตที่ผ่านมาของชีวิต อันมีทั้งความสุขและความทุกข์ผสมปนเปกันไปตามเรื่องตามราว และชอบที่สุดคือเปิดเพลงเบาๆ ฟัง ยิ่งเป็นเพลงเก่าๆ ความทรงจำในอดีตก็โผล่ขึ้นมาตามแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตในหนหลัง

ยิ่งเนื้อเพลงที่มีความหมายและไพเราะแล้ว จะจำแม่นเป็นพิเศษทั้งเนื้อเพลงและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นๆ

ตอนอายุ 18 กำลังริมีความรักครั้งแรกในชีวิต ต้องเดินทางไปทำธุระที่หาดใหญ่ประมาณ 10 วัน สมัยนั้นกรุงเทพ - หาดใหญ่ดูไกลกันแบบสุดหล้าฟ้าเขียวทีเดียว การเดินทางต้องใช้รถไฟอย่างเดียว รถบัสต่างจังหวัดยังไม่มี

แค่วันที่ 2 ที่เดินทางไปถึงหาดใหญ่ ผมเริ่มมีอาการทุรนทุราย อยากกลับบ้านด้วยความคิดถึงแฟน โทรศัพท์ก็หายากมาก จะโทรศัพท์จากหาดใหญ่ไปกรุงเทพฯ ต้องไปใช้บริการที่สำนักงานโทรศัพท์ แต่ขอโทษที่ค่าโทรศัพท์สมัยนั้นแพงหูฉี่ทีเดียว มีอะไรที่จะส่งข่าวติดต่อกันมักจะใช้โทรเลข ซึ่งถูกกว่ากันหลายเท่า

เปิดวิทยุฟังเพลงแก้เหงา พอเจอเพลงที่มีความหมายเข้ากับเหตุการณ์ในช่วงนั้น มันซาบซึ้งและลุ่มหลงในเนื้อเพลงและทำนองเพลง กี่ปี....ที่ผ่านไปเพลงนั้นก็ยังมีความไพเราะไม่รู้ลืม

ชอบมากที่สุดคือเพลง "เพราะขอบฟ้ากว้าง" ของ พี่ชรินทร์ นันทนาคร ที่มีเนื้อร้องกินใจอยู่ท่อนหนึ่ง

"อยู่ฟ้าเดียวกันพระจันทร์ดวงหนึ่ง แปลกใจสุดซึ้งใยจึงไกลน้องหนักหนา ฟ้านี้ไกลไปไม่เหมือนดังใจเสน่หา อยากใกล้กานดาอยากให้ขอบฟ้าแคบๆ เอย"

นึกขอบคุณผู้ประพันธ์เพลงคือ ครู ป.วรานนท์ ที่ช่างแต่งเนื้อเพลงได้มีความหมายกินใจมากขนาดนี้

อีกเพลงที่ผมชอบในขณะนั้นคือเพลง "ไกลชู้" ของ ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา และ อ.กวี สัตโกวิท เป็นผู้ประพันธ์ คนอะไรที่ช่างฉลาดในการใช้คำที่สัมผัสและสอดคล้องกันได้อย่างเหมาะเจาะ

"สงสารดวงใจคงตรมหมองไหม้คอยหา เคยแอบอุราพี่ห่างสุดหล้าสุดฟ้าธาตรี พี่ฝันถึงเจ้า....น้องเล่ายามนี้ ยามฟ้ากอดนที...ฝันถึงพี่ไหมเอย"

อีกเพลงที่ฟังเพลงนี้แล้วดูรูปของผู้หญิงที่เรารัก โอ้โห...มันเป็นอะไรที่จริงจังเหมือนบทเพลงที่บรรดาเกจิอาจารย์ทั้งหลายแต่งเอาไว้แต่ละเพลง ผมเอารูปภาพของแฟนที่มีติดกระเป๋าใส่เงินไว้มาดู เป็นเพลงของ อาจารย์ วิมล จงวิไล แห่งวงดนตรีมิตรสังคม ทิวา เด่นประภา เป็นผู้ขับร้อง ชื่อเพลง "วิญญาณในภาพถ่าย"

"ฉันมีเพียงภาพแต่ห่างเจ้าของเคียงข้างประคอง ฉันได้แต่มองลุ่มหลงภาพถ่าย เฝ้ากอดถนอมมิยอมแหนงหน่าย พอช่วยผ่อนคลายให้อุ่นใจ"

ยังมีอีกหลายเพลงที่ผมชอบ แต่ไม่อาจนำมาลงทั้งหมดได้ เพราะสัมปทานเนื้อที่สำหรับคอลัมน์นี้หมดลงแล้ว

จบดีกว่า