เห็นมา เขียนไป

ทิวสน
เห็นมา เขียนไป วันที่ 2 กันยายน 2566

ฟังความรู้สึกจากหมอคนหนึ่ง...สว.ที่อายุเกิน 65 ปีต้องอ่าน ให้จบ ทำความเขาใจให้ถ่องแท้จะช่วยให้ท่านและครอบครัว มีความสุขตลอดไป ในช่วงฤดูที่ฝนเทกระหน่ำ ซ้ำๆทุกค่ำคืนเช่นนี้ ทุกครั้งที่ผมโทรหาแม่ ก่อนจะวางสาย ผมจะบอกแม่เป็นประโยคสุดท้ายเสมอ "อย่าล้มนะแม่❗"

เพราะจากการทำงานเป็นหมอฉุกเฉินมาหลายปี มันทำให้ผมได้รู้และเข้าใจในสัจธรรมบางอย่างว่า

"ในชีวิตของคน คุณจะล้มกี่ครั้งก็ได้ ตอนไหนก็ได้.....แต่ต้องไม่ใช่ตอนแก่" ในช่วงฤดูฝนแทบทุกคืนที่ผมอยู่เวร จะต้องมีคนแก่อย่างน้อย 1 คน ลื่นล้มมา

การล้มของคนแก่ในแต่ละครั้งมันไม่ใช่เป็นเรื่องปกติเหมือนในคนหนุ่มสาว หลายคนกระดูกสะโพกหัก

หลายคนกระโหลก ร้าวเลือดออกในสมองอัมพาตครึ่งซีก แต่นั่นยังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวที่สุด

เพราะสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่จะตามมามันคือ การนอนติดเตียง

จากคนที่เคยเดินไปเข้าห้องน้ำได้ ต้องใช้แพมเพิร์ส ใส่สายสวนปัสสาวะ สิ่งที่ตามมาคือ การติดเชื้อปัสสาวะ

จากคนที่เคยกินอาหารได้ปกติ บางคนต้องนอนให้อาหาร มีโอกาสสำลัก สิ่งที่ตามมาคือ การติดเชื้อในปอด

จากคนในครอบครัวปกติ ต้องมีรายจ่ายค่าดูแลเพิ่มขึ้น บางคนต้องออกจากงานเพื่อมาดูแล

ดังนั้นในทุกคืนที่ฝนโปรยปราย ในทุกคืนที่มีคนแก่ลื่นล้ม ในทุกคืนที่จะต้องมีคนนอนติดเตียงไปตลอดชีวิต

ในทุกค่ำคืนนั้น...มันจะต้องมีความเจ็บปวดของผมปนอยู่ด้วยเสมอ ช่วยกันเถอะครับ เรื่องแบบนี้เราป้องกันได้


บ้านใครมีคนแก่

-ติดไฟให้ส่องสว่าง

-ตรงไหนลื่นติดราวจับหรือแผ่นกันลื่น

-จัดหาอุปกรณ์ช่วยเดิน

-พาไปพบแพทย์ถ้าสังเกตเห็นความผิดปกติของการเดินการทรงตัว

-สำหรับตัวคนแก่เอง อย่าไปเดินในที่มันสุ่มเสี่ยงต่อการลื่น

-และที่สำคัญ อย่าดื้อครับ ลูกหลานเตือนหรือให้ทำอะไรเพื่อกันล้มต้องทำตาม

-เพราะการล้มเพียง 1 ครั้งของคุณ มันสามารถที่จะเปลี่ยนชีวิตและครอบครัวคุณไปได้ตลอดกาล

-ไม่เห็นแก่ลูก ก็เห็นแก่หมอเถอะครับ...


……จากเพจหมอ….