ท่องไปในซานฟรานฯ
นายรุงรัง



"จงถ่อมใจต่อกันและกัน" (1 เปโตร 5:5 TNCV)

เป็นสิ่งสำคัญที่จะมีความเข้าใจอย่างถูกต้องเกี่ยวกับความต่ำต้อยและเล็กน้อยของตัวเราเอง เกี่ยวกับความไม่คู่ควร และเกี่ยวกับความจำเป็นในการพึ่งพิงพระเมตตาของพระเจ้าตลอดเวลา

เราจำเป็นที่จะต้องมีจิตวิญญาณที่อ่อนโยน สงบ และเยือกเย็น ซึ่งสิ่งนี้ทรงคุณค่ายิ่งนักในสายพระเนตรพระเจ้า (1 เปโตร 3:4) ดังนี้ เรามีใจขอบพระคุณสำหรับความดีของพระเจ้าแม้เมื่อเราเผชิญการทดลอง เราพึงพอใจสำหรับส่วนที่เราได้รับและสำหรับสิ่งต่างๆ ที่เรามี เรามองหาองค์พระเยซูเจ้าจนเป็นลักษณะนิสัย และระลึกถึงทั้งสิ้นที่พระองค์ได้สละเพื่อความหลุดพ้น (ความรอด) ของเรา รวมทั้งระลึกว่าเราจะมีสภาพเช่นไรเมื่อเราจะได้ไปอยู่กับพระองค์พร้อมด้วยเกียรติสิริในเร็วๆ นี้

ความถ่อมใจเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับคนบาปที่ได้หลุดพ้นด้วยพระคุณของพระเจ้า เพราะว่าพระเจ้าได้สัญญาไว้ว่าพระองค์จะดำรงอยู่กับผู้ที่ถ่อมใจ พระองค์ประทานพระคุณแก่ผู้ที่ถ่อมใจ ผู้ที่ถ่อมใจจะได้รับการยกชู ความถ่อมใจดึงดูดความสนพระทัยของพระเจ้า และนำมาซึ่งพระพรของพระเจ้าที่เทลงมา

"แต่ข้าพระองค์ยากจนและขัดสน
ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรีบมาช่วยข้าพระองค์เถิด
ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงรอช้า
พระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์และผู้ช่วยกู้ของข้าพระองค์" (สดุดี 7)