ฉบับนี้ ขออนุญาติ คุณผู้อ่าน เขียนบทความ ไว้อาลัย รำลึกถึง ลูกสาว 4 ขา Princess ปุกปุย สุนัขพันธ์ ปอมเมอเรเนี่ยน Tea Cup น้ำหนัก 4.5 ปอนด์ เพศผู้หญิง สีน้ำตาลอ่อน อายุ 14 ปี ที่อยู่เคียงข้างมาดามมา 14 ปี ตั้งแต่ น้องอายุ เพียง 3 เดือน น้องเพิ่งจากโลกนี้ไปเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 2024 ทำเอาหัวใจมาดาม แตกสลาย ทำใจไม่ได้จนทุกวันนี้ เป็นการสูญเสียเหมือนเสียลูกสาวคนหนึ่งทีเดียว

จะว่าเรามีวาสนาต่อกัน หรือ เป็นชะตาชีวิตที่พระเจ้าส่งน้องมาให้มาดามดูแลย่อมได้ เพราะน้องปุกปุย อยู่เมืองไทย โดยมีคุณสุธีร์ เพื่อนของลูกสาว น้องวิคกี้ ที่มาดูแลมาดาม ขณะกลับไปเที่ยวเมืองไทย เมื่อ 14 ปีที่แล้ว ทำเราได้พบกับน้องปุกปุย ซึ่งอายุเพียง 2 เดือนกว่าๆ ความเป็นคนรักน้องหมา ทำให้เราหลงรักเธอด้วยความน่ารัก จึงพูดกับคุณสุธีร์เล่นๆว่า เรายินดีเป็นพี่เลี้ยงน้องหากคุณสุธีร์ต้องการ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ ที่จะเกิดขึ้นจริง เนื่องจากมาดามอยู่อเมริกา

หลังจากกลับมาอเมริกาได้ไม่ถึงเดือน คุณสุธีร์ ได้บินมาอเมริกาเพื่อทำธุระ และเดินทางท่องเที่ยวทั่วอเมริกานานประมาณ 1 เดือน นำน้องปุกปุยมาให้มาดามเป็นพี่เลี้ยงดูแล เพราะ มาดามเคยพูดไว้ว่าจะดูแลให้หากต้องการ แต่พอถึงวันที่คุณสุธีร์ เดินทางกลับ ไม่ได้เอาน้องปุกปุยกลับเมืองไทย โดยให้มาดามเป็นผู้ดูแลต่อ ทั้งๆที่มีรุ่นน้องต้องการดูแลน้องแทนมาดาม แต่ก็ไม่เป็นไปตามนั้น น้องปุกปุยจึงอยู่ในความดูแลมาตลอดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาจนถึงวันสุดท้ายที่น้องจากมาดามไป

น้องเป็นสุขนัขแสนรู้ เป็นน้องหมา ไฮ-โซ มารยาทงาม น่ารัก น้องคงคิดว่า เป็นมนุษย์ เหมือนพวกเรา ทุกครั้งที่เจอน้องหมาด้วยกัน น้องจะเห่าและไม่ให้เข้าใกล้ จนน้องอยู่เป็นโสด ไม่เคยได้รับการผสมพันธ์กับน้องหมาใดๆ มาดามได้ทำหมันให้น้องตอนอายุ 1 ปี เราเดินทางท่องเที่ยวไปด้วยกันตลอด ทั้งใน และนอกประเทศ ขึ้นรถไปเที่ยว ลงเรือสำราญ นั่งเครื่องบิน พูดได้ว่าเราไม่เคยอยู่ห่างกัน เรามีความรัก ความผูกพัน รักกันอย่างมีความสุขทุกวัน ตลอด 14 ปี

น้องปุกปุยมีสุขภาพดีมาตลอด ไม่เคยป่วย แต่มีปัญหาเรื่องสะโพก จากความที่น้องตัวเล็กมาก คนที่อุ้มทำน้องหล่นบ่อย จึงทำให้สะโพกและขาน้องมีปัญหา เมื่อตอนอายุมากขึ้น มาดามได้พาไปผ่าตัดสะโพก เมื่อ ตอนอายุ 11 ปี ผลจาการผ่าคัด ทำให้น้องเดินไม่ได้ เป็นที่น่าสงสารมาก แต่มาดามดูแลน้องอย่างดี จนลูกๆตัวจริงเคยตัดพ้อว่า มาดามเลี้ยงน้องหมาดีกว่าเลี้ยงลูกจริงๆ

วันสุดท้าย พอตื่นนอนสังเกตุได้ว่าน้องไม่ค่อยสบายตัว พอดีมาดามมีธุระที่ต้องไปทำข้างนอก จึงคิดว่า ให้น้องพักผ่อน พอกลับมาน้องคงจะหายเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา วันนั้นมาดามเป็นห่วงน้องอยู่ในใจ ต้องการกลับบ้านมาดูแลน้อง ไม่ต้องการไปต่อ แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะดลบันดาลไม่ให้มาดามกลับบ้านมาสะเมือนใจช่วงที่น้องใกล้ตาย จึงไม่ได้กลับ้นจนถึงเวลาสี่ทุ่มกลางคืน กลับถึงบ้าน ปกติน้องจะมารับที่หน้าประตูบ้าน คืนวันนั้นไม่เห็นน้อง จึงย่องมาดู เห็นน้องนอนหลับ จึงอุ้มน้องขึ้นมา ปรากฎว่าน้องจากมาดามไปเสียแล้ว นำความเสียใจมากที่สุด จากร่างที่แข็ง หลังจากถูกมาดามอุ้มและพรมจูบสักพัก ร่างของน้องอ่อนลงสามารถขยับขาน้องได้ และขยับเปลือกตาน้องได้ มาดามรีบปั๊มหัวใจเพื่อให้น้องฟื้นคืนชีพ แต่ไม่เป็นผล มาดามคิดว่า ดวงวิญญาณน้องคงรอมาดาม และเป็นสัญญาณให้รู้ว่า มาดามรับรู้แล้ว จึงจากไปอย่างสงบ มาดามได้ติดต่อไปยังบริษัทสุสานสัตว์ Rainbow To Heaven, Agoura Hill, CA. ส่ง Mr. Mihran มารับร่างของน้อง เมื่อเวลา เที่ยงคืน เพื่อนำไปทำพิธีเผาร่างน้องและจะส่งเถ้าของร่างมาให้หลังทำพิธีเผาแล้ว

คืนนั้นทั้งคืนมาดามนอนไม่หลับ จนกระทั่งรุ่งขึ้นอีกวันมาดามได้ไปทำบุญ สวดบังสุกุล ถวายสังฆทาน และกรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลส่งดวงวิญญาณน้องไปเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ที่วัดไทย นอร์ทฮอลลีวูด โดยมีท่านพยนต์เป็นสะพานบุญสวดนำพาน้องขึ้นสวรรค์

มาดามได้ทำหน้าที่กระจายความรักให้กับน้องปุกปุยสุดที่รักยิ่งอย่างหมดหัวใจ ขณะนี้ หัวใจมาดามแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ คิดถึงน้องทุกวัน ทุกคืน จะว่าเป็นทาสของน้องย่อมได้ แต่ก็จนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้แต่ กรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลไปให้น้องทุกวัน ทั้งเช้าและเย็น ขอให้น้องจงไปสูภูมิภพที่ดี ไปเกิดเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ หากชาติหน้ามีจริงและมีวาสนาต่อกัน ขอให้เราได้พบและรักกันอีกในชาติหน้า และชาติต่อๆไป.

ด้วยรัก และ ปรารถนาดี จาก มาดาม (323)702-0788