ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปกรุงเทพฯ ตอนที่ 3

เสียงสัญญาณประกาศ และไฟบนหัวบอกสิ่งเดียวกัน ให้รัดเข็มขัด ชีวิตต่างคุ้นเคยกับการรัดเข็มขัด นั่งรถขับรถต้องรัดเข็มขัดเสมอ อุบัติเหตุเกิดได้ และถ้ารัดเข็มขัดความปลอดภัยจะมีมาก เกิดอุบัติเหตุหน้าจะไม่ชน ไม่กลิ้งตกเก้าอี้ อีกไม่นานเครื่องบินก็ลงสนามบินสุวรรณภูมิ เป็นจุดปลายทางของผมและมากคน หลายคนเพียงหยุดถ่ายเครื่องบิน

มองลอดหน้าต่างเห็นทะเลไทยกว้าง ธรรมชาติให้สิ่งดีๆ แก่ประเทศไทย ทะเลเว้าโค้งเป็นทะเลภายใน กันลูกคลื่น หาดทรายของไทยมีมากที่หาดทรายยาว ทรายขาว ท้องทะเลคลื่นสงบ เหมาะสำหรับกิจกรรมของชีวิต จะเห็นคนแล่นเรือใบ ขับเรือสกู๊ดเตอร์ สกี ว่ายน้ำ แม้แต่พายเรือ ทะเลไทยอุดมสมบูรณ์ด้วยสัตว์น้ำ กุ้ง ปลา ปู หอย เลี้ยงชีวิตคนไทยมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ เป็นสินค้าออก ชาวประมงไทยจะจับปลาทุกวัน หลักการจับปลาหรือสัตว์น้ำ ย่อมต้องมีกฎหมายคุ้มครอง ห้ามจับปลาบางประเภทหรือหน้าวางไข่ ปลาที่จับได้ขนาดไม่ได้มาตรฐานต้องปล่อย รอให้เติบโต คงจะเหมือนลูกๆ เรา อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะคือไม่ครบ 18 ปี ถ้าทำผิดต้องชดใช้ค่าเสียหายพ่อแม่ยังจะต้องรับผิดชอบ และปลาบางประเภทจับต้องจำกัดจำนวน

ครับอาชีพประมงคนจับส่วนมากจะละเลย เมื่อจับได้ ปลาเล็กปลาใหญ่ คนไทยสามารถประกอบอาหารแตกต่างได้ตามขนาดของปลา การจับปลา เราจับทั้งปี แน่นอนปลาย่อมออกลูกหลานไม่ทันคนกิน ปัจจุบันปลาธรรมชาติลดปริมาณ หายากขึ้น ข่าวจึงออกมาให้ได้รับรู้บ่อย ชาวประมงจับปลาล้ำเขตของประเทศอื่น

ทะเลไทย ข่าวบอกว่าจากการสำรวจใต้ทะเล เรามีน้ำมันดิบมากมาย การขุดน้ำมันใต้ทะเลมากชาติเลิก เพราะปัญหามากมาย โดยเฉพาะชาติที่กฎหมายเข้มงวด น้อยมากกับบริษัทนายทุน อย่างน้ำมันดิบรั่ว น้ำมันดิบรั่วลอยในทะเล สัตว์น้ำและธรรมชาติหาดทราย ฝั่งทะเลจะมีน้ำมันดิบเกาะเป็นคราบ เวลาเจอะน้ำมันสัตว์น้ำก็ย้ายที่

สุดสายตาบนพื้นดินไทย ราบเรียบดินอุดมสมบูรณ์ตามธรรมชาติ จะเพาะปลูกอะไรก็งอกงามมีกิน มีขาย เพียงรู้จักดูแล ไม่เป็นเพียงผู้ใช้อย่างเดียว ตอนเด็กชอบออกไปวิ่งเล่นกลางทุ่งนา พอฝนตก น้ำเจิ่งนอง จะมีปลาขึ้นมาตามน้ำ ผักบุ้ง ผักโสน สายบัว แม้แต่เห็ด ครับคนไทยอาชีพทำเกษตรกรรม จึงถือได้เป็นสายเลือดของคนไทย เวลาจะผ่านไปอีกกี่ร้อยปี ทุกคนมีชีวิตอยู่ การเกษตรกรรมก็ยังจะมีต่อไป ธรรมชาติไม่เคยเล่นตัว พอหน้าทำนา ฝนตก ชาวนาได้ไถหว่าน พอต้นข้าวแก่ออกรอบ ฝนหยุด แดดออก ข้าวจะแก่เหมาะแก่การเก็บเกี่ยว แปลกชาวนา ชาวไร่ ชาวสวนยังเป็นกลุ่มยากจน และถูกกดราคา แม่น้ำตามธรรมชาติ มีทุกปี ใช้อาบ ใช้ดื่ม หาสัตว์น้ำ สายน้ำเป็นทางคมนาคม ถึงปัจจุบันคนเลิกสนใจไปมาหาสู่ทางน้ำ แต่แม่น้ำก็ยังสำคัญ ว่ายน้ำ พายเรือขนส่ง เล่นกีฬาในน้ำ ปัจจุบันแม่น้ำบ้านเราหมดความสะอาด แม่น้ำเต็มไปด้วยสารเคมี เราฉีดยาฆ่าแมลงในนา น้ำยาเคมีไหลบนเปลงน้ำ โรงงานอุตสาหกรรมมากที่เทของเสียลงน้ำ แทนที่จะเทลงบ่อบำบัดน้ำ ในอเมริกา มากเมืองสอนประชาชน ช่วยกันดูแลความสะอาดของสายน้ำ อย่าทิ้งสิ่งปฏิกูลลงแม่น้ำ แม้แต่ยาที่เรากิน ยาทา ยาที่ได้จากหมอมีใบสั่งเป็นยาอันตราย ไม่สามารถซื้อขายตามร้านทั่วไป เมื่อโรคหาย ยายังเหลือ ดูเวลาหมดอายุ ไม่เพียงยา ของกระป๋อง และอาหารที่กินเพื่อสุขภาพ จะมีเวลาบอกหมดอายุ ถึงจะลดราคามากสิ่งถ้าหลีกเลี่ยงได้ควรทำ เพราะคำว่าหมดอายุ หมายถึงคุณสมบัติตามที่แจ้งจะด้อยหรือหมดคุณภาพ

เมื่อยาหมดอายุ เราก็ต้องทิ้ง ประเทศเจริญจะไม่ทิ้งยาแบบซี้ซั้ว แม้แต่เทลงอ่างน้ำ ยาก็ยังเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ ข้อแนะนำถ้าไม่มีศูนย์กลางรับยาหมดอายุ ก็เพียงรวบรวมใส่ถุงพลาสติก รัด-มัด ด้วยเทปหลายๆ รอบ แล้วใส่รวมในถุงพลาสติกและรัดอีกที ถึงเราจะหย่อนลงในถังขยะ ปลายทางจะไปรวมที่ศูนย์ขยะ หมา สัตว์ ถึงจะคุ้ยก็ไม่แตกแยก

อดคิด การศึกมากมายที่เราเรียน หลายปี เราเรียนสิ่งที่ประกอบอาชีพ ถ้าสังคมไม่มีสื่อสอนการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องประจำวัน โรงเรียนก็น่าจะสอน การสอนควรย้ำเตือนบ่อยๆ จนเกิดความเคยชินและเข้าใจ อย่าซื้ออาหาร เลือกซื้อภาชนะที่ใส่ หรือห่อ เมื่อทิ้งลงขยะจะไม่เป็นอันตรายต่อธรรมชาตินาน 10-100 ปีหรือมากกว่านั้น ไม่ทิ้งของลงบนถนน ในแม่น้ำ เรียนรู้ต่อสู้เพื่อความทัดเทียมทางอารยธรรม

สายน้ำทุกที่ผสมปนเปกับสารเป็นอันตรายต่อชีวิต การดูแลรักษา เริ่มจากตัวเราก่อนเสมอ สอนวินัยให้ตัวเอง คำสอนของพุทธศาสนาคำว่า “สติ” คือรู้จักคิด ระงับสิ่งที่ทำไม่ถูก ยังทันสมัยต่อชีวิตปัจจุบันเสมอ แน่นอนเมื่อน้ำกินน้ำใช้ไม่สะอาดมีสารตะกั่ว สารพิษ ทุกคนก็ต้องซื้อน้ำดื่ม น้ำหุงข้าว น้ำล้าง น้ำประปาที่มีอยู่ ไม่เคยได้รับการดูแลว่าน้ำที่ไหลเข้าบ้านทุกวัน สะอาดปราศจากสารพิษไหม ในประเทศอเมริกา จะมีคนประเภทหนึ่ง คือคนดี ทำหน้าที่ตรวจดูแลน้ำ ทดลองถึงความสะอาด และสารเจือปน แม้แต่อาหาร สุขภัณฑ์ ทุกประเทศข่าวออกมาเสมอ น้ำก๊อกมีสารพิษปนเปื้อน

คนไทยส่วนมากจะคิดว่าคนอเมริกาเป็นคนช่างฟ้อง จะเห็นว่าทุกวันมีศาลที่เรียกว่าศาลประชาชน คดีเล็ก คดีน้อย คดีที่ไม่ได้รับความยุติธรรม จะมาจบลงที่ศาลตัดสิน โดยไม่ต้องใช้กำลัง และจำไว้ การขึ้นศาลทุกคนต้องมีเอกสาร จะมาฟ้องร้องแล้วมาตัวเปล่าคงไม่สามารถชนะความได้ มากคดีอ้างจากคำพูดว่า “คิดว่า” เป็นเรื่องไม่เป็นสาระบนศาล

เรื่องของน้ำ น้ำขวดที่ดื่มในภัตตาคารเราคิดว่าสะอาดพอไหม เพราะเมืองไทยเราขาดแหล่งน้ำบริสุทธิ์ ดูข่าวในรัฐแคลิฟอร์เนีย หลายปีมาขาดฝน น้ำต้องประหยัด ต้นไม้ตายหลายสินล้าน และถ้าขาดน้ำอีก อีกหลายล้านคงตาย ครับไทยต้นไม้ไม่ต้องรอให้ตายจะมีคนลักลอบตัดทำให้ต้นไม้ตาย ป่าไม้ตาย แหล่งน้ำตาย คนรวยมากคนล้ำที่ป่าสงวน

จึงเป็นความจริง คนไม่เคยหยุดความโลภ เคยคิดว่ามีแค่นี้พอ พอมีเข้าจริงๆ อยากมีมากขึ้น ความโลภอยากสานต่องาน ไม่ผิด เพียงแต่รู้จักดูแลตัว มีเวลาให้ครอบครัว และเป็นไปได้ ช่วยเหลือเกื้อกูลคนด้อยโอกาสด้วย ไม่โลภและละโมบเอาของส่วนรวม โกง ขโมย ใช้อำนาจ ฮุบเป็นของตัว

ไม่นานเครื่องบินก็ถึงสนามบิน ล้อหลังแตะพื้น หัวเครื่องบินลอยต่ำ เวลาเครื่องบินขึ้น หัวโงขึ้นก่อนล้อหน้ายก วิ่งเร็ว เครื่องบินลอยตัว ชอบเวลาเครื่องบินขึ้นจากสนามบิน เหมือนดูม้าแข่ง โค้งสุดท้าย จ๊อกกี้ นั่งโยงโย่ ก้นลอยจากหลังม้า หลังโค้ง ยื่นหน้า ขนานกับหน้าของม้า มือขวาและซ้ายหวดม้า

เครื่องบินมาจอด ที่บันไดผู้คนต่างลุก เปิดตู้กระเป๋าข้างบนหัว ครับชีวิตคนเดินทางข้ามประเทศข้ามวันเวลา ไทยกับอเมริกาต่างกัน เมืองไทยเช้า อเมริกามืด กำลังจะเข้านอน หลายคนอย่างผมมาไทย ไม่บ่อย 2-3 ปีครั้ง เมื่อมาจะปล่อยให้มือว่างย่อมไม่ถูกต้อง ซื้อของเล็กๆ น้อยๆ มาฝากญาติ เดี๋ยวนี้ไม่ซื้อของให้ จะซื้อประเภทของกินประเภทช็อกโกแลต ครับช็อกโกแลตถือได้ว่าเป็นของหวาน แต่คุณภาพช่วยบำรุงสมอง ของหวานถึงไม่ดี แต่ก็กระตุ้นให้ชีวิตตื่นตัว พอถึงวันนี้ โรคที่เป็นกันมากคือเบาหวาน เคยคุยกับครอบครัว บอกว่าไปเกาหลีกันไหม ไปตกแต่งหน้า (ศัลยกรรม) หลานบอกอยากทำ แต่เป็นเบาหวาน กลัวผ่าตัดแล้วแผลไม่หาย

แม่บ้านไปคอสโก้ ซื้อของกินเผื่อเด็กพิการที่บ้านปากเกล็ด บ้านเฟื่องฟ้าทุกครั้ง คนไทยนิสัยชอบทำบุญ ลองทำกับคนพิการบ้างดีไหม ปากเกล็ดเด็กพิการถึงไม่พิการก็มีเด็กอ่อน ที่พ่อแม่ถึงจะรักอยากเลี้ยงดู แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ท้องตอนเรียน มีลูกยากจน คิดว่าตัวไม่สามารถดูแลลูกได้ดี เพียงตัวเองก็แย่แล้ว สู้ให้ศูนย์เด็ก มีเพื่อน มีคนดูแลกายใจ และมีผู้ใจบุญมากมายทุกวันมาเลี้ยงอาหาร

บ่อยครั้งชอบดูเรือที่ทำเป็นโรงพยาบาล เรือใหญ่ อุปกรณ์ครบ หมอ พยาบาล คนช่วย ต่างอุทิศแรงงาน กายใจ เปี่ยมไปด้วยเมตตา ประเทศที่เด็กพิการมากที่สุด ปากแหว่ง หน้าตาบวม ขางอ จากประเทศที่ 3 คือประเทศยากจน

ครับแต่ละครั้งเรือโรงพยาบาลไปจอดจะทำบุญกุศลได้มากมาย ความรู้สึกดี ความรู้สึกชอบ สละเงินเดือนละไม่เกิน 20 เหรียญก็สามารถช่วยเด็กที่มีปัญหาสุขภาพให้ปัญหาหมดไป เป็นเด็กสมบูรณ์ทางกายและจิตใจ เพียงหลังจากทำศัลยกรรม เด็กก็สามารถวิ่งเล่นกับเพื่อน หัวเราะ ไม่ถูกล้อ กลับบ้าน พ่อแม่ก็หมดห่วงต่อความพิการของลูก เด็กมีความมั่นใจในตัวเอง

ระบบขึ้นและออกจากเครื่องบินผู้โดยสาร มีเด็กเล็กคนพิการ นั่งรถเข็นหรือเดินใช้ไม้ช่วยตัวเองเวลาขึ้นเครื่องจะถูกเรียกก่อน เพราะต้องการความช่วยเหลือ เดินช้า สัมภาระต้องการเวลายกขึ้น ยกลง วางลนตู้ที่หัว เวลาลงจากเครื่องบินจะออกหลังสุด ลงจากเครื่องบินปล่อยให้คนปกติรีบลุกจากที่ ยกกระเป๋าบนหัว ยืนแถวเบียดเสียด เชิญครับใครก่อนหลังต่างยืน ถ้ามีคนตัดหน้า ถึงจะไม่มีคนพูดแต่ทุกคนมองด้วยสายตา และความรู้สึกเหมือนกัน “เจ้าคนนี้ช่างไม่เรียนรู้ ระเบียบวินัย โลภเจริญเขาเรียนกัน หลบหน้าไปอยู่ไหน หรือนิสัยและพฤติกรรมกระด้าง ยากที่จะอบรม หรือมาจากพ่อแม่ และคนใกล้ตัว