ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 30 มีนาคม 2556

ห้องสมุดชั่วคราว หมายถึงร้านโกรเซอรี่ทั่วไปจะมมีแผนกหนังสือรายสัปดาห์ อย่างกีฬา ดารา เศรษฐกิจ ทุกอาทิตย์ตอนเช้าจะอยู่เมืองไหนๆ จะแวะไป เหมือนวันนี้ แวะเข้าร้านโกรเซอรี่ชื่อ Kroger ร้านแถวมิชิแกน มีชื่อต่างกับเมืองอื่นๆ อย่างเช่นที่นี่ ชื่อ ครอกเก้อร์ มายเอ้อ บุช สินค้าที่ใส่ก็เหมือนกัน ของกิน ของใช้แต่ว่าแต่ละร้านสามารถเลือกของแตกต่างเรื่องคุณภาพมาใส่ อย่างเช่นประเภท เดลี่ ประเภทไข่ นม เนย ขนมปัง น้ำผลไม้ประเภทต่างๆ รวมทั้งไอศกรีมด้วย ขึ้นอยู่กับจะเน้นคุณภาพประเภทไหน ครับถึงจะเป็นประเภทเดียวกัน ยี่ห้อและน้ำหนักเท่ากัน จะต่างกันเรื่องราคา แพงและถูกไม่เหมือนกัน ข้ออ้างบริการ และของดีๆ มีคุณภาพมากมาย อย่างไข่ออแกนิค สีน้ำตาล

วันนี้เดินอยู่บริเวณคุ๊กกี้ ขนมปัง ชีส มีของชิมมากประเภท เดินไปเลือกหยิบใส่ปากโดยเฉพาะชีส รสเผ็ด มัน มีตัวอย่างให้ชิม เขาเขียน "อันเดียวนะจ๊ะ" ผมใช้ไม้จิ้มฟันกลม เลือกชิ้นใหญ่ ใส่ปากชิมมันและเผ็ดความรู้สึกอร่อย เลยถือโอกาสตุนอีกสองชิ้น

ทุกวันผมมาร้านครอกเก้อร์ เพลินกับการชิม บ่อยครั้งถึงไม่มีธุระซื้อของ แต่ใจคิดถึงของฟรี อดที่จะไม่แวะเดินชิมมากสิ่ง เมียบอกว่าผมเห็นแก่กิน ไปมากร้านเพื่อชิม ผมยิ้มจริงของเธอ ฉันเกิดมากับการเรียนรู้การชิมย่อมเรียนรู้รส แวะร้านขนมปัง เดินรอบ คุ๊กกี้มากยี่ห้อลดราคา ครับก่อนถึงเวลาโล๊ะทิ้ง เอาออกมาขายเลหลัง ยังได้เงิน และส่วนมากตัดราคาครึ่ง กำไรถึงไม่มาก ก็ยังดี

คงจะไม่ตรงกับผลไม้เมืองไทย ผู้ผลิตเหมือนกัน หน้าออกผล ล้นตลาดแย่งกันขาย แย่งลดราคา มากคนคิดว่าเอาขึ้นรถแล้วเททิ้งให้พวกรัฐบาลเห็นจะได้สงสาร เขาเข้าใจผิด ความสงสารอาจมีประเดี๋ยวเดียว พอตั้งสติได้พูดว่าโง่ชะมัดบอกว่าอย่าปลูกเหมือนกัน ขายถูกยังดีกว่าทิ้ง

ขาดทุนก็ไม่มาก เป็นทุนต่อสู้ต่อไปคนอย่างนี้ถึงช่วยปีต่อไปก็สร้างปัญหาซ้ำซาก สอนให้มีสติเสียบ้าง จะได้คิดช่วยตัวเอง

สำหรับผม เห็นใจคนปลูก ของนิยมราคาดีปีนี้ การตามกันย่อมห้ามยาก แนะปลูกอย่างอื่นซีครับ ถ้าสอนไม่ได้หางทางช่วยเหลือ ผลไม้สามารถปรับปรุงเป็นของกินมากวิธี ถ้ารัฐบาลซึ่งมีคนที่มีความสามารถ มีเงิน และสำคัญเป็นหน้าที่ ถ้าไม่ช่วยเขา แล้วจะสงบปัญหาต่อๆ ไปได้อย่างไร

ผมซื้อคุ๊กกี้กล่อง แล้วเดินไปแผนกหนังสือ ถือวิสาสะหยิบมาสองเล่ม เดินมานั่งแผนกร้านกาแฟ งวดนี้งดกาแฟ เพียงอาศัยโต๊ะอ่านและมีความสุขกับการขบเคี้ยวคุ๊กกี้

ผมอ่านเรื่องเกี่ยวกับอาชีพ ถึงชีวิตผมจะหมดโอกาสทำงาน เลือกงาน แต่งงาน เป็นความจำเป็นส่วนตัว และรัฐบาลตอนนี้คนว่างงานยังสูง คนไม่มีงานทำรัฐบาลก็ต้องเลี้ยงดู ถ้าเลี้ยงดูคนไม่ทำงานมากคนเงินในกระเป๋ารัฐบาลก็ว่างเปล่า จะเห็นว่ารัฐบาล แคลิฟอร์เนียเป็นหนี้เยอะ คนเกษียณจากตำแหน่งสูง เงินบำนาญเพิ่มมากมาย ผิดกับผม เผลอตัวทำธุรกิจส่วนตัว ไม่รู้จักประหยัด เก็บออม พูดภาษาหลวงพี่ โยมประมาท พอเกษียณ ตายแล้วเงินเก็บน้อยมาก รายได้ทางเดียว ผิดกับเพื่อนแบกจ๊อบข้างนอก พอหยุดงานได้สองที่ โซเชียลและจากบริษัท เดี๋ยวนี้นั่งหน้าจอ ไวน์ดีๆ มีหมู เป็ด ไก่ แกล้มไวน์ เผลอไปเมืองไทยใช้เงินเติบ อาบอบนวดได้คนนวดพิเศษบริการดี ใช้เงินไปเกลี้ยงกระเป๋า กลับมาช่วงปีใหม่ แหล่งเงินแจ้ง เงินลงทุนสินค้าขายดี ติดตลาดคนซื้อ ปันผลนั่งรอให้ไปเบิกที่ธนาคาร ความเดือดร้อนเกี่ยวกับเงินไม่เคยข้องแวะ ผมเปิดอ่านเกี่ยวกับรถ รถเล็กใช้แบตเตอรี่ หุ่นดีราคาไม่แพง ไม่เอาเงินดาวน์ ดอกเบี้ยถูกเหมือนได้เปล่า ไม่ต้องปวดหัวราคาน้ำมัน ความรู้สึกอยากเป็นเจ้าของพกเมียไปไหนๆ สุขภาพจิตดีไม่ต้องกลัวรถหยุด ไปวัด ไปตลาด แต่ต้องแบกหนี้ จ่ายเงินค่าผ่อนรถตั้ง 5 ปี เกิดตายก่อนผ่อนรถหมด รถใหม่ค่าทะเบียนแพง ค่าประกันแพง รถเพียงคันเดียวเบียดเงินรายได้มากมาย ความคิดเลยหยุดชะงัก เหตุที่อยากมีใหม่ ไปไหนๆ จะได้ปลอดภัย หรือวันไหนอยากไปไกล เพื่อเสี่ยงโชคการเดินทางด้วยรถใหม่ ย่อมสมพงษ์

เรื่องคุ๊กกี้ เมียผมพูดเสมอ ผมเกิดมาเป็นเกลอกับของหวาน ทุกเวลาจะไปไหนๆ ผมจะมีคุ๊กกี้ ช็อคโกแล๊ต แม้แต่แคนดี้รสกาแฟ ซุกซ่อนในกระเป๋าเสมอ ระหว่างเดินหรือขับรถจะหยิบใส่ปาก เมียจะบอกเสมอ สิ่งเหล่านี้มีน้ำตาลเยอะ ไม่มีประโยชน์ ผมไม่แน่ใจว่า ห้ามหรือให้เหตุผล หรือตำหนิ หลายๆ อย่างผมทำตัวให้เข้าใจยาก สิ่งของมากมายที่เข้าปากเคี้ยว ผมอนุโลมเป็นอาหารทั้งนั้น ประโยชน์และโทษย่อมมีแตกต่าง สรุปว่าถ้าชอบแล้วมีความสุข คุณค่าที่พูดกล่าวถึงความสำคัญย่อมน้อยกว่าความพอใจของเรา "จริงเปล่า" ผมพูดภาษาให้เดี้ยงเหมือนคนวัยรุ่น เคยคิดกินแล้วสุข โทษคงจะยังมาไม่ถึง เพราะคำเตือนกระตุ้นจิตใต้สำนึกตลอด กินเป็นแค่ตัวอย่าง

โต๊ะกาแฟตัวที่นั่ง ริมสุดตั้งใกล้ทางเดิน ดูคนเดินไปมา เป็นความพอใจและสุข บุคลิก การแต่งกาย ความรู้สึกนึกคิด ยากที่จะเหมือนกัน

ตลาดจะหาเด็กวัยรุ่น ประเภทไฮสกูล เดินเข็นรถ หาซื้อของแทบจะไม่เห็นเพราะวัยนี้ ถ้าจะเข้าตลาดคงพ่อหรือแม่สั่ง ถ้าจะหาของกิน ไปร้านง่ายๆ สะดวกกับวัย ประเภทอาหารสมดุล คู่ควรกัน คนกลางๆ คนมาก โดยเฉพาะแม่บ้านมากกว่าพ่อบ้าน การซื้อของพนันกันได้เลยทุกอย่างเตรียมที่จะซื้อมาจากบ้านแล้ว ที่หยิบใส่รถโดยไม่มีแผนล่วงหน้าจะมีก็น้อย คนมีลูกเห็นของแปลกน่าทาน น่าจะปรุงให้ลูกจะอยู่ในความคิดเสมอ ความชอบจะให้ตัวเองเป็นรอง ถึงผมไม่มีชีวิตคลุกคลีกับการทักทายชีวิตด้วยหมอดู แต่ก็ชอบคำพูดคำว่า "ฟันธง" พ่อและแม่โดยเฉพาะแม่ เรื่องของความรักที่มีต่อลูก เป็นความรักที่สมบูรณ์ของโลก รักด้วยความเมตตา อยากให้สิ่งที่ลูกต้องการ ลูกปรารถนาอะไร พยายามหาให้ อดทนอดออมเก็บเงิน ส่งลูกเรียน การห้ามลูกในสิ่งไม่ถูกต้องหรือลงโทษลูก ความรู้สึกเสียใจ แต่เพราะรัก บ่อยครั้งกลั้นน้ำตา แต่ถ้าไม่อบรมสอนแล้วสิ่งดีจะมีไหม คนสูงอายุจะมาเป็นคู่ ครับชีวิตในโลกเวลานี้สามีและภรรยา อยู่กันตั้งเริ่มต้นชีวิต มีลูกหลาน ไม่หลบหน้าหายตัวไปสร้างครอบครัวใหม่ ย่อมผ่านร้อนหนาวทุกข์และสุข โต้แย้งกันมากมาย พอถึงวันนี้อยู่กันสองคนตายาย โชคดีลูกหลานมาเยี่ยมดูแล ให้ความรู้สึกดีๆ กับใจ ตาเข็นรถ ยายเดินข้าง หยิบสิ่งที่ต้องการ ผักสลัด ผลไม้ ขนม ของเบาๆ ครับพออยู่วันนี้ อาหารที่ทานเบา ย่อยง่าย สะดวกต่อการเตรียม ผมนั่งมองพลอยมีความรู้สึกดีๆ ด้วยเสมอ ครับวันในอนาคตอีกไม่นาน ผมและครอบครัวเพื่อนคงจะถึงวันดีๆ ของวันนี้ ชีวิตปลายชีวิตของคนไทย ส่วนมากทำบุญไปวัด อ่านหนังสือ ใช้ชีวิตสงบ มากครอบครัวใกล้ชิดกับลูกหลาน สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนสัมผัส ต่อเติมให้บั้นปลายชีวิตมีความสุข

ครับชีวิตคน ควรคิดเกี่ยวกับชีวิต ถ้าชีวิตห่างเหินลูกหลาน เพื่อนๆ ย่อมเป็นทางหนึ่งที่ทำให้ชีวิตมีพลังงานดีๆ กับชีวิต ถ้ามีเวลาไม่เจอะเจอ ควรกริ๊งหากัน ถ้ายังไปไหนได้ ควรร่วมก๊วนเหมือนก๊วนเพื่อนเมียโทรมาไปครูซด้วยกัน แต่ผมกับเมียตอนนี้มาอยู่กับลูกสาว อีกสัก 2-3 เดือนจะไปทำอาหารให้ลูกชายที่ฮาวาย ครับชีวิตยังไหว อย่ากั้นทางชีวิตการพบสิ่งใหม่เขาบอกว่าชีวิตยืนยาวและสุข