ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 19 ตุลาคม 2562

เดินมาหยุดหน้าร้านแผนกขนม คนให้บริการ ทุกคนเต็มใจมาช่วยวัด ครับชีวิตคนบนโลกนี้ ส่วนมากจะเป็นคนดี ดูแลตัว ดูแลครอบครัว และก้าวไปข้างหน้าช่วยกันคนละมือ เพื่อช่วยสังคม คนประเภททำร้ายสังคมถึงจะมี แต่ไม่มากคงเหมือนความทุกข์ ทำให้เราแก้ไข อดคิดสังคมคนไทย ชาวบ้านธรรมดาถึงจะมีความเชื่อและยึดมั่น ที่เรียกว่าต่างจากหลักศาสนา เชื่อในสิ่งที่มากมายนำความเดือดร้อนมาให้ แต่ลึกๆแล้ว จิตใจยังสะอาด ซื่อไม่คดโกง แบบระบบบริหาร แม้แต่อาหารกลางวันเด็ก ยังถูกข้าราชการคดโกง เอาเปรียบลดต้นทุนจ่ายอาหาร เหลือเชื่อเด็กๆกำลังบเติบโต เจริญความคิด สติปัญญา กับถูกข้าราชการเม้มเงิน เด็กๆแทนที่จะมีอาหารที่มีคุณภาพ โปรตีน ไขมัน เกลือแร่ สมดุลในสัดส่วน เพื่อพัฒนาเป็นเด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ รับผิดชอบพัฒนาชาติให้เป็นแบบอย่าง แต่ถูกผู้ใหญ่เอาเปรียบเห็นแก่ได้ คดโกง ครับตราบใดที่ระบบยังช่วยเหลือคนผิด การคดโกงเป็นทางเลือกที่คนมีอำนาจ คิด พยายาม หาวิธีการ ประชาชนที่ผมเห็น สนับสนุนโดยขาดจิตสำนึก ลึกลงสู่ทางความคิด เราขาดวิจารณญาณ สนับสนุนโดยเลือกพวกโกง

อาหารอิ่มท้อง มือกำลังทำหน้าที่ส่งของหวานเข้าสู่กายใจ ครับอาหารคือส่วนสร้างความเจริญงอกงามให้ทางใจ แต่ใจคือความได้ของความพอใจ และความสุขและรู้ ทุกคนสมอง ใจ และกาย จะทำงานร่วมกัน แต่แยกหน้าที่คนความจำเสื่อม ไม่รับรู้ กินอาหารแล้วบอกว่าเปล่ากิน สมองเสื่อมคุณภาพ เรียกว่าฮาร์ทดิสเสีย แต่ถ้ายังรู้เรื่อง แต่จิตคือความรู้สำนึกคิดถูกทำลาย หมดความรับรู้ ความคิดซอฟแวร์คือใจป่วย คือเสียสติ คำว่าเสียสติ กับสติแตก ย่อมคนละขั้ว สติแตก คือยังรับรู้ แต่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เหมือนละครไทยจะยุคไหนๆเวลาคนโทรจะแสดงสีหน้า ปากตะโกนเอะอะ ด่าทอ เรียกว่าสติแตก ควบคุมสติไม่ได้ พุทธศาสนาเน้น ชีวิตคนจะดีหรือเลว ต้องพัฒนาสติถ้าพัฒนาที่เรียกว่า คิดก่อนทำ สิ่งถูกต้องย่อมเป็นส่วนพัฒนาชีวิต อยากพูดสิ่งที่ทำให้คนเดือดร้อน แต่ระงับได้ หมายถึงการมีสติ

เสียงดนตรีไทย มาจากซุ้มทำนองฟ้อนรำ ผมหันหน้ามอง เห็นคนรำมากมายแต่ชุดรำ นิ้วมือสวมเล็บยาว ผมส่วนมากเกล้าปักสิ่งสวยงาม ครับวัฒนธรรมดีๆของไทย วัดและสังคมไทยอยู่ในอเมริกา และการสอนภาษาไทย กลายเป็นความจำเป็นของสังคมต่างถิ่น ผมอดขอบคุณผู้นำวัฒนธรรมมาสอนให้เกิดเรียนรู้ คำพูดที่ว่า ตราบใดที่มีคนมองเห็นการไกล จะเป็นผู้ประสานให้เกิด การเรียนรู้ สิ่งที่บรรพบุรุษ คิด สร้าง และพัฒนา จะยังคงอยู่คู่กับคนไทย ครับเวลาถึงจะล่วงเลย ระยะทางจะห่างจากภูมิลำเนาดั้งเดิม แต่ความคิดของมากคน ริเริ่ม สร้างสรรค์ และสนับสนุนให้สิ่งที่เรียกว่าวัฒนธรรมของธรรมชาติ จะยังคงอยู่ ผมมองรอบวัด วันงานวางศิลาฤกษ์ สร้างพระอุโบสถหลวงพ่อโสธร 40 ปี คนมาช่วยงานถือว่าเป็นผู้เสียสละ แต่งชุดเหลือง ชุดไทยตอนเช้า ผมและส่งแม่บ้าน รถหลายคันหยุด ต่างช่วยกันขนอาหารลงจากรถ วางไว้ที่เต้นท์ รอเวลาให้บริการคนมาในงาน ผมอดอนุโมทนา ความดีที่ทุกคนคิดและกระทำ จงอยู่กับตัว และเจริญ ชีวิตของคนเจริญอยู่กับความสำเร็จ ลูกหลานเจริญ เกิดจากความมานะของพ่อแม่สังคมอวยพร ครับคนมากมาย เมื่อทุกคนมาจากความแตกต่างของการอบรม พฤติกรรมในการปฏิบัติในครอบครัว แต่ชีวิตคนถึงจะแตกต่าง แต่เราต่างใฝ่เรียนรู้ สิ่งดีงามเป็นแบบอย่างในสังคม คนที่ได้รับการฝึกฝนจะอยู่ไหน จะทานเข้าแถว ทานเสร็จของทิ้งในที่ เข้าห้องน้ำรอ และเสร็จดูแลความถูกต้อง ละทิ้งความมักง่าย การกระทำเป็นแบบคนเอาไปชม คิดเพลินเสียงเอาลอดช่องต่อไหมลุง ผมยิ้มคิดกับตัว ตายละพอถึงวันนี้พุงแฟบ น้ำตาลลด ปกติตามใจปาก อายุมากพออาหารอิ่ม อดคิดถึงของหวานไม่ได้ เปิดตู้ที่บ้านไอศกรีมหลายยี่ห้อมีทั้ง วนิลา และช็อกโกแลต ปกติผมชอบวนิลากับคาราเมล หลานมาอยู่ด้วย 2 เดือน 3 คน ขนมคือไอศกรีม และผลไม้ ต้องมีติดบ้าน ยายของหลานจะบอกประเภทผลไม้ อย่างแอปเปิล พีช วอเตอร์เมล่อน สับปะรด ยายจะทานกล้วยหอมทุกเช้า กล้วยไม่เคยขาดพร่องบ้างเป็นเรื่องปกติ มีวันหนึ่งยายให้หลานคนเล็กทานกล้วยจิ้มพีนัทบัตเตอร์ หลังจากวันนั้นหลานคนเล็กชอบ

ผมเปลี่ยนใจของหวานถูกปากที่เป็นของไทยหากินไม่ง่าย ยิ่งลอดช่องทำจากข้าวเจ้าผสมน้ำ ตั้งไฟ กวนจนข้น เอาพิมพ์เป็นรูทำด้วยไม้ ตั้งบนหม้อ ข้างล่างมีน้ำเย็น พอแป้งใช้ได้ก็เทลงบนกระดานมีช่อง แป้งลอดช่องลอดผ่านรูกระดาน ตัวยาวไม่มาก ขาดเอง เวลากินไม่ยาก เอากะทิไม้ต้องซื้อสด ใส่น้ำร้อน แล้วคั้นหรอกครับ เปิดกระป๋องชาวเกาะ ใส่หม้อ เติมเกลือและน้ำตาล หลายคนชอบน้ำตาลโตนด ส่งตรงมาจากเมืองเพชร เวลาทานตักเอาแต่ตัวลอดช่อง หลานเติมกะทิ แล้วตักน้ำแข็งใส่บนภายในแก้ว ก่อนทานคนนิด ให้กะทิ น้ำแข็ง เย็นผสม ผมกินจนหมดถ้วยแก้ว สารภาพอร่อย อิ่มท้องกดดู ความรู้สึกช่างหัวมัน เป็นความธรรมชาติโยนแก้วทิ้งลงถังขยะ เดินไปเต้นท์ที่พระฉันอาหาร พระฉันเสร็จ พระคุณเจ้าไปนั่งรอที่เต้นท์ รอเทศน์ และพิธีตอนบ่าย คนมางานย้ายตัวนั่งแทนพระ มือหยิบของหวาน ผมเห็น เจือ รัตนพันธ์ สมัครผู้แทนเดินหาเสียง ภาตใต้เมืองเกิดส่วนตัว เจือ จะได้รับเลือกหรือไม่ ผมเคยคิด ต้องการพัฒนาชีวิตตัวเอง จะไม่เคยหยุดนิ่ง อย่างเจือ นานมากหลายสิบปี เจือเคยออกหนังสือพิมพ์ ไทยในเบย์แอเรีย ถือได้ว่าเป็นผู้ริเริ่ม ไม่นานเจือเคยทำหน้าที่นายกสมาคมไทยในแคลิฟอร์เนียภาคเหนือ หน้าที่นายกสมาคม สำหรับผมเคยทำงานปี 1991 เป็นงานเสียสละเงิน เวลาไม่มีเงินเดือน ยุคโน้นสังคมไทยต้องการศูนย์กิจกรรม สิ่งที่คนทำงานสมาคมไทย ได้มีความสัมพันธ์กับสมาคมไทยในแอล.เอ. การประสานสามัคคี คือการเล่นกีฬา ร่วมกันคุยสังสรรค์ ครับโอกาสสร้างมิตรภาพย่อมเกิดจากไฝ่หา จะหลับนอนการดิกขาหลับความคิดสัมพันธ์กับสังคม สิ่งได้คือความว่าง

คำว่าไฝ่หา ผมชอบและยึดปฏิบัติชีวิตเกี่ยวกับคำว่าไฝ่หา สิ่งถูกต้องและดีงามให้กับชีวิต เมื่อเราเริ่มสร้างความถูกต้องที่เรียกว่าดีงาม เป็นพื้นฐานกับชีวิต ความที่เป็นสิ่งไร้สาระ นอกระบบ สร้างความเดือดร้อน จะหยุดชงักเองโดยการลงมือกระทำในสิ่งถูกต้อง

ส่วนตัวผมชอบระบบชีวิตที่ผมดำเนินอยู่ ชอบระบบช่วยสังคม ชีวิตผมรับรู้เรียนรู้ พัฒนาประสบการณ์ และโดยเฉพาะคำว่า “การศึกษา” คงจะหมายถึงการเรียนรู้

คงจะเหมือน เจือ รัตนพันธ์ ระหว่างการเมืองของไทย หยุดชงัก ว่างการเลือกตั้ง สำหรับผม ชอบระบบการเลือกตั้ง แต่คำพูดอันหนึ่งและยังเป็นความจริงจนถึงปัจจุบัน คำว่าประชาธิปไตย ย่อมมาจากรากเหง้า ความถูกต้องตัวคนสมัครย่อมต้องทำตามคำมั่นสัญญา ประชาชนคนไปเลือก ต้องมีความคิด ถูกต้องเลือกคนทำความดีงาม พัฒนาท้องถิ่น มีเวลาไปเยี่ยม ถามทุกข์สุข ท้องถิ่นมีปัญหา ช่วยแก้ปัญหา นำปัญหาเข้าพรรค เข้าสภา คงไม่พูดเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว ตั้งแต่เปิดจนถึงวันนี้ เราได้ เราเสียอะไร ผมกำลังเดินไปฟังเจือ