ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 16 ตุลาคม 2564

ทุกเช้าจะดูข่าว หลายวันของอาทิตย์นี้ บริเวณเมืองรอบๆสีแดงขึ้นเต็ม สีแดงที่ผมว่าคืออากาศร้อน โดยปกติแถวบ้าน ถ้ามีอากาศร้อนลมถือโอกาสผสมโรง ไม่พัด ความร้อนเลยกลายเป็นความเดือดร้อน ปกติทุกปีหน้าร้อน ถ้าจะเปิดแอร์ ผมสามารถนับครั้งได้

ครับอากาศร้อน อากาศหนาว ฝนไม่มีโดยเฉพาะช่วง 2 ปี การใช้น้ำต้องประหยัด บ้านผมต้นไม้เยอะ พอเช้าออกไปหลังบ้าน ถ้าต้นไม้พูดได้ “นายครับ ผมตอนนี้ใบต้นเริ่มเฉาแล้วนะครับ” และรากผมปกติ จะหาน้ำมาบำรุงกายใจ แต่ปีนี้ลำบากครับ เสียงต้นไม้พูดพอได้ยิน ขอโทษนายนะขอรับ ปกติผมจะออกดอกสวยงามให้นายได้สดชื่น ใบผมเคยเปล่งปลั่งด้วยน้ำเขียวสด แต่ช่วง 2 ปี ขาดน้ำผมเริ่มมีปัญหาทางกายแต่ผมก็ไม่ทุกข์มากนักนะขอรับ เพราะชีวิตพวกผมเติบโตกับการพึ่งพาธรรมชาติ ปกติจะเกื้อกูลแก่กัน ถึงจะขาดฝน อากาศร้อน ธรรมชาติที่ผมเป็นลำต้น สามารถประยุกต์ปรับตัวได้

ถ้าจะเทียบกับนาย คงแตกต่างกัน นายมีจิตซึ่งจะคิดตลอดเวลา ผมเพียงนึกไม่อยากให้นายคิดมาก เกี่ยวกับการอยู่รอดของพวกผม ไม่ต้องทุกข์นะขอรับ พวกผม (ต้นไม้) เราเกิดมากับความช่วยเหลือของธรรมชาติ อย่างน้ำ อากาศ ถึงน้ำจะน้อย พวกผมก็ปรับตัว และยังจะออกดอกให้นายสดชื่นต่อไป

พวกผม (ต้นไม้) อาจแตกต่างจากนาย (คน) พวกนายมีจิตใจ และใจชอบคิด ถ้าคิดดี คือสุขชีวิตก็อยู่มีความผาสุกต่อไป แต่มนุษย์ชอบคิดในสิ่งที่เป็นทุกข์ ความทุกข์เป็นภัยทำให้มนุษย์เสียศูนย์ของชีวิต คือความพอดี หรือความสมดุล โรคความคิดที่ทำให้เกิดทุกข์พุทธศาสนา เรียกว่า โรคทางวิญญาณ

ผมเห็นนายเคยนำหนังสือ เรื่อง “จิต” เขียนโดย อาจารย์ (อุบาสิกา) รัญจวน อินทรกำแหง หลังจากนายกวาดพื้น รดน้ำให้พวกผม จะเห็นนายนั่งพักผ่อนภายใต้เต้นท์ ซึ่งร่มและเย็นด้วยลมทะเลภายในพัดมา บ่อยครั้งผมเห็นนายกระดิกเท้า ตาอ่าน สติและความคิดของนายสู่จุดเดียวคือหนังสือ เวลาลมมาพัดอากาศเย็นมาสู่ต้นและใบ พวกผมรับรู้ถึงความสดชื่น คงจะเป็นเคสเดียวที่นายกกระดิกเท้า เพียงการเคลื่อนไหว แต่ความสนใจนายอยู่ที่หนังสือเท่านั้น

แปลกนะสรรพสิ่งมีชีวิต คือรับรู้ เติบโต และสำคัญ สามารถสืบพันธุ์ เพื่อยังคงไว้ ส่งต่อลูกหลานให้เป็นทายาท คลุกคลีทำให้ธรรมชาติ เป็นสิ่งน่าอภิรมย์ สำหรับต้นไม้อย่างพวกผม การส่งต่อให้ลูกหลาน เจริญพันธุ์ต้องประกอบด้วย เมล็ด (เมล็ดต้องสมบูรณ์ ไม่ฝ่อ) มีพาหนะพาไป อย่างลม มีดินสำหรับฝังเมล็ด เติบโตมีราก น้ำเป็นลำต้น ผล สืบต่อ

แต่มนุษย์แปลกกว่าพืชอย่างพวกผม มนุษย์ ต้องมีจิตวิญญาณ ให้จุติจิตนำวิญญาณไปส่งต่อให้ปฏิสนธิจิต ภายใต้การอุ้มชูของจุติจิต จะนำพฤติกรรมของการรับรู้ในร่างที่นอนแล้วหมดลมหายใจ จะนำรูปเวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณไปสู่ร่างใหม่ เป็นความจริงนะครับ มากคนอาจจะยังไม่เข้าใจ คำว่า ตาย รู้แต่เพียงร่างกายหยุดทุกอย่าง มีอย่างเดียวที่ไม่ตาย คือ จุติจิต

ผมเคยรับรู้ ทุกเช้าราวๆ 8:30 AM นายจะออกมากวาดหลังบ้าน ผมคาดคเนย์ นายคงรักการกวาดพื้น นายจะใช้เวลากวาดใบไม้ กวาดใบสนเกือบ 2 ชั่วโมงทุกเช้า นายรำพึง เราเป็นคนโชคดี อายุวัย 81 ยังมีกิจกรรมที่ชอบพอ ทำงาน นายบอกว่าทำให้สุขภาพชีวิตเดินหน้าต่อไป ผมเข้าใจ นายกับแม่บ้านต้องดูแลตัวเอง การมีสุขภาพที่ดี ไม่เจ็บป่วย เข่า ขา ไม่ปวด ผมนายผู้หญิงทุกเช้าจะเดินมาที่ศาลา เป็นที่อาบน้ำเป็นสิบปี นายไม่เคยเปิด “แจ็คคูซี่พูล” ก่อนโน้นช่วงเย็นนายชอบ หิ้วขวดไวน์ “คาร์เบอเน่ย์” และแก้วติดมือ ช่วยนายเปิดเครื่องให้น้ำอุ่น น้ำหมุนเวียน นายจะรินไวน์ เดินรอบขึ้นลงบันได มีอยู่ 2 ที่ พอน้ำอุ่นนายจะลงนั่งในอ่าง เหลือแค่คอ นายเริ่มพักผ่อนจิบไวน์ แต่หลายปีมานายไม่เคยดื่มไวน์ ผมไม่ทราบเหตุผล แต่ผมเคยเห็นไวน์มากขวดไม่ได้ถูกแตะต้อง จะด้วยเหตุผลใดๆ การดื่มไวน์ที่นายเคยดื่ม นายใจดี ยิ้ม ความกังวล และความเครียดไม่สามารถเข้าถึงนายได้

ปกติก่อนโน้น หลายเดือนมาแล้วนายจะตื่นแต่เช้าออกกำลัง และนายชอบเดินไปสวนสาธารณะไม่ห่างจากบ้าน ที่สวนสาธารณะเป็นศูนย์กลางของกิจกรรม มีสนามเล่น “บอล” เดิน วิ่ง และสนามเด็ก เมื่อ 2-3 เดือน หลานชายนายมาอยู่ด้วย หลายชอบไปวิ่งที่พาร์คทุกครั้งไปวิ่ง ต้องโทรรายงานพ่อแม่ ว่าออกวิ่งเพื่อออกกำลัง ที่สวนสาธารณะ ผมเห็นด้วยคล้อยตามจิตนึกคิดของนาย ว่าสวนสาธารณะจำเป็นสำหรับมนุษย์ เพราะภายในอาณาจักรของสวนสาธารณะ สามารถทำกิจกรรมที่เรียกว่าพักผ่อน สามารถมีสันทนาการ และสามารถเล่นบอลได้

ทุกครั้งนายกลับไทย นายจะพักที่บ้านญาติ ติดกับสวนหลวง ทุกเช้า นายชอบเดินไปสวนหลวง ถึงนายไม่บอกว่านายปลอดโปล่งของกายและใจ ดูได้จากความมีสุขภาพจิตสบาย

ครับยุคปัจจุบัน บรรยากาศรอบตัว บีบรัดมากขึ้น โดยเฉพาะคนทำงานในเมือง อย่างนายอยู่เมืองเอลเซอรีโต้ เผอิญว่านายหมดเวลาวิ่งเต้น ต้องทำงานหาเงิน เพื่อชีวิตและครอบครัว ทุกเช้าก่อนทำงาน และเลิกงาน คนทำงานในตัว เมืองซานฟรานซิสโก จะไปทำงาน หรือเลิกงานกลับบ้าน ต้องอาศัยสะพาน ครับทุกเช้าผมดูข่าวนั่งใกล้ๆนาย รดติดมากทางแยกหลายทาง ครับถึงจะไม่คิด บางครั้งอดคิดไม่ได้ ชีวิตทุกคนมีจิต จิตไม่อยู่เฉยๆหรอกครับจริงไหมนาย ชอบคิด ยิ่งมีภาวะที่วุ่นวายติดขัด จิตย่อมหงุดหงิด แต่วันนี้นายหมดภาระรับผิดชอบที่สังคมรอบตัว ต้องประยุกต์ความคิด คำว่าประยุกต์ความคิด เปล่าเป็นความคิดจากผม คำว่าประยุกต์นายคิดถึงการปรับปรุงความรู้สึก ความรู้สึก รถติด เสียเวลา อาจถึงที่ทำงานสาย ครับเมื่อเป็นเหตุการณ์ ทุกวันถึงรัฐบาลจะปรับปรุงหาวิธีแก้ไข แต่ทุกคนก็มุ่งไปสู่จุดเดียวกัน ถ้าจะให้ดีก็ต้องแก้ไขที่ตัวเอาเอง เป็นความคิดของนาย ผมว่าเจ๋งมากเลย

การพัฒนาของคนยุคนี้ ไม่เพียงทำงานมีกิจกรรมของชีวิต แต่การออกกำลังกายน่าจะเป็นกิจกรรมสำคัญของชีวิต ครับยุคนี้ที่ออกกำลังมีทั่วไป เครื่องอุปกรณ์การออกกำลังกาย ภายในสถานที่ มีมากมาย ตามความชอบพอ

ก่อนโควิดนายเคยไปออกกำลังที่ YMCA ทุกวัน นายบอกกับนายผู้หญิงชอบ นายไปวันละ 2 รอบ เช้านายจะเข้าคลาส ร่วมกับเพื่อนวัยเดียวกัน มีครูสอน ผมแอบดุ นายเข้าคลาสช่วงแรกๆ เคอะเขิน ผิดๆ ถูกๆ จะดูครู และเพื่อนเสมอ ตอนเย็นจะกลับไปใหม่ นายชอบจักรยาน นอนยืดตัว ยกน้ำหนัก ครับการออกกำลังเป็นกีฬาที่ทุกคนควรเล่น เพราะทำให้ชีวิตดำเนินโดยการช่วยเหลือตัวเองได้

ครับนายผมสารภาพ คิดคล้อยตามนายผู้หญิงว่าการออกกำลังจำเป็น จึงเห็นได้ว่านายผู้หญิงออกกำลังทุกวัน ไม่เพียงออกกำลัง นายผู้หญิงยังเลือกทานอาหาร จำเป็นต่อสุขภาพด้วย ผมอยู่รับใช้นายมานานปี (จิตคิด นึก แสดงความคิดเห็น) นายผู้หญิงชอบศึกษา อ่านหนังสือเกี่ยวกับสุขภาพ แม้แต่นายผู้หญิงยังนำหลักพุทธศาสนา มาใช้ในชีวิตประจำวันอย่างรู้จักไม่ผูกติดกับวัตถุ สวดมนต์ก่อนนอน นายผู้หญิงบอกว่า การสวดมนต์ก่อนนอน จิตจะว่างจากความคิดที่เป็นความโลภ เมื่อจิตว่าง สติย่อมเกิด นายหญิงบอกว่า การฝึกสติ จนเกิดเป็นความระลึกตลอดเวลา เหตุการณ์ที่ไม่ปรารถนาจิตจะมาก่อนเสมอ