ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปดูละคร ตอนที่ 2

ไหนๆ มาบ้านเก่า ควรไปเยี่ยมน้า ผู้เคยมีเมตตา ครับชีวิตคนถูกพ่อแม่ครู พระผู้มีเมตตาสอนเสมอ ผู้มีบุญคุณควรรู้จักตอบแทน ไปเยี่ยมเยียน โทรถามทุกข์สุข ผมเคยแวะ มีอาหารไทย ขนมติดมือไปฝาก

บ้านน้าอาศัยได้รับมรดกตกทอดมาจากพ่อแม่ของ ทอม ฟอร์แมน จึงเห็นว่าจะคนชาติไหน คนเป็นพ่อแม่ถ้ามีปัญญาจะให้การศึกษากับลูก การศึกษาเป็นเรื่องจำเป็นกับการเติบโตของเด็ก เด็กตั้งแต่เกิดจนถึง 3 ขวบ เป็นช่วงที่เด็กจะเติบโตเรื่องสมอง ความคิด แม้แต่ความอบอุ่น แต่โดยความเป็นจริง คนจะมีลูก เริ่มตั้งแต่คิดมีลูก ดูแลตัวเอง งดสิ่งไม่ดีงาม รู้จักทำตัวให้คลาดจากสิ่งเสพติด สมัยใหม่เขาจะเน้นตอนก่อนถึง 3 ขวบ ให้สอน พูดคุย และร้องเพลง

ครับนอกจากการศึกษา สังคมปัจจุบัน พ่อแม่มีสมบัติ ถ้าพออดออมเก็บไว้ให้ลูกตอนตายจาก ลูกๆ ย่อมมีพื้นฐานชีวิตที่ดี ชีวิตคนถ้าเริ่มชีวิตมีมากสิ่งเป็นพื้นฐาน ย่อมล้ำหน้าคนรุ่นเดียวกัน บ้านที่น้าอยู่เป็นบ้าน 2 ชั้น ทรงวิกตอเรียแบบผสมกับบ้านทรงธรรมดา ในบริเวณมีบ้านเล็กอีก 4 หลัง แยกกัน มีห้องนอน ห้องครัว ห้องนั่งเล่น สำหรับให้เช่า

ไปถึงบ้าน เดินขึ้นบันได เคาะหลายครั้งไม่มีคำตอบ คงไม่อยู่ น้าอายุ 80 ต้นๆ ยังแข็งแรงขับรถได้ ยังชอบอ่านหนังสือ เรื่องหนังสือ ตอนนี้ทุ่มเวลาและความคิดเขียนหนังสือประวัติตัวเอง เอาไว้ให้คนอื่นได้อ่าน “เคยคิดไหม เราอ่านประวัติคนมากมาย การสร้างชีวิตจากพื้นฐานศูนย์ หลายคนมีเงินพันล้าน มากคนเรียนจบขั้นสูงสุดของการศึกษา เขาทำได้อย่างไร และสำคัญเขาสามารถรักษา และขยายฐานของชีวิตให้เติบโต” จริงแล้วมากสิ่งเกินขนาดความสามารถของเรา แต่ถ้าเราวกมาอ่านหนังสือคนธรรมดา สามารถสร้างชีวิตง่ายๆ นำความเป็นจริงรอบตัวมาจัดสรร เหมือนอย่างหนังสือของน้าวาสนา ชีวิตเพียงคนธรรมดา สิ่งที่มีอย่างบ้าน ร้านอาหารฝรั่งเศส ชื่อ “ปาปิยอง” สร้างมาเกิน 40 ปี ได้รางวัลมากมาย ให้ลูกๆ ดำเนินธุรกิจมาเกิน 20 ปี รู้จักปล่อยวาง

พอลูกสามารถควบคุมดูแลได้ ปล่อยมือ เงินลูกๆ ให้ใช้ ซึ่งเกิดจากพื้นฐานของงาน น้า ตามบอกเล่าไม่เรียนถึงระดับคอลเลจ แต่เคยมีร้านทำผม มีร้านอาหารไทย ทำธุรกิจเล็กๆ ความคิดเพื่อความอยู่รอดของชีวิต เป็นการสอนให้ลูกๆ หลานๆ เอาเป็นแบบอย่าง พ่อแม่ที่ว่าเป็นครูคนแรกของลูก คือการกระทำตัว ขยันงานเกื้อกูลต่อกัน คือรักใคร่ระหว่างพ่อแม่ มีเวลาอ่านหนังสือ วันหยุดไปพักผ่อนร่วมกัน ครับมันคือสิ่งดีๆ ที่ลูกๆ รับช่วงเรียกว่าการเรียนรู้ด้วยความเป็นธรรมชาติ อบอุ่น

ความคิดของน้าวาสนา เรื่องธุรกิจซื้อบ้าน ร้าน หรือแม้แต่ที่ จะเอาความพอใจ ภาษาไทยเรียกว่า “ลางสังหรณ์” ซึ่งเกิดกับใจตัวเอง สารในตัวหลั่งฮอร์โมนของความสุข บอกกับใจตัวเองว่า สิ่งที่ชอบอยากซื้อ จะเจริญก้าวหน้า ไม่รีรอ

แน่นอนนักวิชาการ ใช้สมองคิดที่เรียกว่าปรีชาญาณ จะบอกเสียงดังใช้ลางสังหรณ์ ซึ่งสิ่งของลงทุนมากมายไม่ดูตลาด ไม่มองอนาคตความเติบโต โง่สิ้นดี แน่นอนคนใช้สมองคิด ที่เรียกว่าปรีชาญาณเกิดจากเรียน ความรู้ได้จากคนอื่นสอน แต่ลางสังหรณ์ที่สามารถรับรู้มองเห็นความเจริญงอกงามบังเกิดได้ อาจเกิดจากปัญญาญาณ คือเกิดกับจิต เป็นสิ่งเหนือปรีชาญาณ คือสมอง อยู่ดีๆ ความลึกลับเปิดเผยกับใจ

เมื่อไม่เจอ ยังมีเวลาเหลืองานละคร เริ่มทานอาหาร 4:00 PM ประตูเข้างานเปิด 5:30 PM มองเวลาที่หน้าปัดรถบอกก่อน 3:00 PM เวลาเหลือเฟือที่จะไปสถานที่มากมาย ขับรถพาแม่บ้านไปยังถนนแกรน ครับสองฝั่งบ้านสองชั้นใหญ่ “ทรงวิกตอเรีย” รัฐบาลบอกว่าเป็นบ้านอนุรักษ์ ห้ามรื้อสร้างแบบบ้านทรงใหม่ คือสี่เหลี่ยม ด้วยอิฐ หิน ปูน

บ้านวิกตอเรีย สร้างด้วยไม้มีลวดลาย เป็นลายดอก ลายเส้น โค้ง หลายบ้านทาสี มากสีปะปน แต่ละส่วนผมเคยบอกกับแม่บ้าน พอหมดรุ่นเรา รุ่นปลายของลูกและหลาน บ้านที่ทาด้วยสี จะมีสีฉูดฉาดมากขึ้น ผมเริ่มชอบ พอสีแตกต่าง ถึงชีวิตยังชอบสีเรียบง่ายๆ

อาจจะคล้อยไปได้กับหญิงสง่าใส่ส้นสูง เสื้อผ้าทันสมัย เดินตรง ท่าทางไม่สนใจใคร ไม่ต้องแต้มดอกไม้ให้รกหูรกตา สมัยใหม่เรียกว่า ดึงความสนใจ สง่างามจากกิริยา ท่าทาง และพฤติกรรมของตัวตน ในอเมริกา หลายรัฐมีพวกสแกนดิเนเวียอยู่อาศัย บ้านที่สร้างเหมือนฉางเก็บข้าวบ้านเรา เพียงแต่แบบ รูปทรง หลังคา แตกต่าง มองเห็นรับรู้ ความเป็นเอกลักษณ์ สีที่ทาแตกต่าง จะเห็นมากคือสีแดง

เหมือนบ้านพ่อแม่ของกระผมที่อยุธยา ยังคงไว้แบบทรงไทย ฝาเฟื้ยมไม้สัก มีนอกชานยืนรับลมติดแม่น้ำ มีลูกกรง แม่ผมคนโบราณ แต่ความคิดทันสมัย ริมตลิ่งซื้อหินก้อนโต ทิ้งกันตลิ่งพัง แถวนั้นมีบ้านแม่เท่านั้น ตอนเป็นเด็กแม่ต่อท่อสูบน้ำอาบบนบ้าน เดี๋ยวนี้ท่อเหล็กเครื่องสูบน้ำยังอยู่ มรดกตกถึงน้องสาวเป็นเพียงผู้อยู่อาศัย เรื่องพัฒนาบ้านให้เป็นบ้านทรงไทย น่าดู คงไม่อยู่ในความคิด

คุณคนรุ่นใหม่ บ้านทรงไทยใช้ไม้สัก ไม่ทาสี บ้านเก่าเพียงขัด ทาน้ำมันยาง ซึ่งตรงกับสมัยนี้คือ “แล็กเกอร์” รักษาเนื้อไม้ดูเป็นธรรมชาติ ครับคนรุ่นหลังๆ รื้อบ้านทรงไทยทิ้ง ความคิดได้ประโยชน์น้อย บ้านไม่แน่นหนา โจรผู้ร้ายเข้าออกง่าย และสำคัญบ้านทรงไทย ความเป็นส่วนตัวเป็นสัดส่วนหาที่ลับตาได้ยาก ที่จริงมากสิ่งปรับปรุงแก้ไขได้

ขับเลยไปทางตะวันตก ฝั่งตรงข้ามกับอลามิด้าคอลเลจ จะมีทางรถเรียกว่า “ทูบ” รอดแม่น้ำขึ้นฝั่งทางโอ๊คแลนด์ ทางตรงข้ามเคยเป็นที่ดูหนังกลางแปลง ที่บ้านเรากลางแปลง คือจอตั้งกลางสนาม คนดูนั่งกับพื้น มีของขายรายรอบ ข้าวโพดคั่ว ถั่วต้ม อีกเยอแยะ

แต่ที่ผมพูดจอกลางแปลง แต่ขับรถจอดตามเสา เอาเครื่องฟังเสียงเข้ามาในรถ จะนั่งดู นอนดู หนาว สตาร์ทรถเปิดความร้อนครับ ดูครั้งแรกตื่นเต้น พอวันนี้ที่เห็นเต็มไปด้วยบ้าน ตึกแถวศูนย์กลางการค้าเล็กๆ

ขับรถไปเซ้าท์ซอร์ ตอนปี 1967 จะมี ศูนย์เด็กเล่น มีชิงช้าสวรรค์ แมรี่โกอราจ รถวิ่งขึ้นลง ครับหายไปหลายปีมาแล้ว กลายเป็นอาหารจานด่วน พอเห็นแม็กโดนัลท้องเริ่มหิว ครับกายคนเป็นความวิเศษสุดของชีวิต อยู่ได้ด้วยสัญชาตญาณ หายใจ เลือดหมุนเวียน หิวบอก เหนื่อยบอก แต่คนไม่ให้ความสำคัญ คิดว่าเกิดมาสมองมีไอคิวสูง ย่อมเจริญก้าวหน้าเรียกว่าฉลาด คนภายนอกยอมรับ แต่ธรรมชาติของกายอยู่ได้ด้วยสัญชาตญาณเรากลับไม่สน ซ้ำร้ายยังกดขี่ อดอาหารทั้งที่ร่างกายเรียกร้อง ครับช่วยบอกทีอะไรผิดอะไรถูก