ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
เช้าวันเสาร์

เช้าวันเสาร์มองลอดหน้าต่าง เช้าประมาณ 7:00 AM มองยาวถนนบล็อกกว่าไม่มีรถวิ่ง ไม่มีคนเดิน มีรถ 2 คันจอดริมถนน โดยปกติวันธรรมดาจะมีรถวิ่งตั้งแต่ตี 5 กว่าแล้ว ยิ่งตอนเช้ามืดวันศุกร์ รถเทศบาลมาเอาขยะ มาเอาถังใบไม้ที่กลับไปทำปุ๋ย ที่เมืองผม El Cerrito ประมาณ 1 ใน 4 ไมล์ จะมีศูนย์ทิ้งของอย่างยาที่มีใบสั่ง ทานยังไม่หมด โรคหาย ยาผ่านเวลา ฉลากบอกหมดอายุ แน่นอนยาหมดอายุคุณภาพย่อมด้อย แม้แต่หมดคุณภาพ มากยาคุณภาพอาจทำร้ายได้ จึงรับรู้กันทุกผู้คนให้ทิ้ง แต่อย่าทิ้งลงในซิ้งค์น้ำเพราะน้ำที่ไหลออกจากอ่างทุกบ้านจะเชื่อมกับท่อใหญ่ รวมของทุกบ้านและไหลไปสิ้นสุดที่ริมฝั่งทะเล บางที่ริมฝั่งน้ำ ย่อมมีปลาอยู่อาศัย ปลากินน้ำ กินอาหาร อยู่คลุกคลีกับยาที่ละลาย คือพิษ สัตว์น้ำจะรับสารพิษ เราจับมากินย่อมอันตราย

ที่รีไซเคิ้ล ใบไม้ ราก ต้น จะบดเป็นปุ๋ย ผสมปนเปกลายเป็นปุ๋ย เมืองจะนำปุ๋ยมาให้ประชาชน นำกลับไปใช้ ไม่ได้มีตลอด

โดยเฉพาะหนังสือ เทป ของใช้เล็กๆ น้อยๆ หมดความจำเป็น หนังสืออ่านมานาน อยากให้คนอ่านต่อ นำมาไว้ที่ห้อง จะมีคนหมุนเวียนนำไปอ่าน เลือกสิ่งที่ตัวชอบถือกลับบ้าน อ่านเสร็จนำมาคืน เหมือนกับแลกกันอ่าน

ที่ศูนย์กลางรีไซเคิ้ล หลายคนมาหาของใช้อย่างจักรยาน แก้ว โต๊ะ เก้าอี้ ครับสามารถนำไปใช้ใหม่ได้ ศูนย์กลางก็อนุโมทนา ถ้าไม่มีคนเอา คงจะยุบแล้วเปลี่ยนสภาพ เปลี่ยนรูปเป็นสิ่งนำมาใช้ใหม่ เราจึงเห็นของใช้มากสิ่งที่เราใช้ในบ้านไม่ว่าจะเป็นกระดาษในส้วม ในครัว จานกระดาษ พลาสติก ได้รับการปรับปรุง หลอม ยุบ ละลาย เปลี่ยนรูปทรงนำมาใช้ใหม่

ครับเมื่อรู้แล้วอย่าทิ้งขว้าง ใส่แยก สิ่งเหล่านี้จะถูกทำมาใช้ อนุรักษ์สิ่งที่เป็นธรรมชาติ โดยเฉพาะต้นไม้

มองออกหน้าต่าง บ้านตรงข้ามถนน เด็กหนุ่มสาวมีลูก 2 คน เชื้อสายญี่ปุ่น ตอนผมมาอยู่ใหม่ คนเป็นแม่เป็นเพื่อนบ้านทักทาย พูดคุยกันบ่อย ช่วง 10 ปี สุขภาพไม่สมบูรณ์ เป็นโรคความจำเสื่อม ลูกพาไปอยู่ศูนย์กลาง มีคนดูแล รักษา ป่วยอยู่ 3 ปี เสียชีวิตมา 3 ปีแล้ว สมบัติของพ่อแม่คือบ้าน ตกเป็นของลูก

ที่บ้านตรงข้าม แม่ปลูกต้นไม้ไว้เยอะ มีต้นเพอร์ซิมม่อน มองเห็นออกลูกเต็มต้น เจ้าของบ้านไม่เก็บ คงเก็บไว้ดู เป็นอาหารของใจ ทุกคนมองเมื่อไหร่ความรู้สึกดีเกิด ต้นไม่สูง ตกพุ่มใบแขนง แผ่กิ่งก้าน ลูกกลมมน สีเหลืองเต็มต้น แน่นอนความสวยงามเปลี่ยนเป็นความสงบของจิต สามารถขยายสู่กันได้

บ้านผมมีต้นมะนาวลูกใหญ่สีเหลืองเยอะแยะ หลานมาบ้านแย่งกันสอย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วยกกรุ๊ปมา ไม่เด็ดมะนาวบอกกับหลาน ถ้าเราปล่อยให้ลูกเปลี่ยนจากเขียวเป็นสีเหลือง เรามองดูจะรู้สึกชอบ เลยบอกหลานถ้าไม่เด็ด ปล่อยคาต้น ดูความเปลี่ยนแปลง เราจะเรียนรู้ธรรมชาติ หลานเชื่อฟัง

แน่นอนคำพูดเด็กอายุ 4-6-8 ปี เข้าใจ แต่มากสิ่งทุกสิ่งคือการเรียนรู้ และเด็กจะไม่ทำตาม พอลืมช่างเขาเถอะ การเรียนรู้จะมีค่าต่อการจดจำ ขยายความอยากรู้อยากเห็นเป็นแบบอย่างติดตัว เด็กทำของเสียย่อมไม่เสียโดยไร้ประโยชน์ 2 เดือนผ่านไปบ้านเพื่อน อยู่ฟรีม้อนท์ หลังบ้านมีสระว่ายน้ำ พอลูกเติบโต ย้ายชีวิต เผอิญมาสู่ยุคต้องใช้น้ำอย่างประหยัด สระว่ายน้ำหมดความสำคัญ เอาผ้าใบคลุม รอบๆ รั้วมีต้นฝรั่ง แอปเปิ้ล เพอร์ซิมม่อน มะกรูด มะนาว ออกลูกเต็มต้น มะกรูดใบใหญ่ดกหนา ลูกใหญ่ ขรุขระ มีนม (หัวจุก) ดูแล้วอดทึ่งกับธรรมชาติไม่ได้ สร้างสิ่งดีๆ เป็นส่วนของชีวิต เพื่อนปลูกอะไรงอกงาม คนไทยบอกว่า “มือเย็น”

ชีวิตคน เติบโต มีสุข ได้รับความเกื้อกูลจากธรรมชาติ โดยเฉพาะคนด้วยกันสร้างสรรค์มากสิ่งเพื่อชีวิต เขาควรขอบคุณในความเมตตา ผมจับแก้วกาแฟ ผมมีแก้วกาแฟเป็นของเก่าแก่ มีลวดลายมีหู 5 ใบ ได้รับมาจากคนสนิท เป็นอเมริกันได้รับตกทอดมาจากพ่อแม่ ผมชอบใช้ใส่กาแฟ ทุกครั้งพอนึกออกอดขอบคุณคนให้ผมไม่ได้ ชีวิตดีทุกวันนี้ได้รับเมตตาต่อคนนอกตัวทั้งนั้น

ชีวิตดีๆ ของผมวันนี้ เติบโตรับรู้ และสัมผัสสิ่งดีๆ แม้แต่มีลูก 2 คน เติบโตเป็นคนดี ช่วยดูแลสังคม ย่อมเกิดจากความเกื้อกูลของสิ่งรอบตัว จะเป็นคน อาหาร อากาศ น้ำ ของใช้ ได้มาจากคนอื่นเกื้อกูลทั้งนั้น

อย่างอากาศ ถึงจะเกิดเองตามธรรมชาติ แต่ความสะอาดของอากาศเกิดจากสิ่งแวดล้อมตัวเรา ชีวิตคนที่เข้าใจชีวิต ใช้ปัญญาเป็นเครื่องกรองการใช้ธรรมชาติจะดูแลไม่สร้างมลพิษ ผสมปนเปในอากาศ

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไป โกลเด้นเกต พาร์ค ซื้อบัตร เข้าแคลิฟอร์เนีย อคาเดมี่ วิทยาศาสตร์ (California Academy of Science) ไปดู Planetarium เกี่ยวกับการหมุนเวียนของต้นไม้ใหญ่ ส่วนสำคัญกลางวันจะปล่อยออกซิเจน รากใต้ดินมีมากสิ่งเกื้อกูลต่อธรรมชาติ

แก้วที่ผมได้รับ ทุกเช้าจะรับใช้ผมชงกาแฟร้อนๆ ค่อนแก้ว กาแฟตอนหลังผมหยุดกาแฟของสตาร์บัคส์ และ “พีช” ยอมรับกาแฟ 2 ยี่ห้อรสเป็นหนึ่ง แต่พอเห็นราคาถึงชีวิตจะเกื้อกูลได้ แต่ชีวิตของคนก็ย่อมมีทางเลือก อาจจะเลือกคุณภาพของรส แตกต่าง แต่ราคาแตกต่างมาก ผมซื้อกาแฟยี่ห้อ Colombian ของบริษัท Kirkland Dark Roast 3 ปอนด์ ราคาประมาณ 10 เหรียญจากคอสโก้ ดื่มวันละไม่เกิน 2 แก้ว ผมตักด้วยช้อนกาแฟ พูน 2 ช้อน ใส่ในถ้วยกรองกาแฟ ปิดทับด้วยถ้วยอีกอัน รินน้ำร้อนเต็มไม่นานกาแฟพร้อมจะดื่มค่อนแก้ว ดื่มมานานความคุ้นเคยตกผลึก ความรู้สึกชอบ รส ราคา คลำกระเป๋าเงินยังนอนก้นกระเป๋าหลายเหรียญ

อาทิตย์ที่แล้ว แม้บ้านไปซื้อ Move Free 3 ขวด เกือบ 80 เหรียญ จำวันลดราคาผิด อาทิตย์นี้ยี่ห้อนี้ลดราคาขวดละ 5 เหรียญ ใส่ถุงยาเก่า พร้อมกับบิลล์ไปคืน แล้วไปซื้อยี่ห้อเดิมที่คืน ลดขวดละ 5 เหรียญ ครับอเมริกา ซื้อแล้วคืนไม่ว่ากัน เหมือนทุกที่ เพียงแต่อย่าทิ้งบิลล์เก็บไว้ เกิดใช้คุณภาพไม่ตรงตามโฆษณาสามารถคืนได้ ไม่ต้องถกเถียงหน้าดำเครียดแบบกรุงเทพฯ หยิบ Moring Buns ซื้อมาจากคอสโก้เหมือนกัน 4 อัน เกือบ 4 เหรียญระหว่างชงกาแฟ เอา Buns ใส่ในเตาอบเล็ก ใช้ไฟอ่อน กาแฟดิ๊ปเสร็จ เสียงเตาอบกริ๊ก เปิดอุ่นจับใส่จาน ถือถ้วยกาแฟ จาน Buns มานั่งที่โต๊ะ

ซิปกาแฟร้อน กาแฟร้อนๆ ควันอ่อนๆ ลอยตัว รสจะรู้สึกชอบพอ สายตามองผ่านต้นเพอร์ซิมม่อน เลยร้าน 7/11 มองเห็นแผ่นดิน ยื่นไปในทะเลภายใน มองผ่านน้ำ เห็นตึกซานฟรานซิสโก ทุกคนลงความเห็น ซานฟรานเป็นเมืองสวยที่สุดเมืองหนึ่ง ภายในตัวเมืองตึกตั้งบนยอดเนินเขา มีน้ำทะเลล้อมรอบ มีสะพานโกลเด้นเกต และสะพานเบย์บริดจ์เชื่อม สะพานสองแห่งมีชื่อ สะพานเบย์บริดจ์สร้างใหม่ รัฐซื้อต้นปาล์มมาปลูกบนสะพานต้นละเป็นหมื่นเหรียญ ครับค่าของต้นไม้กับความสงบจากสายตาที่สัมผัสทุกวันเวลารถติด ต้นไม้ ต้น ใบ งามเป็นธรรมชาติ สามารถหยุดความวุ่นวายใจได้ ธรรมชาติทุกสิ่งทุกอย่างมีคุณค่าในทางเกื้อกูลอยู่ในตัวเสมอ น้ำทะเลสงบ สีครามเขียวลึกลงไปถึงก้น สิ่งมีค่ามากมายปะปนกับความมักง่ายของคน รู้แต่ว่าคุณไม่ทิ้งมากสิ่งเกะกะบนพื้นถนน ขอบคุณนะครับ