ครับสิ้นสุดของเรืออยู่ในเบย์ ออกผ่านสะพานโกลเด้นเกจ ผมมองไปข้างหน้าดวงอาทิตย์ แสงอ่อนล้าหันหน้าไปทางตะวันตก อีกไม่นานดวงอาทิตย์ก็ลับของฟ้าไปให้แสงสว่างและความอบอุ่นในพื้นที่ใหม่ ครับเราเรียนเรื่องดวงอาทิตย์หมุนรอบโลก เช้าเราจะเห็นดวงอาทิตย์จนประมาณ 12 ชั่วโมง ก็หายหน้าไป 12 ชั่วโมงแล้วกลับมาให้แสงสว่าง สิ่งมีชีวิตทุกประเภท คน สัตว์ และพืช อาศัยแสงจากดวงอาทิตย์ พัฒนา ขับเคลื่อนให้เซลล์ทำงาน แม้แต่พืชอยู่ใต้น้ำ ถ้าแสงดวงอาทิตย์ส่องไม่ถึง ย่อมหมดโอกาสโต

ถ้ามีเวลาลองตื่นเช้าดูดวงอาทิตย์ค่อยโผล่ตัวทางตะวันออก ก่อนจะเห็นดวงอาทิตย์จะส่งความดีงาม นำส่องมาก่อน อย่างแสง และความอบอุ่น ครับดวงอาทิตย์เป็นสิ่งไม่มีตัวตน แต่การทำงานไม่เคยบกพร่อง อยู่กับเราให้แสงของความอบอุ่น และการมองเห็น สิ่งที่ดวงอาทิตย์ให้คือแสงและความอบอุ่น อาจจะเป็นพื้นฐานของคนมองในแง่ร้าย แม้แต่ดวงอาทิตย์ก็ให้แต่คุณ

เรือ Princess พอผ่านสะพานโกลเด้นเกจ เริ่มเพิ่มความเร็ว มุ่งหน้าจะวิ่งแบบองศา คือวิ่งตรง สู่ทะเล หรือจะวิ่งเฉียงทำมุม 45 องศา ย่อมได้ทางมากกว่าวิ่งตรง 180 องศา แต่ข้อแม้ ไม่รับร้อนให้เลยถึงน่านน้ำสากล คนจะได้เสี่ยงโชคได้ ก็แล้วแต่กฎเกณฑ์ของชีวิต

ผมเดินลงชั้น 5 ครับกิจกรรมยังไม่เริ่ม ตรงกลางเรือทุกวันจะมีการสอนเต้นรำ ครับผมเลือกเป็นผู้ดู ยิ้ม หัวเราะ ส่งความคิดถึงคนเต้น ส่วนตัวผมก็ชอบเต้นรำ แต่การเต้นของผมน่าจะพอเป็น เริ่มหัดตอนจบปริญญาเพียงมีความชอบ เมื่อไปงานอย่างสมาคมไทยจะออกเต้นบ้าง ครับการเต้นรำ จากความคิดผ่อนคลาย ร่างกายทุกส่วนได้ทำงาน โดยเฉพาะเท้า ขา เข่า แขน 5 วันต่ออาทิตย์ไปออกกำลังและเคยอ่านหนังสือ เกี่ยวกับสุขภาพ เสนอแนะถอดรองเท้า เดินด้วยเท้าเปล่าบ้าง โดยเฉพาะที่มีหิน กางเท้าจะได้สัมผัส การหมุนเวียนเลือด การหายใจ จะทำให้ร่างกายมีสุขภาพที่ดี

ผมเชื่อในหลักการอยู่บ้านจะตื่นประมาณ ตี 5 บีบแขน มือ ยกเท้า บริหารขา เข่า ครับ ผมบอกกับตัวเอง พอหน้าสปริงค์จะออกเดิน ขึ้นลงถนนหน้าบ้านเพียงไปกลับไมล์เดียวก็น่าจะพอเพียง อาจเป็นการเริ่มต้นที่ดี ตอนเป็นเด็กพ่อแม่แนะ แต่วันนี้เด็ก ลูกๆ บอกพ่อแม่ควรออกกำลังกาย ส่วนใจคิดดี

เรือออกเลยสะพานโกลเด้นเกจ ผมมองหันดูรอบสะพานด้านเซ้าท์ซาริโต้ เป็นภูเขาดูสวยงาม ครับความงามของธรรมชาติ ถ้าขาดต้นไม้ย่อมดูไม่งามตา แถบเบย์ความงามคืออ่าวแหลมและเรือใบ เรือสินค้าเข้าออก

พูดถึงต้นไม้ อดแชร์ความคิดไม่ได้ หน้าบ้าน ตรงหัวมุมถนนปลูกต้นมะกรูดหลายปี ตอนนี้ต้นสูง เวลาเก็บใบต้องใช้บันได มีดอก ใบ เต็มไปหมด อีกด้านมีต้นไม้ ออกดอกสีแดงและมีต้นไม้เฟื่องฟ้าใหญ่ หลังบ้านต้นเร็ดหวูดสูงใหญ่ 2 ต้น และอีกต้นผมกำลังถามผู้รู้ว่าชื่อเสียงอะไร โต มากกิ่งกำลังจะลงทุนจ้างคนมาตัดกิ่ง 2 กิ่ง บังวิว เมืองเซ้าท์ซาริโต้ โกลเด้นเกจบริดจ์ และเกาะต่างๆ ไม่บ่อยเมื่อไปงาน ชีวิตชอบกิจกรรมอย่างอื่นมากกว่า อย่างไปงานชอบมองดูผู้คน ชอบคุย สิ่งที่ผมปฏิบัติ คิดว่าเป็นส่วนพัฒนาให้ชีวิต มีกิจกรรมของชีวิต

ตามตารางการเดินทาง หลังจากออกจากเบย์เอเรีย เรือจะวิ่งในมหาสมุทรแปซิฟิก ก่อนจะถึงแหล่งท่องเที่ยวใช้เวลา 2 วัน ครับดูตาราง 2 วันคงเหงา แต่จริงๆ แล้วไม่เลย ลงมาชั้น 5 มีร้านกาแฟ ผมชอบครัวซองที่ร้านนี้มากกว่า ชั้น 16 ซึ่งเป็นชั้น “บุฟเฟ่ต์” ครัวซองธรรมดามาก หนา รสชาติขาดเนย แต่อาหารเช้าเลือกเองครบ ครัวซองชั้น 5 ตัวไม่ใหญ่นัก รสหวาน มันด้วยเนย และมีถั่ว “อัลม่อน” หั่นบางๆ สั่งกาแฟร้อน ไม่เติมน้ำตาล และครีม เลือกโต๊ะ ติด คนกำลังจะฝึกการเต้นรำ เรือจ้างครูสอนมาด้วย

เรือหันหัวล่องใต้ออกไปไกลจากฝั่งมองไม่เห็นธรรมชาติ มหาสมุทรที่เรือ Princess วิ่ง ชื่อมหาสมุทรแปซิฟิก เป็นมหาสมุทรที่ใหญ่ที่สุดในมหาสมุทร แอตแลนติก เป็นมหาสมุทรใหญ่เป็นอันดับสอง อยู่ระหว่างอเมริกาด้านนิวยอร์กและอังกฤษ มหาสมุทรเป็นอันดับ 3 คือ มหาสมุทรอินเดียประเทศออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ล้อมรอบด้วยน้ำทะเลของเกาะนี้

เรือออกมาไกลมองดูผิวน้ำมีคลื่นไม่โต ครับการเคลื่อนไหว เกิดคลื่นเกิดจาก “ลม” น้ำมหาสมุทรเค็ม มีคนนำน้ำทะเลแยกเกลือ รสจะจืด แต่การลงทุนคงไม่สมดุล พื้นมหาสมุทร คล้ายพื้นแผ่นดินที่เราอยู่อาศัย พื้นแผ่นดินไม่เรียบ มีสูงต่ำ มีหลุม หลุมธรรมชาติ ท้องมหาสมุทร จากการสำรวจ ค้นพบหลุมที่ลึกที่สุด ประมาณเป็นกิโลเมตร พื้นดินมีพืช มหาสมุทรก็มีพืช เพียงแตกต่างชนิดของพืช พืชสามารถปลูกริมตลิ่งติดกับน้ำมหาสมุทร พืชบางประเภทลอยตัวบนผิวน้ำ ย่อมเป็นอาหารของสัตว์ พืชบางอย่างสามารถเติบโตใต้น้ำได้แต่การเติบโต ต้องมีแสงจากดวงอาทิตย์ ส่องถึง

มหาสมุทรเป็นแหล่งอุดมสมบูรณ์ สำหรับมนุษย์ อาหารของปลาใหญ่คือปลาเล็ก ครับปลากินปลา มนุษย์กินปลา ถ้าจะคิดว่าสัตว์น้ำน่าจะลดลง น่ากลัวคนคิดว่าเหลือน้อยมาก แต่ความเป็นจริงตามสภาวะ ความอยู่รอดของสัตว์ธรรมชาติคือความสมดุล สัตว์น้ำที่ตายอย่างปลาก็เป็นอาหารของสัตว์น้ำด้วยกัน โครงกระดูกก็ตกสู่พื้นดิน นานวันก็สลายกลายเป็นดิน

ผมเหลียวมองรอบๆ ค่ำมืดบนเรือมองไม่เห็น ดิน คน บ้านเรือน แต่แหงนดูท้องฟ้า มีดาวมากมาย ต่างประเภท ครับไม่มีความรู้ เคยไปหอดูดาวเมืองไทย การแยกชื่อสิ่งที่เป็นคุณกับคนและโลก เป็นหน้าของนักดาราศาสตร์ เหมือนกับกัปต้นเรือ Princess มุ่งหน้าไปประเทศ Mexico มองไม่เห็นทาง แต่ใช้แผนที่และเข็มทิศ

ครับธรรมชาติทุกประเภท เกิดควบคู่กับคน ธรรมชาตินำความน่ามอง คิด และความอยากรู้อยากเห็นของคน มันคือธรรมชาติของคน อยากรู้สิ่งที่ไม่รู้ สิ่งที่รู้แล้วก็พัฒนาความรู้ต่อไป

คนก็พัฒนาเครื่องมือต่อการเรียนรู้และสื่อสารอย่างผมตอนนี้ นั่งเขียนหนังสือบนโต๊ะหน้าบ้าน เคยมองเห็นตัวซานฟรานซิสโก วันนี้ฝนตกเยอะ ลมแรง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมอก มองไม่เห็น

ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน จะมองและสร้างสมมุติฐาน พัฒนาอุปกรณ์การเรียนรู้ คงเหมือนผมตอนนี้ ไปครู๊ซเพื่อความอยากรู้อยากเห็น ที่เรียกว่า “หาประสบการณ์” ทั้งๆ ที่เราเคยสัมผัสมาแล้ว แต่หลักจิตศาสตร์บอกว่า สิ่งของที่เราพบเห็น ยังคงอยู่ แต่ความรับรู้ รู้สึกแตกต่าง ปีกลายผมไปครู๊ซอลาสก้า วันนี้น้องโทรมาชวนไปอลาสก้าทางเรืออีก “บอกว่าคราวที่แล้วพี่ไม่เห็นภูเขาน้ำแข็งลอยน้ำ” (Ice Berg) แต่คราวนี้พี่จะเห็นภูเขาน้ำแข็งบางก้อนใหญ่โต ส่วนที่เห็นสูงใหญ่ แต่ส่วนจมน้ำจะใหญ่โตกว่า

เดินไปหยิบแก้วไวน์ในห้อง ถือออกซิบ ความรับรู้ก่อนซิบไวน์ จะตัดความอยากรู้ อยากเห็นออกจากความคิด ครับหลังจากซิบความรับรู้เปลี่ยนเหลือเชื่อ ความสงบเกิดขึ้นไวน์เย็น หลังจากซิบ หมดความอยากรู้ อยากเห็น เห็นนกบินหลายตัว ถ้าดื่มมากหน่อย จะกระตุ้นความคิดที่หมุนเวียน จะถูกหรือผิด อาจแย้งความคิดเห็นของตัวเอง การแย้งหรือยอมจำนน ถ้ายังหาข้อสรุปไม่ได้ แต่เมื่อได้ข้อสรุป ถึงความคิดไม่เป็นจริงไม่ถูกต้อง แล้วไม่ทำ วางเฉย สุดท้ายความคิดก็สิ้นสุด ความไม่ถูกต้องก็ยุติ ความถูกต้องที่บังเกิด จะอยู่กับชีวิตนำทางและเป็นข้อพัฒนา