ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปดูละคร ตอนที่ 3

เวลาหน้าปัดรถบอกเวลาอีกไม่นาน 4 โมงเย็น งานละครถึงจะเริ่ม 6 โมงเย็น แต่ 4 โมงอาหารรวมอยู่ในค่าดูละครเริ่ม เวลาขับดูสถานที่ที่ชีวิตสัมผัสตอน 1967 มากที่จะเหมือนเดิม หลายแหล่งเปลี่ยนแปลง ผมกับภรรยาเริ่มสร้างครอบครัวที่นี่ มีลูกสาวคนแรกคิดเสมอ พ่อแม่ผมเป็นคนต่างจังหวัดยังส่งลูกๆ มาอเมริกาเรียนได้ ส่งลูกจบกฎหมาย 2 คน

เคยคิดกับภรรยา ลูกคนเดียวในอเมริกาพอแล้ว ต้องทำงานหนักส่งลูกเรียนโรงเรียนเอกชน เพราะความคิดจากแม่เคยอบรม เด็กๆ ถ้าเริ่มในสิ่งดีๆ จะติดตัวเหมือนเรียน ขยันอ่าน ทำการบ้าน เมื่อเด็กรับผิดชอบตัวเองได้ ความก้าวหน้าย่อมเจริญเติบโต เหมือนข่าวในทีวีปัจจุบันย้ำระหว่างแม่พ่อลูก ตอนลูกเกิดจนถึง 3 ขวบ เด็กจะเรียนรู้ทุกสิ่ง สมองจะเติบโต ถ้าพ่อแม่ใส่ใจ สอน (พูดคุย) อ่าน มีเวลาอ่านหนังสือให้ฟัง ร้องเพลง (คนไทยกล่อมลูก) ครับเด็กจะมีความรู้สึกอบอุ่น คือพ่อแม่ใกล้ชิด

เคยคุยกับภรรยา ลูกคนเดียวน้อยไป พอลูกสาว 8 ขวบ เปลี่ยนใจ มีลูกอีกคน ลูกจะได้มีพี่น้องเกื้อกูล พึ่งพา ช่วยเหลือกัน

ตอนนี้ขับรถอยู่บนถนนพาร์ค (Park) ถนนนี้เป็นถนนธุรกิจของเมือง ธุรกิจคือสายเลือด ภาษีหลายประเภท ร้านค้าเก็บส่งให้รัฐบาล

ภรรยาผมเปิดร้านทำผมที่ถนนนี้ เลขที่ 1423 เกิน 10 ปี อาชีพในอเมริกา ถ้าเราเลือกทำงานแบบง่ายๆ ใช้แรงงาน งานหาไม่ยาก ผมเอาตัวเองวัด ตอนจบมหาวิทยาลัยเคยสอนหนังสือ มาเรียนมหาวิทยาลัยที่ออริกอน ก็เรียนเกี่ยวกับเด็กทางอาชีพครู จบไม่เคยใช้ความรู้สอน แต่ความรู้ที่เรียนคือสติปัญญา ความคิด ความสามารถ ทำงานอะไรก็ได้ที่ชอบพอ สามารถมีชีวิตและความสุข

ร้านทำผมเป็นร้านไม่โต มีคนงาน 2 คน การเตรียมงานตอนเปิดร้านไม่มาก ทำความสะอาด ดูแลอุปกรณ์ ผ้าใหม่ๆ แต่สำคัญ คนทำงานกับคนต้องมีมนุษยสัมพันธ์ ยิ้มแย้ม พูดคุย คือพูดภาษาชาวบ้านเอาใจลูกค้า เหลือเชื่อเงินจากร้านสามารถส่งลูกสาวเรียนโรงเรียนเอกชนได้จนเข้ามหาวิทยาลัย สามารถเก็บเป็นเงินสะสม ซื้อร้านกาแฟที่ช็อปปิ้งมอลล์ เรียกเซ้าซอร์ อยู่ติดริมทะเลสุดถนนพาร์ค ในอลามีด้าเหนือ

สุดท้ายแม่บ้านชวนเปิดร้านอาหารไทยที่เบิร์คเล่ย์ การตัดสินใจเปิดร้านอาหารไทย โดยปกติผมกับภรรยาไม่เคยทำอาหารเป็นอาชีพ แต่เมื่อตกลงใจ ก็ต้องสู้ ความเป็นจริงไม่มีอะไรจะยากเย็น ถ้าใจเราปรารถนาจะทำ เหมือนปี 1973 ใช้ชีวิตเดินทางในยุโรปคนเดียว เมื่อกล้าทุกสิ่งย่อมเป็นรอง

ร้านอาหารชื่อ “โบราณ” ครับเกิดเติบโตจังหวัดอยุธยา คลุกคลีกับโบราณสถาน วัด เจดีย์ เปิดได้เกิน 30 ปี ช่วงโน้นเพื่อนๆ หลายคนช่วยเหลือ อย่างตัวหนังสือร้าน เมนู คาร์ด องอาจ เฉลยชีพ จบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ต เป็นสถาปนิกที่มีชื่อ ช่วยออกแบบ (ฟรี) คนชื่อ “ปอ” มีอาชีพประจำพอเลิกงานเย็นรีบขับรถมาช่วย เดี๋ยวนี้มีเงินเยอะ สุขสบาย ไม่ใช่ได้จากทำงานอย่างเดียว จากล๊อตโต อีกคน “หมึก” เป็นวิศวกรของรถไฟฟ้า Bart เลิกงานมาช่วย อาทิตย์ที่ผ่านมาคนชื่อแหลม ภรรยาชื่อหนู แหลม จบจากมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับการตกแต่งสวน ตอนโน้นมาจีบสาวเสิร์ฟ (หนู) จะมานั่งมองหน้าเฉยๆ ความรู้สึกไม่ลงตัว เลยหยิบ จับ ช่วยร้าน (ฟรี) เดี๋ยวนี้เป็นครอบครัว บ้านตัวเอง สร้างแลนด์สเคปได้สวยงามในทางลงหุบเขา มีลูกสาวจบยูซี คนไทยหลายครอบครัวจ้างแหลมออกแบบสวน ครับบ้านที่มีสวนร่มรื่น จะต่อชีวิตให้ยืนยาว ชีวิตแต่ละวัน ปลอดโปร่งโล่งใจ ฝีมือออกแบบตกแต่งแหลมเยี่ยม วัดพุทธานุสรณ์ แหลมจะไปช่วยบ่อย เคยมีฝรั่งถาม ทำงานที่วัดคิดเงินไหม แหลมบอก ผมคนไทยนับถือพุทธ อะไรพอช่วยวัดได้อยากทำเหมือนทำตอนี้ไม่คิดเงิน ถ้าจะจ้างควรติดต่อตารางเต็ม

อาลามีด้า ถนนพาร์ค ธุรกิจยังยืนตัว เติบโต ใกล้ๆ ร้านผมเป็นร้านจีน เจ้าของซื้อตึก ร้านยังขายดีลูกหลานรับช่วง ข้ามถนนร้านวัฟเฟิ้ล ช่วงโน้นผมฝากท้องไว้ยังอยู่ อีกร้านติดกันเป็นร้านเบเกอรี่ เจ้าของเป็นคนเยอรมัน ครับมากสิ่งอร่อย ผมชอบเล็มม่อนพาย เปรี้ยว หวาน มัน คุกกี้มันด้วยเนย มากร้านยังอยู่ เจริญก้าวหน้าอย่างธนาคารจะยึดที่หัวมุมถนน เมื่อทำธุรกิจรับฝากเงินให้เงินกู้ เสนอแนะขยายเงินเพื่อดอกเบี้ย จะอยู่ไหน จะไกลหรือใกล้ คนย่อมรับรู้ คลุกคลี ร้านมากมายหายอย่างร้านผม 1423 Park กลายเป็นร้านอาหารจีน

หลายคนอยากมาอลามิด้า เมืองล้อมรอบด้วยน้ำ มาจากโอ๊คแลนด์ได้ 5 ทาง จากถนน Webster ต้องใช้ Tunnel ลอดใต้น้ำ อีกทาง ถนน 23 เชื่อมพาร์คมีสะพาน เลยไปถนนฟุตวีล และถนนไฮสตรีท ถ้ามาจากโอ๊คแลนด์แอร์พอร์ต จะข้ามสะพานที่เบย์ฟาร์ม

อลามิด้าด้านตะวันออกเป็นบ้านใหญ่ติดน้ำ ราคาสูง ถนนไฮสตรีท อีกด้านข้าม Tunnel ตะวันออก บ้านเล็กๆ เยอะ เคยเป็นอู่ทหารเรือ ราคาบ้านสู้ทางตะวันออกไม่ได้ เป็นที่ตั้งอลามีด้าคอลเลจ ครับเมืองเล็ก สะอาด สะดวก จะอยู่ช่วงไหนเชิญ ซื้อถูก ปรับปรุงเลยหลายปี ราคาขยับสูงเกือบเท่าตัว ความรู้สึกคิดถูก

มาก่อนเริ่มงานที่จอดพอมี จอดรถเดินเข้าประตูงาน คนเยอะแล้ว โต๊ะตั้งขายบัตร เดินเลี้ยวขวา ผ่านทางเดินข้ามไปยังห้องอาหาร คนยืนแถว ครับชีวิตผมคุ้นกับการยืนรอ ตอนเป็นนักเรียนอยู่หอได้ทุน ยืนรอแถว 3 มื้อ ถ้าตัดหน้าย่อมถูกโวย คนตักอาหารคุ้นหน้า คนรู้จัก สนิทสนม ครับผมชอบพูดคุย เลยเป็นส่วนวางตัวง่าย ไม่เคอะเขิน มีคนตักข้าว ผมขอไม่มาก ราดด้วยแกงเขียวหวานเนื้อ ครับถือได้ว่าเป็นแกงที่อร่อย รสเครื่องเทศเป็นแกงเขียวหวานที่ผมกินแล้วรู้สึกชอบ ความเป็นหนึ่งอยู่ต้นแถว ผมผ่านยำวุ้นเส้น ขอพะโล้ ครับพอถึงวันนี้กินอาหารพอรู้สึกว่าจะอิ่ม จะหยุดซึ่งผิดกับตอนวัยเด็กและหนุ่มกินอะไรอร่อยจะกินเยอะ ยิ้มให้ตัวเอง ความแตกต่างที่เป็นประสบการณ์ของชีวิต ลด-เพิ่มคงตามวัย ช่วงนี้พยายามลดพุง ถ้าอ้วนเป็นภาระของเข่า ปลายชีวิตย้ำกับตัวต้องดูแลตัวเอง ปลายแถวมีลอดช่อง ครับเคยเป็นของหวานที่โปรด หวานเย็น และนุ่ม ถือโอกาสหยิบ 2 ถ้วย ถามคนตัก ได้รับอนุญาต เชิญคะ

ทานอาหารเสร็จ มายืนออพูดคุยหน้าทางเข้างาน เห็นท่านกงสุลใหญ่ ท่านเจษฎา กตเวทิน กับกงสุลศรัญยู อัมพา ประธานวัฒนธรรม ครับผมรู้จักท่านกงสุลครั้งแรกมากับท่านทูตที่วัดมงคล สำหรับท่านกงสุลคุ้นเคย พูดคุยกับท่านหลายครั้ง จากงานวัด งานสมาคม และงานสังคม ยอมรับท่านเป็นตัวแทนของประเทศไทยที่เข้ากับคนไทย คือลูกบ้านได้ดี งานส่วนตัว งานสังคม ถ้าเชิญท่าน ถ้าไม่ติดธุรกิจอย่างอื่นท่านจะมา ผมทักทาย ยกมือไหว้ ครับวัฒนธรรมที่ดีของไทย ทักทาย ยกมือไหว้ ใครเห็นย่อมชมเชย ท่านถามผม ลูกชายมาบ้านบ้างไหม ครับลูกชายผมกำลังทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก จบข้อเขียนมาปีกว่า สอนมหาวิทยาลัย UHM University รัฐ Hawaii Manoa เมื่อวานอ่านในโทรศัพท์ เด็กในมหาวิทยาลัยบอกว่าโปรเฟสเซอร์พหล สอนดี ลูกชายเคยได้เงินสนับสนุนจากกงสุลในลอสแอนเจลิสมาพูดที่ซานฟราน ซีแอตเติ้ล แม้แต่มหาวิทยาลัย Leiden ที่เนเธอร์แลนด์

ผมชอบสไตล์ท่านกงสุล ท่านทำตัวเรียบง่าย วันนี้ใส่เสื้อปล่อยชาย ผมก็นิยม ลูกเขยผมเป็นหมอก็ชอบประเภทปล่อยชาย ขอบคุณครับท่านกงสุลที่สนับสนุนกิจกรรมของสังคมไทย

ผมยืนแถว โชว์บัตร เข้าไปนั่งแถว 3 จากข้างหน้า งานยังไม่เริ่ม อ่านคำเขียน อยู่บนฉากติดเพดาน “เวที คือ สถานที่ เด็กหญิง เด็กชายสามารถแสดงความสามารถ ผ่านสายตาของคนชม จะครั้งเดียวหรือหลายครั้ง มันคือความเป็นเอกลักษณ์ที่ติดมากับตัว และมากสิ่งได้พัฒนา”

6.00 PM ตรงโฆษกมาพูดเกี่ยวกับการแสดงละคร เรื่อง “ซินเดอร์เรลล่า” ครับละครกว่าจะสำเร็จเป็นผลงาน แสดงบนเวที ย่อมต้องอาศัยกำลังกาย กำลังใจ ความร่วมมือฝึกซ้อม สอน ลงทุน ด็อกเตอร์เพลินใจ เป็นนายท้ายเรือเสมอ คัดท้าย พาย ติชมมากโชว์เจริญ

ทางขวามือ นักการประกอบการแสดง มีคนร้อง ดนตรี ผู้กำกับ วันนี้เด็กๆ เล็กๆ ของวัดมงคลทำหน้าที่ได้ดี สมบูรณ์ เด็กร้องรำ เล่นดนตรี เหมือนกับพวกมืออาชีพ เด็กเล็กๆ หลายคนมองเห็นความสามารถที่เรียกว่า “ทาเล้นท์” มากับตัวได้รับการฝึก ที่เรียกขนาบ ชีวิตย่อมรุ่ง

ผมถือโอกาสแสดงความยินดีกับความตั้งใจของผู้คิด คนฝึกซ้อมและผู้แสดง ผมเชื่อด้วยหลักความจริง เด็กๆ รู้จักพัฒนาตัว ร่วมกิจกรรม พวกเขาเติบโต ถ้าไม่ละการพัฒนาตัวต่อสังคม สังคมจะเป็นวัด สมาคม สังคมเล็กๆ ของไทยในอเมริกาย่อมมีสิ่งดีงามสู่สายตาของคนมากชุมชน พวกเขาจะเป็นคนมีคุณค่า ไม่รถสังคม