ช่วงโควิดถึงจะออกจากบ้านบ้าง ไปซื้อของประเภทอาหาร แต่ก็ไม่ได้ออกนอกเมือง อดคิดถึงช่วงชีวิตก่อนโควิด จะเดินทางไปอยู่กับลูกสาวและหลานที่รัฐมิชิแกน อาชีพประจำของผมตื่นเช้า ลงไปชั้นล่างเตรียมอาหารเช้าให้หลานชาย 3 คน ลูกสาวและลูกเขย ผมอดสงสัยตัวเองไม่ได้ ชอบการคุ้กอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่ เริ่มช่วยตัวเองตอนทำงาน

ครับเดี๋ยวนี้ทุกวัน ผมก็ทำอาหารให้ตัวเอง ทำง่ายหยิบครัวซองครึ่งอัน เค้กชิ้นเล็กตัดหนาเซ็น 2 ชิ้น เข้าเตาอบประมาณ 5 นาทีก็ใช้ได้แล้ว บ่อยครั้งหมุนเลย ครับมีบ้างเค้กและครัวซองไหม้ ถ้าไหม้ผมจะขูดส่วนไหม้ ส่วนมากจะเป็นตามขอบ แม่บ้านเห็นบอกว่าของไหม้ทานจะมีส่วนเป็นมะเร็งได้ เหลือเชื่อปกติผมเติบโต อย่างอิสระ ชอบชีวิตยึดมั่นตัวเอง แต่ก็ไม่ดื้อรั้นถ้าความถูกต้องมองเห็นและรับรู้ได้ ความถูกต้องคือความเป็นจริง ถ้าไม่ยอมรับ ดื้อรั้นชีวิตยอมหาสิ่งดีงามยาก

ผมชอบมิชิแกน เมืองที่อยู่มีต้นไม้เยอะ ครับต้นไม้ไม่ใหญ่ ผมเคยมีความสนเท่ ชื่อต้นไม้ อายุยืนไหม และโตเต็มที่ ต้นจะโตแบบต้นไม้ทั่วไปไหมครับ บ้านมากหลังปลูกในดงต้นไม้ เพียงตัดต้นไม้ ในที่จะปลูกบ้านรอบๆปล่อยต้นไม้ยืนต้น ให้ร่มเงา อากาศเย็นสบาย ธรรมชาติไม่เคยทำร้าย ไม้ที่ตัดตัดเป็นท่อน พอหน้าหนาวหิมะลง อยู่บ้านจุดไฟผิง ครับอบอุ่น อยู่รอบคนที่รัก

เรื่องผิงไฟ ปีนี้ เมื่อช่วง 2 เดือน ลูกชายมาจากฮาวาย ครอบครัวลูกสาว มาจากมิชิแกน ช่วงเย็นที่บ้านผมอากาศเย็น พอเย็นลูกๆ ซื้อเตาแบบใช้ฟืน จุดไฟ ผิง และล้อมวง ปิ้งของกิน ครับครอบครัวลูกหลานใกล้ชิด สนุกอบอุ่น ลูกๆถือโอกาสสังสรรค์ เปิดไวน์ยี่ห้อจากนาป้า ครับพวกเขาไม่ใช่นักดื่มขวดหนึ่งก็พอเพียง เพียงใช้ไวน์เป็นสื่อของความอบอุ่น รักใคร่ ระหว่างครอบครัวผมมองหลาน ลูกๆเติบโตรักใคร่ พึ่งพากันได้

มิชิแกนช่วงสปริงค์ และซัมเมอร์ อากาศ “ดี” อย่างน้อยแต่ละครั้งที่ไปมิชิแกนผมกับแม่บ้านจะขับรถไปน้ำตกไนแองกาล่าฟอลล์ ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง หน่อยนิด ครับฝั่งแคนาดา ใช้ความเร็วเป็นกิโล เหมือนประเทศไทย วันหนึ่งพอข้ามสะพาน ไม่ไกลจะมีดงผีเสื้อมากมายสวยงาม ผมแวะดู พอดูเสร็จ ขับรถมุ่งไปน้ำตก เผลอเหยียบคันเร่ง ไม่นานรถตำรวจไล่ตาม ครับได้ตั๋วความเร็ว จ่ายไปร้อยกว่า

แต่วันนี้ วันศุกร์ที่ 3 กันยายน ผมกับแม่บ้าน ตั้งใจขับรถออกนอกเมือง ไปซัคคราเมนโต้ ครับใช้ฟรีเวย์สาย 80 สาย 80 เป็นทางจากตะวันออกสู่ตะวันตก 80 เป็นเลขคู่ ครับเลขคู่เป็นทางจากตะวันออกสู่ตะวันตก

ถ้าจากบ้านขับขึ้นเหนือไปรัฐออริกอน และวอชิงตันสเตท ขับจากใต้ขึ้นเหนือ ใช้ฟรีเวย์สาย 5 เป็นเลขคี่ คือจากเหนือสู่ใต้

รัฐทางฝั่งตะวันตก จากเหนือคือวอชิงตันสเตท ออริกอน และแคลิฟอร์เนีย ทั้ง 3 รัฐ ส่วนตัวผมคลุกคลีเคยไปทางใต้ แถบลอนแอนเจลิสตอนมาใหม่ๆ ไปหาอาหารไทยกิน มีช่วงหนึ่ง ลูกชายไปเรียน เออร์ไวน์ ผมจะขับไปเยี่ยมทุกเดือน เคยพาลูกๆไปดิสนี่แลนด์ ไปซานดิเอโก้ เคยเข้าประเทศเม็กซิโก ช่วงไปเยี่ยมลูก ขากลับจะขับไปตะวันออกไปหลับนอนที่ลาสเวกัสเกือบทุกครั้ง ช่วงที่กำลังพูด ทำมาหากิน มีธุรกิจ โรงแรมหลายที่จะส่งจดหมายเชื้อเชิญ “ให้อยู่ฟรี” มีบางครั้งให้ดูโชว์ด้วย แต่พอลูกจบ ขายธุรกิจ ชีวิตเกือบเกษียณ เงินหมุนเวียนน้อย ทุกบ่อนที่ลาสเวกัส ตัดเยื่อใย ไม่ส่งข่าวคราวให้อีกเลย เคยถามตัวเองเสียดายไหม “ไม่น่า” กว่าจะไปลาสเวกัสก็ต้องลงทุนเยอะ นั่งเครื่องบินถึงจะอยู่ฟรี แค่ค่ากิน 2-3 วันก็เยอะ แต่สำคัญค่าบ่อนค่อยๆเลาะเล็มเงินในกระเป๋าผมหมดทุกครั้ง เคยถามตัวเอง เข็ดไหม หมดกระเป๋า เสียดายไหม ครับเงินกว่าผมจะหาได้และประหยัด กว่าจะเป็นเงินแบงค์หลายใบซ้อนกันต้องอดทน ไปอยู่ 2-3 วัน สิ่งที่เก็บอดออมหมดกระเป๋า เพื่อนๆถามเสียดายไหม ผมตอบหน้าถอดสี เสียดายเงินกว่าจะเก็บได้ใช้เวลา แล้วแกเข็ดไหม ผมมองหน้ายิ้มแหย โชคคงจะเข้าข้างเราบ้าง ไม่เข็ดวะ พระพุทธศาสนาสอนสิ่งที่คลุกคลี ถ้าเป็นสิ่งดีย่อมได้ดี

วันนี้อากาศดี ตื่นแต่เช้า ทำอาหารตั้งใจจะไปถวายพระ ที่วัดซัคคราเมนโต ไม่เคยไป จุดหมายแม่บ้านอยากไปเยี่ยมน้องๆจะถือโอกาส ซื้อขนมไทย “ข้าวตู” และข้าวเกรียบ ครับอยู่อเมริกานาน บางครั้งอดนึกถึงขนมที่เคยชอบพอ พอน้องๆบอกก็เลยตกลงไป

ไม่ไกลหรอกครับ 80 ไมล์เท่านั้นเอง ไปวันศุกร์ออกนอกเมืองราวๆ 8:30 AM รถไม่น่าจะติด ขากลับปกติ เวลาเย็นเลิกงาน ยิ่งช่วงบ่อนที่ “เรดทาโฮ” เปิดนอกบ่อน เรคทาโฮ ยังมีบรรยากาศธรรมชาติสวยงาม ผมเรียนรู้เรื่องบ่อนการพนันก็ที่รีโน่ และเรคทาโฮ พอถึงวันนี้ “บ่อน” มีทุกเมืองหาง่ายสะดวก แต่ผมเข็ดจากลาสเวกัส เผอิญชีวิตช่วยปลายทาง เงินมีจำกัด ถ้าใช้เกินตัว ตายเลย ท้องอาจหิว

จากบ้านข้ามสะพาน ผ่านทางเข้านาป้าบนทางฟรีเวย์ 80 ก่อนถึงซัคคราเมนโต้ หลายคนเย้าแวะเยี่ยม เจ้าเมืองไหม ไม่น่าอีกไม่กี่วันผมก็จะเลือกท่าน

ทางฟรีเวย์ 80 มีภูเขาซ้ายมือ และขวามือสวยงามเป็นภูเขาโล้น มีเพียงหญ้า ต้นไม้อาจมีบ้าง มองดูไกลๆ สามารถนับต้นได้ ครับภูเขาเยอะแห้งแล้ง อากาศแถบนี้ร้อน ผิดจากเมืองผม อากาศทะเลภายในเย็นตลอดปี ช่วงนี้อากาศร้อน ต้นไม้ขาดน้ำ ไฟป่าอาจเกิดขึ้นได้ อย่างเรคทาโฮ ไฟป่าไหม้ ป่า บ้านเรือนเสียหาย ครับภัยธรรมชาติประชาชนเดือนร้อน

เผลอเดี๋ยวเดียว ถึงซัคคราเมนโต มีฟรีเวย์แยกสาย 50 บอกว่าปิดไฟไหม้ ผมไปฟรีเวย์ 80 อีก 4-5 ไมล์ก็ถึงทางออกไปวัด ครับช่วงอยู่บ้าน ถ้าใช้ชีวิตออกสัมผัสธรรมชาติบ้าง จิตจะละความกังวล และวุ่นวาย นอกจากจะสดชื่น ยังปลอดภัยจากโรค