ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปกรุงเทพฯ ตอนที่ 22

เคยสังเกตเวลาแต่ละวันเร็วช้า ต่างเท่ากันทุกวัน แต่ความรู้สึกไม่เท่ากัน เดือนไหนมีรายจ่ายพิเศษเพิ่ม ใช้เงินเติบมือ ใช้มากกว่าปกติ เงินสำรองต้องใช้อีกหลายวันเหลือน้อย ความรู้สึกอยากให้ถึงเวลาเงินเดือนออก แต่ละวันผ่านไปช้ามาก บ่อยอดหงุดหงิดโดยไร้สาเหตุ มากคนหงุดหงิดเป็นประจำ โกรธง่าย ยึดความกังวลนานเวลาไม่เคยมองถึงสาเหตุ ความจริงจากค้นพบของตำรา บอกเสมอชีวิตไร้ความสุข หน้าตา ผิวหนังเหี่ยวย่นง่าย และสิ่งสำคัญความคิดเห็นถูกทำลาย เผลอปล่อยเรื้อรัง ไม่ออกกำลังไม่อ่านหนังสือ อยู่กับสภาพอากาศเป็นพิษ คนนอนเคียงข้างบ่น ว่ากล่าว เผลอเดี๋ยวเดียวความจำชราภาพ อาจเป็นประเภทความจำเสื่อม (Alzheimer)

เรื่องเงินออกปกติ ตั้งแต่ปลดระวางงาน ขายธุรกิจ เพราะคิดว่าทำมากไปทำไม แก่แล้วหาเวลาพักผ่อน ปล่อยชีวิตให้มีเวลา จะได้ทำสิ่งปรารถนาได้ เงินทองถึงจะสำคัญ แต่เมื่อลูกเรียนจบ เงินได้แต่ละเดือนมีตารางใช้เงินอยู่กับใจ คงพอไปได้ทุกเดือน ถ้าชอบเป็ดย่างจะกินทุกบ่อยคงจะไม่ได้ พอถึงวันนี้ราคาเป็นย่างแพงขึ้น ดูง่าย ปลาสลิดเค็มมาจากบางบ่อ ก่อนโน้น 2 ตัว แพ็กด้วยกันตัวโต ราคาไม่เกิน 5 เหรียญ เดี๋ยวนี้ 2 ตัว ขนาด น้ำหนัก มาจากที่เดียวกัน ราคาเกือบ 7 เหรียญ เงินได้ประจำเดือนถึงเพิ่มบ้างก็นิดเดียว แต่ค่าของสินค้าแพงขึ้นมาก หลายคนบอก เมื่อลำบากต่อการซื้อก็เลิกกินเสียซี เออจริง

ในโลกทั่วทุกแห่งระบบใกล้เคียง อาจจะพูดได้ว่าเหมือนกัน เงินเคยออกวันที่ 9 ของทุกเดือน เป็นวันเสาร์หรืออาทิตย์ เงินไม่ออกพอถึงวันจันทร์ เวลาเลยไปเช็คจะยังไม่ออก คิดกับตัว ข้าราชการหยุด พอวันจันทร์วันที่ 10 หรือ 11 ต้องทำบัญชี รอส่งลงบัญชี วันรุ่งขึ้น ครับว่าเงินจะออกเลย 2-3 วัน เคยคิด พอต้องใช้หนี้ เลยวันเดียว ดอกเบี้ยเพิ่มทันที เอาเปรียบผู้น้อยนี่หว่า อดคิด คนทำงานรัฐ จะโลกไหนเหมือนและคล้ายความคิดและคำพูด

ชีวิตอยู่ไทย ไปวัดโพธิ์ทองที่อยุธยา พออยู่เบย์เอเรีย ไปวัดพุทธานุสรณ์ สำหรับผมวัดไหนๆ ย่อมเหมือนกันกับนิสัยความคิด เมื่อการไปวัด เพื่อสร้างความดี เพิ่มคุณธรรม คือเพาะความเป็นผู้ให้ ทุกวัดย่อมเหมือนกัน แต่สำหรับคู่ขาคุย ปรึกษา คิดถึงอาจแตกต่างในแต่ละวัดเนื่องจากความใกล้ชิด

วันนี้เสาร์ 14 พฤษภาคม คนวันเกิดน้อง (ชื่อต๋อย) มาทำบุญ บอกบุญ ตั้งใจไปทำบุญ และวันนี้หลังจากทำบุญฟังพระเทศน์ สนทนากับญาติโยม บ่ายต้นๆ แม่บ้านมีนักกับเพื่อน (ติ๋ม) ผมรู้สึกพอใจกับสิ่งที่แม่บ้านและเพื่อนนัดคุย มีกิจกรรมหลังบ้าน บริเวณรอบเป็นสวน มีโต๊ะยาวและกว้างเกือบเท่ากัน นั่งเล่นผสมสิบ ครับได้เสียเต็มพิกัด 20 เหรียญ การเล่นความเจริญทางจิตวิญญาณ เล่นพนันเสียได้นิดหน่อย ไม่ติด ไม่เป็นประจำ เป็นการผสมปนเปความใกล้ชิด คุยยิ้ม หัวเราะ บ่อยมีโจ๊ก ใครหิวอาหารเต็มโต๊ะวางข้างๆ และสำคัญ การเล่นไพ่ได้คิด และวางแผนสามารถสรุปได้ “คือการพัฒนาสติปัญญา” ความเสื่อมของสมองคล้อยผ่านเวลา

ทุกครั้งไปวัด ผมนิยมทำอาหารไปด้วยทุกครั้ง อาทิตย์ก่อนแกงขี้เหล็ก ครับสูตรอยุธยา คนกินชมผมอร่อยมากทำได้อย่างไร มีสูตรลับหรือเปล่า ถ่ายทอดได้ไหม ถ้าสอนไม่ได้ ถ้าจะทำมาบ่อย พวกเราชอบน่ะ ผมยิ้มใจพองเอามือจับหัวใจเต้นแรงเร็ว คำเยินยอหรือชมเป็นความใกล้เคียง เคยคิดเราคนบ้าชอบคนยอ

แต่อาทิตย์นี้ผมแกงผักบุ้ง ครับความรู้สึกของผม แม่น รสที่ผมชอบ เปรี้ยว หวาน เค็ม ผักบุ้งเคี่ยวนานหน่อย ไปกับหมูสามชั้น หั่นชิ้นโตนิด ผมเดินไปหน้าบ้าน เด็ดใบมะกรูดมากำมือ หยิบลูกมะกรูดตกใต้ต้นเป็นสูตรใบมะกรูดล้างน้ำ แล้วเด็ดใส่ ไม่หั่นไม่ต้องการสวย ลูกมะกรูดล้างน้ำ ผ่าครึ่ง เคี้ยวด้วยกัน เผลอเดี๋ยวน้ำกะทิงวด ผักบุ้ง หมู เข้าเนื้อ คำว่าเข้าเนื้อ คือรสเป็นหนึ่งเดียว อดคิด วันนี้อากาศร้อน แดดตก พอถึงเวลาปาร์ตี้ บ้านคุณติ๋มมีไวน์เย็น แกงผักบุ้งบ๊ะเข้ากัน ถ้าพูดตามคำพ้องของไทย เข้ากันเหมือนปี่กับขลุ่ย เป็นดนตรีคนละประเภท เป่าด้วยปาก มีรูใช้นิ้วปิดเปิด ครับเสียงย่อมต่าง แต่เข้ากัน ไพเราะ โหยหา เป็นความจริงเวลาของความสุข และความพอใจอยู่กับใจเรา

วันนี้ที่วัดเหมือนทุกที่ ผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย คุณผู้หญิงไม่คิดเรื่องบุญเท่านั้น ยังลงมือปฏิบัติ พ่อบ้านส่วนมากคิด หยวน เออออ แต่ก็ชอบบุญ แต่ไม่ค่อยทำ

วันนี้พระที่วัด เหลือ 3 รูป ที่ขาดเจ้าอาวาส และพระเดินทางไปวัดสุทธาวาส เมืองริเวอร์ไซด์ แคลิฟอร์เนีย งานใหญ่ มีตัดหวายฝังลูกนิมิตวันที่ 14-15 พฤษภาคม และวันที่ 11-13 พฤษภาคม เป็นวันประชุมสมัชชาสงฆ์ไทยในอเมริกา ตามด้วยบุญอายุวัฒนมงคลครบรอบ 60 ปี พระวิเทศธรรมคุณ เจ้าอาวาสวัดสุทธาวาส

ครับงานใหญ่พระทั้งหมด 400 รูปจากทั่วอเมริกา และไทย เคยรับรู้วัดในอเมริกามีทุกรัฐ บางรัฐอย่างแคลิฟอร์เนียมีเกิน 10 วัด พระผู้ใหญ่หลายท่านเคยบอกว่าพุทธศาสนาจะมาเจริญรุ่งเรืองในต่างประเทศ เหตุผลศาสนาพุทธเป็นศาสนาเป็นวิทยาศาสตร์ ความเชื่อไม่บังคับ และคำสอนสามารถพิสูจน์ได้ อย่างคำเชื่อที่เกิดจากคำเทศน์ บอกกล่าวคุยกันให้นำมาตรึกตรองพิจารณา ร้องอ๋อว่าเออคำสอนจริงแท้ ถ้าทำได้ทุกข์ที่เกิดจะด้วนและหดหาย มากสิ่งอย่างเป็นผู้ให้ย่อมสุขกายใจ คนได้รับก็สุขด้วย เมื่อต่างมีความเมตตารักใคร่ต่อกัน ความเป็นคนทางความเกื้อกูลย่อมเป็นสายเดียวกัน ช่วยไม่ได้ แต่ใจรู้จักให้ เกื้อกูล เห็นใจ สังคมย่อมไม่ก้าวร้าว เป็นหน่วยเดียว เจริญกับจำเริญสุข

ระหว่างคุยกันต่อหน้าพระสงฆ์ คุณบังอร ผู้ชอบทำบุญ ทุกครั้งวัดมีงานอาหารจะมาพร้อมกับหน้าตายิ้ม ใจเต็มไปด้วยบุญทาน พอรู้ว่าวัดสุทธาวาสมีตักบาตร พระ 400 รูป ปิดทองลูกนิมิต 108 ลูก มีร้านอาหารมากร้านตั้งเรียง ครึ่งวัดรอบติดกำแพง อาหารอร่อย เชิญอยากลองอาหารอะไรต่อแถว ครับผมอบชมคนตักบาตร และบริการ นอกจากบริการเร็ว หน้าตาของผู้บริจาคทุกคนยิ้ม ผมอดคิด ความสุขของผู้ให้ทุกคน ย่อมพร้อมด้วยกายและใจ จิตวิญญาณคงเป็นองค์รวมของความสุข ผมเชื่อเรื่องอานิสงค์ บุญกุศลย่อมพร้อมสรรพต่อผู้ให้ และผู้รับการบริการ อาหารวันนั้นเป็นอาหารหลักของคนไทย ข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง ครับไปด้วยกัน กระเพาะปลา สาคูไส้หมู ลอดช่อง รวมมิตร สะลิ่ม ผมเร่เข้าแถวร้านขาหมู ระหว่างกินเข้าแถวต่ออาหารอีกประเภท หิวน้ำ น้ำเปล่า ชา กาแฟมีบริการ ก๋วยเตี๋ยว มีลูกชิ้น อีกร้านกระดูกหมูก๋วยเตี๋ยว ครับอาหารมากมาย ไม่เพียงคำว่าฟรี ผมมองหน้าคนกิน ขอพูดแบบล้ำเขตของความคิด ต่างมีความสุข ความพอใจ คำพูดวันนี้เป็นวันครบองค์ของชีวิต ทำบุญ ทำทาน ตัดความกังวลออกจากใจ ยึดสิ่งที่ดีงาม ความสุข ความเป็นบุญกุศลไปด้วยกันนะขอรับ ไม่แยกไม่แตก ไม่เหมือนการเมืองบ้านเรา แยกสี ทะเลาะ ถ้าเหตุเหมือนกันจริง เพื่อความสุขเจริญของประเทศชาติ “ย่อมไม่ทะเลาะกันหรอกครับ” หม้อไห ถ้วย ชาม แตกจะยาด้วยกาวก็ยังเห็น คนแปลกแยกยากที่จะประสาน

คุณบังอรอยากไปงาน บอกว่ามีรถ มีน้ำมัน อยากได้คนขับและเพื่อนบุญ มาถามผมขับรถได้ไหม ผมยิ้มแน่นอนขับได้ คนอายุอย่างผม ย่อมขับด้วยสติ ระมัดระวัง ได้ก๊วนคุณสายสุนีย์ตัดงานบ้านเพื่อน คุณแข คุณคะนึง หลายคนคิดวกวน เออหรือชวนคุณหนุ่ยอาจได้สามีคือคุณมงคล ทั้งคู่ยังหนุ่มสาวเป็นคนตื่นตัว และสามารถขับรถไปกลับได้ จริงอย่างคิดตอบตกลง และรับอาสาขับรถไปกลับ สำหรับผมนายไพฑูรย์ เป็นตัวสำรอง ถ้าต้องการให้ขับเมื่อไหร่จะบอก

ครับตกลงออก 3 ทุ่ม คุณอรต้องซื้อของเข้าร้าน สั่งคนงาน เรื่องบิลส์และเงินมีคนดูแล ตอนหลังเปลี่ยนออก