ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 19 พฤศจิกายน 2565

มองดูนาฬิกาบนฝา 5:11 AM ตอนนี้มานั่งบนโต๊ะหน้าบ้าน นำกาแฟร้อนยี่ห้อ French Roast ซื้อมาจากคอสโก ช่วงราคาลด ถูกลงหลายเหรียญ ครับผู้สูงอายุรายได้ประจำเดือนไม่สามารถทำให้เงินประจำเดือนเพิ่มได้อีก มีเท่าไหร่แต่ละเดือนต้องจัดสรรให้ลงตัว และทุกเดือนต้องมีเก็บไว้บ้าง ครับชีวิตทุกคนมีความจำเป็นของชีวิตเกิดได้ตลอดเวลา อย่างเมื่อวานหลังจากออกจากคลาสออกกำลังที่ วายเอ็มซีเอ บ่ายโมงตรง ความรู้สึกหิว ครับความหิวไม่เพียงท้องแสดงอาการ ถ้าหิวมาก ท้องอาจร้อง แต่ความหิว ร่างกายทุกคนบอกร่างกายและจิตใจให้รับทราบ การบอกให้รับรู้ความรู้สึก จะหิว ตื่นเต้น แม้แต่ความสงบของชีวิต เราจะรับทราบได้เสมอ

ความหิวถือได้ว่าเป็นสัญชาติญาณของร่างกาย ร่างกายของคนต้องทำงานตลอดเวลา แม้แต่นั่งเฉย หัวใจการเต้น ระบบการหมุนเวียนในร่างกาย ย่อมต้องใช้พลังงาน ครับเมื่อพลังงาน อาหาร น้ำ ใช้งานมาหลายชั่วโมง ย่อมร่อยหรอ ต้องเติมพลังงาน ปกติในรถผมจะมีของกินอยู่เสมอ หลังจากออกจากคลาส เมื่อพลังงานถูกใช้ ถึงเวลาเติมพลังงาน ร่างกายจะบอก ช่วงนี้ผมจะมีองุ่นอยู่ในรถ ครับเป็นช่วงองุ่นหวาน กรอบ ราคาไม่แพง ความตั้งใจวันนี้จะไปร้านโกรเซอรี่ “เซฟเวย์” ทุกอาทิตย์จะมีรายการลดสินค้ามาอยู่ในตู้จดหมาย ราคาสินค้าของร้านโกรเซอรี่เกือบทุกร้าน ราคาจะลดตั้งแต่วันพุธตลอดอาทิตย์ ไปสิ้นสุดวันอังคารหน้า ครับระบบการลดราคาสินค้า จะหมุนเวียนตลอดเวลา อาทิตย์นี้ วันศุกร์ คือวันนี้จะแวะไปเซฟเวย์ ซื้อแฮมเบอเกอร์ ลดราคาเหลืออันละ 2.50 เหรียญ

อดนึกถึงวันวาน เมื่อปี 1968 เดือนสิงหาคม วันที่ 28 เดินทางมาอเมริกา พอถึงวันนี้ 54 ปีแล้ว ตอนมาใหม่ๆอาศัยอยู่กับน้าวาสนา ฟอร์แมน อยู่หลายเดือน น้าดูแลเป็นอย่างดี รักใคร่ ที่เป็นหลานมีชีวิตอบอุ่น อาหารที่บ้านน้าจะมีอาหารไทย มีอาหารฝรั่งบ้าง เคยลองทานอาหารฝรั่ง สารภาพ ทานไม่อร่อยทานแล้วรู้สึกไม่อิ่ม ทั้งที่อาหารฝรั่งมีอาหารประเภทสเต็ก กุ้ง ปลา ปกกติชอบ แต่คงจะเป็นเพราะรูปแบบการปรุง การคุ้ก ทำให้ความรับรู้ไม่ถูกปากกับใจ

แต่พอปี 1969 ขึ้นไปเรียนที่ออริกอนค่อยๆ เรียนรู้เรื่องอาหาร ชีวิตเริ่มปรับตัวพอถึงวันนี้ 54 ปี จะอาหารอะไร ความรู้สึกทานได้ทุกอย่าง รสชาติของอาหารเหมือนคนพื้นบ้านของแต่ละชาติทาน ทานแล้วรับรู้ มีรสอร่อย ครับแต่อย่างไรก็ตาม อาหารไทยก็เป็นชีวิต เหมือนกับพูดภาษาไทย ไปวัด ไม่สมาคม คุยกับลูกๆ ความรับรู้ที่เป็นความรู้สึก ถนัดพูดภาษาดั้งเดิมของชีวิต

อย่างอาหาร ตอนไปเรียน อาหารไทยที่มหาวิทยาลัยไม่มี เมื่อหิวก็ต้องทาน ทานได้ แต่ความรับรู้ที่เป็นความรู้สึก ไม่อิ่ม ไม่ถูกปาก ทั้งๆที่อิ่ม ความรู้สึกยังหิว

ผมเขียนหนังสือ ยังไม่จบ ดูนาฬิกาข้างฝา เวลา 6:15 AM ดับไฟบนโต๊ะ ตั้งใจจะดูทิวทัศน์ข้างนอก ภายในบ้านมืด มองลอดหน้าต่าง ถนนเงียบ ทุกอย่างยังมืด มองไกล เห็นไฟซานฟรานซิสโกไฟหลากสี สวยงาม ไฟสีเขียว สีแดง มองเห็นชัด แต่ความรับรู้ และรู้สึก สีเขียว มองดูสัมผัสความรู้สึกจากใจ สงบ ชอบ

มองดูช่วงบล็อกเดียวจะเห็นร้าน 7-11 ไฟสว่าง มีแดง เขียว เป็นบางส่วน คงจะเป็นจุดเด่น ให้ลูกค้ารับรู้

อดขอบคุณร้าน 7-11 ถึงผมจะไม่มีความจำเป็นต้องใช้บริการ แต่การเปิดบริการ 24 ชั่วโมง จำเป็นสำหรับลูกค้าเสมอ

ครับความรู้สึกและรับรู้ของผม หลังเที่ยงคืน คนหลับนอน การมีชีวิตของคนกลางคืนน้อยมาก แต่ร้าน 7-11 ทุกที่อยู่ได้ น่าจะมีรายได้ที่เรียกว่าสามารถจ่ายค่าคนงาน ค่ำน้ำ ค่าไฟ แล้วน่าจะมีเงินที่เรียกว่าผลประโยชน์ ให้เจ้าของธุรกิจอยู่ได้

ตึกตรงข้าม 7-11 จะมีร้านกาแฟเป็นร้านของหมู่บ้าน คนนิยมจะเปิด 7:00 AM ครับร้านกาแฟในอเมริกามีทั่วไป และการจะอยู่ได้คือรสของกาแฟถูกปาก ลูกค้าคงจะเหมือนร้านอาหาร อยู่ติดกัน มากร้านต่างอยู่ได้ มีความเจริญ คงเกิดจากการให้บริการที่ดี รถแตกต่างของอาหาร และสำคัญคือความชอบพอของลูกค้าที่รับรู้ชอบพอ ในความแตกต่าง

คงจะเหมือนหลักการเรียนรู้ทางการศึกษา ชอบพอแตกต่าง อย่างครอบครัวผม ตัวผมจบ กศน. จากบางแสนเป็นครู มาอเมริกา เรียนสูงขึ้นที่มหาวิทยาลัยออริกอน 1969-1970 อาชีพครู แต่ทำอย่างอื่น จบ MAT จากออริกอน

ผมมีลูก 2 คน ลูกสาวตั้งใจทำอาชีพหมอ เรียน Micro จาก UC แล้วไปต่อหมออีก 4 ปีที่อังกฤษ มาเป็นหมอฝึกหัดที่ แอนอาร์เบอร์ อีก 3 ปี ไปเรียนแผนกหมออีก 2 ปี ที่อริโซน่า

ลูกชายอยากเป็นนักวิจัย ไปเรียนเออร์ไวน์ เรียนจบมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยซานฟรานซิสโก ความตั้งใจของเขาอยากไปเรียนปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยมานัว ที่ฮาวาย จบปริญญาเอกที่นี่

ทุกคนต่างมีความไฝ่ฝัน สร้างชีวิตแม้แต่หลานชายผม 3 คน อายุ 11-13-15 อยู่โรงเรียนเอกชนเดียวกัน คนกลางอายุ 13 ปี บอกกับผม 2 เดือนที่แล้ว บอกว่าจะเรียนหมอ สืบสานคลินิกของพ่อแม่ ซึ่งเป็นคลินิก 4 แห่ง ได้รางวัลเป็นคลินิกดีเยี่ยมของรัฐ ชื่อ EMCURA หลานชายได้รางวัลดีเด่นการเรียน

ครับฉบับนี้ความรู้คือความตั้งใจของชีวิต อย่างใช้ชีวิตของตัวเองด้านไหน ความสุข ความสมหวัง การเลือกสิ่งที่ตอบเป็นสมมุติฐานของชีวิต เป็นสิ่งดีงาม ผมมีความตั้งใจจะเล่าความปรารถนาของคนใกล้ชิด ความสมหวัง ใกล้กับตัว สามารถเอื้อมมือ จับต้องได้ อย่าปล่อยมือ และความปรารถนาของเรา

ครับมองลอดหน้าต่างยังมืด สงบจากรถ แต่คนส่วนมากจะตื่น เริ่มเตรียมตัวก้าวเดินตามความชอบพอของชีวิต