ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์



ความจริงหรือความคิด 21 กรกฎาคม 2561

ถ้าจะตะลอนฮาวาย คิดว่าเดินอย่างเดียวตามย่านมีชื่อ อย่างไวกิกิ ลองใช้รถประจำทาง ความรู้สึกผมเข้าท่า ถ้าอายุวัยเกษียณ มีบัตรใบขับขี่ เรียกว่าบัตรมาตรฐาน ใช้ในอเมริกาได้สารพัด ผมไปฮาวายใช้บัตร Medicare Health Plan คนขับรถยิ้ม หรือถ้าจะใช้พาสปอร์ตก็ยิ่งดี ตอนผมไปเมืองไทยนั่งรถเมล์ จะรถแอร์ รถเมล์ฟรี ที่เขียนไว้ข้างๆ รถ ตีความได้ นั่งฟรีรับใช้ประชาชนผู้เสียภาษี ถ้าโชว์บัตรรับใช้จ่ายภาษีพัฒนาชาติมานานย่อมได้ลด รถเมล์ในฮาวาย มีรถเมล์วิ่งรอบเกาะ ถ้าจะนั่งแบบรถราง เหมือนรถรางสมัยเก่า และยังมีวิ่งสายเดียวสั้นๆ ในซานฟรานซิสโก รถเปิดข้างตลอดที่นั่ง มีด้านข้างสองด้าน นอกนั้นยืน คนมากมายชอบยืนบันได ความรู้สึกเท่ ยิ่งถ้าเติบโตรุ่นผม รถรางกรุงเทพฯ มีมากสาย จะฝึกวิ่งไล่รถราง แล้วเกาะราวโหนตัว ยืนบันไดเวลาลงไม่ต้องบอกหยุด เพียงกระโดดหันหน้าไปทางรถวิ่ง ก้มตัวหน่อย ความรู้สึกเท่ เรียนรู้ มีบ้างสาวโรงเรียนใกล้เคียงยิ้มให้ ปรบมือ ความคิดกับใจคนนี้เท่จัง

รถรางในเกาะฮาวายใหญ่กว่ารถรางซานฟรานซิสโก วิ่งไม่ไกล รอบๆ โรงแรมที่ไวกิกิ ราคาไปกลับ 2 บาท เงินอเมริกันนะขอรับ

ผมเดินแถบไวกิกิตลอดเวลา ไปตลาดนานาชาติ ตรงหน้าอินเตอร์เนชั่นเนลมาร์เก็ต เป็นถนนใหญ่ ป้ายจอดรถมีรถเมล์หลากสี ต่อเติมสีสวยงาม นัยบอกว่าที่นี่ฮาวายนะจ๊ะ คนทั่วโลกมา อะไรๆ ก็ต้องต่อเติมใช้ชวนมอง ควักกระเป๋าใช้เงิน ที่ป้ายรถ รถเมล์ท้องถิ่นไปรอบๆ บริเวณเกาะ ราคาผู้สูงอายุไปกลับใช้ได้ตลอดวัน 2 เหรียญ นั่งไปเห็นอะไรน่าสนใจดึงสายกระดิ่ง ขอลง เดินดูรอบๆ รู้สึกเมื่อยขา เหนื่อย และเบื่อบ่นกับตัวเอง ความสนใจหมดต้นทุนแล้ว เดินกลับมาที่ป้ายรถ จุดหมายตามที่วางแผนไว้ ตั๋วยังใช้ได้ตลอดวัน ไปกลับมีสูตร เวลาอยากดูอะไร ถ้าใจปล่อยว่างลืม ความรับรู้เก่าๆ เคยรู้ เริ่มใหม่ด้วยความไม่รู้ จะแปลกใจในความอยากรู้อยากเห็น และจดจำ นานเวลา ความรับรู้ที่บอกไม่เรียกว่าเป็นการเรียนรู้ เรียกว่าความรู้ การเรียนรู้คือความรู้ที่เราได้มาจากคนอื่น ลอกแบบอย่างเก่งงานที่ตามความรู้ที่เรียน จะพัฒนาก็ต้องเรียกว่าการรู้รถเมล์ จอดป้ายตรงย่านธุรกิจ หน้าตลาดนานาชาติ มีรถเมล์ท้องถิ่น สะอาด นอกตัวรถได้รับการเช็ดล้าง ภายในรถสะอาด รถเมล์ในอเมริกันที่ผมสัมผัส ต่างกับรถเมล์สำหรับวิ่งภายในกรุงเทพฯ เรียกตามภาษาคนรักของเก่า รถเมล์ รถไฟเก่าลายคราม จะล้างน้ำเช็ดถูภายใน ความรู้สึกไม่รับรู้ คงคิดว่าผู้โดยสารไม่รังเกียจความสกปรก รถเมล์ที่เห็นในฮาวาย รูปทรงใหม่ สะอาด โอ่โถง ทาสีด้วยลายดอกไม้ นก สัตว์น้ำ แม้กระทั่งคนท่องเที่ยวก็วาดติดรถ รถทัวร์ของโรงแรมทันสมัย นัยความคิดคืนกำไรให้นักท่องเที่ยว

มีรถรางวิ่ง เรียก Trolley ยาวกว่ารถรางที่ซานฟรานซิสโก คนชอบนั่ง มองเห็นวิว อากาศเย็นพัดกระทบกาย สามารถมองดูตึก ต้นไม้ และนักท่องเที่ยว รถรางจะวิ่งรอบๆ โรงแรมที่หาดไวกิกิ ครั้งละบาทผมชอบนั่ง เพียงนั่งปล่อยใจ ความรู้สึก ชอบพอฮาวายก็เกิดแล้ว

แยกออกจากลูกสาวลูกชาย เดินข้ามสองถนน นั่งรถเมล์เบอร์ 2 สายนี้วิ่งไกล ผ่านศาลากลาง โรงเรียนต่างๆ และจุดหมายของผมไชน่าทาวน์ ครับไปไหนๆ ถ้าไม่ไปแหล่งคนจีน หาของกิน พื้นแพที่ผมเกิดเติบโต ความคุ้นเคย และความพอใจในรสอาหาร ชอบคัสตาร์ด ค็อกเท็ลปั่น และไม่เคยลืม ซาลาเปาหมูแดง ย้อนเวลา เคยชอบหมูย่าง เป็ดย่าง พอวันนี้ ไม่รู้ว่าชีวิตผมเกิดอะไรขึ้น ถึงสิ่งเหล่านี้วางตรงหน้า จะตักใส่ปากความรู้สึกหมดความทึ่ง บางครั้งความเคยชอบพอ ไม่อยากปฏิเสธ พอมาถึงบ้าน แกะ 2-3 คำ ความชอบพอเตือน แปลกแท้ใจแสดงความคิดเห็นชอบและไม่ชอบ

ไชน่าทาวน์ฮาวาย ไม่ยิ่งใหญ่ ตึกสร้างมานาน สีคงหลงลืมเริ่มถลอก มีจุดด่างทำถ้าจะเทียบกับตึกเก่าๆ กรุงเทพฯ ล้อมรอบด้วยตึกสูง จะเห็นราสีดำ ราคนอเมริกันกลัว บ้านเช่ามีรา จะแหกกฎว่าเช่า ย้ายออกก่อนเวลา แต่อย่าลืมถ่ายรูปไว้ ไม่งั้นจะถูกปรับ เพราะออกจากการเช่าก่อนกำหนด ร้านไชน่าทาวน์ ชาวต่างชาติไม่สนใจ เหตุผลคนท่องเที่ยวมีหลายชาติ ญี่ปุ่นเกาหลีเยอะ ญี่ปุ่นอยู่ฮาวายมาก ดูได้จากร้านอาหาร ร้านเกาหลีก็มีเยอะ ร้านไทยที่ผมเห็นก็เกือบ 10 ร้าน อาหารไทยความนิยมของคนต่างชาติ เพราะเคยไปไทย อาหารไทยรสจัด ราคายุติธรรม ฮาวายมีวัดไทย “วัดมงคลรัตนาราม” ผมไปเยี่ยมหลวงพี่บอกว่าวัดซื้อที่ขยายวัดแห่งใหม่ บอกบุญโยม บุญคือความสุขสงบ สว่าง รถเมล์บอกถึงไชน่าทาวน์ เดินลงจากรถ ความคุ้นเคยเก่าๆ เกิด เดินแวะร้านขายของ สั่งซาลาเปาไส้หมูแดงลูกหนึ่ง ถือถุงค่อยเลื่อนซาลาเปาเดินกัด มือพับถุงให้กระชับ นิสัยชอบเดินกิน หลายคนอดคิดกินเสร็จถุงใส่และกระดาษรองทิ้งข้างทางหรือเปล่า ไม่นะปฏิเสธกับตัวเองเสียงแข็ง ได้รับการอบรมบ่มมีนิสัยดีๆ เดินเข้าซอยเล็ก ที่ซอยมีตลาดอาหารแบบร้านข้าวแกงของไทย มีประมาณ 10 ร้าน มีร้านไทยร้านหนึ่ง ร้านฟิลิปปินส์หลายร้าน และร้านจีน 2 ร้าน

สำหรับคนฟิลิปปินส์ ในฮาวายมีเยอะ คนงานประเภทใช้แรงงานจะมีพวกฟิลิปปินส์ จะหาเม็กซิกันแบบรัฐแคลิฟอร์เนีย คงต้องส่ายหน้า จะเดิน มุดรั้ว หรือนั่งรถแออัด ยัดกันมาเพื่อเข้าอเมริกาคงสิ้นหวัง มาฮาวายต้องนั่งเครื่องบิน หรือเรือท่องเที่ยว คงไม่คิดโดดร่มแบบหามงานเดินดูตลาดผักสด ตลาดผลไม้เห็นมีละมุด แม่บ้านเคยซื้อจากตลาดชาวเกษตร รสหวานอร่อย เคยซื้อมะม่วงกินราคาใบละ 3-4 เหรียญ เมื่อราคาแพงความรู้สึกหวานน้อยลง วันนี้หวังว่าจะพบมะขามเทศ ฮาวายต้นมะขามเทศเยอะ อยุธยาเคยมีมะขามเทศมากมาย เดี๋ยวนี้พลเมืองต้นมะขามเทศหายากในเมืองไทย หลังจากที่ดินที่เคยเป็นแหล่งทำเกษตรปรับขยายเป็นบ้านเรือน มะขามเทศอายุยืนยาว ต้นใหญ่ มีดอกและผล คนไทยเชื่อการเล่าลือบอกเล่าว่า ไม้มงคลคือทำให้อยู่อาศัยมีความสุข ต่อเติมร่ำรวย ครับสิ่งดีงามทุกอย่างพุทธศาสนาเน้น โยมความสุข ความมั่งมีปัจจัยของการมีเกิดจากขยัน เกิดได้ก็ด้วยการลงมือ สร้างงานเป็นเรื่องประหลาด มากคนสร้างงานนานเวลา ยังไม่พบความสำเร็จ เลยหยุด คิดว่าคงไม่พบความสำเร็จ แท้จริงความสำเร็จอาจจะอยู่ใกล้ๆ ก็ได้ ความเป็นมงคลเกิดจากขยัน อดทน มานะ รู้จักอดออม เดินหาซื้อของกินไปฝากลูก เมีย และหลาน ที่ตลาดเมืองจีน ในซอยร้านอาหารจะมีร้านปั่นน้ำและผลไม้ 2-3 ร้าน คนนิยม ผมเดินเข้าแถว ขอน้ำอ้อยคั้นสด แก้วราคา 5 เหรียญ ครับประเภทน้ำปั่นราคามี 4 บาท และ 5 บาท ราคาแตกต่าง ไม่ใช่ขนาดของแก้ว แต่เป็นประเภทของผลไม้ ถ้าหาง่าย ราคาถูกก็สามารถขายถูกได้

เดินออกจากตลาด ข้ามฝั่งมารอรถ ครับ 2-3 สายไปดาวทาวน์ไวกิกิ แถบนี้มีพวกโฮมเลสเยอะ ที่พาร์คติดไชน่าทาวน์ มีโฮมเลสนั่งเป็นกลุ่ม เห็นผู้หญิง 6-7 คนนั่งสูบ คงไม่ใช่บุหรี่ ครับคนไม่มีบ้านสังคมบอกว่า คนเหล่านี้เคยมีชีวิตปกติ แต่อาจติดยา ครอบครัวแตกแยก ความรู้สึกนึกคิดมีความรับผิดชอบถูกทำลาย ครับชีวิตคนนี่ ถ้าช่วยได้บ้าง มีเมตตาเถอะขอรับ