ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 31 สิงหาคม 2556

เกือบ 7 โมง เดินมานั่งโต๊ะประจำ ถ้าถามว่าติดโต๊ะตัวนี้ไหม ไม่รู้ซี แต่ชอบมานั่ง วันไหนไม่นั่งอ่านหนังสือ นั่งมองลอดหน้าต่าง แม่บ้านผมก็ชอบโต๊ะตัวนี้ ทุกเช้าจะยกน้ำผลไม้ปั่น ส่วนผสมมากมาย ทำเผื่อผมหนึ่งแก้วเสมอ อาทิตย์แรกผมมีความรู้สึก อย่างงั้นๆ แต่เดี๋ยวนี้ชอบประโยชน์ พอนั่งปุ๊บงานแรกแม่บ้านจะง่วนกับอุปกรณ์วัดความดัน เหตุผลจะได้รู้ความเคลื่อนไหว ความดัน สิ่งที่รับรู้อันตราย ถ้าความดันสูง เส้นโลหิตที่สมองแตก พิการถามหา เรื่องสุขภาพน่าจะเป็นสิ่งสำคัญต้นๆ ต้องดูแล ควบคุม ปรับปรุงให้มี HDL มากในตัว ชายอายุเกิน 50 ปี มีรถเก่ารักมากใช้มาเกินสิบปีทุกอย่างดูดี เช็คเครื่องเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง เติมยาง ล้างรถ พอถึงวันนี้รถยังแจ๋ว ยังขับไปไกลๆ ได้สบาย แต่ตัวเองเริ่มอ้วนขึ้น พุงป่อง ดูแล้วแก่เกินไว เดินขึ้นบันไดมากขั้นเหนื่อย ที่จริงคนวัยนี้ไม่น่าเหนื่อยง่าย เมื่อปล่อยให้อ้วน กินอาหารตามใจปาก คงถือคติอาหารอร่อยที่ไหน ไปตามข่าวลือ อาหารอุดมสมบูรณ์ด้วยน้ำตาล ไขมันอิ่มตัว กินแล้วมีสิ่งให้ประโยชน์ต่อสุขภาพน้อยมาก พอถึงวันนี้รถที่อยู่กับตัวเกินสิบปี ยังอยู่ในสภาพดี แต่ะสุขภาพแย่ลง ถามตัวเองว่าจะดูแลอะไรก่อนหลัง คุยกับเพื่อนเรื่องเงิน มากคนว่าเงินไม่สำคัญ ผมรู้แต่ว่าชีวิตในอเมริกา หลับจากจบเรียน 40 ปี ทำแต่งาน ยิ่งตอนนี้ถูกปลดระวาง เงินได้จำกัด ก็ต้องควบคุมและจัดสรรการใช้เงิน การจัดสรรคือใช้เงินให้ครบเดือน และเหลือบ้าง เพราะชีวิตคนการใช้เงินกระทันหันมีเสมอ ที่ผมว่าเพิ่มโดยเราไม่อยากรับรู้ แต่เราก็รับผลกระทบ อย่างภาษีที่ดินขึ้น ภาษีสินค้า ราคาของกินประจำวัน ภาษีสังคม คนรุ่นผมภาษีสังคมเยอะ อย่างแต่งงาน ตาย กิจกรรมของสังคม รวมทั้งบริจาค

พอถึงวันนี้ ถึงจะหยุดงาน ที่ทำแล้วได้ทรัพย์ แต่ก็ไม่หยุดงานชีวิตเพื่อสุขภาพ เหลือเชื่อ คนเราทำงานทุกวัน แม้แต่คนขี้เกียจ ไม่มีบ้าน มีคนหนึ่งปลายถนนบ้านผม มีชอปปิ้งเล็กๆ หน้าชอปปิ้ง มีถนนใหญ่ ซิตี้เอลเซอริโต้ มีนโยบายทำเมืองให้น่าอยู่ “กรีน” ปลูกต้นไม้เยอะ นำหินทำเป็นที่นั่ง มาตั้งไว้ตามต้นไม้ และป้ายรถผมเพิ่งเคยเห็น มีป้ายหนึ่งแถวบ้านคน ตั้งส้วมสาธารณะ ติดกับป้ายรถ ผมยกมืออนุโมทนาเป็นความคิดล้ำเลิศ อนุเคราะห์คนปวดท้องหนักและเบา ครับเรื่องปวดฉี่ พออายุมากจะห้ามและบังคับคงจะไม่ได้ เคยมีคนไม่สามารถอดกลั้นได้ เดินหลบตา อาศัยพุ่มไม้ปลดทุกข์ คนเห็นทักคำพูด น่าเกลียด ยืนฉี่ คนทำธุระตอบ ไม่สามารถอดกลั้น รถต้นไม้ดีกว่าเปียกกางเกง เผลอพูดผมเป็นผู้ชาย เป็นเพศธรรมชาติให้ทำสิ่งคาดไม่ถึงได้มากสิ่ง ควรกล่าวโทษเบื้องบนเถอะ ท่านจัดสรรมากสิ่งมากับการเกิด เติบโตของกระผม อย่างธุรกิจที่คุณเห็นข้างถนน ก้าวร้าว มั่นใจตัวเอง และฝ่ายนำเรื่องเพศ

คนที่นั่งบนม้าหิน มาแต่เช้า จนเย็น ผมไม่รู้ว่าหลับนอนที่ไหน และมีที่กินที่เป็นอาหารมื้อเช้าเพื่อพลังงานต่อสู้ชีวิตตลอดวัน ถึงมีมากที่กิน ถ้าจะเรียกร้อง เหมือนพ่อบ้านมากคน ขอเบคอน 5 ชิ้น ทอดกรอบ ไข่สแคมเบิ้ล หวีตย่างสองชิ้น อ้อเนยน้อย ไม่เอาแยม และนมเปอร์เซนต์เดียวแก้วหนึ่ง กาแฟขอทำเอง ซอสรสขมแบบธรรมชาติ หันมาบอกแม่บ้าน ขอบใจนะที่ซื้อกาแฟเม็ด ยี่ห้อพีทส์มาให้จากคอสโก้ 2 ปอนด์ 14 เหรียญ ราคายุติธรรมมากเลย และชอบที่บดแบบละเอียด เวลาทำ น้ำร้อนจะชะล้าง รสจากกาแฟ ออกเกลี้ยง ไหลลงก้นถ้วย รสขมของกาแฟเมื่อแตะปาก ความรู้สึกความเป็นอัตตาลุกชัน มีพลังหลายสิ่งหลายอย่างอยากได้ อยากเป็นเจ้าของ คนนั่งบนม้าหิน มากคนผ่านไปมาเห็น ความคิดที่สัมผัส แตกต่าง ไม่ทำงาน ชีวิตสบายจัง ที่จริงทุกชีวิตทั้งที่เราไม่เห็นเขา นั่งเฉยๆ

เกียจคร้านนั่งอยู่กับบ้าน ให้ลูกเมียทำมาหาเลี้ยง โดยความเป็นจริงตลอดเวลาร่างกายภายในเขาทำงานให้มีชีวิตอยู่ จะพูดว่าให้รับรู้ความลำบาก ที่เรียกตามภาษาชาวพุทธว่า บาปกรรม

เพียงแต่ใจ เขาหยุดคิด สิ่งที่เป็นหน้าที่ดีๆ ของคน หัวใจสูบฉีด ความรู้สึกรับรู้ ระบบการย่อยทำงาน กล้ามเนื้อทำงานแบบซังกะตาย ความคิดอ่านก็ยังมีแต่เฉา ภายในยังทำงาน 24 ชั่วโมง หายใจเข้าออกรักอากาศเกียจคร้านตลอดเวลา คนอื่นมอง ความรู้สึกออกมาเป็นคำพูด “หยุดความเจริญ”

โต๊ะอ่านหนังสือตัวนี้ ภรรยาจะมาใช้เวลาอย่างน้อย 1-2 ชั่วโมงนั่งอ่านหนังสือ จะนำถ้วยถั่ว พิทตาชิโอ้มาด้วย ครับเป็นสูตรส่วนตัวของผม บ่อยครั้งนั่งอ่านหนังสือ จะติดมือของขบเคี้ยว ระหว่างอ่าน กินไปด้วยไม่รู้สึกลดภาวะของความรู้จากหนังสือ เลยอดโมเม ของขบเคี้ยวน่าจะเป็นตัวกระตุ้น ให้เกิดพลังของความมีสมาธิ

เออไม่ใช่เรื่องแปลก คนทำมาหากินเกี่ยวกับสมอง บอกว่า เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดกับชีวิต จะตกใจ ดีใจ เสียใจ หดหู่ อ่อนแอ อยากหลับนอนกับภรรยา สมองทั้งนั้น ถ้าเศร้า หดหู่ ความสามารถสมองจะลด เหมือนกับคนซึมเศร้า ลืมโน่น ลืมนี่ เขาบอกว่า ไอคิวช่วงที่พฤติกรรมเกิดสิ่งแย่ๆ จะลด จริงแท้ฟังไว้ คิดทบทวนเหมือนหลักความเชื่อในพุทธศาสนา ที่เรียกว่ากาลามสูตร พูดเรื่องความเชื่อ ในคำพูดว่าเชื่อได้ ยอมรับได้ แต่มีข้อแม้ว่า เราต้องคิด พิจารณา และเห็นว่าเป็นเรื่องถูกต้อง ไม่ใช่ว่าเชื่อตามยึดตามกันมา ข่าวกำลังโจทย์กัน ปรัชญา แม้แต่พ่อแม่ ผู้ใหญ่ จนกระทั่งพระ เราฟัง เก็บมาคิด ศึกษา เออที่พ่อแม่สอนจริงแฮะ ท่านเกิดก่อนมีประสบการณ์ และผมรวมทั้งหมด ท่านรักเรา อยากเห็นเราเป็นคนดี มีมานะขยัน เป็นแบบอย่างที่ดี โดยเฉพาะพระสงฆ์ ท่านมีหน้าที่ ให้ความถูกต้องทางความคิดให้หมดทุกข์ พบพานแต่สุข แต่สุดท้ายโยมสิ่งดีๆ จะบังเกิดกับโยม อยู่กับตัวโยม กายและใจ ให้สุขและความถูกต้องอยู่ที่ตัวโยมแล้วละ ต้องปฏิบัติตัว ทำแต่สิ่งดี คำพูดอันหนึ่ง ผมจำมาจากที่ไหนจำไม่ได้ แน่นอนคงมาจากหนังสือที่พระท่านเขียน “โยมถ้ายังไม่มีโอกาสทำสิ่งดีๆ เพียงไม่ทำความชั่ว ชีวิตก็มีความสุขกายใจ แล้วละ”

มีเรื่องจริง จากมุมมองของชีวิตคน ปีที่แล้ว ผมเร่ร่อนไปอยู่รัฐวอชิงตันสเตท จากแคลิฟอร์เนียขับขึ้นเหนือผ่านรัฐออริกอน ติดกับเหนือรัฐออริกอน เป็นรัฐวอชิงตัน ที่นี่มีหอสูงเรีย Space Needle ผมควักกระเป๋าหยิบเงินส่งให้ ได้รับทอนน้อยกว่าที่คิด อดคิดเดี๋ยวนี้กิจกรรมที่เป็นความสนุก เพลิดเพลิน กายและใจ ขึ้นราคาแพงมาก อย่างดิสนี่แลนด์ โรงถ่าย แต่ผมไม่ไปให้เสียเงินหรอก แต่สิ่งที่สมยอมจ่ายแพง พิพิธภัณฑ์ สวนดอกไม้ และมายากล และก็บ่อยครั้งยอมควักเงิน ดูรูปปั้นจากขี้ผึ้ง

ผมอนุโลม ตามความคิด กิจกรรมมากสิ่ง เขาลงทุนสร้าง รวบรวมสิ่งดีๆ ให้เราได้สัมผัส ถ้าเราชอบดูแล้ว เพลิดเพลินเกิดความคิดดีๆ เชิญเถอะ แต่ถ้าเสียดายดอลลาร์ เชิญตามสบาย จะทำหรือไม่ทำเป็นสิทธิ จ่ายเงินเสร็จ มีสิทธิ์สมบูรณ์ ขึ้นลิฟท์ไปชั้นสูงสุด มองดูรอบเมืองซีแอตเติ้ล ตลอดมุม 360 องศา ภาพที่เห็นมากมาย แตกต่าง ทางตะวันตกเป็นทะเลภายใน ท่าเรือ มีตลาดปลาและสิ่งยั่วยุที่จะใช้เงิน มีเรือโดยสารเข้าออก เกาะมากมาย ทางใต้ตึกสูงโรงงานสร้างเครื่องบิน สนามกีฬา ทางตะวันออกตึกสูงๆ เห็นไฟตัวอักษรชัด อ่านได้ใจความ “โรงพยาบาลสวีดิส” ครับที่นี่ผมเคยมานอนให้ฉีดยาเข้ากระดูกสันหลัง หลับไหล หมอเอารังษีไปไว้ที่อัณฑะทำร้ายมะเร็ง คนจ่ายคือลูกสาว หมอสุภัคร

ผมมองดูเบื้องบน ไม่เห็นเทวดา นางฟ้า เห็นแต่ดวงอาทิตย์ หมอกและท้องฟ้า มองที่สูงกี่ครั้งก็เหมือนกัน มองต่ำเห็นรถราง (โมโนเร็ล) คนตัวเล็กเดินไปมา และเห็นไฟจากร้านสตาร์บัคส์ เป็นร้านแรก จนปัจจุบันมีร้านมากมายทั่วโลก เงินเยอะ อดคิดทำไมไม่เป็นเรา

พอลงจากหอ หิว เดินลงถนน มุ่งหน้าไปตลาด เห็นร้านแซนวิส แวะสั่ง กริลแซลม่อน มาซีแอตเติ้ล กินปลาเถอะครับ นั่งโต๊ะนอกร้าน คนมากมายเดินผ่าน ต่างวัย ต่างเพศ ต่างอายุ คนกะเหรี่ยง และเจ้าของประเทศ ปะปนเป็นความจริง ความแตกต่างของคนทุกๆ สิ่ง รวมภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน ต่างคนหยิบยื่นมือ ความรู้ ความสามารถให้โลกน่าอยู่ ผมเลยได้สัจธรรม มองสูงบนหอคอยก็เท่านั้น มองคนที่ร้านแซนวิส ความรู้สึกและรับรู้พัฒนา ยอมรับเป็นแบบอย่างให้ชีวิตมีคุณค่า