เช้าแรกของกรุงเทพฯ ที่เบย์แอเรียตรงข้ามกับซานฟรานซิสโก เมืองเอลเซอริโต้ ครอบครัวอาศัยเกือบ 50 ปี คนไม่พลุกพล่าน วิวสวย ชาวบ้านรักธรรมชาติ หมายถึงต้นไม้ ครับต้นไม้จะให้ความร่มรื่น กลางวันคลายออกซิเจน ช่วยการหายใจของคน เคยสังเกตเวลาเดินช่วงสาย เหนื่อย พักใต้ต้นไม้ ความรู้สึกสดชื่น

ถึงกรุงเทพฯ เวลาจะต่างจากเมือง El Cerrito นิสัยตื่นเช้ามืด ก็เป็นส่วนที่กรุงเทพฯเช้านี้ตื่นแต่ตี 5 อาบน้ำแปรงฟัน ลงมาที่ครัว ปกติจะทานกาแฟทุกเช้า ชงเอง ยี่ห้อ French Roast ตัก 2 ช้อน ใส่หม้อกรองกาแฟ รินน้ำร้อนใส่เต็มที่ทำกาแฟ กาแฟจะมีขนาดเท่ากับแก้วดื่ม

แต่เช้านี้ที่กรุงเทพฯ ตั้งน้ำร้อนกาแฟผงสำเร็จรูปใส่แก้วกระดาษใส่น้ำร้อน ปิดฝา พร้อมออกเยี่ยมกรุงเทพฯ

ถือแก้วกาแฟ ส่วนของกินตอนเช้ากรุงเทพฯ ทุกตรอกซอกบนถนน จะมีอาหารสำเร็จ หรือจะเลือกตามร้านเข็นอย่างโรตี ทำร้อนๆ กรอบ บอกคนขายของเนยกับนมข้นเยอะหน่อย จ่ายเพิ่ม ถือโรตีห่อกระดาษ เดินมองดูถนนทั่วไป กัดโรตี ครับ ตัวเคยสอนไปอยู่ไหน ทำตัวง่าย กิน อยู่ ใช้ของและสอนต่อไป อย่าฟุ่มเฟือย อดออมใช้แต่สิ่งจำเป็น อย่างเคยชอบโอเลี้ยง วันนี้งด น้ำขวดจะติดตัวมาด้วย ญาติทุกคนบอกว่ากรุงเทพฯ อากาศร้อน ยิ่งชอบเดิน จะร้อน และเหงื่อออก น้ำเย็นจะช่วย

ครับเดินบนถนน จะมีร้านหาบเร่ขายของ สำหรับผมคิดว่าเป็นความดีงาม คนกรุงเทพฯ ประมาณ 10 ล้าน รถทุกถนนเยอะ เหตุผลคนกรุงเทพฯเยอะ ไม่ใช่ครอบครัวมีลูกเยอะ ก่อนโน้นจริง แต่ยุคนี้การมีลูกมาก คือ ภาระ และการดูแลลูก มากคนสมบูรณ์จะไม่พัฒนา ไม่ว่าการอบรม การดูแล สั่งสอน คุณภาพของชีวิต เมื่อเติบโต เหตุผลที่ผมกล่าว เพราะคนแตกต่าง เรื่องฐานะ พื้นฐานทางความคิด

ครับ ถึงยังไม่ถึง 7:00 AM กว่าแดดเริ่มจ้า ลมไม่พัดมาก วันนี้คงร้อนเหมือนทุกวัน ผิดกับบ้านผมที่เบย์แอเรีย ติดกับทะเลภายใน เมืองเป็นที่ลาดจากภูเขาสู่ริมทะเลภายใน คนน้อย รถไม่มาก ความรู้สึกเย็น แต่อากาศสดชื่น

อากาศร้อนของกรุงเทพฯ ผมไม่บ่น เพราะเกิด เติบโตกับอากาศร้อนมาก่อน ปกติช่วงวัยนี้หนาวง่าย ชอบอากาศอุ่น ถ้าร้อนแบบกรุงเทพฯ อกยักไหล่ พูดแบบวัยรุ่น “โสะ” ไม่รังเกียจ ชีวิตคนถึงจะประกอบด้วยสติปัญญา คิดมากมาย ร้อนอยู่ในบ้านก็เปิดแอร์ หนาวก็เปิดฮีตเตอร์ ครับขืนเพลิดเพลิน ใช้พลังงานเกินขนาด ราคา (บิลล์) ย่อมตามมา ช่วงหลาน 3 คน มาอยู่ด้วย พวกเขาชอบอาบน้ำ แบบแช่ตัว เปิดเต็มอ่างแช่ตัว น้ำกว่าจะเต็มอ่าง เกินโควตา 3 คน พลัดหมุนเวียนใช้น้ำ เดือนต่อมา เปิดบิลล์ไอย่า เกิน 2-3 เท่าของเดือนปกติ และจดหมายแนบมาด้วย ถามว่ามี pipe รั่วหรือเปล่า

เดินเกือบชั่วโมง ขอบใจตัวเอง เคยคิดจะออกกำลังเดิน เพราะวัยชรา การเดินความคิดการใช้ส่วนของร่างกาย จำเป็น แต่ก็ไม่เคยออกเดิน เพียงเดินในบ้าน หลังบ้าน และทุกเช้า ตี 4 กว่าๆ ตื่นก็ออกกำลัง แขน นิ้วมือ ขา เท้า ทุกวัน

มองไป 2-3 ร้อยเมตร เห็นร้านรถเข็นโรตี จอดบนฟุตบาธขาย ครับเมืองกรุงเทพฯ คนเกือบ 10 ล้านคน แออัด ยิ่งกลางคืนของขายริมถนนสารพัด ราคายุติธรรมเสมอ คำว่าราคายุติธรรม ผมวัดลูกค้าแตกต่าง จากรายได้น้อยถึงปานกลาง อาหารสารพัดให้เลือกกิน ราคาไม่แพง ยืนสั่งไม่นานก็ได้ทาน

ร้านโรตี มีโต๊ะและเก้าอี้ให้นั่งมีร้านกาแฟ และอาหารใส่กระจาดวางขาย ครับที่นั่งว่าง ถือโอกาสนั่งสั่งโรตีชิ้นหนึ่ง กาแฟถ้วย หยิบหนังสือพิมพ์บนโต๊ะ อ่านฆ่าการรอคอย ครับช่วงเติบโตในกรุงเทพฯ จะไปร้านหนังสือเป็นแผงที่สี่กักพอยส์ อ่านหนังสือ และถ้าบ่ายคล้อย ร้านริมถนนตรงข้ามหาบขายน้ำใบบัวบก ผมชอบร้านน้ำใบบัวบกร้านนี้

ครับสังฆราชองค์ที่ 18 วัดราชบพิธ สั่งสอนผมตลอด ทำตัวให้สบายเหมือนพักผ่อน แต่ช่วงเป็นนักเรียน และเล่น (คำว่าเล่นท่านหมายถึงการออกกำลัง) จะเล่นฟุตบอล ออกวิ่ง หรือจะเดินรอบสนามหลวง ซึ่งผมกับเพื่อนเป็นศิษย์วัดราชบพิธ เรียนมัธยมด้วยกัน เช้า เสาร์และอาทิตย์ จะออกเดินไปสนามหลวง ผ่านสนามชัย

นั่งร้านโรตี อดนึกถึงวัยมัธยมจะมีอาบังเทิร์นโต๊ะบนหัว มีของประเภทถั่วขายเยอะ ผมชอบบาเยีย ใช้ถั่วเขียวแช่น้ำ ส่วนผสมเหมือนผงกระหรี่ ปั้นกลมเท่าๆลูกกอล์ฟ ทอดกรอบ จิ้มน้ำรสหวานใส่พริก ครับสิ่งดีๆ ผ่านมาในชีวิต ประมาณ 70 ปีแล้ว

ไม่นานโรตีมา รสหวานด้วยนมข้น กรอบ ไม่เหมือนที่ผมทำวันที่กำลังเขียนหนังสือ ผมมีโรตี ซื้อโรตี สำเร็จรูปจากร้านจีน มีหลายอันซื้อมาใส่ช่องแช่แข็ง วันนี้เอาออกมาอันหนึ่ง หยิบถาดอลูมิเนียมทาน้ำมันในถาด และทาน้ำมันบนโรตี เข้าเตาอบ เปิด 350 องศา ไม่นานกลับด้านโรตี พอสุก เหลือง พอง เอาออกจากเตา ทาเนยด้านเดียว ทาเนยเสร็จเอานมข้นทา ครับเสร็จแล้วม้วน นำกรระไกรตัดชิ้นพอคำ กาแฟ French Roast ทำขมหน่อย ไม่เติมน้ำตาล ไม่เติมครีมเหลือเชื่อ ตอนวัยหนุ่มในมหาวิทยาลัยเมืองไทย 1969 ช่วงอยู่มหาวิทยาลัยออริกอน 2023 วันนี้ ทานโรตีเหมือนกัน และกาแฟ วัตถุที่เห็น เหมือนกันทั่วในไทยที่ออริกอน หรือวันนี้ที่เบย์แอเรีย มีโรตี กาแฟ แต่รสและคุณภาพอาจแตกต่าง แต่สถาบัน สอน ความแตกต่างไม่ว่าอะไร แต่ชีวิตต้องอยู่กับความพอใจ พอเพียง ไม่ฟุ้งเฟ้อ

ระหว่างนั่งริมถนนกับโรตี และกาแฟ สายตามองขึ้น กระทบกับสายไฟ ครับสายไฟพันกันเป็นร้อยๆ สาย มากสายหย่อนยาน อดคิดว่าแต่ละสายเวลามีปัญหาเขารับรู้แหล่งสาเหตุไหม ผมอดภูมิใจกับพวกทำงาน เขาสามารถพัฒนาสายใหม่ได้ ผมอดมองแล้วมองอีก ออกจากปาก “มิราเคิ้ล” สายไฟคงพันกันเป็นหลายสิบปี และยังจะอยู่ต่อไปในอนาคต การพันกันแบบความคิดของคนพบเห็น อาจจะพูดได้ว่าขาดระเบียบ แต่นักท่องเที่ยวดูแล้วยิ้ม ยืนมองอยู่นาน มันคือความมหัศจรรย์ของประเทศไทย ซึ่งเราเจริญตามประเทศพัฒนาทั้งหลาย ไม่น้อยหน้า บางครั้งระบบหลายอย่างดูแล้ว ยากที่จะรู้ว่าสายไหน ปลายทางตรงไหน

โรตีหมด กาแฟว่างเปล่า ถ้าเป็นที่ร้าน ทั่วไป คงได้รับการเติม ผมลุกยืนจ่ายเงินไม่วางทิป ครับการทานอาหารคือการซื้อบริการ ทั่วโลกเรานิยมให้ทิป แต่ถ้าบริการด้วยตนเอง ย่อมไม่ให้ทิป ชีวิตผมเติบโตกับการดูแลตัวเอง แต่การ.ซื้อบริการก็รู้สึกพอใจ