ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปกรุงเทพฯ ตอนที่ 4

เครื่องบินจอด คนดูแลบันไดเลื่อนมาเทียบตรงกับประตูเครื่องบิน อาจเหลื่อมล้ำความเสมอราบ ยึกยักกันนิดหน่อย ไม่ถึงกับสะดุดทำให้เสียหลัก อดนึกถึงทางลงจากรถ Bart กับชานชรา ความเรียบเกือบหาความเหลื่อมล้ำไม่เจอ รถ Bart เป็นรถไฟฟ้าวิ่งผ่านเมืองต่างๆ ในเบย์เอเรีย เมืองไหนอยากให้รถ Bart ไป ก็ต้องเตรียมเงินล่วงหน้าเก็บภาษี ยืมเงิน เหมือนกับตอนนี้ซานโฮเซ่กำลังก่อสร้าง คงเสร็จในเร็วๆ วันนี้ รถ Bart วิ่งใต้ดินมากที่ วิ่งรอดใต้ทะเลไปซานฟรานซิสโก

คำว่าเบย์เอเรีย คือเมืองที่มีทะเลภายใน ทะเลภายในคลื่นไม่แรง เมืองโอ๊คแลนด์ เป็นทะเลภายใน เป็นท่าเรือขนส่งสินค้าใหญ่ รายได้เยอะ วันดีคืนดีคนท่าเรือนัดหยุดงาน คงเหมือนกันทุกที่ขอค่าแรงเป็นชั่วโมงขึ้น ขอค่าสวัสดิการ วันท้องฟ้าเต็มด้วยแดด และวันหยุด ทะเลภายในลอดสะพานโกลเด้นเกท เรือใบเยอะ เรือวิ่งกินวิว หัวเราะ ดื่มไวน์ ทะเลภายในช่องแคบ ระหว่างเมืองโอ๊คแลนด์ และเมืองอลามีด้าจะมีเรือแข่งของเด็กมหาวิทยาลัยฝึกซ้อมเตรียมแข่งขันระหว่างมหาวิทยาลัยด้วยกัน

ช่วงเป็นเด็ก งานสนุกคือการแข่งขันเรือระหว่างอำเภอ เป็นงานของวัด เป็นทางหนึ่งที่วัดหารายได้นอกจากกลางคืนจัดหนังกลางแปลง ลิเก ลำตัด ของขาย กลางวันมีการแข่งเรือยาว แข่งเรือยาวฝีพายนั่งที่กาบเรือสองด้าน คน 20-30 คน แข่งเรือต้องซ้อมบ่อยวัน เพราะถ้าแพ้ชนะเฉยๆ คงขี้เกียจซ้อม แต่เมื่อมีเดิมพันถือหาง ชนะนอกจากมีชื่อ ยังได้เงินพนัน เรือฝ่ายชนะเป็นเหตุหนึ่งที่ผู้ชายอาจมีเครดิตจีบสาวถิ่นอื่น เรือแข่งมีนายท้ายเรือยืนคัดเรือให้ไปตามทิศทางที่ต้องการ ช่วงแข่งขันคัดตามกระแสน้ำด้วย หัวเรือมีคนให้จังหวะ นอกจากจะพาย (จ้ำ) พร้อมกัน ยังเป็นการให้กำลังใจ

แน่นอนเดี๋ยวนี้ การแข่งขันเรือเริ่มหายสาบสูญ เพราะโลกเจริญ กิจกรรมสนุกของชีวิตมีทางเลือก แม้แต่กีฬา ของเด็กเล่นหมดหดหาย ทั้งๆ ที่กีฬาแบบเดิม ทำให้เด็กได้ร่วมกัน สนุก เพลิดเพลิน และกีฬาเดิมอุปกรณ์หาง่าย อย่างวิ่งเปี้ยว มอญซ่อนผ้า ไม่ต้องลงทุน ซื้ออุปกรณ์เล่น รองเท้า เสื้อผ้า

นักการศึกษาคือผู้มีอำนาจในการแนะนำเกี่ยวกับกีฬา เคยสัมผัสกีฬาของต่างประเทศ คิดขืนยังเล่นกีฬาเดิม ขี่ม้าก้านกล้วย แล้วจะเอาความสามารถมาจากไหนที่จะเข้าแข่งขันกับคนประเทศไกล (โอลิมปิค) และแข่งขันกีฬากับเพื่อนบ้าน (เอเชี่ยนด้วยกัน)

ครับของโบราณเริ่มหดหาย แม้แต่คุณสมบัติการเป็นหญิงชาย ไว้ตัว เหนียมอาย เสียงคำพูดขืนอยู่ในวัฒนธรรม ขึ้นคานอยู่โยงคนเดียว ตายละ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ทางเพศที่คนอื่นคิด การมีคู่เป็นเพื่อนคิดเจ็บป่วยดูแล อยากกินอะไรวิ่งตื้อ แล้วยังจะเหนียม เดี๋ยวก็ปล่อยอยู่โดดเดี่ยวเสียนี่

ถ้าเดินทางภายในประเทศ อย่างเชียงใหม่ ภูเก็ต ใช้เครื่องบินตัวเล็ก อย่างตอนไปเขมร ตัวเล็กราคายุติธรรม คงหมายถึงถูก การเดินทางไม่ว่าเสื้อผ้าและสัมภาระไปมากอยากกินอะไรบนเครื่องบินสั่งได้ แต่ข้อแม้ต้องจ่ายเงิน กระเป๋าเดินทางใบโตก็ต้องจ่ายเงิน ของได้ฟรีเริ่มหายาก อดคิดถ้าผู้บริหารคิดกว้าง คิดยาว เสิร์ฟกาแฟ น้ำอัดลม คุกกี้ แต่เพิ่มราคา 40-50 ไม่รู้ดูแล้วราคาค่าตั๋วต้องเพิ่มจนผู้โดยสารขยาด คงไม่น่า และแอร์ก็ทำงานอยู่แล้ว ได้เดินคุยและบริการลูกค้า เป็นกฎเกณฑ์ของชีวิต ทำงานเคลื่อนย้ายตัว เอาใจลูกค้า แน่นอนย่อมใช้บริการของบริษัทตลอด ไปเหนือล่องใต้ใจผูกขาด การให้บริการผู้โดยสารมีบ้างเอาใจยาก ครับคนนี้นิสัยคงไม่ได้รับการปรับปรุง คนไทยนิสัยเอาใจตัวเองมีเยอะ เพราะระบบมีคนดูแล เมื่อเจอคนประเภทหน้าบูดบึ้ง ความกดดันตอนต้นมีบ้าง เมื่อเป็นหน้าที่ต้องทำ การปรับตัว ทิศทางของความถูกต้อง ยิ้ม ยอม หยุด โอนอ่อน คนเราเช้าตื่นทำอะไรรู้จักยิ้ม นั่งรถเมล์ คนเบียด ยิ้มให้ ก่อนนอนมองกระจก ยิ้ม ครับความสุขเกิดขึ้นเสมอ ความคิดร้ายๆ ปรับตัว

เครื่องบินตัวเล็ก มากบริษัทยังนิยมจอดกลางถนน ลูกค้าจะขึ้นลง ต้องนั่งรถบัสไปส่งที่เครื่องบิน และยังต้องปีนบันไดอีกหลายสิบขั้น ครับเมื่อทำมาหากิน ลดต้นทุน จะเช่าที่มีบันไดทางขึ้นทางลง ต้นทุนคงบานปลาย ผู้โดยสารลดความสะดวกลงบ้าง เมื่อราคาถูกอคติก็ไม่เกิดขึ้น ราคาที่ลดมองดูเลขหลัก 4 ตัว หมายถึงพันบาทอัพ ทุกคนยิ้ม เมื่อราคาถูก ความคิดเหมือนกันทุกคน ยุติธรรม การบริการจะจอดไกล เดินหน่อยไม่ว่ากัน ไม่บ่น ไม่ต่อว่า คราวหน้าจะไปไหน อดคิดถึงสายการบินเคยใช้ราคาถูกก่อนเสมอ เมื่อนั่งไม่มีอะไรฟรี ความรู้สึกเฉย ต่างดูแลตัวเอง เล่นโทรศัพท์ อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ไทย หยิบติดมือตอนเดินเข้าที่นั่ง ถึงข่าวจะซ้ำๆ ไม่เคยเกิดปัญญาก็ช่างเถอะ มากรายเอนหัว คาดเข็มขัด ถอดรองเท้า หลับตา ปล่อยความคิดลอยล่องสู่อดีตและอนาคต ครับศาสนาสอนหมดเวลาคิดอย่างอื่น คิดปัจจุบันขณะเท่านั้น

คิดอดีตถึงจะสุขทุกข์ แต่หมดเวลาแล้วไม่มีอะไรกลับมาอีก คิดถึงอนาคตไกลเกินความเข้าใจความถูกต้อง แล้วแต่เธอก็แล้วกันอดีตเคยมีสิ่งดีๆ คิดครั้งใดยิ้ม เชิญ ปัจจุบันคือชีวิตปัจจุบัน เราเพียรในสิ่งดีผลคือจะเกิดในวันพรุ่งนี้ อดคิดพุทธศาสนาจริงแล้วกรรมคือสิ่งชั่วร้ายที่คนเกิดมามีมากสิ่งเกิดขึ้น ในทางพุทธศาสนาคงจะบอกว่าเกิดจากการกระทำช่วงที่เราเกิดมาแล้วในวันที่ผ่านมา หลายคนบ่นต่อว่าผมคิดผิด เข้าใจผิด ครับทุกสิ่งแต่ละคนคิดย่อมแตกต่าง อย่าจริงจังกับความคิดของคนอื่นเลย ถ้าฟังแล้วเห็นคล้อยตามและถูกต้องถ้าจะลองทำดู ก็น่าจะเข้าท่า

ลากกระเป๋าถือถุง อดนึกชีวิตมาจากต่างประเทศหรือมาจากจังหวัดอยุธยา ถือกระเป๋าเสื้อผ้า หิ้วชะลอมปลาช่อนเค็ม กุ้งก้ามกาม กุ้งน้ำจืดตัวโต ไม่แตกต่างกันเพียงแต่มาจากอเมริกา ในกระเป๋ามีดอลลาร์ มีพาสปอร์ต คนไทยมากคนถือพาสปอร์ตต่างด้าว (อเมริกา) ครับระดับมากประเทศไม่ตำหนิ เพราะคิดว่าการที่ต่างชาติ ให้สัญชาติก็ต้องมีสิ่งดีๆ และอยู่อเมริกา ทำมาหากินส่งเงินให้พ่อแม่ญาติพี่น้อง รัฐบาลถึงไม่พูดแต่ก็รับรู้ ช่วยเหลือประชาชนคนไทยโดยที่รัฐไม่ต้องปวดหัว จะถือสองสัญชาติช่างประไร แต่ถ้าเข้าประเทศใช้ใบต่างชาติเกินเดือนก็ต้องเสียค่าปรับ ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง

ตรงประตูออกแอร์โฮสเตสยืน 2 คน คงเป็นหน้าที่ คำพูดขอบคุณสำหรับใช้บริการ โชคดีในกรุงเทพฯ โลกของสายการบินต่างพึ่งพา แอร์โฮสเตสของอีว่ามีคนไทยทำงานเยอะ ครับถือว่าดีอย่างน้อยความรู้สึกประเทศต่างพึ่งพา

เรื่องของคนต่างชาติ โดยเฉพาะคนญี่ปุ่นอยู่ไทยเกิน 20 ปี คนเล่าไม่ได้บอกว่ามีเมียคนไทยหรือเปล่า ครับเพื่อนบ้านเกาหลี ไต้หวัน มีหมู่บ้านอยู่แถวกรุงเทพฯ พวกนี้มีเงินชอบคนไทย เล่นกอล์ฟถูก มีแคดดี้เล่นได้ทุกวัน บ้านสามารถจ้างคนทำงาน 6,000-7,000 บาทไทย พม่า ลาว เขมร อยู่กิน เมื่อยนวดชั่วโมงละ 250-300 ถึง 400 เกินกว่านั้นก็มีหรือถูกกว่า แล้วแต่ที่อยากอาบอบนวดแบบสมบูรณ์แบบไทยราคาถูก และบริการไม่เคยน้อยหน้าชาติเพื่อนบ้าน หลายคนถามคงมีประสบการณ์มองหน้าคนถาม เอ็งก็รู้แล้วจะปากสว่างบอกเมียข้าป่าว ถ้าบอกก็อย่ารู้ความจริงเลย

คนญี่ปุ่นเขียนเกี่ยวกับคนไทยบอกว่าคนไทยไม่อดทน และคนไทยทะเลาะกันเอง คนไทยอ่านค้านกับตัว ตัวข้าขยันมานะอดทน และที่ถือหางก็เพราะมันอยู่คนละพรรคการเมือง อดยิ้มคนบ้ามากมาย ชอบพอถือหาง ทะเลาะกับเพื่อนทั้งๆ ที่ไม่เคยมีผลประโยชน์ และลงโทษตัวเองให้มีทุกข์ นรกจริง

ยิ้มกล่าวลาแอร์โฮสเตส เดินชิดขวาปล่อยทางเดิน คนรีบไปทางซ้าย ครับทางเดินเร็ว เดินช้า ควรเรียนรู้ระบบ ผมเคยยืนบนทางเลื่อน ทางซ้ายมีคนเตือน คุณถ้ายืนควรยืนทางขวา และอ่านคำเขียนก็บอกตามที่คนบอก ขอโทษครับ

ครับเดินไกลโข เท่ากับออกกำลังขา นั่งเบียดตัวเองมานาน คนเดินทางบ่อย ระยะเวลานาน ถือว่าทำร้ายสุขภาพตัวเอง เคยเห็นสาวอายุเลยกลางคน หน้าตากะเหรี่ยง ลุกเหยียดเท้า เดินนั่งอยู่กับที่ ยืดแขนหมุนตัว บีบหน้า บีบแขน เหยียดฝ่ามือ เกร็งนิ้ว งุ้ม เอาหัวนิ้วมือจดกับนิ้วทุกนิ้ว ข้อมือขยับขึ้นลง เสียงตะโกนภายในก้อง อ้าปากกว้าง เสียงออกมาเหมือนกระซิบ ครับออกกำลังปาก ปอด การหมุนเวียนกาย ตะโกนคำว่า เอ ไอ โอ ยู เสียงโอนานจนหมดลมปาก ระหว่างตะโกนยืดตัวหลังตรง เหลือเชื่อ จะนั่งนอนยืนสามารถออกกำลังได้เสมอ เหมือนสติและสมาธิจะอยู่ไหน กิจกรรมในที่แจ้งและที่ลับทำได้