ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ไปกรุงเทพฯ ตอนที่ 23

ที่คุ้นเคย ถึงห่างไปนานปีความรู้สึกเหมือนกลับบ้าน พบคนรู้จัก คนที่เคยเคารพรักใคร่ ยิ่งเป็นวัดความรู้สึกร่วมเย็น 49 ปี ที่มาอยู่อเมริกาไม่รวมออกจากบ้าน ตอนจบประถม 4 ไปเรียนมัธยมเลยจนถึงวันนี้ ประมาณ 55 ปี ครับพระที่คุ้นเคย เคยกราบไหว้ เคยอบรมธรรมะ คำสอนยังอยู่ในใจ การเป็นคนดีทุกคนสามารถเป็นได้ เพียงแต่พยายาม ทำผิดบ้างให้ถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่เมื่อระลึกได้พยายามทุกครั้งใช้สติ ท่านเจ้าอาวาสเรียกท่านหลวงลุงน้อย บวชแต่เด็ก ท่านทุ่มเทกายใจ พัฒนาธรรมให้อยู่ในใจ สั่งสอนและกระทำตัวเป็นแบบอย่าง แน่นอนสิ่งที่ทำอาจไม่ตรงกับความรู้สึกของโยมทุกคน แต่เมื่อรู้จักพิจารณาย่อมเข้าใจ ชีวิตของหลวงลุงน้อยอุทิศกายใจเพื่อพุทธศาสนา เหมือนท่านพุทธทาสกล่าวเสมอ ท่านเป็นทาสของพระพุทธองค์ อุทิศชีวิต จิตวิญญาณ สานศาสนาให้ยืนยาวเป็นโอสถกับจิตใจคน

ความรู้สึกศรัทธาต่อพระสงฆ์ เกิดจากเราสัมผัส ท่านวางตนมีความสงบ เสงี่ยม เป็นแบบอย่าง หลวงลุงศึกษาด้วยตัวเองเป็นส่วนมาก อ่านพระไตรปิฎก ยึดวินัย ไม่สะสมวัตถุ ทุกวันพระญาติโยมทำบุญ เตรียมหวานคาว โดยเฉพาะช่วงเข้าพรรษา หลังจากทำบุญ ทานอาหารร่วมกัน แล้วฟังเทศน์ การเทศน์ยุคโน้นยังใช้ความรู้ตามคัมภีร์ใบลาน ปัจจุบันกฎเกณฑ์ความรู้ในใบลานหมดความนิยม พระเทศน์ปากเปล่า เกิดจากความรู้ เล่าเรียน ศึกษาและประสบการณ์ และสิ่งที่เทศน์เน้นความต้องการในความเป็น “ปัจจุบัน” โยมทำบุญ ควรฝึกใจให้มีเมตตาเป็นนิสัย ทุกวันพระอาหารจะเหลือ หลวงลุงน้อยได้นำไปแจกจ่ายคนยากจน แน่นอนทุกสังคม ย่อมปะปนของคน รวย จน แจกจ่าย ปันสิ่งของ คือลักษณะของความมีเมตตา ด้วยความจริงใจ ถาวรชีวิตย่อมเต็มไปด้วยความสุข หลวงลุงน้อยเทศน์เสมอ สังคมของพวกเรา ถ้าชีวิตใกล้เคียงกัน ความสุขของสังคมจะเกิดตลอดเวลามันคือความถาวรของสิ่งดีงาม คำว่าใกล้เคียงคือจิตใจ ปรับระดับให้เหมือนกันคือเกื้อกูล พึ่งพา เป็นผู้ให้

ญาติ-โยม หลังจากทานอาหารจะมีเทศน์ และหลายคนนิยมนอนค้างคืนที่ศาลา ไม่แตะต้องอาหารเย็น ถ้าชีวิตปฏิบัติได้ตามหลักการวิจัยบอกต่อ เช้าควรทานอาหารมากหน่อย เลือกอาหารให้คุณประโยชน์เพราะอาหารเช้าคือพลังที่ทุกคนหลังจากกินต้องทำงาน ไปโรงเรียน หรือมีกิจกรรม อาหารมื้อเย็นทานเล็กน้อย แต่เมื่อมาหลับนอน นั่งสมาธิ ฟังเทศน์ ทุกคนเดินสายตามพระสงฆ์ งดมื้อเย็น

เดินแวะขึ้น ศาลาอเนกประสงฆ์เพียงเปลี่ยนดูโออ่าขึ้น ยังมีธรรมมาศ ข้างธรรมมาศติดฝา ศาลา ยกพื้น กว้างยาวเป็นที่นั่งสวดของพระสงฆ์ ฝากั้นศาลายังเหมือนเดิม ด้านข้างหันหน้าสัมผัสกับกุฏิพระ ยังปล่อยโล่ง มีทางเดินเชื่อมระหว่างกุฏิ แต่ที่ปรับปรุงด้านหลังศาลาอเนกประสงค์จะมีห้องน้ำ ชาย-หญิง ครับปัจจุบันห้องน้ำเป็นส่วนจำเป็นของชีวิต ควรมีใกล้กับคนที่มาร่วมกิจกรรม กว้าง สะอาด และสว่างด้วยแสงไฟ

การเรียน การสอน มารยาทการใช้ห้องน้ำไม่ว่าจะในบ้านของเราเอง หรือห้องน้ำสาธารณะควรมีการสอน การอบรม บอกกล่าวตอนเรียนหนังสือให้เป็นส่วนที่ต้องถือเป็นหน้าที่ ทำให้มีความสะอาด หลายคนคิดว่า คนพอโตขึ้นมากสิ่งย่อมเรียนรู้ และรับรู้ด้วยตัวเองได้ ก็จริง แท้จริงแล้วมากสิ่งเป็นที่ต้องทำกิจกรรมรวมกัน เรายังขาดความถูกต้อง ละเลย ครับดูง่ายๆ

ทุกวันเราขับรถ คนเดินข้ามถนนปัจจุบันเดินช้า พูดโทรศัพท์ หรือส่งข้อความ ความรู้สึกไม่สนใจใคร โลกเป็นของตัวเอง บางครั้งทำให้การจราจรติดขัด เพราะไม่รีบไฟเขียวแล้วยังเดินทอดน่อง

สังคมมากสังคมการเข้าคิว เราจะมีคนตัดหน้าบ่อย มารยาทเหล่านี้ควรได้รับการฝึกอบรม

บ่อยเคยเข้าไปร้านเทรดเดอร์โจ มีกาแฟฟรี คนมากคนไม่สนใจคนต่อคิว เติมน้ำตาลเติมครีมยืนขวางคนรอ มากคนพอได้กาแฟ มายืนคุยกั้นคน โดยเฉพาะร้านซื้อของ คนเข็นรถจะจอดรถขวางทางรถคนอื่นเสมอ

คนจามคนไอมากคนไม่เคยปิดปาก แน่นอนคนย่อมรังเกียจ ยิ่งคนยอดอนามัย หยิบจับอะไรต้องเช็ดมือ แม้แต่ของเล่นลูก ตอนมีปาร์ตี้เชิญเด็กอื่นมาบ้าน เล่นของเล่นร่วมกัน พองานเลิก เด็กๆ กลับบ้าน มีบ้างเอาของเล่นล้างกลัวติดเชื้อโรค ผมไม่แน่ใจ เรื่องกำลังพูดต่อจะถูกผิดแค่ไหน ชีวิตคนมากสิ่งต้องเป็นไปตามธรรมชาติ ให้ชีวิตมีเชื้อหรือภูมิต้านทานโรคบ้าง เวลากลับเมืองไทย โดยปกติชอบอาหารริมทาง อย่างข้าวแกงทำเสร็จใหม่ๆ ใส่กะละมัง อย่างผัดเผ็ดปลา แกง ควันลอย ร้อน กลิ่นหอม มาช่วงบ่าย ของเย็นดูยังน่ากิน นั่งสั่งกับข้าว ราดข้าวสองอย่าง นั่งโต๊ะกิน เคยท้องเดิน แต่คนกินประจำโรคภัยไม่เคยรบกวน คงจะเป็นเพราะร่างกายมีความเคยชินเป็นความคุ้นเคย ทุกสิ่งกลายเป็นการปรับปรุงเกื้อกูลกัน มีภูมิต้านทาน

ครับภูมิต้านทานเป็นสิ่งจำเป็นเกิดเองได้ มากคนอาศัยภูมิต้านทานโดยการรักษา อย่างฉีดยาป้องกันหวัด

เดินลงศาลาอเนกประสงค์ ครับศาลาหรือวัดส่วนมากการก่อสร้างมานานเวลา ศาลายังยกพื้นสูงกันน้ำท่วม มีบันไดขึ้นลงหลายขั้น ถ้าอยู่วัดใช้บันไดเดินขึ้นลงวันละหลายรอบเท่ากับออกกำลังขาย่อมมีคุณประโยชน์ ชีวิตจะวัยเกษียณ หลังหรือก่อนออกกำลังเดินทุกวันชีวิตจะติดขัดเข่า ปวดโอยน่อง ขา และฝ่าเท้าจะชะลอตัว ถ้าทำบ่อยที่เรียกว่าประจำ โดยปกติความเมื่อยเจ็บป่วยไม่กล้ำกลาย

ตอนน้ำท่วมครั้งสุดท้าย ความเดือดร้อนและเสียหายมาก บ้านพี่น้องผมยังอยู่บ้านที่พ่อแม่สร้าง ยกพื้นสูง ขึ้นบ้านยังมีบันได 9-10 ขั้น ครับน้ำไม่ท่วม อาจจะปลิ่มๆ บ้าง ก็ยังสามารถหลับนอน ยิ่งชีวิตไม่ถึงกับยากจน สมบัติมีแต่ที่ใช้สอยประจำวัน จะซื้อเพื่อโอ้อวดว่ามีเงิน ความคิดวิ่งคู่กับความนิยมปัจจุบันแทบหาไม่เจอ ความห่วงใยในวัตถุ ถึงน้ำจะเอ่อท่วมเกินพิกัดบ้างก็ไม่ต้องวุ่นวาย ยกแบกสมบัติหนีน้ำ คนรุ่นใหม่คงจะไม่เคยมีความรู้ บ้านโบราณภายในบ้านหลังเดียวมีหลายห้อง และมากห้องยังยกพื้นสูงกว่าปกติอีก ความปลอดภัยจากน้ำท่วมถึงไม่เกิน 100 เปอร์เซ็นต์ จะลดหรือเกินจิ๊บเดียว

เดินจากบันไดตรงไปริมน้ำ ครับแม่น้ำป่าสัก ยังไหลขึ้นลงเหมือนเดิม ยังมีผักสวะ สิ่งที่ไม่ต้องการลอยน้ำอยู่ น้ำดูสะอาด แต่ผลการวิจัยจากสติปัญญาของชาวบ้าน บอกว่าน้ำไม่สะอาด ปะปนด้วยสารเคมี ครับสารเคมีเกิดจากความเห็นแก่ตัวของคนมีโรงสี โรงงานอุตสาหกรรม จะเป็นโรงงานกระดาษ หรือโรงงานผลิตเบียร์ และอีกมากสิ่ง คนเผลอสิ่งที่ต้องทิ้งลงในบ่อบำบัด ใส่น้ำยาเคมีปล่อยให้สารที่มีโทษตกตะกอน ค่อยปล่อยน้ำสะอาดปะปนในแม่น้ำ แต่ที่รู้กันเจ้าหน้าที่หลับหูหลับตา ทำเป็นไม่รู้ พวกสารที่ไร้ค่าจากอุตสาหกรรม และต้องทิ้งและบำบัดก่อนได้ถูกทิ้งลงแม่น้ำ เหตุผลเดียวลดรายจ่าย กำไรสูงขึ้น บ๊ะเห็นแก่ตัวไม่อยากบ่น รวยแล้วยังมักง่ายทำลายธรรมชาติ

คงเหมือนคนเม้าส์กัน คนปลูกผักไม่กินผักตัวเอง เพราะฉีดยาหนักมือป้องกันแมลง ใส่ปุ๋ยเยอะ ครับผม ผักเติบโตภายในต้นและใบคือสิ่งที่ต้องปรุง กินสด หรือปรุงต้นผักส่วนมากจะมีน้ำปะปนภายใน แน่นอนสารอันตรายเป็นผู้อยู่อาศัย กินแล้วอันตราย เป็นมะเร็ง เจ็บป่วยครวญคราง เวลาอยากกินผักซื้อจากที่อื่น แล้วแน่ใจอย่างไร สะอาด ปลอดสาร ทำไมไม่คิดปลูกผักให้สะอาดตามธรรมชาติ เพื่อชีวิตตัวและครอบครัว และผู้บริโภคอื่นด้วย แค่นี้ก็คิดวกวนอยู่ได้ แย่จริงเชียว

ผมอดกลัวอาหารสั่งเข้ามาจากหลายประเทศที่การผลิตเห็นแก่ตัว แม้แต่อาหารกุ้ง อาหารปลา ถ้าเลี้ยงสัตว์มีสารประเภทอลูมิเนียม สารตะกั่วจะทำร้ายสมองที่ช่วยความจำ คนเป็นโรคความจำเสื่อมเกิดจากสารพวกนี้

ความเป็นจริงอายุมากร่างกายก็เสื่อมเป็นธรรมดา แต่จะยิ่งเสื่อมมากเพราะขาดการดูแล เคยเดินเข้าไปร้านสุขภาพเหลือเชื่อ พวกยาบำรุงกระป๋องใหญ่โต กว่ากินหมดคงนาน ครับสรรพคุณได้รับการวิจัย คนผลิตสิ่งใหม่เพื่อสุขภาพ เหมือนยารักษาโรค กว่าจะเป็นยาออกมาขายได้มีคนทดลอง คนทดลองย่อมเจ็บป่วยตามคุณภาพยา เมื่อทดลองกิน ตามกำหนดเวลา โรคภัยจะทุเลา และดีวันดีคืน เมื่อทดลองยาได้ผล อย. ยิ้มอนุญาต

วันหนึ่งผมไปเช่าเทป คนกำลังคุยเรื่องยารักษาโรคมะเร็ง คนคุยบอกว่า มีหมอรู้จักได้ผลิตยาได้สำเร็จ จะลองเอามาขายให้ลูกค้าไหมครับ การโฆษณาชวนเชื่อ ถ้าไม่แน่ใจ อย่าเชื่อตามคำโฆษณาเลยครับ เท่ากับร่างกายเราเป็นเครื่องทดลอง ยิ่งส่วนผสมไม่ถูกอนามัยอาจเป็นเพียงตัวกระตุ้น พอกินบ่อยนานวันตัวเราอาจมีโรคอื่นแทรก

เหลือเชื่อ เดินรอบวัด สิ่งดีๆ บังเกิดกับชีวิต คนมากมายชีวิตมีเมตตาเกิดสติกับชีวิต มองทุกสิ่งไม่เพียงสายตา ความคิด และสัมผัส ความเชื่อกว่าจะกลายมาเป็นส่วนของชีวิต ได้รับการทดลองจากตัวเองจนแน่ใจว่าสิ่งที่รับรู้คือ ความจริง รับและศรัทธาชีวิตย่อมสุโข บาปถึงเผอเรอก็จิ๊บจ๊อย