ครับผมชอบชีวิตบนท้องถนน ไม่เพียงมีรถมากมายตลอดเวลา ไม่ถึงกับทำให้หมดเวลารถติด ถึงคนจะเพิ่ม ไม่เพียงคนตามบ้านเรือน บางบ้างคนน้อยลง ผมเอาตัวเป็นตัวสำรวจ ตอนซื้อบ้านใหม่ๆ อยู่ 2 คน พอไม่เกิน 2-3 ปี หลังจากแต่งงานมีลูกสาว เว้นระยะ 9 ปี มีลูกชาย พอลูกจบไฮสกูลก็ย้ายไปอยู่มหาวิทยาลัย เริ่มปีแรกที่ลูกเริ่มมีอิสระกับชีวิต คนเป็นพ่อและแม่ ลูกออกจากบ้านไปอยู่หอ พอวันศุกร์ลูกก็กลับบ้าน เช้ามืดวันจันทร์ก็รีบขับรถไปมหาวิทยาลัย จะกลายเป็นความปกติลูกจะกลับมาอยู่บ้านอีก มีโอกาสน้อยเพราะจบก็หางานทำ ถ้างานอยู่รัฐอื่นโอกาสอยู่ด้วยกันกับพ่อแม่ลูก มีโอกาสน้อย

บนถนน รถมาก รถน้อย คนขับรถมีพฤติกรรมแตกต่าง บางคนชีวิตฝึกให้เร่งรีบตลอดเวลา หลายคนมีนิสัยชอบขับรถติดคันหน้า จะเห็นรถรีบเร่งตลอดเวลา แซงขวา แซงซ้าย เวลาจอดรอไฟ มีบ้างเสียงแตรรถข้างหลัง “บีบ” นิสัยคงจะเตือน หรือ รีบ เคยสังเกตไหม เวลาไฟเปลี่ยนใหม่ๆ รถอีกด้าน “เร่ง” บางครั้งฝ่าไฟแดง เมื่อวันสงกรานต์ไปวัดพุทธานุสรณ์ วัดเก่าแก่ ผมทำงานให้วัดตั้งแต่เริ่ม “คือทรัสตรี” ครับวัดกับชีวิตผมผูกพันแต่เด็กจนถึงวันนี้ ในอนาคตหมดลมหายใจ อย่างน้อยรูปภาพวางบนโต๊ะในโบสถ์ มีดอกไม้ ครับวัดน่าจะเป็นที่ส่งวิญญาณไปสู่สุขคติ

วันนี้จุดหมายปลายทางของ จะไปซื้ออุปกรณ์มาทำบ้าน เดือนผ่าน ซื้อที่ปั่นขยะ ของเก่าทรุดโทรม อยู่ดีๆไม่ทำงาน ไม่ปั่นเศษอาหาร จำได้ว่าอันที่หยุดทำงาน ผมก็เปลี่ยน ครับชีวิตในอเมริกา จะไม่เรียนรู้อะไรเลยย่อมไม่ได้ ทุกสิ่งในบ้าน กาลเวลาเปลี่ยน โดยความเป็นธรรมดา ผมชอบทำโน่นทำนี่ ยิ่งเดี๋ยวนี้เรียนทำอาหาร ขนม ปรับปรุง ถึงรสจะไม่เหมือคนทำขายตามร้าน แต่ก็ไม่เคยรังเกียจ หรือติ เพียงระลึกว่าขาดอะไร ควรเพิ่มอะไร เป็นต้นแบบในคราวต่อไป ชีวิตของคนไม่หยุดการเรียนรู้ ตรงกับหลักของพุทธศาสนา

วันนี้ว่าจะไปร้าน Home Depot ไม่ไกลจากบ้าน สารพัดความจำเป็นที่บ้านต้องการปรังปรุงหาได้ที่นี่ ผมนิยมซื้อของที่นี่ ซื้อก่อนจ่ายทีหลัง คือใช้คาร์ดของ Home Depot จ่ายหลายเดือนไม่ต้องเสียดอกเบี้ย และจะส่งโฆษณามาให้ผมตลอด ถ้าซื้อเกิน 500 เหรียญลดให้ด้วย และเวลาจ่าย ผ่อนส่ง ลืมเรื่องดอกเบี้ย (ฟรี) ครับดอกเบี้ยไม่เสียมองแบบนักธุรกิจ อาจจะบอกว่าขาดทุนกำไร เกิดจากดอกเบี้ย แต่คิดอีกแง่หนึ่งที่น่าจะเป็นประโยชน์มากกว่า คือจะเป็นลูกค้าประจำ บริษัทเริ่มผูกขาดความสัมพันธ์ในการใช้บริการ

ผมเลี้ยวขวาบนถนน San Pablo ตรงหัวมุมเป็นร้านขายน้ำมันยี่ห้อ Shell ครับราคาน้ำมันเกือบ 6 เหรียญ ก่อนรัสเซียจะทำสงคราม น้ำมัน 4 เหรียญกว่านิด ครับชีวิตคนเรายังใช้สิ่งของที่ธรรมชาติให้มา อย่างดิน น้ำ ลม และความร้อน

ผมมองชีวิตคนชนบทไทย ชีวิตหนีไม่พ้นเกษตรกร ช่วงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ท่านจะไปเยี่ยมประชาชนมากที่ พระองค์ทรงเห็นความลำบากและยากจน ทุกคนทำมาหากินทางเกษตร อย่างปลูกข้าว ทำสวนผลไม้ ปลูกผัก เวลาผลิตผลออก ชาวไร่ ชาวนา ถูกนายทุนเอาเปรียบ กดราคา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงแนะให้ชาวบ้านรู้จักเศรษฐกิจพอเพียง ตัวอย่างมีที่แบ่งเป็น 4 ส่วน ปลูกบ้าน ปลูกสวนครัว และขุดบ่อเลี้ยงปลา ครับถ้าปฏิบัติตาม ชีวิตย่อมไม่อดอยาก พึ่งพาตัวเอง และเมื่อจุดที่เปลี่ยนแปลงชีวิต หมดความอดอยาก ไม่เดือดร้อน นายทุนเคยเอาเปรียบ เมื่อยืนอยู่บนขาตัวเองได้ มีกิน มีใช้ “ชีวิตก็สามารถต่อรองกับนายทุนได้”

ผมขับรถออกนอกทางถนนสายหลักไปถนนสายกิจกรรมของผู้คน ทางขวามือเป็นบ้านพักของนักเรียนยูซีเบิร์คเล่ย์ เป็นอพาร์ทเม้นท์หลายหลัง เด็กนักเรียนที่มาอยู่นี่ต้องมีครอบครัว แต่งงาน อาจมีลูกมาอยู่ อย่างน้อยเกิน 40 ปี ผมรู้จักนักศึกษาของคนไทย มาเรียนมหาวิทยาลัยยูซีเบิร์คเล่ย์ มีลูก คือ องอาจ เฉลยชีพ และอุไร ภรรยา ทั้งคู่จบจากศิลปกร มาต่อปริญญาโท องอาจเรียนจบปริญญาโทมหาวิทยลัยสแตนฟอร์ด อุไร จบปริญญาโทยูซีเบิร์คเล่ย์ ทั้งคู่เรียนสถาปัตย์

คำว่าโลกกลม ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่อายุใกล้กัน องอาจเรียนมัธยมสวนกุหลาบ ผมเรียนมัธยมวัดราชบพิธ องอาจจบศิลปกร จบปริญญาโทมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ผมจบบางเสน จบปริญญาโทออริกอน (1970) เรารุ่นราวคราวเดียวกัน

วันนี้ผมขับผ่านบ้านพักนักเรียนยูซีเบิร์คเล่ย นักเรียนมาจากที่อื่น มีครอบครัว ผมเจตนาขับออกเส้นทาง เข้าไปแถวบ้านนักศึกษา ความทรงจำเก่าๆ ที่ตกผลึกอยู่ใต้จิตใต้สำนึก เมื่อเห็นบ้านพักนักเรียนที่มีครอบครัว จิตสำนักปัจจุบันส่งต่อ ตอนผมเป็นนายกสมาคมไทย องอาจ สนับสนุน และทุ่มเทแรงกายและใจ ตอนผมเปิดร้าน ชื่อ “โบราณไทย” องอาจ ออกแบบโลโก้ คาร์ดของร้าน ครับความเป็นเพื่อนมีสิ่งดีๆ เกื้อกูลกัน ไม่เจอกันนาน พอเห็นสภาพที่คุ้นเคย ความรับรู้ก็แสดงความรัก คุ้นเคย ออกมา

ผมเคยอ่าน คำพูดของอาจารย์พุทธทาส บอกว่า ศาสนา คือ ศิลปะ คือการมองไปถึงการปฏิบัติตน เบื้องต้นมีศีลเป็นความสะอาดของจิตใจ เบื้องกลางมีสติสัมปชัญญะ เบื้องปลายมีปัญญา ครับศาสนาพุทธจะเน้นปัญญา คือการรับรู้ ปฏิบัติในทางถูกต้อง

ครับผ่านบ้านพักนักเรียน บริเวณรอบๆ มีถนนตัดมากมาย มีรถบ้าน จอดหลายคัน ครับรถบ้านชีวิตปลายทางย่อมไม่เดือดร้อน มีที่หลับนอน ทำอาหาร จะอาบน้ำ เข้าส้วม

ขับอ้อมไปอีกถนน ผ่านร้านค้าขาย คือร้าน 99 Ranch ใหญ่โต มีสารพัดอาหาร และอุปกรณ์ใช้ในบ้าน ปกติผมชอบแวะซื้อของเล็กๆน้อยๆ วันนี้หยุดร้านและซื้อผักบุ้งกำ ช่วงนี้ทุกอย่างแพงมาก ราคาขึ้น คงมาจากหลายปัจจัย อย่างข้าวสาร ชาวนาเป็นผู้ผลิต แปลกราคาคนมาซื้อคือคนกลางตั้งราคา กว่าจะถึงผู้บริโภค ข้าวผ่านมือเยอะ ชาวนาส่งต่อคนกลาง อาจเป็นคนนำข้าวไปสี เอาเปลือกและรำออก แพ๊กใส่กระสอบ ส่งต่อร้านค้า แยกจากกระสอบเป็นถุง ครับกว่าข้าวจะถึงผู้บริโภค ผ่านคนกลางหลายคน คนกลางทุกคนย่อมคิดกำไร

เยื้องร้าน 99 Ranch มีร้านชื่อ Cannabis คือร้านขายกัญชา ชื่อเรียกแตกต่าง เรียก weed, grass, pot ครับอเมริกาเปิดการบริการถูกต้องตามกฎหมาย 1980 สำหรับไทย เปิดถูกต้องน่าจะเป็นปีนี้ 2022 หลายวันมาผมดูข่าวไทย รัฐมนตรียาและสุขภาพ คนเรียกท่าน “เสี่ยหนู” ไปตลาดแสดงวิธีตำส้มตำ และพอตำได้ที่ หยิบใบกัญชาใส่ด้วย หลังจากตำ สิ้นสุด ท่านรัฐมนตรีตักทาน ครับรอยยิ้มออกจากปาก

กัญชาทั้งไทยและอเมริกาถูกต้อง แต่จะปลูกทำมาค้าขายได้ ต้องขออนุญาตและเป็นไปตามกฎหมาย คนเป็นมะเร็ง เจ็บปวด ดูดกัญชาจะทำให้เจ็บปวดหาย กัญชาทำให้สงบ ไม่วุ่นวาย อารมณ์เรื่อยเปื่อย ยิ้ม แต่กัญชาถึงจะมีคุณค่าทางยา แต่ก็อันตราย วิธีใช้ สูบเหมือนบุหรี่ ตากแห้งจะบดหรือหั่น ใช้กระดาษมวนปิดหัวท้ายให้แน่น ไม่ให้กัญชาร่วงเวลายกสูบ คนไทยนิยมใช้ใบสดปรุงอาหารจะผัดกะเพรา ส้มตำ หรือแกงเชิญเถอะครับ