ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 27 สิงหาคม 2565

ยังขับรถบนถนน การมีชีวิตบนถนนกับชีวิตอยู่ที่บ้านแตกต่าง บนถนนจะเห็นพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตแตกต่าง อย่างคน ต้นไม้ สัตว์ การมีชีวิตย่อมมีการเติบโต มีความต้องการของสารทำให้ชีวิตเจริญงอกงาม หลายคนบอกว่าต้นไม้ต้องการอากาศ น้ำ แม้แต่เสียงแตรรถ ความคิดน่าจะกระตุ้นเซลล์ของต้นไม้ได้ สำหรับสิ่งไม่มีชีวิต อย่างตึก รถ การเปลี่ยนแปลงเกิดจากฝีมือของสิ่งมีชีวิต พัฒนาให้รูปแบบ สีสัน เป็นที่สนใจ ทางขวามือที่ผมขับรถ เป็นช็อปปิ้งมีสารพัดร้าน

วัยผมถ้าขืนทำตัวจ๋องอยู่แต่บนบ้านไม่ลงไปกวาดใบไม้ รดน้ำต้นไม้ และปรับปรุงเปลี่ยนแปลงสิ่งของนอกบ้าน อย่างกระถางต้นไม้ บ้านผมแม่บ้านชอบปลูกต้นไม้ ไปตลาดทุกครั้งจะยืนเดินจับต้องต้นไม้ ไปตลาดทุกครั้ง จะยืน เดิน จับต้องต้นไม้ ทุกครั้งจะซื้อมาบ้าน ครับกระถางต้นไม้หลังบ้านมีเกิน 60 กระถาง แม้ในบ้านโต๊ะที่ผมเขียนหนังสือมี 7 กระถาง ข้างๆ นั่งเขียนต้นไทรอยู่มา 50 ปีแล้ว ตรงห้องรับแขก มีอกประมาณ 8 กระถาง บนโต๊ะมี 3 กระถาง ข้างๆเปียโน มี 2 กระถาง มีต้นกุ้ยช่าย แม่บ้านชำไว้ พอโตจะนำมาผัดกับปลาแซลม่อน ตอนหลังแม่บ้านเปลี่ยนใจปล่อยไว้ รดน้ำพรวนดิน ครับต้นสูงกว่าผมยืน อดคิดถึง ตอนเรียน แจ๊คปีนต้นถั่ว

การเดินวัยผมคือออกกำลัง ขืนจ๋องคงจะหมดพลังช่วยตัวเอง ต้องขับรถ ไปตลาดแม้ท่องเที่ยวใกล้ๆบ้านคือพักผ่อน การออกกำลังอีกอย่าง คือความคิด สายตา อาจนั่งในรถ ใช้สายตามอง จิตคิด พัฒนาความต่อเนื่อง ผมจอดไฟแดง ย่านธุรกิจไม่ใหญ่โต ซ้ายมือเป็นร้านสตาร์บัคส์ ครับคนเยอะของดี ถึงราคาจะแพง คนไม่รังเกียจ สำหรับผมยังดื่มกาแฟทุกเช้า ยี่ห้อ “พีท” ซื้อมาจากคอสโก ช่วงลดราคา เลือก Dark Roast ความชอบพอน่าจะรสเข้ม ความเป็นจริงเวลาผมชง ใส่ประมาณ 3-4 ช้อน แก้วเดียวรสก็จัดเอง ร้านพีทอยู่หัวมุม มีถนนแบบ 4 แยก ผมจอดเลนทางตรง ถนนสายใหญ่ ตรงข้ามกับพีท ถนนอีกสายตรงหน้าผมผ่านร้านพีท ไปบล็อกเดียว โค้งขวาเป็นอีกถนน

ตรงทางค้างจะมีโรงเรียนคนพิการทางสายตา เรียกว่าตาบอด ครับคนตาบอดเกิดจากหลายประการ แม้แต่โรคเบาหวาน โรคต้อ และอื่นๆอีกหลายประเภท ทุกวันเวลาแตกต่างจะมีคนตาบอดเดินถือไม้ แตะถนนมีคนเดินด้วย บอก แนะ ครับคือการสอนให้รู้จักใช้ชีวิตแบบคนปกติ ถึงจะยังไม่สมบูรณ์ แต่ก็สามารถพึ่งตัวเองได้ คนตาบอดสามารถทำงานได้ แต่นายจ้างบอกว่างานที่ได้ไม่มาก

ปี 1784 โรงเรียนตาบอด เกิดครั้งแรกที่ปารีส

ปี 1832 เกิดในอเมริกา ที่รัฐ Boston โรงเรียนชื่อ Parking School ครับถ้ามีธุรกิจ สามารถช่วยเหลือคนพิการได้ ทำเถอะครับ ถึงงานจะได้ไม่สมบูรณ์ ศาสนา อนุโมทนา พูดเป็นคำเน้น คุณย่อมมีใจประเสริฐ ช่วยเหลือเพื่อมนุษย์ ครับความงอกงามในใจของคุณ แตกราก หน่อ มันคือบุญนั่นเอง คุณถึงจุดนั้นได้ ความสุขความพอใจ จะอยู่กับคุณตลอดไป พอพระสงฆ์พูดจบ คนฟังก้มลงกราบ อนุโมทนา

ครับการกระทำสิ่งดีงามทุกอย่าง อย่างตอนนี้ผมมองตรงกลางถนนรถขับไปกลับ ตรงกลางถนนมีทางคอนกรีต สร้างสูงจะเป็นเจตนา เวลาคนข้ามถนนเกิดไฟเปลี่ยนห้ามเดินก็สามารถมายืนบนคอนกรีต ปลอดภัย รถไฟเปลี่ยนจึงข้าม ผมมองออกจากหน้าต่างรถ มีหญิงยืนถือป้ายของเงิน ครับจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ปกติคนเรา คิดพึ่งตังเองหางานทำ ตอนมายืนใหม่ๆ คงจะตัดความอาย ขวยเขิน เพราะไม่อย่างนั้นคงอดตาย ครับในสังคมของคน คนส่วนมากจะมีจิตเมตตา หยิบยื่นเงินให้ ครับทำเถอะครับ บุญคือคุณความดี เรามีบุญ ความรู้สึกมีสุข มีความสบาย ยิ้ม

เมื่อวานผมไปร้านขายของเรียกว่าประเภทฮาร์ทแวย์ ผมไปซื้อของ และดูจะเปลี่ยนถังกดน้ำในส้วม ปกติผมชอบซ่อม ชอบทำ ความคิดคือการเรียนรู้ ตรงหน้าร้านจะมีคนยืนขอคน เป็นผู้ชายวัยกลางคน วันนั้นผมเห็นคนที่ลูกค้าก่อนเข้าร้าน ควักแบงค์ 5 เหรียญ ยื่นให้คนขอและคุยกัน

ครับอดที่จะอนุโมทนา จะหยิบเงินให้หรือเพียงเข้าใจดีในชีวิตเขาเหล่านั้น เพียงรับรู้ว่า ทุกชีวิตคนเกิดมา ย่อมพึ่งตัวเอง มันคือศักดิ์ศรีชีวิต แต่เมื่อหมดทาง หางานไม่ได้หรือชีวิตติดยา

ครับทางซ้ายมือผมตรงข้ามกับพีท เป็นช็อปปิ้งเล็กๆของเมือง เอลเซอริต้า ตรงถนนเลี้ยวเข้า มีถนนกลาง แยกทางรถเข้าและออก ตรงหัวมุม สร้างเป็นกำแพง ชั้นมีกระถางทรงถ้วย ต่างสี ใส่ต้นไม้มากมาย สวยงาม สดชื่น

ครับยุคของปัจจุบัน เราจะเห็นมากที่มากสิ่งก่อสร้างบนถนน วาดภาพแตกต่าง โดยเฉพาะเมืองไทย มีกลุ่มวาดภาพ กษัตริย์ ร.9 ท่านดูแลประชาชน ด้วยความรัก ท่านออกเยี่ยม มีโครงการพัฒนาประเทศมากมาย ครับโดยเฉพาะนายหลวง ร.9 พระองค์ท่านประกาศว่าจะพัฒนา “น้ำ” น้ำมีความสำคัญในประเทศไทยมาก ไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม ส่วนสมเด็จพระราชินี ประกาศว่าพระองค์จะเป็น “ป่า” ครับป่ากับน้ำต่างพึ่งพาต่อกัน เพื่อการพัฒนายั่งยืน นำไปสู่ประชาชน และประเทศชาติ

ตรงหัวมุมทางเข้าช็อปปิ้ง ทางซ้ายมือ เป็นร้านชื่อ Diaso สินค้าราคาถูกเฉลี่ย 1.50 เหรียญ สินค้าเป็นประเภทของใช้หลากหลาย เป็นร้านขายสินค้าจากประเทศญี่ปุ่น ประเภทเดียวกัน ร้าน 99 เซ็นต์ ครับแต่ตอนนี้ร้าน 99 เซ็นต์ สินค้าจาก 99 เซ็นต์ขึ้นเป็น 1.25

ช่วงโควิด อะไรๆ ก็ขึ้นราคา จะยืนหยัดขายราคา “ส่ง” แล้วจะอยู่ได้อย่างไร

ผมละสายตา เพื่อออกรถ ไฟเหลืองเตรียมพร้อม ไฟเขียว เดินทางได้ ครับก่อนจะออกรถ มีผู้สูงอายุ 2 ท่านเดินจูงมือกัน ครับเป็นภาพน่าดูของชีวิต ทุกคนผ่านการแต่งงาน สร้างชีวิตคู่ อดทนประหยัด สร้างครอบครัว ประหยัดเงิน เพื่อลูก ครับเมื่อลูกได้เรียนจบมามีอาชีพ ตามศักยภาพคือความถนัดของชีวิต

บนถนนทุกสาย คือละครของชีวิต ช่วง 2-3 เดือนผ่านมา หลายเมืองทรัพยากรมนุษย์ นอนตามบนถนน ตามซอก หรือตามบริเวณซุ้มไม้ ครับพวกนี้เราเรียกเขาว่าไร้บ้าน ชีวิตไม่น่าเดินทางมาถึงจุดนี้ คงต้องยากลำบาก ชีวิตง่ายของเราต้องแปรงฟัน อาบน้ำ เข้าส้วม และมีอาหารกิน เปลี่ยนเสื้อผ้า ครับเมืองแถบนี้เรียกว่า “เบย์แอเรีย” มีทะเลภายใน ลมจากทะเล ทำให้ความหนาวเย็นเพิ่ม เมื่อมีชีวิต นอนในที่ปกป้องฝน หนาวเย็น และร้อน ครับพวกเราคงคิดว่า ชีวิตอยู่ได้อย่างไร

ประมาณ 2-3 บล็อกจากที่ผมรอไฟ มีโฮมเลส ชื่อ เจมส์ นอนบนถนน คนเดินไปมา ผมจะเห็นเขานอนบนถนนทุกวัน ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ผมรู้จักโยมคนไทย ไปวัดมงคลเอาอาหารและเงินไปให้

ครับไม่ไกลจาก “เจมส์” นอน มีร้านอาหาร คนเข้าออกเยอะ คงมีบ้างซื้ออาหารคิดว่าเจมส์ชอบติดมือมาฝาก เสียงสาธุแว่วมาจาแหล่งของคนความดี

ครับทุกชีวิตของคนผมดูคนไทยที่รู้จัก และไม่รู้จัก เดินทางจากประเทศไทยมาสร้างชีวิตที่เรียน ต่างขยัน อดทน ทำงานหนัก งานทุกประเภทคนมาไกลบ้านอย่างคนไทย ไม่เลือกงาน พัฒนาตัวเอง เปลี่ยนงานตามความรู้ความสามารถ ครับสิ่งที่ผมเห็นทุกคนมีชีวิตที่ดี ดูได้จากวัด ทุกคนพัฒนาวัด วัดคือศูนย์การพัฒนาจิตใจ เพียงรับรู้ว่าทำดี มีจิตเมตตา รู้จักแบ่งปันมีจิตเป็นมุทิตา ครับวัดสำหรับประชาชนคือสร้างระบบจิตใจ ให้คงมั่นในความเมตตา