อยู่เมือง Traverse เหนือสุดทางตะวันออกของรัฐมิชิแกน เป็นวันที่ 3 กันยายน 2024 รัฐนี้ล้อมรอบด้วยทะเลสาบทั้ง 5 ของอเมริกา ที่เราเรียกว่า Great Lakes

ถือกาแฟร้อนๆ ติดมือ ครับจะอยู่ที่ไหนๆ ของโลกทุกเช้าผมจะดื่มกาแฟปกติชอบยี่ห้อ French Roast คงเป็นความเคยชินตอนอยู่เมืองไทย ชอบดื่มโอเลี้ยงมากกว่ากาแฟร้อน เหตุผลคงจะเป็นอากาศรอบตัวของเมืองไทย “ร้อน” ยิ่งช่วงทำงานเป็นครูหัวหน้าหมวดคณิตศาสตร์ เป็นวิชาที่วุ่นวายในสายตาผม ถ้าเทียบกับวิชาอื่น จะเป็นวิทยาศาสตร์ สังคม และอื่นๆ พออ่านก็มีความเข้าใจ แต่คณิตศาสตร์ นอกจากจะอ่าน ตีความ และลงมือทำ ผลหลังจากทำโจทย์เพิ่งจะเห็น “ผล” หลังจากตรวจการบ้านเด็กมีบ้างที่ผิด ก็ต้องเรียกว่าคุย อธิบาย

บ้านที่ผมไปอยู่เป็นบ้านลูกสาวลูกสาวและลูกเขย อาชีพลูกสาวและลูกเขยอาชีพหมอพอวันนี้ลูกสาวทำงานน้อยลง มีคลินิกทั้งหมด 4 แห่ง คนงานเกิน 60 คน ครับทุกอาชีพเราสามารถพัฒนาตัวเอง สามารถสร้างเป็นของตัวเองได้ บางอาชีพอาจจะยาก แต่ก็สามารถขยันใช้ความรู้ ความสามารถเต็มที่ ความเจริญของชีวิตย่อมมี หลักจิตวิทยาตอบเหมือนกันจากอาชีพจะเป็นของตัวเอง หรือทำให้คนอื่น ถ้าขยัน อดทน ใช้ความรู้ความสามารถเต็มความรับผิดชอบ ย่อมเจริญ ความรักย่อมบังเกิด

ครับหลักของความรัก ในการทำงานคือความพอใจของตัวคนทำกับเจ้าของ เมืองของลูกสาวอยู่เต็มไปด้วยป่า อย่างรอบๆบ้าน หน้าบ้านหลังบ้าน บ้านที่อยู่อาศัยห่างกัน ทุกบ้านมีต้นไม้ล้อมรอบ ครับจะมีสัตว์อย่างกวางมีมากินหญ้าที่หน้าบ้านลูกสาว สัตว์ป่าทุกประเภทที่สามารถอยู่ใกล้คนได้ ถ้าคนมีใจเมตตาไม่ทำร้าย สัตว์ก็กลายเป็นเพื่อนบ้าน ให้ความงดงามกับชีวิตได้

ผมลุกเดินครับหลังบ้านจะมีที่กว้างเป็นสนามหญ้า หลังสนามหญ้าเป็นป่าไม้ ต้นไม้ประเภทเบญจพรรณ ผสมปนเป ต้นใหญ่ที่ผมยืนดู คืนต้นเมเปิ้ล ระหว่างต้นไม้มีลำธารมองดู น้ำใส แปลกไม่มีปลา ตอนผมเป็นเด็ก ที่จังหวัดอยุธยา ทุกที่น้ำไปถึงจะเป็นลำคลอง หนอง บึง ครับปลามีมาก

ช่วงนี้ย่างฤดูใบไม้ร่าง ผมหยุดมองดูเต้นท์ ไม้สูง (เมเปิ้ล) จะเห็นใบร่วงตลอดเวลา ครับเป็นธรรมชาติ ใบไม้หลายประเภท ถึงฤดูกาลจะเป็นสีเหลือง และร่วง พอเริ่มฤดูใบไม้ผลิใบก็เริ่มแตกใบเขียว

ครับระหว่างปล่อยความคิด ได้ยินลูกสาวเรียก “พ่อไปกัน” วันนี้วันเสาร์ลูกสาวไม่ทำงาน จะพาไปดูทะเลสาบ มิชิแกนดูหลานชายคนกลางอายุ 15 ปี แข่งเรือใบในทะเลสาบ

ลูกสาวมีลูกชาย 3 คน ทุกคนเป็นชายอายุ 14-15-16 เด็กๆ รุ่นใหม่ตัวสูงและโต คงจะเป็นด้วยกิจกรรมคือกีฬา คนเล็กก่อนโน้นเล่นซ็อกเกอร์ พออายุ 14 ปี โรงเรียนมีอเมริกันฟุตบอล ก็เลยเล่นอเมริกันฟุตบอล คนกลางอายุ 15 ที่เล่าชอบเรือใบ ครับปลายเดือนนี้ หลังจากผมกลับมาเบย์แอเรีย คนโตปกติเล่นฟุตบอล แต่ตอนนี้หยุดขยันอ่านเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย คำว่าเบย์แอเรีย คือบ้านหลายเมือง อยู่ริมฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิค และบางที่จะมีทะเลภายใน น้ำทะเลจะผ่านอ่าวลอดใต้สะพานโกลเด้นเกจ

สะพานโกลเด้นเกจบริดจ์ เป็นสะพานชั้นเดียว เชื่อมเมืองซานฟรานซิสโก กับเมืองเซ้าท์ซาริโต้ สะพานทาสีแดงหลังจากน้ำทะเลลอดผ่านใต้สะพานโกลเด้นเกจ จะมีเกาะหลายเกาะ เป็นทะเลภายในล้อมรอบเกาะ เกาะที่มีชื่อ คือเกาะขังนักโทษ คนติดคุก คดีหนัก ถ้าคิดจะหนีคุกคงต้องว่ายน้ำ รอดยาก

อีกเกาะ มีสะพานเบย์บริดจ์เป็นสะพาน 2 ชั้น เชื่อมฝั่งเบิร์คเล่ย์กับซานฟรานซิสโก

หน้าฤดุใบไม้ผลิ หรือฤดูร้อนจะมีคนเล่นเรือใบเยอะ ถ้าเมืองไทยแม้แต่อเมริกา คนเล่นเรือใบ ยอมรับว่ามีเงินครับค่าใช้จ่ายเรือใบเยอะ เรือใบต้องมีสถานที่จอด และการนำเรือใบเล่นนานๆ ครั้งครับโสหุ้ยเก็บรักษาการนำออกเล่นโล้วิ่งทะเลไม่บ่อยครั้ง

ครับเบย์แอเรีย ทะเลภายในต่างจากทะเลสาบทั้งห้าของอเมริกา (รัฐมิชิแกน)

ลูกสาวพาขับรถมองรอบๆ หมู่บ้านครับ หมู่บ้านที่ผมเห็นในรัฐมิชิแกนทุกถนน ต้นไม้หนาแน่น เขียว นำความสุขสดชื่นให้ชีวิต

อดนึกถึงบ้านที่อยุธยา มีต้นไม้เยอะแต่ทุกประเภทต้นไม้รอบบ้าน เป็นส่วนของอาหารแต่ต้นไม้ในรัฐมิชิแกน ต้องการความสวยงาม ร่มเย็น พัฒนาธรรมชาติรอบตัว ต้นไม้รอบบ้านผม ตอนเยาว์วัย หน้าบ้านเป็นทางลาดรอบบ้านผม ตอนเยาว์วัย หน้าบ้านเป็นทางลาดลงแม่น้ำป่าสัก ทางลาดแม่จะปลูกถั่วฝักยาว ทำค้าง คำว่าค้าง แม่จะนำไม้ไผ่ ตัด ทำเป็นเสา หัวท้าย แล้วเอาไม้ไผ่พาด สองด้านเอาไม้ไผ่มาทำเป็นค้าง แม่ปลูกถั่ว ถั่วเติบโตจะเลื่อยขึ้นบนคาน เวลาควักถั่วออก จะห้อยคานทำมุม 30 องศา ดูสวยงาม ทุกเย็นผมจะมานั่งใต้ ค้างถั่ว อ่านหนังสือ สายตามองดูเรือวิ่งในแม่น้ำ

ครับยุควัยเด็ก ถนนรถยังไม่มี มีแต่แม่น้ำและเรือ

ผมหยุดซิบกาแฟ หยิบช้อนตักไข่เจียว เป็นอาหารมื้อเช้า ลูกสาวคนเป็นหมอ โดยเฉพาะหมอลูกเขย ทุกเช้าจะนิยมทานไข่เจียว บอกกับผมไข่มีคุณสมบัติมากมาย บำรุงสุขภาพ ย่อยก็ง่าย ปรุงง่าย ผสมได้หลายอย่าง ราคาไม่แพงผมคล้อยตาม สังฆราชองค์ที่ 18 ที่ผมเป็นศิษย์ 6-7 ปี สอนผมเสมอการฟังคำสอนนำสิ่งดีงาม ถูกต้องไปปฏิบัติ

ครับไข่ ที่ผมทำเช้านี้ ผมผสมหอมหั่นเล็กๆ ผสมกับกากหมู แม่บ้านผมเห็นผมทานกากหมูบ่อย สายตาบอกว่าไม่ถูกต้องไขมันหมู เป็นไขมันอิ่มตัว ผมยิ้มแหย

หยุดเขียนบทความ เคี้ยวไข่ปนกากหมู ความรับรู้ “อร่อย” ระหว่างเคี้ยว สายตามองลอดหน้าต่าง เห็นรถวิ่งขึ้นลง ถนนหลังบ้านเป็นเนินเขา มองไปข้างหน้า ถนนลาดลงอ่าว เห็นทะเลเกาะ เมืองซานฟรานซิสโก เห็นสะพาน โกลเด้นเกจ และสะพานเบย์บริดจ์

ด้านฝั่งตรงข้าม เป็นบ้านชั้นครึ่ง มีสนามหลังบ้าน ทำเป็นโรงเรียนดูแลเด็ก สำหรับผมเด็กๆ ถ้าพ่อแม่ให้ไปโรงเรียน มีเพื่อนเล่น ครูดูแล นอกจากจะสอนอ่านเขียน คิด สิ่งที่เด็กสร้างพฤติกรรมให้ตัวเอง คือการมีเพื่อน รู้จักแบ่งปันของเล่น ครูจะสอนรู้จักความรับผิด-ถูก ทางพฤติกรรมทางความคิด และการกระทำ

บล็อกเดียวจากบ้าน ทางลาดลงจะมี 7-11 คนเข้าออกตลอด 24 ชั่วโมง ครับ ย่อมนำความสะดวกมาให้ลูกค้า ผมใช้บริการปีที่แล้วครั้งเดียว

ผมหยุดสายตามองรอบๆ ทุกบ้านมีต้นไม้โดยเฉพาะ บ้านผมทางซ้ายมือของโต๊ะเขียนหนังสือ มีต้นมะกรูด ยืนต้นสูงเท่ากับหน้าต่าง หลังบ้านมีต้นเรดหวูดสูงใหญ่ 3 ต้น ผมมีศาลาทรงไทย มีที่แช่น้ำร้อน 20 ปี ปิดที่อาบน้ำร้อน ศาลาที่สร้างรอบๆ ที่อาบน้ำผมทำเป็นอาร์ทแกเลอรี่ ผมมีภาพใส่กรอบมากประเภท ทุกวันศาลาคือที่พัฒนาความคิดให้ยังอยู่กับผม ใต้ต้นเรดหวูด ผมมีที่ตีกอล์ฟ เข้ารั้วต้นไม้ สร้างตาข่ายกันลูกกอล์ฟ ไม่ได้เล่นกอล์ฟเกิน 20 ปี อดคิดถึงตอนตีลูกผิดทิศทาง “โฟล์”