6:75 AM เช้าของวันที่ 5 เมษายน 2025 ที่เมือง นอร์ทฮีล รังมิชิแกน เมืองนี้อยู่เหนือสุดทางตะวันออก ติดกับประเทศแคนาดา มีทะเลสาบกั้น หลายปีมาอยู่รัฐมิชิแกน ขับรถข้ามไปฝั่งแคนาดา ขับรถชั่วโมงกว่า ถึงน้ำตกไนแองการ่า เป็นน้ำตกสวยงาม ฝั่งผมยืนฝั่งแคนาดา อีกฝั่งเป็นอเมริกา รัฐนิวยอร์ก ขับรถข้ามสะพานเข้านิวยอร์กผ่านหลายรัฐทางเหนือจนถึงรัฐ Maine แต่มาคราวนี้งดไปน้ำตก ทางด้านตะวันตกของรัฐมิชิแกน ติดกับเมืองชิคาโก้ รัฐชิคาโก้ ผมมีเพื่อน 2 คน เราทั้ง 3 เคยเป็นนักเรียน “ทุน” กรมฝึกหัดครู มาเรียนพระนครด้วยกัน อีกคนชื่อนิตย์ วีระพันธ์ เรียนจบวิทยาลัยครูบางแสนด้วยกัน อีกคนมานะ บุญเรือง จบ วิทยาลัยประสานมิตร

หยุดเขียน ซิบกาแฟ เงยหน้ามองลอดหน้าต่าง บ้านที่ผมอยู่เป็นบ้านลูกสาว แพทย์หญิงสุภัคร สุขกสิกร (MD) เคยเล่าลูกสาวตอนเรียนไฮสกูล โรงเรียน เฮดลอยด์ หลังจบตั้งใจเรียนต่อแพทย์ ครับอาชีพหมอในอเมริกา เรียน 11 ปีเต็มหลังจากจบไฮสกูล หมอบางคนมีเรียนวิชาเฉพาะเพิ่มเวลาขึ้นเล็กน้อย พอถึงวันนี้ ลูกสาวมีคลินิคส่วนตัว 4 แห่ง มีคนงานประมาณ 60 คน สามีมีอาชีพเดียวกัน ความคิดของผม จากคำบอกเล่าของหมอลูกสาว คนแต่งงานมีอาชีพเดียวกันคือหมอ จะมีความคล่องตัว กลับบ้าน ปรึกษาและคุยกันได้

สำหรับผม อาชีพครู เคยคิด แต่งงานคนอาชีพเดียวกันน่าจะดี แต่ผมแต่งงานกับคนอาชีพอื่น ถ้าถามการมีชีวิตล่ะ ครับดี ผมดูได้จากการเลี้ยงดูลูก 2 คน ปกติเวลาผมมีแต่ออกรอบเล่นกอล์ฟแทน แม่บ้านเคยบ่นบ้างไหม อย่าเซ้าซี้ผมเลย จำไม่ได้ ไม่น่าจะมี

เรื่องเลี้ยงดูและห่วยใยลูก แม่บ้านผมชอบดูแลลูกๆ บางครั้งอดอิจฉาภรรยา อย่างตอนวันนี้มาอยู่บ้านลูกสาวที่รัฐมิชิแกน ลูกสาวชอบคุยกับแม่มากกว่าผม เคยคุยกับเพื่อน เพื่อนถามเองอิจฉาเมียไหม ผมยิ้มไม่มีโว้ย

หยุดพักมือ มองไปหลังบ้าน มีบริเวณกว้างเท่าสนามฟุตบอล ที่ราบเขียวด้วยหญ้า มีลำธารยาวรอบบริเวณหลังลำธาร เป็นเนินสูงเต็มไปด้วยต้นไม้ ช่วงเดือนนี้ทุกต้น ยังมีใบ แต่ใบบางกว่าหน้าฤดูสปริงค์ เมื่อเช้าวันก่อน 7:00 AM ผมมองเห็น กวาง 3 ตัว เดินกินหญ้า คงจะเป็นครอบครัว หลังติดกับเนินมีบ้านอยู่หลัง ครับบ้านทุกหลังบริเวณนี้มีป่าล้อมรอบ สงบ อากาศสดใส บ้านแต่ละหลังอยู่ห่างๆ กัน ทุกหลังป่าไม้ปกคลุมล้อมรอบ

พูดถึงทัศนียภาพ (วิว) บ้านผมที่แคลิฟอร์เนีย ผมนั่งเขียนหนังสือ ห้องนี้กระจก 3 ด้าน เช้าตะวันออก จะเห็นดวงอาทิตย์ขึ้น ส่องแสงเข้าห้องผม อีกด้านของห้อง มีโต๊ะเขียนหนังสือ หน้าต่างกระจกกว้าง 6 ฟุต ยาว 8 ฟุต มองเห็นสะพานเบย์บริดจ์ และโกลเด้นเกจบริดจ์

หลังบ้าน ผมยืนอยู่ที่ศาลาทรงไทย มีที่แช่น้ำ มองลอดต้นเรดหวูด จะมองเห็นเกาะหลายเกาะ และเมืองเซ้าท์ซาริโต้ ทุกเช้าตลอดวันจะมีนกมากประเภทมาเกาะ พักผ่อน อดคิดต้นเรดหวูด 3 ต้น คงมีนกหลายคู่ พบรักที่ต้นเรดหวูดบ้านผม

ตรงมุมห้องที่ผมอ่านหนังสือ หยุดมองสะพานและเมืองซานฟรานซิสโก ตรงมุมผมปลูกต้นมะกรูด เกิน 10 ปี ต้นใหญ่ ลูกดก อีกด้านหนึ่งผมปลูกข่า เดี๋ยวนี้กอใหญ่ ครับหลังบ้านมีมะนาวต้นใหญ่ มีลูกสีเหลือง โตเต็มต้น

และไม่ไกล มีต้นเฟื่องฟ้าใหญ่มาก กิ่งก้าน ดอกเต็ม ต้นเฟื่องฟ้าปลูกจากเจ้าของเดิม ผมมาอยู่บ้านหลังนี้เกิน 45 ปี ต้นเฟื่องฟ้าใหญ่โต ดอกเต็มในฤดูกาล บ้านที่อยู่หลับนอนซื้อจากเจ้าของเป็นคนญี่ปุ่น

ระหว่างต้นเรดหวูด มีรั้วยาว สูง ปลูกต้นไม่ประเภทเลื้อย ครับต้นไม้เลื้อยสูงเจริญเติบโต อาทิตย์ละครั้งผมจะเดิน ตัดก้านใบไม้ริมรั้วไม่ให้เจริญงอกงาม เกะกะทางเดินของคน โชคดีที่แม่บ้านชอบต้นไม้ จะดูแลซ่อมทิมใบกิ่งทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 2 วันช่วงเช้า ผมจะออกไปกวาดถนนติดกับเขตบ้าน เพราะไม้เลื้อยใบไม้ใหญ่ให้สะอาด ระบบของชีวิต การใช้ชีวิตร่วมกับเพื่อนบ้าน เราต้องเอาใจใส่ ความสะอาดและการเจริญเติบโต เป็นที่เกะกะ รบกวนทางเดิน

คงเหมือนชีวิตคน ก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมรอบตัว เพราะเพื่อนบ้านต่างมีพฤติกรรมแตกต่าง อย่างหลังบ้านผมมีต้นมะนาวสูงใหญ่ เจริญงอกงาม กิ่งก้านจะเจริญเติบโต ผ่านรั้วของเพื่อนบ้านยื่นไปบ้านเพื่อนบ้าน ผมเคยบอกถ้ากิ่งมะนาวรบกวน เติบโต กิ่งไปบริเวณบ้าน จะให้ผมตัดก็บอก แต่เพื่อนบ้าน ถ้ากิ่งมะนายื่นเขาเลือกจะตัดเอง และผมบอกเพื่อนบ้าน ถ้าอยากได้มะนาว สอยได้ตลอดเวลา ผมยึดมั่นระบบคนไทย ต่างจังหวัดมากสิ่งเราสามารถแบ่งปันกันได้

ผมอดนึกถึงภาพเก่าๆ ช่วงเป็นเด็กประถมหน้าบ้าน มีแพผักบุ้ง ริมฝั่งมีต้นโสน และมีค้างถั่วฝักยาว เพื่อนบ้านจะมาเด็ดไปประกอบอาหาร เชิญเก็บได้โดยไม่ต้องบอก

ครับโชคดีผมเติบโต กับการได้รับการอบรมให้เกื้อกูลต่อกันกับเพี่อนบ้าน ไม่เพียงพ่อแม่อบรมสั่งสอน ช่วงจบประถมพ่อแม่ส่งไปเรียนมัธยมในกรุงเทพฯ อาศัยวัดราชบพิธ หลับนอน ทานข้าววัดบ้าง เป็นศิษย์สมเด็จพระพุฒโฆษาจารย์ เป็นสมเด็จพระสังฆราช ท่านอยู่ติดกับบ้านผมที่อยุธยา ทุกปี ปีละ 3-4 ครั้ง สมเด็จพระสังฆราช จะไปให้รางวัลเด็กเรียนได้ที่ 1 โรงเรียนประถมชื่อ “วาสนานุกูล” วาสนานุกูลเป็นส่วนของนามสกุลสังฆราช ผมโชคดีได้รับรางวัลเด็กเรียนดีจากสังฆราชทุกปี ท่านจึงไม่รังเกียจผม เคยเล่าอาทิตย์ละ 2-3 คืน วันช่วงเย็นท่านจะให้ผมขึ้นไปคุยกับท่าน จะอบรม สั่งสอน ผมปฏิบัติตาม ไม่เพียงความคิด ก็จะพัฒนาความรับผิดชอบการเล่าเรียนด้วย

อดที่จะพูดความจริงไม่ได้ ผมเป็นเด็กขยันเรียน ผมมีความรับผิดชอบ การอ่าน การใช้ชีวิตในทางที่ถูกต้องจากสังฆราช ขยันอ่านหนังสือ ช่วงมัธยมจะไปวังบูรพา ไปอ่านหนังสือตามร้าน ไปห้องสมุดที่ติดสนามหลวง

พอจบ ม.6 สอบได้ทุนเรียนครู วิทยาลัยครูพระนคร รุ่น 2 ปี 2502 เพื่อนๆ เลือกเป็นหัวหน้าห้อง พอขึ้นปีที่สอง เพื่อนเลือกเป็นประธาน

ความก้าวหน้าในการพัฒนาหาความรู้ ทางการเล่าเรียนผมสนใจตลอดเวลา ช่วงจบ กศบ. ผมไปเรียนพิเศษทางภาษาอังกฤษ ที่ AUA ตั้งใจจะมาเรียนในอเมริกา การไปเรียน AUA สิ่งที่ได้คือเริ่มพัฒนาทางการพูด สนทนาภาษาอังกฤษ และสิ่งสำคัญส่วนประกอบของการเรียนภาษา คือ การสอบ “โทเฟิ้ล”

ซิบกาแฟเริ่มอุ่น แปลกแต่จริง กาแฟตอนทำเสร็จใหม่ๆ ต้องค่อยๆ ซิบกาแฟ พอนานหน่อยกาแฟเริ่มอุ่น เป็นความจริงกาแฟร้อนซิบน้อยๆ พอกาแฟอุ่นเริ่มดื่มได้มาก ความรู้สึกดื่มกาแฟร้อนๆ ซิบทีละน้อย รับรู้รสของกาแฟ และความชอบพอ มากกว่ากาแฟอุ่นๆ

หยิบครัวซอง ลูกสาว หมอสุภัคร ซื้อมาจากคอสโก อาหารเช้าผมจะทานเหมือนๆกัน มีไข่ ครัวซอง ปกติชอบเบค่อนหรือไส้กรอก แต่สองอย่างหลังมีไขมันเยอะ หมอบอกว่าย่อยยากด้วย วางครัวซอง เคี้ยว ยกกาแฟซิบ มองลอดหน้าต่างชั้น 3 ของห้อง มีสนามหญ้ากว้าง รอบสนามมีลำธาร น้ำไหลแรง ทุกเช้า แม้แต่วันนี้ จะมีกวาง 3 ตัว คงเป็นพ่อแม่ลูก มีนกท้อสีน้ำตาล สีปีกและหลังแตกต่างกับท้อง เหตุผลการสร้างสิ่งมีชีวิต อยู่ในโลก ย่อมประกอบด้วยเหตุผล ต้นไม้สูงยืนหนาแน่น ใบร่วงแต่ต้นก็ยังมีใบ ผมเคยสังเกตความงามของต้นไม้ หน้าฤดูใบไม้ผลิ กิ่งก้านเริ่มแตกหน่อ ไม่นานใบเจริญเติบโต เขียวเต็มต้น พอถึงหน้าฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้เปลี่ยนสีจากเขียวเป็นน้ำตาล สภาพของใบสุดท้ายเปลี่ยนหลุดจากต้น ช่วงฤดูหนาวใบไม้บางประเภทต้นร่วงจากต้น ปล่อยต้นไร้ใบ คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ต้นมีสภาพอยู่คงทนในฤดูหนาว