หลังจากหมดชั่วโมงการออกกำลังกายใน YMCA สถานที่นี้จะมีคนสูงอายุโดยเฉพาะวัยใกล้เคียงกับผม เดินเข้าออกตลอดเวลา การออกกำลังที่นี่ ตามที่สังเกต คนส่วนมากจะไปออกกำลังจากแมชชีน ในห้องมีอุปกรณ์ 2 ชั้น ชั้นล่างและชั้นบน ทุกวันการออกกำลังจากแมชชีนตอนต้นของบางคนจะอาศัยผู้รอบรู้ ทำงานที่ออฟฟิศ แนะนำและสอน สำหรับผมส่วนตัวจะไปที่จักรยาน ใช้เวลาเกิน 15 นาที เป็นการอุ่นระบบ ขา เข่า กล้ามเนื้อ ครับวัย 84 ปีของผม ต้องดูแลตัวเอง ครับเหมือนแม่บ้าน คู่ชีวิตผมถอยหลังก่อนโควิดจะไป YMCA ทุกวัน ครับจากการสังเกตและสัมผัส ผู้หญิงจะดูแลสุขภาพตัวเองมากกว่าชาย เหมือนคลาสที่เล่น 90% จะเป็นสุภาพสตรี อย่างคลาสโยคะ คนเล่น 40 คน ผู้ชายทุกวันรวมผม 4 หรือ 5 คนเท่านั้น นอกนั้นเป็นสุภาพสตรี

หลังจากออกจากคลาส จะไม่รีบกลับบ้าน ครับชีวิตช่วยปลายทาง มีเวลามากมายให้ชีวิต ถึงเวลาจะมากมาย แต่ความแตกต่างของชีวิตเป็นไปตามวัย

ถอยหลัง 20 ปีที่ผ่านมา มีร้านอาหาร ทำมาหากินเกิน 20 ปี เช้าทุกวันจะตื่นก่อนตี 5 ลุกออกจากเตียง อาบน้ำ แต่งตัว ออกจากบ้าน เจตนาคือไปซื้อประเภทผักแวะของอย่างอื่นเข้าร้าน

ทุกเช้าจะแวะไปสนามกอล์ฟก่อน อยู่เมือง “อลามิด้า” สนามกอล์ฟ มี 2 สนาม 18 หลุม 2 สนาม ชื่อสนามเหนือ และ สนามใต้ สนามเหนือ คนนิยมมากกว่าใต้ เหตุผล เกี่ยวกับการออกแบบสนาม จะมีต้นไม้ตลอด มีข้ามน้ำ ครับ ทุกวันจะเล่น 9 หลุม และจะไปไดรฟ์วิ่งเลน ทุกวันคนสอนกอล์ฟชื่อ “รารี” สอนผม และบอกเสมอ กีฟาทุกประเภทไม่ยกเว้น แม้แต่เรียนหนังสือ จนกระทั้งการทำมาหากิน และทุกด้านที่เป็นส่วนของชีวิต ต้องขยัน อดทนทำสม่ำเสมอ ทุกสิ่งที่กระทำสิ่งดีจะพัฒนาสุขภาพกายและใจ ครับกว่าจะถึงร้านก็เกือบเที่ยง แม่บ้านรู้ว่าผมมีกิจกรรมอะไร ลึกๆ คงสนับสนุน ไม่เพียงที่ชีวิตจะขยันทำงานเท่านั้น ก็ต้องมีเวลาพักผ่อน คือ รวมทั้งการออกกำลังด้วย แม่บ้านยิ้ม ผมเดินเข็นลังผักเข้าร้าน “รถติดเยอะนะ”

ครับช่วงเวลาที่ร่างกายยังแข็งแรง ทำงาน หาเงิน ส่งลูกเรียน ครับระบบการส่งลูกเรียน ผมนำมาจากแม่และพ่อปฏิบัติกับผม ปลายปีตอนเรียนประถม 4 วันหยุดไปเรือข้าวกับแม่ ช่วงคนงานแบกข้าวเปลือกลงเรือ คำว่าข้าวเปลือก คือเนื้อข้าวที่ยังมีเปลือกห่อหุ้มอยู่ ต้องนำไปโรงสีกะเทาะเปลือกออกจึงเป็นข้าวสาร

แม่บอกกับผม ช่วงนั่งคุย ปีนี้ลูกจบ ป.4 ต้องไปอยู่กรุงเทพฯ แม่บอกว่าการเรียนมัธยมในกรุงเทพฯ มีโรงเรียนดีๆมากมาย จำเป็นสำหรับเข้ามหาวิทยาลัย

แม่ยังบอก ปกติพ่อแม่นอกจากจะรักลูกยังอดห่วงใยไม่ได้ แต่แม่เชื่อว่าเมื่อลูกไปอยู่กรุงเทพฯ สามารถเข้าโรงเรียนมัธยมดีๆได้ และพ่อแม่ไม่ห่วงความประพฤติของลูก เหตุผลลูกไปเป็นศิษย์วัดราชบพิธ อยู่กับสมเด็๗พระสังฆราชองค์ที่ 18 วัดราชบพิธ ลูกมองรอบๆคนบ้านเรารุ่นโตกว่าลูก หลายคนไปอยู่กรุงเทพฯ อาศัยวัดราชบพิธ สมเด็จฯ ท่านจะอบรมสั่งสอน และดูแล ลูกจะเห็นญาติเราโตกว่าลูก ต่างพบกับความสำเร็จทางการศึกษา เหตุผลสังฆราชท่านแนะนำตลอด

เรียนหนังสือกรุงเทพฯ รุ่นโตกว่าลูกจะพูดเหมือนกัน เช้าเสาร์-อาทิตย์ ต่างก็ไปวิ่งรอบสนามชัยและสนามหลวง พฤติกรรมที่ญาติรุ่นโตกว่าลูกทำคือแบบอย่าง

การเรียนทุกคนต่างรับผิดชอบรอบตัวเอง แม่บอกว่าลูกต้องอยู่ในโอวาทสมเด็จพระสังฆราช และมีระเบียบวินัย เหมือนลูกอยู่บ้านเราตอนนี้ ช่วงมืดค่ำอยุธยายังใช้ตะเกียง ใช้น้ำมัน จุดให้แสงสว่าง ตะเกียงเวลาจุดให้แสงสว่างก็จริง แต่จะมีควัน รบกวนสุขภาพ พ่อแม่บอกว่า ลูกใช้วิธีตื่นแต่เช้าแสงสว่างจากดวงอาทิตย์สามารถอ่านหนังสือทำการบ้านได้ตลอด

ผมออกจาก YMCA ชีวิตจะหมดความรีบเร่ง มีเวลามากมายที่จะเรียนรู้หาประสบการณ์ ปกติชีวิตช่วยปลายทางการเดิน คือการออกกำลัง โดยเฉพาะ ขา-เข่า-เท้า เป็นส่วนจำเป็นของร่างกายเสมอ

ครับผมคล้อยตาม ความคิดที่เป็นจริงและถูกต้อง การออกกำลังส่วนของกายจำเป็นเสมอ ส่วนตัวผมยังอดที่จะยินดีกับชีวิต วัย 84 ทุกวันยังชอบอ่านหนังสือ ยังเขียนบทความให้ “หนังสือพิมพ์ไทยแอล.เอ.” อดที่จะขอบคุณหนังสือพิมพ์ ที่เป็นพื้นฐานช่วยกระตุ้นคนสูงอายุอย่างผม พัฒนากายและใจ พัฒนาสุขภาพ ให้ชีวิตดำรงการช่วยตัวเอง

ช่วงระหว่างเขียน เวลานี้เกือบ 8:00 AM เช้า ผมนำกาแฟร้อน ยี่ห้อ French Roast ติดมือมาด้วย ทุกเช้าจะดื่มกาแฟ 2 ถ้วย ไม่นิยมใส่ครีมและน้ำตาล ก่อนโน้นช่วงเย็นและกลางวัน กาแฟไร้ค่าสำหรับผม หลายปีผ่านมา เคยดื่มไวน์ชาโดเนย์เย็นกับอาหารมื้อเย็น แต่หลายปีมาหยุดดื่มประเภทแอลกอฮอล์ แม่บ้านเคยบอกเวลาดื่มของมึนเมา ขาดความระมัดระวัง เกิดหกล้มสามารถเจ็บตัวได้ ผมฟัง ความรู้สึกคล้อยตาม ผู้สูงอายุทุกสิ่งของร่างกายถึงจะยังทำงานได้อย่างผมทุกวันยังขับรถโชคดีลูกสาวซื้อรถไฟฟ้า Chevy Bolt ให้ เบา สะดวกสบาย ทุกคืนจะชาร์จไฟ 2-3 ชั่วโมง ครับชาร์จไฟถึงจะช้า แต่เมื่อชีวิตไม่มีธุรกิจ ต้องเดินทางไกล ย่อมสะดวกในการชาร์จไฟเพียงน้อยชั่วโมง

ยกเว้นเกือบทุกอาทิตย์ อาจขับรถไปทำบุญที่วัดพุทธานุสรณ์ ไกลจากบ้านประมาณ 40 ไมล์ ไมล์ที่ชาร์จ น้อยชั่วโมงอาจลดบ้าง แต่ก็ชาร์จทุกวัน ความกังวงก็หมดไป ออกจาก YMCA คลาสจันทร์-พุธ-ศุกร์ จะเข้าคลาส 2:15 PM เลิก 3:15 PM กว่าจะออกจากประตู วายเอ็มซีเอ อาจเสียเวลาเก็บอุปกรณ์ เล่น และเข้าห้องน้ำ แต่วันอังคารและพฤหัสบดี คลาสเริ่ม 1:15 PM เลิก 2:15 PM

เลิกเดินออกจาก YMCA ชีวิตวัยนี้ไม่ต้องกังวลทำงานหาเงิน และแม่บ้านก็หมดความห่วงใย เพราะรู้ว่าผมไม่ไปไหนไกล ขับรถก็ระมัดระวัง และรับรู้ว่ายังขับรถโอเค แม้แต่กลางคืน แม่บ้านรู้ว่าผมตื่นตัวตลอดเวลา อยู่บ้านจะไปหลังบ้านกวาดใบไม้ซ้อมชิฟกอล์ฟ

เลี้ยวขวาจากวายเอ็มซีเอ ถนนข้างหน้าชื่อ Solano Ave จากวายเอ็มซีเอ ถนนข้าง Solano Ave เป็นถนนเชื่อม 2 เมือง เมืองที่ผมยืน ปลายถนน Solano Ave เป็นเมือง “อัลบานี่” ครับเมืองนี้ที่ผมรับรู้ โรงเรียนรัฐบาลดี ทั้งเล็กและเด็กโต สำหรับผมอยู่เมืองเอลเซอริโต้ (El Cerrito) เมืองผมเป็นเมืองภูเขาและเนิน เหมือนบ้านผม ช่วงเขียนหนังสือจะมองเห็นรถวิ่ง มองเห็นทะเลภายใน สะพานและเมืองซานฟรานซิสโก บ้านที่อยู่ซื้อมาเกิน 40 ปี แม่บ้านเป็นหัวหน้าความคิด เลือกหาซื้อบ้าน

เมืองทุกเมืองอย่างเมืองผม El Cerrito เมืองอัลบานี่ เมืองเบิร์คเล่ย์ ต่างมีโรงเรียนประถมและมัธยมของตัวเอง ยกเว้นเมืองเบิร์คเล่ย์ มี ยูซีเบิร์คเล่ย์ (มหาวิทยาลัย) ที่นักเรียนทุกมาเรียนมากมาย อย่าง ด็อกเตอร์พิษณุ เครืองาม