ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 28 กันยายน 2556

เพื่อนหยิบน้ำดื่มค่อนแก้ว ลูกสาวผมบอกเสมอ น้ำสะอาดดื่มให้หมด อย่าปล่อยทิ้ง บางประเทศน้ำสะอาดหายาก อดคิดเมืองไทย เดี๋ยวนี้คนสะดวกเกี่ยวกับน้ำ ต่อท่อไปถึงบ้าน แม้จะเป็นต่างจังหวัด แต่แปลกแม้ในกรุงชุมชนแออัด เดินเข้าถึงลำบาก ยังขาดน้ำประปา ถึงน้ำประปาจะมีถึง ไม่แน่ใจว่าน้ำสะอาดปราศจากสารพิษหรือเปล่า เพราะคนไทยมักง่าย ทิ้งทุกอย่างบนถนน บนคลอง

จำได้แม่น คำพูดของเธอวันนั้น ไม่มีวันเลือนหาย นักจิตวิทยาเคยบอกว่าทุกสิ่งที่เราสัมผัส ยิ่งมีความรู้สึกรับรู้ทุกข์และสุข จะทับถมในใจตลอดกาล ถึงจะไม่รับรู้อีก วันคืนที่สัมผัสกับสิ่งคุ้นเคยกับเหตุการณ์ที่ประทับใจ หรือเป็นความทรมาณ ความรู้สึกเก่าจะถ่ายทอด ออกมาเป็นภาพของความทรงจำ เด็กๆ ที่เคยถูกลงโทษ ให้เจ็บตัวโดยการกล่าวร้าย เฆียนตี ความรับรู้จะถูกบันทึกไว้ บางครั้งเติบโต แก่เฒ่า ประสบการณ์ใหม่ที่สัมผัส แม้แต่กับคนอื่น อาจกลับมา

เหมือนกับคนถูกความรักทอดทิ้ง พยายามลืม หลายคนกล่าว กว่าจะคลายความคิดถึงนานมาก เมื่อเวลาล่วงนานปี สิ่งใหม่ๆ เกิดและสัมผัส ความทุกข์ที่เคยมี เริ่มเจือจางและหมดไป แต่ทว่าถ้าสัมผัสอีกเหตุการณ์เก่าๆ เหล่านั้นกลับมา

คำพูดอยากให้เธอเป็นอิสระ มีชีวิตเป็นของตัวเอง จะนานเวลาแค่ไหนไม่มีใครคอยเตือน จะตื่น ยังลืมตา จะรีบลุกหรือเดินเล่นตามสบาย เสียงเรียกทานอาหารเช้าพร้อมกันขาดหาย หลังจากเธอเดินออกจากชีวิต นานมากแล้ว ชีวิตไม่เคยมีอาหารเช้าดีๆ กินอีกเลย คำว่าอาหารมื้อเช้าดี ไม่เพียงมีคนเสิร์ฟ ตามที่เราอยากทาน และส่วนประกอบดีๆ ซึ่งทำให้อาหารมีรส เกือบทุกเช้าถ้าเธอสามารถไปสายได้ เราจะคุยกันมากสิ่งเธอชอบเกี่ยวกับธรรมชาติ จะมีความเข้าใจชีวิตรอบตัว เธอเคยพูดในสิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อน ทั้งๆ ที่ชีวิตต้องการมันทุกวัน คืออากาศ เธอพูดเรื่องง่ายๆ ชีวิตคนเกิดมาอากาศคือสิ่งที่ร่างกายต้องหายใจเข้าออกตลอดเวลา เราต้องช่วยกันดูแลให้อากาศสะอาด เธอเล่าซึ่งเธอบอกว่าข้าก็รู้ ชีวิตแต่ละวันวุ่นวาย ถ้าต้องการความสงบ เพียงเฝ้าดูลมหายใจเข้าออก จะหลับตาหรือลืมตา จิตจับที่ปลายจมูก หายใจเข้าออกลึก แค่นี้ความสงบก็เกิด เธอเคยบอกพี่ตีกอล์ฟ พี่จะมีความมั่นใจมากขึ้น โดยควบคุมการหายใจ ทำให้เกิดสติ กินอาหารเสร็จ จะล้างหรือวางสุม ไม่มีคนมาบ่น

ถอดเสื้อผ้าพี่เลือกปฏิบัติเหมือนก่อนได้ ถอดแล้วกองสุม จะใส่อีกหยิบมาสะบัด อย่างดีพี่อาจดมดู ถ้ากลิ่นยังสะอาดไม่รบกวนคนอื่น จะนุ่งอีกหรือเปลี่ยนตัวใหม่ ไม่มีใครเตือนบอกกล่าว พี่จะได้ไม่หงุดหงิด พูดตลอดเวลาว่าฉันสนใจสิ่งไร้สาระมากเกินไปหรือเปล่า ต่อไปจะไม่มีใครบ่น และเตือน

วันลาจาก ก่อนหยิบกระเป๋า มีใบเดียว เพียงเสื้อผ้าไม่มากชิ้น ของที่ซื้อตอนอยู่ด้วยกันเธอไม่แตะ ยังจำติดตาก่อนออกประตู เธอเดินไปที่โต๊ะ มีกระจกและสมบัติอำนวยความสะดวกไม่มากสิ่ง เธอเปิดกระเป๋าหยิบเงิน 100 เหรียญวางไว้ให้ พี่เอาเก็บไว้มากสิ่งจำเป็นจะได้ซื้อ

เธอเดินมาใกล้ อ้าแขนกอด เธอจูบ ลาพี่นะ แต่ความเป็นเพื่อนเรายังมีให้ต่อกัน ถ้าเดือดร้อนบอกได้เสมออยากทานอะไร จะทำแล้วนำมาให้ ชีวิตของข้าถ้าจะมีประสบการณ์ เกิดกับชีวิตมากสิ่ง แต่การเลิกลาครั้งนี้ ทุกข์นัก ความรู้สึกโหลง เย็นชืด น้ำตาคลอค่อยๆ ไหลออกมา ผู้ใหญ่พ่อแม่ แม้แต่ละคร จะพูดพ้องกัน ร้องให้พอ ความรู้สึกร้ายๆ จะค่อยดีเอง แข็งใจเดินไปส่งที่รถ ก่อนปิดประตูรถ น้ำตาที่หยุดไหลออก ข้าพูดเครือ ไม่ไปไม่ได้หรือ ไหนเคยบอกว่า จะอยู่ช่วยกันดูแลชีวิตฝากผีฝากไข้ แล้วทำไมหมดเยื่อใย เธอไม่ตอบน้ำตาพรากเช่นกัน

ครับชีวิตคน จะหนีความเป็นธรรมชาติกำหนดไม่ได้ นักจิตวิทยาเคยบอกว่า ชีวิตคนเรามีสองเพศอยู่ในตัว แล้วแต่เพศไหนจะเป็นจุดเด่นกว่า เมื่อชีวิตเลือกที่จะชอบเพศเดียวกันหรือชอบต่างเพศ มันคือธรรมชาติ คนที่ปรับตัวไม่ได้ ย่อมมีทุกข์

ข้า เพื่อนพูดต่อ คนรุ่นแก่กว่า มากประสบการณ์ เคยผ่านร้อนผ่านหนาว ชีวิตพบกับทุกข์และสุข ล้มเหลวและสมหวัง ยิ่งชีวิตครอบครัว เป็นพื้นฐานของชีวิต ที่จะชี้ทุกข์และชี้สุขไปตราบจนชีวิตตายไป เคยสอนและย้ำเตือน ถ้าเองมีเมียดีอยู่ด้วยเป็นเพื่อนทุกข์และสุข หมั่นดูแล เกื้อกูล อย่าทำร้ายน้ำใจ ชีวิตมากคู่มากสิ่งแตกต่าง ถ้ารู้จักคิด เมื่อทำผิดยอมรับ สาระภาพ ชีวิตคนทำผิดรู้ตัวกล้ารับผิด เวลาจะผ่านไปนาน กล้าเผชิญหน้า สิ่งดีๆ จะบังเกิดเสมอ จำไว้ ชีวิตคนจะมากับความไม่ถูกต้อง แต่สามารถแก้ไขได้เสมอ

แปลก คำเตือนเป็นคำสอนที่ถูกต้อง คนส่วนมากละเลย รับรู้แล้วไม่ปฏิบัติ เท่ากับไม่รับรู้คุณค่าของความดี และความถูกต้อง เหมือนชีวิตคู่ ถึงจะไม่ค่อยได้มีกิจกรรมร่วมกันมากนักโดยไม่ได้คิด แต่รู้ไว้เถอะ คนที่ไปไหนๆ กับเรา ทำอาหารให้ เตือน บอกสิ่งผิด ออกจากห้องปิดไฟ ถ้าไม่ดูทีวีก็ปิดเสีย เปิดน้ำอย่าเปิดแรง ฟองน้ำล้างจานใช้แล้วควรขยำด้วยสบู่ ออกจากบ้านตรวจไฟ ประตู หน้าต่าง เกร็ดมู่ลี่เวลาเปิด เปิดย้อนกับแสงแดง แสงแดดจะได้ไม่ทำร้ายโต๊ะ พื้น ถ้าตัดของทอดได้ควรทำ ผักผลไม้ทานสม่ำเสมอ เสื้อผ้าควรสวมใส่ให้เข้ากับวัย ทานยาถึงจะไม่บอกว่าทานกับอาหาร ทุกครั้งถ้าคำว่ายา ควรทานบางสิ่งด้วยเสมอ

มากคนอยู่บ้าน ความรู้สึกไม่เคยเหงา ว้าเหว่ เพราะคู่ชีวิต

เพื่อนเอามือตบท้อง ข้าอ้วนขึ้นพุงโต เพื่อนๆ และคนรู้จักพูดว่า อยู่คนเดียว กินตามใจปาก อุดมสมบูรณ์ ข้าเถียงไม่จริงหรอก ขาดคนดูแลตักเตือนมากกว่า ก่อนโน้นตอนมีความสุขด้วยกัน แม่บ้านจะชอบเดิน ตอนแรกเมื่อย ความรู้สึกไม่ชอบ แต่พออาทิตย์ผ่านความรู้สึกดีๆ บังเกิด ทุกถนน เดินผ่านหน้าบ้าน มีไม้ดอกแตกต่างงามทั้งต้น ใบและดอก หยุดดู ช่วงเช้าจะเห็นผึ้ง วนเวียนอยู่กับดอกไม้ ดูดเกสร เมล็ดพันธุ์จากดอกไม้ ติดปีกเท้าและตัว ไปยังดอกอื่นผสมปนเป กลายเป็นดอกและผล สืบลูกหลานมากสิ่งเห็นแปลกสวย จะบันทึกไว้ในใจทุกอาทิตย์ วันหยุด แม่บ้านจะชวน ขับรถไปตามทางเดินที่เรียกว่า “เทร็ล” (Trail) จะผ่านป่า ภูเขา มีสัตว์อย่างกวาง กระรอก บ่อยเห็นรากูล นกเหยี่ยว อดคิด ธรรมชาติเกื้อกูลกัน จะต้นไม้ แอ่งน้ำ ดิน ลม สัตว์ และตัวเรา ถ้าไม่ทำร้ายต่อกัน มีเมตตา พึ่งพาเกื้อกูล ย่อมให้ความสุขแก่ชีวิต

ถึงวันนี้ ถ้าจะตอบว่าอยู่คนเดียวสุขไหมก็สุขนะ เพราะอายุเกือบเจ็บสิบ ทุกสิ่งรอบตัวจะช้าลง ความอยากมากสิ่งลด ถ้าจะมีก็เพียงชั่วขณะ แต่ถ้าให้เลือก ไม่อยากอยู่คนเดียว อยากมีเพื่อนเป็นคู่ชีวิต มันอบอุ่นใจ ความอบอุ่นของชีวิต มันมีค่าอนันต์ ชีวิตมีความสงบมากขึ้น

สิ่งหนึ่ง ที่โชคดีมีลูกและหลาน คนไม่เคยมีลูก ไม่เคยมีหลาน ย่อมไม่รู้หรอกว่า ย่าหรือยายทำไมติดหลาน อยู่ห่างก็คิดถึง เพราะความน่ารักไร้เดียงสา และแปลกไปไหนๆ เห็นของเล่นเด็ก จะไปเดินดู จับต้อง ถ้าซื้อได้จะติดมือไปให้หลาน ของเล่นสำหรับเด็ก จะพัฒนาความคิด กล้ามเนื้อ และสายตา

คำพูดที่เพื่อนเคยบอก แกมองดูสังคมของเราซิ พอช่วงนี้มากคน อยู่ตัวคนเดียวจะสาเหตุอะไร ย่อมแตกต่าง เคยถามว่ามีความพอใจและมีความสุขไหม “มี” เคยถามว่าไม่หาแฟนใหม่หรือ ไม่หรอกอายเขา แก่แล้วและความรู้สึกพรรณนั้นเกือบมอดแล้ว จะมีบ้างเวลาอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีลูกไม่มีหลาน นั่งทานมื้อเย็นคนเดียว ทานเสร็จนั่งดูทีวี มากเรื่องจากข่าวอยากคุย เสริมต่อ มองไปไม่มีเพื่อนชีวิต เคยมีลูกหลานไปต่างรัฐ เป็นไข้นอนซมคิดถึงวันเก่า ถึงจะถกเถียง ผิดใจกันบ้าง แต่เมื่อรู้ว่าอีกคนป่วย จะกระตือรือร้นหายา เช็ดตัว ซักถาม ห่วงใย บางครั้งโรคเจ็บป่วยหมดความรับรู้

นี่ยังดีชีวิตยังช่วยตัวเองได้ ขับรถ เดิน ถ้ามีสาเหตุของสุขภาพ ถ้ามีเพื่อนที่เรียกว่า สามีหรือภรรยา ย่อมเป็นเพื่อนให้กำลังใจ และสำคัญอบอุ่น มากคนเคยบอกว่าก่อนนอน 2-3 ชั่วโมง ไม่ได้คุยกัน ต่างแยกห้อง แต่ใจรับรู้ ถ้าต้องการอบอุ่นใจ เพียงเรียก หรือเดินไปหา ความรู้สึกดีๆ บังเกิด

เสียงคลับเฮาว์เรียก ถึงเวลาออกรอบ เพื่อนหันมาพูด ใจยังอยากกลับไปคืนดี สารภาพความไม่ถูกต้อง คนเราจะโกรธและอาฆาตกันทำไมนะ ให้อภัย กลับมามีชีวิตด้วยกัน พึ่งพา ช่วยเหลือ แต่ถ้าเขายังยึดมั่นและปฏิเสธ ก็จะหาคนใหม่ต่อไป ถ้ายังมีความพยายามความเป็นครอบครัวยังจะสร้างใหม่ได้เสมอ อายุและเวลาไม่เคยเป็นอุปสรรคของชีวิตคู่