11:00 AM เช้าของวันสุกดิบของคริสต์มาสปีนี้ หมดภาระจัดกิจกรรมคริสต์มาส ผมนั่งห้องข้างนอกของบ้านบังกะโล บ้านบังกะโลที่หลับนอน 3 คืน 3 วันครึ่ง บนเกาะ Bora Bora เป็นเกาะเล็กๆหลายเกาะ รวมหัวเป็นอาณาจักรเกาะใหญ่เกาะเดียว คือ เกาะตาฮิติ ครับ ผู้อุปถัมภ์ ซื้อตั๋วเครื่องบิน ของขวัญ ห้องหลับนอน อาหารทุกมื้อได้รับการบริการจากลูกสาว หมอสุภัคร สุขกสิกร อดแลกเปลี่ยนความคิดไม่ได้ หลายคนคิดว่าคุยโอ้อวด แม้แต่ลูกชายผมก็จบด็อกเตอร์ทางด้านวิจัย ทำงานให้บริษัทหนึ่ง พาราเมาส์ทางด้านวิจัย เมื่อ 2 เดือนเป็นตัวแทนไปประชุมที่นิวยอร์ก

ครับผมเติบโตกับความคิดของแม่ผมเติบโตที่อยุธยา แม่บอกว่าการศึกษาจำเป็นสำหรับลูก แม่บอกว่าการศึกษา ไม่เพียงสร้างชีวิตให้อยู่รอดเท่านั้น แต่ที่สำคัญ คือ ความคิดเห็น สติ พัฒนาความคิดให้ชีวิตมีคุณภาพ แม่บอกว่าคำว่าคุณภาพของชีวิต สิ่งที่แม่คิดคือ การศึกษาทำให้คนรู้จักปรับตัวตน

บ้านบังกะโลที่เกาะ Bora Bora ลูกสาวเช่า 3 คืน 3 ห้อง ลูกชายกับเพื่อนอยู่หลังหนึ่ง ผมกับแม่ของลูกอีกหลังหนึ่ง ลูกสาวและครอบครัวอีกหลังหนึ่ง หลายชาย 3 คนแยกอยู่คนละหลัง

ครับบ้าน 3 หลังที่เช่า เป็นบ้านแบบ “บังกะโล” สร้างอยู่ในทะเล มีประมาณ 60 หลัง ห่างกันแต่ะหลัง บ้านมุงด้วยแฝก เหมือนกับบ้านเรา ถอยหลังช่วงผมเป็นเด็ก บ้านต่างจังหวัด ยังมุงด้วยจาก แต่ความนิยมหดหายหลังจากผุพังง่าย ฝนตกหนาเม็ด อาจรั่วได้ง่าย วัสดุที่สะดวก อย่างสังกะสี ราคาแพงกว่า แต่คงทนต่อสร้างภูมิอากาศ ร้อน หนาว ฝน นอกจากสังกะสี ยังมีกระเบื้องหล่อเป็นแผ่นจากดิน

บังกะโลที่ผมเช่าอยู่ หลังคายังมุงด้วยใบพวกมะพร้าว เหมือนใบจากของไทย ดูแล้วงดงาม แตกต่าง เมื่อมุงบนหลังที่อยู่ในน้ำ ที่เรียกบังกะโล ดูแล้วงดงาม

ช่วงผมกำลังนั่งเขียน ที่นอกชานบ้านเช่าบังกะโล ลมพัดแรง น้ำทะเลสีฟ้า มีคนพายเรือ หลานผม 3 คนและลูกชาย จะไปเช่าเรือ วิ่งโต้คลื่นของทะเลภายใน ครับลูกชาย ลูกสาว ชายอบว่ายน้ำ เด็กสมัยใหญ่ จะเล่นกีฬาเข้ายิมส์ออกกำลัง

เมื่อ 3 วัน อยู่เกาะ Moorea เรานั่งเรือไปทานอาหารที่เกาะ Coco ลูกชายลูกสาวคุยกับคนนั่งเรือ (เรือโดยสาร) เป็นเรือเร็ว รับคนประมาณ 20 คน เหตุผลที่ไป ต้องการไปทานอาหารมื้อกลางวัน ริมหาด ร่มรื่นด้วยต้นไม้ สามารถลงเล่นน้ำ ดำน้ำ ดูพวกปลา หอย ครับน้ำเกาะทุกเกาะใสสะอาด อาจลงความเห็นว่า เกาะกลางมหาสมุทร คนท่องเที่ยว คนพื้นเพ เรียนรู้ และปฏิบัติตามกฎ “นิเวศน์” ไม่มักง่าย ทิ้งเศษสิ่งของจะทิ้งก็เป็นแหล่งปลอดภัยกับดิน น้ำ คือ ถังขยะ

บ้านพักบังกะโล มี 3 ตอน ส่วนที่เป็นหลังบ้าน จะเป็นห้องอาบน้ำ กระจกแต่งตัวที่เก็บกระเป๋า ส้วม มีประตูปิดกั้นทุกด้าน ด้านกลางจะเป็นเตียงนอน หลังจากห้องนอนจะเป็นนอกชาน ตรงกลางมีเก้าอี้ นอนเล่น 2 ตัว ปลายนอกชานจะสร้างเป็นศาลา มีหลังคา มีโต๊ะ ช่วงเขียนหนังสือผมใช้โต๊ะตัวนี้ มีน้ำขวดหนึ่งและช็อกโกแลต มีสะพานลงน้ำและพื้นสูงจากน้ำ กว้าง ยาว 8 ฟุต เป็น 4 เหลี่ยม สามารถยืนกระโดดลงน้ำได้

อยากคุยเรื่องว่ายน้ำ กระโดดน้ำ เติบโตที่อยุธยา ที่บ้านมีบ้าน และแพขายของ แพจะเหมือนบ้าน อยู่อาศัย หลับนอน ทำการค้า แพจะลอยน้ำ ต้องปักเสา ใหญ่ ลึก อย่างน้อยสองด้าน ผูกให้แพไม่หลุดลอยไปกับน้ำ การอาบน้ำ ว่ายน้ำ บ่อยครั้งจะว่ายไปเกาะ เรือเมย์ ที่จูงเรือเป็นแถว ครับช่วงความเจริญตามคิดของคน การเดินทางทำการค้า พายเรือซื้อขาย หมดสภาพประเทศชาติ พัฒนาสร้างถนน มีรถยนต์ รถจักรยาน เดิน สะดวกสบายต่อชีวิต แต่อุบัติเหตุ บนถนนเราจะเห็นได้ มีตลอดเวลา อุบัติเหตุ ปัจจัยสำคัญคือคนควบคุมรถ เมาอย่าขับ เป็นคำพูดปลายเหตุ แท้จริงแล้วทานของมึนเมา เกินแอลกอฮอล์กำหนด ถึงไม่เมาก็ผิด เหตุผล “ความรับผิดชอบด้อยค่าลง” แท้จริงแล้ว ชีวิตการขับรถ จะดื่มของมึนเมา หรือไม่ดื่มเลย เวลาขับขี่ใช้ถนน ต้องมีสติ สายตา มองตลอดเวลา

สายหน่อย ลมทะเลแรงขึ้น มองดูทะเล สีน้ำทะเล สีเขียว ปกติจะมีคนขับเรือเร็วเล่น หรือพายเรือ แต่เมื่อลมแรง ความชอบ กิจกรรมบนพื้นน้ำ หยุดตัวชั่วขณะ

ผมเงยหน้าจากเขียนหนังสือ ริมหาดฝั่งตรงข้าม เป็นแนวโค้ง จะมีต้นมะพร้าวตลอดฝั่ง มะพร้าวคนทุกชาติ ทุกภาษาจะนิยม คล้ายๆกัน มะพร้าวอ่อน คนจะดื่มน้ำมะพร้าว ใช้ช้อนขูดเนื้อมะพร้าวอ่อนกิน มะพร้าวอ่อน เอาช้อนขูดง่ายๆ เมื่อวานช่วงมื้อเย็น ร้านฝรั่งเศสที่นั่งทานใช้มะพร้าวแก่ คำว่าแก่เนื้อหนา สำหรับคนไทย มะพร้าวแก่เนื้อหนา นำมาขูด จะบีบเอาน้ำ ทำขนม อาหาร หรือขวดเป็นเส้นคลุกกับน้ำตาล ผสมกับอย่างอื่นเป็นของประเภทของหวานก็อร่อย อย่างข้าวเม่า แต่ที่ร้านนี้นำมาใส่ของกิน

สำหรับน้ำมะพร้าวแก่ที่ขูดเป็นเส้นนำมาอบ รวมกับงา น้ำตาล ถั่ว และ ข้าวคั่วกลมๆกรอบๆ ก่อนจะเป็นข้าวเม่า คลุกรวมกัน เข้าเตาอบเปิดไป 300 ค่อยคนกลับ ครับพอสุก กรอบ ใส่โถทานได้นานอร่อย ส่วนประกอบอย่าง งา ถั่ว มะพร้าวเป็นพลังงานของชีวิต มีบางวันช่วงเย็น รินไวน์เย็นๆ หยิบมะพร้าวที่ผมผสมใส่ถ้วย เป็นกับแกล้ม ความรู้สึกตอบรับ “เข้าท่า”

ตาฮิติ หลายๆ เกาะที่ผมไป คนเจ้าของบ้านเรือน ผิวจะคล้ำเหมือนคนไทย โดยเฉพาะคนต่างจังหวัดที่มีอาชีพเพาะปลูก

แต่สิ่งที่อดชม เกาะหลายเกาะที่ไป คนให้บริการจะยิ้มแย้ม เต็มใจ มีความสุข บางที่ผมซักถาม เขายินดีบอก และพาเดินไปถึงปลายทางที่ต้องการ

เงยหน้าจากกระดาษ รอบตัววันนี้ต่างกับความเป็นปกติของชีวิต ที่อยู่บ้าน ที่บ้านตื่นเช้า ออกกำลัง สายหน่อยไป วายเอ็มซีเอ ครับทุกวันจันทร์-ศุกร์ ต้องออกกำลัง ลูกชายควักกระเป๋าจ่ายค่าออกกำลังให้ตลอดปี

ลูก 2 คน เคยบอกกับพ่อแม่เสมอที่มีชีวิตที่ดีทุกวันนี้เพราะพ่อแม่ทำงานหนักอดออม ลงทุนให้เรียนโรงเรียนเอกชนดีๆ ลูกบอกว่าอยากตอบแทนพ่อแม่บ้าง อดขอบคุณ

แต่ตอนนี้เงยหน้าจากกระดาษ ริมฝั่งมีต้นมะพร้าวยืนต้นสูงอุดมไปด้วยลูกมะพร้าว บางช่วงที่อยู่เกาะ Moorea บางที่ลูกมะพร้าวตก ค่อยๆสลาย ไม่มีคนสนใจ ตอนนี้มีเรือใบลำเดียวแล่น หลานๆตั้งใจไปขับเรือ ต่างรอจังหวะลมสงบ

มองดูท้องฟ้า มีการวมตัวเป็นเมฆสีขาว สีเทา ตลอดเต็มท้องฟ้า สว่างสดใสไร้ร่องรอยของฝน ครับจะน้ำ ต้นไม้ ท้องฟ้า ลม ธรรมชาติ ถึงจะผิดแผก จากความชอบพอของคนบ้าง แต่ก็น้อย ผมอดคิดคนเดียว ถูกหรือผิดฝนตามเกาะตกน้อย คงจะเป็นเพราะพื้นดินส่วนมากก็อุดมสมบูรณ์ด้วยน้ำ แต่น้ำจืดก็ยังเป็นปัจจัยของคน

มองดูหลังคาของแถวบังกะโล สูงจากยอด ทำลาดลง 4 ด้าน เหืนอ เหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก มองดูชอบพอ ครับสังคมของคนผมเคยคิด มองทุกสิ่งตามความจริง ไม่เอาประยุกต์ ความพอใจน่าจะเกิด