ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 20 มิถุนายน 2558

นอนหลับสบายในโรงแรม ลูกชายถูกบริษัทรถปลุกตั้งแต่ตี 3 บอกว่าตี 4 จะมารับ เครื่องบินออกตรง 6.00 AM เหมือนผมมามิชิแกน อาศัยสายการบินสปิริต (Spirit) ออกตรง 6.00 โมงเช้า ตี 3.30 บริษัทรถ Super Shutter ก็โทรมาปลูกแล้ว เลยอนุโลมเป็นความคิดเครื่องบินออกเช้า หรือออกเลยเที่ยงคืนราคาค่าโดยสารย่อมเยากว่าเวลาปกติ คงจะเหมือนเรือโดยสารที่อยุธยา เที่ยวสุดท้ายออกจากตลาดกลับบ้าน คนโดยสารพร่องตา คนเรือยืนโบกมือ เสียงบอกได้ยินทั่ว เที่ยวสุดท้าย ถ้าพลาดเรือเที่ยวนี้ ต้องจ้างพิเศษ ราคาหลายสิบเท่า

ผมเคยตกเครื่องบิน ตอนลูกทั้ง 2 ยังเล็ก ไปเที่ยวฮาวาย เวลาออกตีหนึ่งของวันที่ 20 นึกว่าบ่ายโมงของวันที่ 20 ครับ ความผิดพลาดเกิดได้ กลายเป็นประสบการณ์ สัญญากับตัวจะพยายามรอบคอบไม่ให้เกิดอีก ถ้าเกิดความวุ่นวายจะเกิดโดยเฉพาะเครื่องบิน อาจจะต้องเสียเงินเพิ่ม ครับเครื่องบิน พยายามคิดหาทางเพิ่มรายได้ เป็นสัดส่วนเดียวกันก็พยายามหาทางลดราคาโดยสาร

เครื่องบินสปิริต บินราคาถูกบอกเสมอ ถ้าผู้โดยสารไม่มีกระเป๋าถือมากการบินจะตรงเวลา เครื่องบินเบา จะมีความเร่งมากยิ่งขึ้น ลูกชายออกจากห้องตี 4 ความรู้สึกคิดถึง พอถึงวันนี้ ลูกทั้ง 2 ต่างเป็นผู้ใหญ่ ย่อมมีชีวิตเป็นของตัวเองจะอยู่ครบครอบครัว พ่อแม่ลูก และหลาน คงจะเป็นวันคริสต์มาส อย่างลูกชายมหาวิทยาลัยปิด ก็บินไปมิชิแกน ครับใช้ชีวิต ร่วมกัน 2 อาทิตย์

เป็นเรื่องของความปกติ กิจกรรมระหว่างครอบครัวมีมาก ทานอาหารนอกบ้านร่วมกัน ตอนลูกชายอยู่ จะบาร์บีคิว ปลาแซลม่อน พริกหวาน และผักบาร์บีคิว นอกบ้านแบบมีฝาปิด เดี๋ยวเดียวสุกแล้ว ครับพอลูกโต สามารถดื่มไวน์ด้วยกันได้ ส่วนตัวพวกเบียร์ ไวน์ ไม่ใช่เป็นสิ่งน่ากลัว รู้จักควบคุม ดื่มเพื่อสังคม ไม่ปล่อยให้ของมึนเมามีอำนาจ และอิทธิพลเหนือ คือไม่ดื่มจนเมา ทุกอย่างจะสร้างบรรยากาศน่าอภิรมย์ให้กับกิจกรรมร่วมกัน

ทุกครั้งอยู่ร่วมกัน ลูกทั้ง 2 ชอบไป “ยิมส์” เราขับรถไปน้ำตกไนแองการ่ากัน 4 ชั่วโมง ข้ามสะพานเอ็มบาส์ซิเดอร์ เป็นสะพานเอกชน รถเข้าแถวแน่นทุกวัน เจ้าของร่ำรวยมีสมบัติ เป็นตึก ที่ดิน เยอะแยะ

โดยปกติ คนรวยเดี๋ยวนี้จะชอบช่วยเหลือคนด้อยโอกาส ไม่รู้ว่าเจ้าของสะพานอยู่ในพวกงก ยิ่งมีเงินมากยิ่งชอบ ชอบดูเงินเพิ่มพูน กองโต ไม่มีจิตใจเผื่อแผ่ หรือเป็นพวกคนสมัยใหม่ ร่ำรวย อยากเห็นคนยากจน ได้รับความเมตตา ก็บริจาคเงินเพื่อสังคม ทำเถอะครับ โรงพยาบาล อาหาร โรงเรียน ถ้าคิดว่าคนด้อยโอกาส เมื่อได้รับความช่วยเหลือสามารถยืนด้วย แขน ขาตัวเอง มีงาน มีความรู้ จะลดภาวะปัญหาของสังคมและสำคัญ จะดูแลลูกหลาน ไม่เป็นภาระต่อไป

ก่อนลูกชายออกจากห้อง ยื่นเช็คให้พ่อ และแม่ คนละใบ จะมากน้อยความสำคัญอยู่ที่ใจ อยากตอบแทนพ่อแม่ตามที่ลูกบอก ลูกทั้ง 2 บอกเสมอชีวิตดีๆ ที่เขาพี่และน้องมี จะเป็นการศึกษา และอาชีพ ลูกบอกว่าพ่อแม่ทำงานหนัก อดทน อดออม ส่งเรียน และสำคัญยืนเคียงข้างให้กำลังใจเสมอมา ผมจำได้ วันหนึ่งลูกสาวตอนเรียนหมอที่อังกฤษ โทรมาบอกได้รับอุบัติเหตุ ขี่จักรยานยนต์ ถูกรถเมย์ชน สะโพกร้าว เมียได้รับข่าว ติดต่อซื้อตั๋วเครื่องบิน เมียไปอยู่ช่วยดูแลลูก 3 เดือน เข็นรถ ทำอาหาร ประคองอาบน้ำ ให้กำลังใจ ลูกสาวเป็นคนมีจิตใจเข้มแข็ง ออกจากโรงพยาบาลไปออกกำลัง

ลูกชายตอนเรียนยูซีเออไวด์ แม่จะโทรคุยกับลูก เกือบทุกวัน “คำพูด” กำลังใจ ปรากฏวันอาทิตย์ไปวัด แม่โทรไปหาลูกชายไม่รับ ชั่วโมงกว่าโทรมาบอกว่า ได้รับอุบัติเหตุ ขับรถกลับมหาวิทยาลัย ตอนตี 3 หลับในเสียหลักชนต้นไม้ รถเสียหาย ลูกขับรถบาดเจ็บไม่มาก ไม่เมา ใส่สายรัด เพียงสายรัดบาดตัว หน้ากระแทก พวงมาลัยหน้าแตกนิดเดียว อยู่โรงพยาบาลอีก 2 วัน หมอบอกว่าดูอาการ โชคดีมีประกันสุขภาพ และประกันรถ ถ้ามีบ้าน มีธุรกิจ ควรจะประกันแบบถ้ามีบ้าน มีธุรกิจ ควรจะประกันแบบฟูลคอบเวอร์ เกิดอุบัติเหตุร่วมกับคนอื่นอาจถูกซูเรียกค่าเสียหาย ถ้าไม่มีประกันย่อมเดือดร้อน

เรื่องสุขภาพก็เหมือนกัน ผมรับรู้หลายคน มีงานทำยังไปรักษาเมืองไทย อดคิดเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน รักษาที่นี่ โรงพยาบาลและหมอรับผิดชอบ ทำเมืองไทยการฟ้องร้องระบบยังไม่ดีพอ

พอแม่ทราบตกใจ ครับคนเป็นแม่เป็นพ่อ ลูกมีปัญหาความห่วงใย ถ่ายทอดรับรู้ต่อกันเสมอ แม่ติดต่อตั๋วเครื่องบินโทรจองโฮเต็ล ติดต่อรถเช่า ครับการเดินทางไกลตามที่บอกจำเป็นเสมอ พูดออกจากแอร์พอร์ท ตรงไปที่โรงพยาบาลที่ “ลองบีช” พอเห็นหน้า ลูกยิ้มดีใจ คนเราเมื่อความรู้สึกดีใจกายและใจ เปิดสัมผัสกันหมด ระบบการหมุนเวียนดี จึงเน้นว่าชีวิตถ้าคิดแต่สิ่งดีๆ แม้แต่เวลาแต่ละช่วงผ่านจะมีความสุขมองเห็นลูก ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ครับมากสิ่งที่เรียกว่าอุบัติเหตุ คนผู้รู้ให้ข้อคิดว่า “มันเป็นสิ่งดี ทำให้เรารู้จักระมัดระวัง” เป็นแบบของชีวิต จะได้รอบคอบ คำเตือน เมาอย่าขับ ถ้าง่วงหยุดงีบ ผมเคยให้ระบบหยุดนอกพัก ก่อนโน้นปาร์ตี้เยอะเกือบทุกวันหยุด ขับรถไกล ต้องยกครอบครัว พอถึงวันนี้เดินทางไกล กลางคืนความรู้สึกความปลอดภัยน้อยลง จึงเริ่มปฏิเสธ

อดคิด ชีวิตคนเหมือนวงกลม เริ่มจากเด็กเจริญเติบโตเรียนรู้ พอเป็นผู้ใหญ่สร้างครอบครัว ทำงานหาความรู้ สอนตัวเอง เป็นแบบอย่างกับครอบครัว และกระตือรือร้นต่อสังคม เผลอไม่นาน หมดอายุงาน เริ่มชรา มากสิ่งวนกลับมาถึงปลายทางเริ่มต้น แม้แต่ความจำเริ่มเสื่อม สุขภาพมากสิ่งเปลี่ยนไป ถึงไม่เจ็บป่วย แต่ความคล่องตัวลดลง ครับผม มันเป็นส่วนดีของชีวิต คำพูดของพุทธศาสนาบอกว่าคนมีอัตตาสูงชีวิตมีแต่ทุกข์ พอถึงส่วนโค้ง เกือบบรรจบกัน อัตตาลดลง ความเป็นอนัตตามาแทนที่ ไม่อยากมากสิ่งอย่างน้อยวัตถุ มากคนปลงในทางถูก ไม่เข้าไปวุ่นวายกับความคิดที่เรียกว่าเชื่อในทางที่เป็นทุกข์ ศาสนาบอกว่า ปลุกความเมตตาไว้เยอะๆ รู้จักให้ เพียงยิ้มเจอคนรู้จักทักทาย โทรคุย ส่วนตัวการโทรคุย มีคุณค่ามากกว่าแชตในโทรศัพท์

ผมเล่าเหตุการณ์ เป็นข้อคิดเห็นและสามารถนำไปใช้ได้ ถ้าเราสังเกตเด็กๆ ที่พบกับความสำเร็จไม่ว่าจะเรียน ประกอบอาชีพ และที่สำคัญดูแลห่วงใยพ่อแม่ จะได้รับการถ่ายทอดจากพ่อแม่โดยการสอนและพฤติกรรมของพ่อแม่ โดยเฉพาะความรัก และความรู้สึกดีๆ มีต่อกัน ปัญหาเกิดขึ้นกับลูก ไม่ทอดทิ้ง ถึงลูกจะมีวุฒิภาวะช่วยตัวเองได้ สิ่งที่เรียกว่ากำลังใจ และความผูกพัน เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ เป็นผู้หยิบยื่น แน่นอนความเจ็บป่วย จะหายเร็วกว่าที่คิด แผลทางใจย่อมไม่โผล่มา ถึงเวลาจะล่วงไป

คงเหมือนคำว่าบุญ สมเด็จสังฆราชพระพุทธโฆษาจารย์ สั่งสอนอบรมผม 7 ปี อย่าตามคำชวน บอกเล่าเรื่องบุญ บุญเราต้องเป็นผู้สร้างกับตัว ให้มีความรู้สึกกับใจ ตัวบุญจริงๆ จะแตกหน่อ กอ เป็นความสุข ความสงบ และสุดท้ายจะหมดความกังวล และพอใจในผลบุญ ถ้าทำแล้วยังทุกข์ ยังหวังผล ย่อมเข้าไม่ถึงบุญ

ผมและเมีย ลุกขึ้นกอดลูก พ่อแม่รักลูก เป็นเด็กดีนะลูก เสียงลูกตอบ ลูกก็รักพ่อและแม่ ลูกทำสิ่งดีๆ ก็ตามคำสั่งสอนของพ่อแม่ เสียงประตูปิด ลูกเดินลับ สิ่งดีงามขอบครอบครัว ลอยตัว คลุกเคล้ากับชีวิต สิ่งดีงามย่อมเติบโตคงอยู่ แปลกเป็นส่วนของแรงบันดาลใจ จะอยู่กับเราไม่ว่าจะทำอะไร