ยืนรอไฟแดง ระบบสัญญาณตามสี่แยกสำหรับคนข้ามถนน พัฒนาไปมากมาย ไม่ไกลจากบ้านมีศูนย์คนตาบอด ทุกวันจะมีคนเดินมาด้วยให้คุ้นกับการมีชีวิตช่วยตัวเอง ไปซื้อของ โดยเฉพาะข้ามถนน ไฟเวลาข้ามกดปุ่ม จะมีเสียงบอกทำนองเชื้อเชิญให้ข้ามและปลอดภัย บางที่สำหรับทางข้ามของคนตาดีจะมีไฟวิ่งบนทางข้าม มุมถนนทางข้ามจะถูกตัดเรียบเดินหรือใช้รถนั่งปลอดภัย

ระหว่างยืนไฟอีกด้านเป็นไฟเขียว เสียบบีบแตรมาจากรถข้างหลัง แตรรถฟังเมื่อไหร่ รำคาญเหมือนขับไล่ ไม่เป็นเสียงอ่อนโยน เสียงแตรคนจอดรถไฟแดงถูกเตือน ส่วนมากจะฉุน เพราะใจคิดว่า คนบีบแตรไล่ ไม่ใช่เตือน คนอะไรใจร้อน เดี๋ยวก็ตายหรอก เขาพูดเพราะฉุน

เดินข้ามถนนเจตนาจะไปศูนย์กลางซีเนี่ย อยู่ไม่ไกลจากบ้าน เปิด 8 โมงเช้ายกเว้นเสาร์-อาทิตย์ มีคุณยายเป็นคนแรกจะมาทุกวันอายุ 80 ปี แข็งแรงขับรถช่วยตัวเอง ความจำยังดีมาก เมื่ออ่านหนังสือเกี่ยวกับผงขมิ้น ไทยใช้มานานแล้วจากการวิจัย บอกว่าขมิ้นช่วยขยายเวลาการสูญเสียความจำ และยังช่วยโรคมะเร็ง

การรักษามะเร็ง ถึงจะยังไม่มียากินแล้วทำลายเชื้อร้ายได้ แต่อาหารบางอย่างทานแล้วไปสร้างภูมิคุ้มกัน เหมือนกับขมิ้นทานบ่อยๆ จะไปทำลายสารที่ทำให้มะเร็งขยายตัว เหมือนกับทานผักประเภทปลอดสาร ไม่เอาเชื้อสารเคมีเข้าไปในร่างกาย ยังควบคุมดูแลมะเร็งไม่ให้อาหาร นานวันจะหน้าด้านอยู่ทำร้ายเราก็ให้รู้ไป ปัจจุบันเราสอนการป้องกันก่อนเกิดแล้วแก้

อาหารไทย แต่ละครั้งเราปรุงโดยเฉพาะเครื่องแกง อย่างกระเทียม หอม พริก มะกรูด ตระไคร้ ข่า กระชาย ครับมากมาย แต่ละประเภท มีคุณสมบัติดูแลสุขภาพอยู่แล้ว ไทยเราใช้มานมนาน ก่อนโน้นโรคภัยไข้เจ็บเป็นโรคที่ทุกคนต้องเป็น ปวดหัว เป็นไข้ ท้องผูก โรคร้ายแรงอย่างมะเร็งคงจะมีบ้างแต่ไม่มาก ก่อนโน้น วัณโรคเป็นมาก โรคนี้เดี๋ยวนี้ก็ยังมี แต่ไม่ยุ่งยากในการรักษา และหายขาดได้ ถ้าจะถามว่าเป็นแล้วเป็นอีกได้ไหม แน่นอนเป็นเรื่องของธรรมชาติ ตอนนี้โรคเป็นแล้วเป็นเลยคือโรคเอดส์ หมอบอกว่ายาที่จะรักษาให้หายขาดยังค้นไม่พบ แต่ยาที่กินเพื่อให้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ ย่อมมี เมืองไทยโรคเอดส์ถึงจะยังมีคนเป็นใหม่ๆ เยอะ คนทำงานเกี่ยวกับโรคนี้ บอกว่าคนก็ยังไม่สนใจดูแลตัวเอง พอติดโรคทุกคนเดือดร้อน ภาษีที่เก็บเอาไปช่วยเรื่องยาเยอะ ที่จริงความรู้เรื่องโรคเอดส์เราสอน แนะ แต่คนที่รับผลคงจะเป็นคนรั้น ดื้อ อวดดี พูดถึงการรักษา 30 บาท ผมยังไม่เคยใช้บริการ แต่ถ้าไปอยู่เป็นเดือน เกิดป่วยคิดว่าจะใช้ คงเหมือนเงินเกษียณที่คนไทยได้คนละ 600 บาท ครับถ้าคุณยังมีบัตรประชาชน สำมะโนครัว

เชิญ 600 บาท ปีหนึ่ง 7,200 พอค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าแอร์ หรือใช้จ่ายได้มีชีวิตอยู่ได้เดือนเต็ม มันคือสิทธิที่เราควรจะได้ ตลอดเวลาที่พวกเรามาอยู่อเมริกา เราก็ส่งเงินกลับไทยกันทุกเดือน จะว่าทุกคนมาทำงานก็ส่งเงินให้พ่อแม่ ญาติ และที่ร้ายกว่านั้น ส่งเงินซื้อบ้าน มากคนซื้อแล้วปิดไว้ ขาดทุนทุกเดือน มากคนสุขภาพจิตไม่ดี อยากขายแต่ขายไม่ออกทั้งๆ ที่สถานที่โอเค หลายคนบอกว่าให้เช่าระยะสั้นไม่ดี โทษว่าคนเช่าพอออกบ้านต้องซ่อมเสียหายเยอะ ครับคนอีกประเภท มีความคิดที่ว่าไม่ใช่ของเราทำเสียหายบ้าง ปล่อยให้สกปรก โกงเล็กๆ น้อยๆ ได้ ทำแล้วเจ้าของบ้านคงไม่เดือดร้อน ไม่จริงหรอก เพราะชีวิตผม เคยเช่าบ้านอยู่ เคยมีบ้านให้คนเช่าและซื้อบ้านอยู่เอง ชีวิตเราต้องรู้จักรับผิดชอบ อยู่กับสิ่งสกปรก ชีวิตก็เหมือนหนู หมา แมว จะเอาพวกโรคมาให้ด้วย ชีวิตคนคือการเรียนรู้เรื่องของคนที่ทำสิ่งดีๆ จะเช่าบ้าน รับจ้างทำงาน อยู่กับครอบครัว แบบอย่างและความรับผิดชอบ จำเป็นเสมอ

ศูนย์ผู้สูงอายุ (Senior Center) มีกิจกรรมดีๆ มากมาย เมืองแต่ละเมืองดำเนินการ สนับสนุนโดยให้เงิน เงินบริจาคยินดีรับ หักภาษีได้ ถ้าทุกคนเกษียณลองเยี่ยมกลายเข้าไปสัมผัส จะรู้ว่าสังคมที่วุ่นวายอย่างสังคมในไทย สัมผัส จากข่าววิทยุ หนังสือพิมพ์ ทำให้ปวดหัวทุกวัน หลายคนพูดว่าถ้ารู้จักปรับตัว ฟังแล้วไม่จำเป็นต้องทุ่มจิตใจ จะทำผิดทำถูก โกง ถ้าคนในประเทศเขาเฉย ไม่ต่อต้านก็ช่างหัวของพวกเขา ไม่เฉพาะปัญหาเกิด ถ้าไม่ได้รับการแก้ไข ลูกหลานคุณก็รับความทุกข์ร้อน

เช้าวันนี้ ถือโอกาสเชื้อเชิญตัวเองเดินไปที่หม้อกาแฟ หยิบแก้ว รินเต็มแก้ว กาแฟยี่ห้อ "อบาน" กระป๋องใหญ่ รสถึงไม่ถูกปากเหมือนสตาร์บัคและยี่ห้อดีๆ แต่เมื่อฟรีคนบริการทำด้วยความรู้สึกเมตตา ถ้ายังจะบ่นก็ถือว่ายังเป็นคนที่ไม่น่ารัก เชื้อเชิญตัวเองนั่งโต๊ะ กองหนังสือพิมพ์มี 2 ยี่ห้อ ใหญ่หน่อย โอ๊คแลนด์ ทิบูน สองลงมาแจกฟรี คอนตาร์คอสต้า ครับผมฟังคนอ่านหนังสือพิมพ์ บอกด้วยหน้าละห้อยก่อนผมตาย ไม่ใช่ว่าหนังสือพิมพ์ตายก่อน เพราะชีวิตผมเติบโต กับหนังสือพิมพ์ ตอนเด็กส่งหนังสือพิมพ์ตามบ้านไปกับพี่ พอถึงบ้านที่ต้องส่งหนังสือพิมพ์เปิดหน้าต่าง จับหนังสือพิมพ์ผูกด้วยยางหนังสติ๊ก จับโยนจากหน้าต่างไป ไปนอนรอเจ้าของอ่าน เคยมีบ้างโยนเกือบเข้าพุ่มไม้ ถ้าวันไหนฝนตก ก็ใส่ถุงพลาสติด ก็ยังนิยมโยน เหมือนเดิม กว่าจะได้เงิน เรียนรู้คุณค่าของมัน

ผมชอบข่าวกีฬา โดยเฉพาะวันศุกร์จะมีรายการกอล์ฟ วันพุธ จะมีของโฆษณามากับหนังสือพิมพ์ มากโฆษณา อย่างร้าน Subway, Lucky การลงโฆษณาเป็นเรื่องการลดราคา ครับมากครอบครัวย่อมรับในความรู้สึกว่า การโฆษณาลดราคาอาหารจำเป็นสำหรับครอบครัว ผมถึงแม้จะไม่ค่อยซื้อของกิน เพื่อประหยัดเงินคนเกษียณทุกอย่างถูกลด และจำกัด ถ้ายังจะใช้ตามใจ ปากท้อง ความเดือดร้อนคงจะไม่เลือกหน้า

บนโต๊ะผมมีคนสามคนมานั่งทีหลัง คนนั่งก่อนเป็นผู้ชาย กำลังง่วนอ่านกระดาษ และกรอกข้อความ ตอนหลังมีคนทำงานมานั่งคุยด้วย บอกว่ากำลังจะย้ายไปอยู่ เลคทาโฮ้ ซื้อรถเทรลเลอร์ 20 ฟุตคูณ 20 ฟุต เช่าที่อยู่เดือนละ 450 เหรียญ ผู้หญิงพูดแนะ อย่าเพิ่งย้ายทีเดียว ลองไปเช่า Apartment อยู่ช่วงหน้าหนาวเดือนกันยายนจนถึงเดือนมกราคม เป็นฤดูหนาว ที่โน่นหิมะตก ช่วงนี้อาจจะออกไปไหนไม่ได้ คงนั่งอุดอู้จับเจ่าหน้าทีวี ห้องแคบและเล็ก อาจพาลทำให้สุขภาพจิตเสีย เพราะที่นี่เบย์แอเรีย ออกนอกบ้านทุกวัน รอบๆ ถึงจะเป็นบ้านเพื่อนบ้าน ธรรมชาติก็หยิบยื่นความสุข ร่มเย็นให้ แต่ที่บอกว่าลองดูก่อน เพราะหน้าหนาวค่าไฟฟ้า แพงมาก ต้องเปิดฮีทเตอร์ตลอดเวลา และเช่าที่เขาบอกว่าถ้าถูกไล่ออก ยุ่งยาก ปวดหัว จะออกก็ลำบาก ก็เพราะเจ้าเทลเลอร์ และอีกอย่างบอกว่าเบย์แอเรียรถเยอะ คนเยอะ ที่โน่นคนท่องเที่ยวเยอะมาก คนท่องเที่ยว เป็นคนแปลกหน้า ไปๆ มาๆ เราย่อมไม่สามารถผูกมิตร จนถึงช่วยเหลือกันได้ จริงไหม

ผู้หญิงข้างๆ อายุ 90 ปี แต่งตัวดีท่าทางมีความพอใจชีวิต ผมอยากได้รับความรู้ ว่าทำอย่างไรอายุขนาดนี้ ยังแต่งตัวดี เดินตัวตรง หน้ายิ้มฉายความสุข อดคิดคนเดียวเงียบๆ คนประเภทนี้มีไม่มาก จากการคุยความจำเป็นเลิศ ตอนเป็นสาว คงขยันทำงานสร้างครอบครัว ดูแลอบรมตัวเองและลูก อ่านหนังสือและสร้างเมตตาธรรมให้เกิดกับตัวเอง ชีวิตดีๆ จึงอยู่เป็นภูมิชีวิต พอความคิดผมขมวด อดใช้คำพูดของพระสงฆ์มาใช้ไม่ได้

โยมตลอดเวลา อันยาวปี เราสร้างแต่สิ่งดีๆ พระคุณของพระพุทธองค์ จะคุ้มครอง ขอให้โชคดี คนฟังลงกราบ พูดสาธุ ต่างรับสิ่งดีเป็นสิริมงคลไว้ในใจ ปล่อยให้วิ่งทั่วกาย เหลือเชื่อคุณความดีรับรู้ได้ สัมผัสได้ ใจเต้นเร็ว วิ่งซู่ขึ้นสมอง สมองส่งความรับรู้ดีๆ ไปทั่วกาย อดคิดนี่คือความดี

ผู้หญิงอายุ 90 ที่ผมเอ่ยว่าจะมารอคนชื่อแอนนา เธอพิการ นั่งรถเข็ญ จะนำคุ๊กกี้และคัพเค้กมาให้กินกับกาแฟเสมอ ผมถามอีกนานไหมครับ การโต้ตอบด้วยคำสุภาพ อ่อนน้อม รู้จักเด็กและผู้ใหญ่เราจะใช้ได้ตลอดชีวิต เป็นความสุภาพ ยิ่งอายุมาก จนเกือบถึงปลายทางของชีวิต เรายังใช้ได้เสมอ ทักทาย แนะนำ คุย ปรึกษา ด้านกริยาสุภาพ จริงใจ ทุกอย่างจะสัมผัส กับแสงของความดีงาม

ไม่นานหรอกอีก 10-15 นาที ทุกคนมาที่นี่ ต่างมีเวลาเป็นของตัวเอง ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องกังวลกับงาน ไม่ต้องกลัวว่าทำงานแล้วเจ้านายจะชอบไหม ครับการทำงานบ้านเรา โดยเฉพาะข้าราชการ ทำบ้างอู้บ้างชีวิตก็ไม่แตกต่าง แต่ถ้าเอาใจเจ้านาย หลายคนพูดว่า ชีวิตมีแต่เจริญ จริงแท้ เมื่อเป็นอย่างนี้ สังคมที่ยุติธรรม คงหายาก

และจริงอย่างที่คิด ไม่นานเห็นหญิงนั่งรถเข็ญ เธอพิการ ครับชีวิตคนที่นี่ สอนให้ช่วยตัวเองจะตาบอด เดินไม่ได้ ขาขาด เมื่อวานดูทีวี ผู้หญิงเป็นทหาร ถูกระเบิดขาขาดสองข้าง เธอใส่ขาเทียมเดินคล่องแคล่ว พอถึง ห้องเล่นบอลกับเพื่อน เธอถอดขาทั้งสองข้างออก นั่งถัดแย่งบอล ส่งให้เพื่อนครับคนที่มีกำลังใจ ต่อสู้ถึงชีวิตจะเป็นรอง ก็ไม่ใช่อุปสรรค์ให้ชีวิตมีปมด้อย

แอนนา นั่งมากับถุงผ้าสีเขียวใบใหญ่สองใบ เธอจอดรถที่โต๊ะ เปิดถึงหยิบคุ๊กกี้ถุงใหญ่ๆ ถุงละ 4-5 ปอนด์ ออกมาหยิบใส่โหลแก้วลึกและกว้าง แต่ละถุงเหลือ เธอยื่นให้คนทำงาน คงจะให้ไปวางไว้ที่โรงอาหาร อีกถุงเธอหยิบคัพเค้ก 4 กล่อง กล่องละ 12 อัน วาง ถ้าไม่เชิญผมก็ถือโอกาสหยิบทาน อร่อยยิ่งได้เห็นการกระทำดีๆ มีเมตตาจิต อุทิศเงินส่วนตัว เวลากับงาน ทำมาทุกวันครับเมื่อคนนำมา เราก็ควรทาน คนทำมาจะมีความสุข

ถ้าแอนนาเชื่อ ตายแล้วเกิดแบบชาวพุทธชาตินี้เธอพิการ คงก่อกรรมมาก่อน แต่ชาตินี้เธอไม่จองเวร ยอมรับผลที่เกิดด้วยใจที่มั่นคง บอกกับจิตใจเต็มไปด้วยความเมตตา บุญกุศลที่สร้าง ใจที่คิดดี แน่แท้ถ้าตายแล้วเกิด เธอย่อมเกิดในภพที่ดี

ศูนย์กลางผู้สูงอายุ มีกิจกรรมมากมาย ไปมิวเซี่ยม ไปบ่อน ไปครูซ (จ่ายเงิน) มีคอมพิวเตอร์ให้ใช้ มีการสอน สอนโยคะ มีจักรยานออกกำลัง ทำสวนครัว มีอาหารกลางวันฟรี แต่ขอบริจาค 2 เหรียญ มีคนเสิร์ฟ อาหารเปลี่ยนทุกวัน มากับผักต้ม ซุปและนมคนละกล่อง ไขมัน 2% หลายเมืองแจกถุงผักและอาหาร เอากลับบ้าน คนเกษียณอยู่คนเดียวเยอะ

ครับชีวิตเราไม่ได้ถูกทอดทิ้ง มีคนดูแล ยังหนุ่มสาว ทำประโยชน์ได้เพื่อสังคมทำเถอะ เท่ากับมีกิจกรรมดีๆ ให้ตัว