ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
เที่ยวกับเพื่อน ตอนที่ 16

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกเรา 7 คน กิน นอน เที่ยว ตะลอนไปสถานที่ต่างๆ 8 วัน ความจริงการอยู่ด้วยกันนาน ย่อมรับรู้ความรู้สึกของเพื่อนไม่ว่าจะเป็นคำพูด นิสัย ความรู้สึก เป็นความจริงคนเขาเม้าส์กันว่า อยู่ด้วยกันนาน คงไม่สะดวกสบาย ความรู้สึกทางอารมณ์ ความจริงของนิสัย ย่อมเผลอออกมา จะแกล้งแสดงความรู้สึกดีๆ พูดไพเราะ อะไรก็หยวน ไม่สามารถกดไว้ได้ตลอดไปหรอก อย่างเอาใจตัวเอง ไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่น มากคนสะสมนิสัยเห็นแก่ตัว ครับถ้ามีก็ย่อมแสดงออกบ้างละ แต่ความเป็นจริงของชีวิต พวกเราทั้งหมดสนิทกันมานานทานข้าวด้วยกันบ่อย และต่างก็คิดว่า ถ้าความรู้สึกเป็นปกติของชีวิตแสดงออกบ้าง พวกเราต่างก็คิดว่า มันโอเค ถึงจะรับรู้บ้างก็ปล่อยไปเหมือนกับพระเอก ปัจจัยในเนื้อของพุทธศาสนามาบอกกล่าว เรื่องทุกข์ที่พวกเราได้รับก็ดีนะโยมเราจะได้ รับรู้ ปรับปรุง เพราะความเป็นจริงของชีวิต ไม่มีแง่ดีเสียทุกอย่างหรอก

หลายคนถึงไม่พูด แต่ความรู้สึกก็รับรู้ได้ ข้าคิดถึงบ้านว่ะ ที่ไหนๆ ก็ไม่อบอุ่นเท่าบ้าน เพราะที่บ้านมีหน้าที่ ที่จะต้องดูแล สามีฉันปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวมานาน ไม่รู้ว่าจะทำอาหารกินอย่างไร เป็นห่วงและคิดถึง

เขาคุยกัน ผู้ชายไทย หรือสามีต่างชาติ ทิ้งไว้นาน นิสัยเคยจำยอม หยวนอาจเปลี่ยน เพราะเรียนรู้ว่าช่วยตัวเองได้ โดยปกตินิสัย หยวนกับเมียเสมอ เหตุผลเพราะคำว่า "รัก" เห็นใจ เมียทำงานหนักทุกวัน ความรู้สึกจากมานานวัน อาจจะต้องใช้คำว่ากำราบ

สังคมปัจจุบันระหว่างผัวเมีย โดยเฉพาะหน้าที่ แตกต่างกันลิบลับ ก่อนโน้นผัวทำงานนอกบ้าน เมียทำงานบ้าน ทำความสะอาดบ้าน หุงข้าว ทำอาหาร พอทุกคนออกจากบ้านเมียซักผ้า ดูแลกิจกรรมทุกคนกลับบ้าน อาบน้ำ เดินตัวปลิว นั่งโต๊ะทุกอย่างตั้งรอบริการ

แต่ปัจจุบันงานดังกล่าว เมียก็ยังรับหน้าที่ทำทุกอย่าง เคยปฏิบัติอย่างไร เมื่อหลายสิบปี ปัจจุบันก็ยังทำอยู่ เหมือนกับว่าเกิดมากับยีนส์ มีหน้าที่ทำสารพัดทำ และก็แปลก ไม่น่าเชื่อสามีมากคนก็ยังช่วยตัวเองเรื่องอาหารไม่ได้ นี่แหละเมียหลายคนเป็นห่วง กลัวเดินถือช้อนและส้อมเก้อ แล้วอาหารเราล่ะ แต่ยุคนี้เมียก็ออกนอกบ้าน หลังจากบริการลูก และยังออกไปทำงาน หาเงิน จ่ายค่าน้ำไฟ ค่าอาหารบนโต๊ะ ไอ้เรื่องเสียเงินหยอดสล็อตแมชชีนบ้าง เป็นการหย่อนใจจ๊ะ

วันนี้เราต่างแยกย้าย กลับบ้านหลายคนเริ่มคิดถึงลูกและหลาน ชีวิตคนอายุมากเป็นเรื่องธรรมดาที่อดจะคิดถึงหลานไม่ได้ ก็เพราะความน่ารัก ยิ่งหลานคนมีหน้าที่ดูแล ช่วยเหลือลูก ดูกระบวนการของการเติบโต เริ่มคลาน เดิน พูด วิ่ง รื้อของ โอยสารพัด ถึงจะเหนื่อย แต่สุดท้ายพูดจากหัวใจ สุข

ยิ่งถ้าลูก วุ่นวายกับการหางาน เพื่อจุนเจือครอบครัว ความเป็นห่วงถึงจะคิดตัด แต่ก็อดกังวลหยิบยื่นบางอย่างให้ไม่ได้ สุดท้ายคำพูด คนเป็นแม่เป็นพ่อหน้าที่รับผิดชอบห่วงลูก จะหมดก็ตอนตาย

ที่จริงประเทศอเมริกา เรื่องงานไม่เคยมีปัญหาเรื้อรังเหมือนงวดนี้หลายปีมางานหายาก คนตกงาน เมื่อตกงานเป็นสิบเปอร์เซ็นต์ บ้านก็ไม่มีเงินจ่าย ย่อมถูกยึด ปวดหัว คนเริ่มประหยัดเงิน แต่งานประเภทใช้แรงงานแบกหาม เก็บ เกี่ยวก็ยังอ้าแขนรับ งานประเภทใช้แรงงานรอคำสั่ง ไม่ต้องคิดมาก คนต่างชาติที่หลายคนเรียกว่ากะเหรี่ยงยังมีให้เสมอ จะงานอะไรก็ได้ถ้าขยันทำ ไม่นานชีวิตเริ่มมีเงินใช้สอย ขยัน อดทนสู้ เรียนรู้ ประสบการณ์เส้นทางข้างหน้า อาจจะเป็นเจ้าของธุรกิจ ซึ่งหลายคนเป็นประสบการณ์ของชีวิต แม้แต่ผม

ขอพูดเรื่องงานต่อ พอคนตกงานต่างก็โวยรัฐก็เพราะย้ายงานไปต่างประเทศ เอากลับมา พวกเราจะได้มีงานทำ เมื่อมีงานรัฐก็มีภาษี วันหนึ่งผมดูทีวี ที่เมืองซีแอตเติ้ล มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนรวย ความรวยของเธอ คือขยัน สู้งาน และมองเห็นแหล่งทำเงินได้ เธอขยัน วันที่เห็น ตัวเธอไม่สูง นุ่งกางเกงยีนส์ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวใส่หมวกทำงาน ปล่อยผมยาว เธอเดินสั่งงานพอเห็นที่ไหนเสื่อมโทรม ตึกว่างมาก คนเริ่มย้ายออก ทั้งๆ ที่ไม่นานมานี้ เคยเป็นถิ่นเจริญ คนมีความสุขกับครอบครัว มีงานทำ สามารถจับจ่าย ส่งลูกไปโรงเรียนใกล้ แต่เมื่อธุรกิจทรุด งานเริ่มตัด คนถูกให้พักงานจากคนเป็นหลายคน ครับทุกข์ก็ย่อมเดินเข้าประตูบ้าน เมื่อทุกข์อยู่ไม่ได้คนก็ย้ายไปหาที่ที่สามารถปักหลัก มีชีวิต

แต่ก็อาจจะแตกต่างกับคนมากคน ชีวิตดีอยู่แล้วมีงาน มีครอบครัว มีเพื่อนบ้าน แต่ก็ยังไม่พอเพียง ย้ายไปที่อื่นเพื่อสร้างชีวิตให้ดีกว่า คนพวกนี้ เขามีปัจจัยที่จะสร้างชีวิตได้ ความรู้ เงิน ความสามารถและสำคัญคือสารกระตือรือล้น อยากทำให้ชีวิตมีค่ายิ่งขึ้น คนพวกนี้สังคมมีแต่ได้

ผู้หญิงคนที่ผมว่า เธอซื้อแหล่งเสื่อมโทรม ตึก ตลาด ห้องแถว บ้าน เธอกางกระดาษแผ่นแปลนสีเขียว หัวหน้างานยืนรอฟังคำสั่งงาน คนงานมากมาย แยกย้ายทำหน้าที่ เธอพูดว่า เราจะสร้างสถานที่นี้เป็นแหล่งงาน ให้คนได้กลับมามีงานทำ สามารถสร้างครอบครัวให้มีความมั่นคง มีความสุข โรงเรียน ธนาคาร ตลาด โบสถ์ย่อมตามมา ครับคนขยันฉลาด เป็นคนอีกประเภทคือคิดแล้วลงมือทำ ปรับปรุงแก้ไข ยอมรับความคิดเห็น อยู่มุมไหนของโลก ย่อมสร้างความเจริญ

หลายสัปดาห์มา อ่านหนังสือพิมพ์ กงสุลไทยอยากสร้างไทยทาวน์ให้ใหญ่ สร้างสัญญาลักษณ์ของประเทศ เกือบทุกเมืองที่ผมเคยสัมผัสในต่างประเทศ ไทยจะสร้างศาลาทรงไทยและนำเครื่องปั้นดินเผา มาโชว์ด้วย สำหรับผมอนุโมทนากับความคิด คนไทยแอล.เอ. ร่ำรวยเยอะเมื่อขยายตลาด สินค้าไทยก็ขยายมาสู่ตลาดต่างประเทศ คนไทยในแอล.เอ. และที่อื่นอาจเดินทางมาของานทำ ครับเมื่อมีงาน มีเงิน เจ้าของรวยขึ้น คงจะมีสวัสดิการอื่นๆ พ่วงมาด้วย เช่นการรักษาโรค ตกงานมีเงินกิน สำหรับคนไทยความรู้สึกรักคนไทยด้วยกันไม่หดหาย พอมีเงินก็ช่วยสังคม อย่างวัด นอกจากศาสนายังสร้างกิจกรรมเพื่อสังคมไทย

ปัจจุบัน คนไทยมากคน ยังโม้กับตัวเองว่าประเทศชาติอุดมสมบูรณ์ ไม่ต้องขยัน เกียจคร้านบ้าง ชีวิตก็ไม่อดตาย หรือไม่ทำงานหน้าด้านหน่อย นั่งวางขันก้มลงกราบขอเงิน เขาบอกว่าคนไทยใจบุญหยิบยื่นเงินให้

มันจะแตกต่างกับพวกเล่นดนตรี แล้วขอเงิน สิ่งนี้ผมชอบ การเล่นดนตรีอย่างน้อยคนเดินผ่านไปมา รับรู้ถึงความสุข จิตคนแปลกเมื่อสุข ความคิดย่อมมุ่งแต่สิ่งดีงาม และคนเล่นดนตรี ก็เท่ากับฝึก และสำคัญใช้ชีวิตและเวลาให้มีค่า ไม่ทำตัวรกสังคม

คนไทยยังเชื่อว่าในน้ำมีปลา ขยันหน่อยจับปลาถ้าจะเป็นอาหารประจำวันก็ยังทำได้และมากรายก็ยังใช้การหาปลาเป็นอาชีพ แต่ปัจจุบัน แม่น้ำมากสายเสีย มีสารพิษ ครับปลาว่าย กิน ในน้ำที่เต็มไปด้วยพิษย่อมสะสมสารพิษ ในนามีข้าว ยอมรับจริง แต่ทุกปี จะมีการถกเถียงเรื่องราคาข้าว แสดงว่าคนปลูกข้าวถูกกดราคา ยังถูกเอาเปรียบตลอด ครับคนจนใช้แรงงานทำมาหากินถึงจะช่วยประชาชนทั่วไป ความจริงในสังคมถูกเอาเปรียบตลอด คนหากินกับขยะ บอกว่าขยะคือแหล่งเงิน แยกสิ่งของ ล้าง สามารถนำไปขายได้ ความจริงถ้ายังหลงผิดชีวิตสุดท้ายคงไม่มีอะไร

ทุกคนพร้อม เช็คเอ้าท์ ลากกระเป๋าขึ้นรถ มุ่งหน้าร้านกาแฟ ยุคนี้คนนิยมกาแฟ แต่คนจีนยังนิยมชา แต่คนรุ่นใหม่คงหันไปหา สตาร์บัค คนอังกฤษที่ยังชอบชายังมีเยอะ เป็นสูตรสำเร็จ เช้าชาหรือกาแฟ กลางวัน จะน้ำเปล่า น้ำอัดลมหรือผลไม้ปั่นหรือตัวเลือกที่ชอบ ตกเย็นมากคนเพิ่มเบียร์ ไวน์ วิสกี้ ครับมากคน ชอบเครื่องดื่มประเภทบำรุงกำลัง อย่างกระทิงแดง คนไทยเป็นเจ้าของขายทั่วโลก ร่ำรวย เขาจึงเม้าส์กัน คนขายน้ำรวยทั้งนั้น แต่พวกยุคนี้ขายความคิดให้คนติดต่อกันได้ แม้แต่ธุรกิจทางเพศ ย่อมรวยเอารวยเอา

จะไปไหนก่อนหลังพวกเราต่างอุบเงียบ ทุกที่ที่ผ่านจะเป็นบ้านคน อย่างคนพื้นแพอินเดียนแดง อยู่เป็นพันปี ก่อนพวกค้นพบทวีป บ้านคนพวกนี้ ชอบเอาของเก่ารกรุงรังไว้หน้าบ้าน คงจะเป็นความคิดเห็นของผม เพราะเห็นทั่วไปทางเหนือซีแอตเติ้ล คนทำเกษตรทรงบ้านแตกต่าง ฉางเก็บรถแทรกเตอร์ บ้านอยู่ห่าง ครับทุกเมืองแบบบ้านย่อมต่างกัน โดยเฉพาะกรุงเทพฯ ตึกเก่าๆ ราขึ้นตามผนังด้านนอกบ้าน สีดำขาว ดูแล้วหดหู่ หรือเป็นสไตล์

เหลือบดูนาฬิกา ยังมีเวลา หลายคนบอกว่า ขับรถไปเรื่อยๆ ดูเมือง ดูคน ความเป็นจริง คนกับเมืองคู่กัน เมืองซีแอตเติ้ลก็เหมือนเมืองทั่วไปในอเมริกา มีคนยืนขอเงิน คำพูดเคยไปรบเวียดนาม หมายถึงเขาสั่งให้ผมมีชีวิตพิการ เพื่อพวกคุณ พอถึงวันนี้ความคิดของผมกลวง ช่วยผมด้วย หิว ขาดที่พึ่ง ถ้าจะเทียบกับบ้านเราคือเด็กและผู้ใหญ่ นั่งขอเงิน ที่เราเรียกว่าขอทาน แต่แปลก เมืองนี้ตามโฮมดีโป ไม่มีพวกแม๊กซิกันยืนรองาน เหมือนแถวบ้านผมเบย์แอเรีย

พูดถึงบางชาติ เขาบอกว่า พวกนี้ฉลาดโกง แต่งงานมีลูก แต่ไม่จดทะเบียน สามีไปทำงาน แต่ภรรยามีลูก ยืนของความช่วยเหลือจากรัฐ ดิฉันมีลูกสองคน ผัวทิ้ง ต้องดูแลลูก ไม่มีความรู้ ขอความช่วยเหลือจะเป็นฟู๊ดสแตมป์หรือ เงินสดก็ได้ ไม่อย่างงั้นลูกอิฉันคงจะไม่แข็งแรงสมบูรณ์ ด้อยการศึกษา เติบโตเป็นปัญหาสังคม แบมือขอเงินจากรัฐ คุณเลือกเอาจะช่วยหรือไม่ คนทำงานรัฐตะคอกแล้วฉันยังจะมีทางเลือกอีกเหรอ

ถึงเวลาส่งรถ แวะปั้มน้ำมัน เติมน้ำมันเต็มถัง ครั้งล่าสุดเมื่อหลายเดือนไปทรูซอน อริโซน่า เช่ารถ บริษัทถามจะจ่ายค่าน้ำมันราคาถูกด้วยเลยไหม เพราะตลาดน้ำมันขึ้นตลอดขึ้นแล้วจะรอให้ราคาลดลงคงยาก จ่ายแค่แกลลอนละ 4.00 เหรียญ ผมเพิ่งมาจากเบย์แอเรีย น้ำมันแกลลอนละ 4.19 เหรียญ ผมเลยบอกว่าตกลง แต่พบขับรถออกไป ทุกเมืองราคาไม่ถึง 4.00 เหรียญ อดคิดไม่ได้คนโง่จะอยู่ไหนๆ ก็ถูกเอาเปรียบได้เสมอ

พอส่งรถเสร็จ นั่งรถบริการรับส่งของบริษัทเช่ารถไปสนามบิน ผมกับเมียนั่งรถไปลงต่อรถไปเมืองเบลลิ่งแฮม พรรคพวกลงต่อเครื่องบินไปซานฟรานซิสโก

แล้วเจอกัน ต่างพูด พวกเราสนุกกันหลายวัน แยกกันก็อดคิดถึง แต่เราก็ต้องมีวันสนุกกันอีก ผมตอบ "แม่น" ลาก่อน ชีวิตจริงของคนแปลก ชีวิตตลอดเวลา คือการเดินทาง แม้แต่ตาย วิญญาณก็ยังหาที่ไปเกิดอีก