ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
สตมวาร 100 วัน ตอนที่ 5

คนมากมายยืน เดิน นั่ง ชีวิตคนไทยมาอยู่อเมริกา เหตุผลง่ายมาสร้างชีวิต มาทำงานเพื่อความมั่นคงของชีวิต ผมรู้จักและสนิท มีความเคารพนับถือ เคยทำงานร่วมที่วัดพุทธานุสรณ์ พลตำรวจตรี สมประสงค์ ปรารถนาดี ท่านจบโรงเรียนนายร้อยตำรวจ ได้ทุนมาเรียนปริญญาโท สาขาสืบสวน จากมหาวิทยาลัยยูซีเบิร์คเล่ย์ ท่านลาออกจากตำรวจ ตอนชีวิตกำลังรุ่งโรจน์ ท่านบอกว่า มีลูกชาย 3 คน อยากให้ลูกๆ มาอยู่อเมริกา เล่าเรียน และซึมซับระบบความยุติธรรม พี่สมประสงค์เป็นนายตำรวจคนหนึ่งในประเภทคนดี มาตอนแรกทำงานสารพัด เหมือนพวกเราหลายคนที่ยืนยิ้ม คุยทักทายในงานนี้ พอวันนี้ชีวิตถือได้ว่าพบกับความสำเร็จ มีงาน มีครอบครัวฐานะมั่นคง ลูกๆ เรียนมหาวิทยาลัย จบมีงานตามความชอบพอ

ชีวิตถ้ารู้จักปรับตัว ไม่งกหาเงินจนปล่อยชีวิตไร้ค่าอย่างอื่น รู้จักทำงาน และมองโลกในแง่ดี ชีวิต ถึงไม่มีคนค้ำประกัน แต่ก็ย่อมสุขกาย สบายใจ ตามอัตตะชีวิต คงอีกไม่นาน พระท่านคงจะสวดได้ใจความมว่า “ขอให้โยมสุโข” เพราะอะไรหรือขอรับรู้จักให้ มีเมตตาฯ ดูแลสังคม และครอบครัว คนรู้จักสังคมย่อมมาจากพื้นฐานย่อมฝักไฝ่ในคุณความดี ความเป็นมงคลย่อมสมสู่

เวลาเช้าเกือบเต็มจำนวนเวลา พิธีทางศาสนาเริ่ม คนทะยอยมานั่งโต๊ะ สองฝาก กลางปล่อยว่างสำหรับเดิน ด้านหลังคนนิยมยืน เชิญเถอะขอรับ ถ้าชอบยืน ยืดเส้นสายร่างกาย หลายรายถือโอกาสยืดเส้นสายตา ผมย่อมหมายถึงปล่อยใจไปกับสายตา ตาหยุดมองภาพความประทับใจ แต่ใจคิดไกลเกินความคาดคะเนย์

ผมเดินไปไหว้ท่านกงสุล ธานี แสงรัตน์ แต่งชุดขาว ข้าราชการไทยในราชพิธีงานศพ จะแต่งชุดขาว สวมปลอกแขนสีดำ ครับไว้ทุกข์เป็นการให้เกียรติ เคารพผู้ล่วงลับ สำหรับคนทั่วไป กระโปรงดำ เสื้อดำ แม้แต่เสื้อกันหนาวสีดำ ถ้าชีวิตสามารถมองถึงพฤติกรรมของจิตใจได้ คงจะรับรู้ถึงความอาลัย คุณความดีของพระองค์ท่าน ต่อสู้ความลำบากของชนชาวไทย ยิ่งไกลมากไมล์ ห่างจากกรุงเทพฯ กรุงเทพฯ ถือเป็นเมืองเจริญที่สุด จะว่าค่อนแคะว่ามีความเจริญเพียงหนึ่งเดียว คนไทยยุคนี้ชอบเรียน มานะอดทน พ่อแม่อดอยาก เก็บเงินส่งให้ลูกเรียน จากตรี ต่อโท หลายคนต่อจนจบด็อกเตอร์ เมื่อเมืองเจริญ เพียงเมืองเดียวงานจะมีให้ครบองค์ความรู้ ทำงานใช้ปัญญา เรียนมา บวกกับรายได้ที่เรียกว่าเงินเดือน คงจะไม่เกิดความสมดุลย์

ยิ่งมีคนเรียนสูงมาก นิสัยเติบติดอุปกรณ์ชีวิตที่สะดวกสบาย ชีวิตของการปฏิบัติย่อมปรนเปรอตนด้วยวัตถุมากกว่าความคิด นึกถึงความเป็นไปในทางสมดุลย์ของชีวิต

แน่นอนชีวิตย่อมตกต่ำในระบบเศรษฐกิจ ยิ่งชีวิตคนอยู่อาศัย ไกลกับเมืองเจริญ ชีวิตย่อมขาดแคลน ความถูกต้อง โดยเฉพาะข้าราชการที่มีหน้าที่หยิบยื่นความถูกต้อง เมื่อหมดน้ำยาทางความคิด ความมืดบอดของชาวบ้านย่อมเกิด

หลายวันผมฟังคนอ่านข้อความของความเชื่อสิ่งเป็นมงคล ประตูบ้านทาสีดำ นาฬิกาตาย กระจกแตก แม้แต่ปฏิทินเก่า ความคิดย่อมแตกต่างตามความเป็นจริงของคนใช้ปัญญาคิด ยิ่งชีวิตเกิดปัญญาญาณ มองไกล มองเห็นสิ่งความเป็นจริงสามารถเป็นแบบอย่างของชีวิต แม้แต่คำพูดของพุทธศาสนา เราสอนเรื่องทุกข์ เพื่อนำมาเป็นแบบอย่าง ปรับปรุงให้ชีวิตมีความสุขสว่างใสได้

ศาสนาตามความคิดของผม วัตถุคือวัตถุ จะมีผลดีหรือร้ายอยู่ที่เราติดมัน ถ้ารู้จักอยู่กับมัน ใช้พิจารณา ชีวิตย่อมเจริญรุ่งเรืองจากเอาวัตถุมาพิจารณา ถ้าจำเป็นต้องนำมาใช้ อย่าให้วัตถุมีอิทธิพลเหนือจิตใจเราได้

งานนี้พบคนรู้จักมานานมาก หลายคนยังยืนหยัดทำร้านอาหาร จากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม ครับมากคนเปลี่ยนจากเช่าร้านผันตัวมาเป็นเจ้าของตึก เงินเข้ากระเป๋าทุกวัน เผลอเดี๋ยวเดียว อายุล่วง ถึงโรคร้ายประเภท เบาหวาน เก๊าส์ มะเร็ง แถมท้ายโรคหัวใจ หลายคนยืนผัดมาหลายสิบปี พอถึงวันนี้ เข่าเริ่มบ่น นายผมกำลังจะช่วยนายและรับใช้ ลำบากขึ้นทุกวัน นายดูดดควันไฟ น้ำมัน และความวุ่นวายทุกวัน ไม่คิดถึงตัวบ้างหรือขอรับ สำหรับผมนายยืนได้ ผมย่อมยืนได้

กงสุลไทยในแอล.เอ. งานสำหรับคนไทย ชุมขึ้นทุกวัน เหนือสุดถึงอลาสก้า ใต้สุดคือแคลิฟอร์เนีย ยังบวกรัฐทางตะวันออกที่ติดกับแคลิฟอร์เนีย ปีละหลายครั้ง จะมาวัดมงคล วัดพุทธานุสรณ์ วัดพุทธประทีป เพื่อทำพาสปอร์ต แนะเรื่องวีซ่า และทำบัตรประชาชน สามีตบตีสามารถให้คำปรึกษาได้

ผมขอโฆษณาในกระดาษ คนที่ยืนหลังไมโครโฟน ชื่อไพโรจน์ อดีตนักฟุตบอลทีมชาติ ทุกครั้งไปวัดมงคลจะเป็นผู้ทำพิธีนำทางศาสนา คนนี้ผมใกล้ชิด และอดพูดจากความรู้สึกจากใจ เป็นคนเก่งและสำคัญ ชอบช่วยงานสังคม กงสุลสัญจรมาทำบัตร จะไปช่วยด้วยเสมอ แม้แต่ขึ้นเหนือ วัดแฟร์ฟีล และเมือง ซาคราเมนโต้ และอีกคนคือนายกสมาคม วัลลภ คชินทร จะวัดไหนๆ ไกลใกล้ภายในระยะทางพอขับรถได้ก็จะเสนอตัวเองไป ถึงไม่เคยถามถ้าอยู่ไกล ต้องนั่งเครื่องบินไปไหม คำตอบของผมคงไม่หรอกครับ ไกลไปกว่าจะไปกว่าจะกลับ ไม่ทันมาช่วยงานที่ร้านตายเลย คนงานคงหน้าบูด ถึงไม่พูด ถึงจะเป็นเจ้าของร้าน ซื้อของเข้าร้าน เก็บเงิน และจ่ายเงินเดือน ไม่ใช่ว่าอยากทำอะไรตามใจชอบ ถ้าขืนสร้างนิสัยไม่รับผิดชอบ ถ้าฟ้องคนที่บ้านคร้านจะตัวงอ ก้มหัว ไม่กล้าสบตา เปล่าโม้อ่อยพูด

และเป็นความจริง เพียงทำผิดถึงไม่บ่อยนัก พฤติกรรมก็ถูกบันทึกภายใต้จิตสำนึก และเป็นความจริงเหตุการณ์ของชีวิตที่ถูกบันทึกไว้ภายใต้จิตสำนึก จะทำงานนำมาประกอบชีวิตมากบ่อยกว่าจิตสำนึกเสียอีก

ครับนายกวัลลภ ถ้ามาช่วยกงสุลผมเห็นกับตา จะนำอาหารจากร้านมาร่วมด้วยเสมอ โดยเฉพาะปลาเทร้าแดดเดียว คนกินนิยม ผมอดคล้อยตาม มื้อเย็นอากาศโพล้ ปลาวางรอท่า รินชาโดเนย์เย็นๆ อุณหภูมิของตู้เย็น รินเกินครึ่งจิ๊ดเดียว หลายคนเคยให้เหตุผล รินต่ำกว่าครึ่งแก้วดีที่สุด เหมือนไปตามร้าน ไม่ทันหมดเย็น อ้าวไวน์หมดแล้ว ความถูกต้องวิ่งพล่าน เรียกมาเพิ่มแก้วสอง แล้วแต่คุณถ้าเมียไม่ชอบให้ดื่มมาก เพราะอุปนิสัย พอมึนนิสัยก้าวร้าง โดยความเป็นปกติสุภาพ คิดก่อนพูด พอแก้วที่สอง นิสัยที่ถูกซ่อนภายใต้จิตสำนึก ออกฤทธิ์เมียย่อมเตือน เมาแล้วหยุด คนเมาจะพูดลอกแบบ เปล่าเมา ชีวิตคุณและผม ถ้าสังเกตถ้าสติกับปัญญาคบคิดกันเมื่อไหร่ สิ่งดีงามความไม่เผลอเรอจะเกิด

ครับคนรับผิดชอบงานส่วนตัวและงานสังคมอย่างนายกสมาคมวัลลภ คชินทร ถึงจะมีก็ไม่มาก ผมหมายถึง ทำสารพัดช่วยงานสังคม วัดมงคลวัฒนาราม และกงสุลเห็นตรงกัน เกิดจากการสัมผัส คนนี้ทำงานเยอะ เสนอความดีความชอบให้รับเครื่องราช ครับคนดีย่อมได้รับอนุมัติ

วัดมงคลจัดงานพิธีมโหฬาร เชิญพระสงฆ์ ญาติโยม อาหารเลี้ยงเต็มที่ วัดคิดคนดีของสังคม เคยอยู่โยงวัด ช่วยไม่บ่น ไม่จู้จี้ เมื่อมีคนดี สังคมย่อมน่าอยู่ ลูกหลานเอาเป็นแบบอย่าง

ระหว่างยืนหน้าปะรำพิธี นายกกระซิบแม่บ้าน ชีวิตดีๆ ของผม อุทิศชีวิตเพื่อครอบครัวและสังคม ถ้าคุณปฏิเสธ ย่อมไม่มีคุณธรรม เผื่อแผ่สังคมได้ ขอบคุณเธอมาก ผมมองกวาดสายตามองดูคน ต่างยิ้ม เผลอหน้าแห่งความสุข เออจริงคนทำความดี ความดีย่อมส่งต่อผู้คน แม้แต่คนที่นั่ง ถึงไม่ทำงวดนี้ แต่รับรู้คุณค่าของคุณความดี หลายคนส่งจิตถึงวัลลภ ขอบคุณนะค๊ะที่เป็นแบบอย่าง สังคมของคนดี ต่างก็มีความสุข จริงไหมค๊ะคุณวัลลภ นี่ดีนะมีคู่แล้วไม่งั้นจะให้ท่า จะตื้อ