ครับแต่ละวันจะตื่น ประมาณตี 5:00 AM มีเพื่อนเล่นกอล์ฟด้วยกัน หลังจากขายร้าน เกษียณ เล่นนับครั้งได้ ทั้งๆที่กอล์ฟเป็นกีฬาโปรด มีร้านอาหารประมาณ 40 ปี ตื่นเช้าออกจากบ้านประมาณ 6:00 AM เมียรับรู้จากคำบอกเล่า ต้องไปตลาด ซื้อผัก ครับจากบ้านไปศูนย์ตลอด ประมาณไม่เกิน 7-8 ไมล์ ซื้อแบบยกลัง และแวะร้านซื้อของย่อยเล็กๆน้อยๆ ไม่คุยซ้อมเกือบทุกวันออกรอบบ่อย รางวัลสุดท้าย ได้คลับตีกอล์ฟหนึ่งชุด รายการใหญ่ เคยไปกับสมาคม เล่นกอล์ฟที่บัพเบิ้ลบรีส ก็ได้รางวัล

ครับแต่มาถึงร้าน เปิดขายรางวัล แล้วเกือบทุกวัน เมียบอกว่าไถลไปออกรอบละซี ผมยิ้ม เมียบ่นบ้างนิดหน่อย แต่เข้าใจ ทำงานเกือบทุกวันไม่ค่อยได้ ใช้เงิน รวบรวมส่งใช้ลูก 2 คน เรียนโรงเรียนเอกชนดีๆ ตั้งแต่เด็ก ครับอยากคุยต่อ เดี๋ยวนี้ลูกสาวจบหมอ มีลูกชาย 3 คน 11-13-15 ส่งเรียนโรงเรียนเอกชน ลูกบอกว่าระบบโรงเรียนดีๆ อบรมฝึกฝน รับผิดชอบตั้งแต่เด็ก ตามที่พ่อแม่ กระทำช่วงลูกยังเล็ก และน้องชายจบปริญญาเอก ตอนนี้อยู่แอลเอ ทำงานบริษัท พาราเม้าส์ เกี่ยวกับหนัง ทำด้านวิจัย

หลายคนบอกเกษียณไว ยังแข็งแรงตอนมีร้านยักยอกเงินเข้ากระเป๋าทุกวัน เพื่อนเย้า เอ็งเพื่อนเรียกตัวผม จะยักยอกเงินจากที่ไหน มาท้าทาย พาร์สาม ใครใกล้หลุมกว่า เอารางวัลจากกระเป๋าไป แต้มรวมย่อมมีค่าหน่อย ครับถึงจะเล่นบ่อย แต่ความสามารถย่อมแตกต่างกัน ในมากด้านไม่เฉพาะตีกอล์ฟ สิ่งลึกลับที่ส่งคนมาเกิดอาจจะคุยกัน คนทุกคนย่อมแตกต่าง หน้าตา ขนาด และสำคัญ สติปัญญา ครับความจริงลงความเห็นสิ่งที่ติดตัวคือมาจากพ่อแม่

ครับถึงจะเกษียณชีวิตมานาน แต่การตื่นนอนเช้า ตี 5:00 AM เหมือนเดิมหลายคนเคยตามตื่นมาทำไม เพียงนอนต่อตื่น 7-8:00AM ได้เปรียบ 2-3 ชั่วโมง ชีวิตน่าจะพอใจ แต่ผมบอกว่าไม่น่า ผมตื่นเช้าแต่เด็ก มีช่วงหนึ่งเป็นนักเรียนทุนรุ่น 2 ของกระทรวงศึกษา ไปอยู่หอ เช้าอาจารย์จะเคาะประตูหอ เป่านกหวีด ราวๆ ตี 5:00 ตื่นต่างรีบลุก ครับ เด็กๆกลัวครูทุกคน อาบน้ำแปรงฟัน อาจารย์พาวิ่ง ทำได้เดือน 2 เดือน อาจารย์เริ่ม ให้เด็กตื่นเอง จะอ่านหนังสือ ออกกำลัง หรือเล่นกีฬา ครับเชิญตามความ “ถนัด” เหตุที่อาจารย์เลิกหยุดพาวิ่ง คงคิดว่า 2 เดือนกว่า ปลุกเด็ก ออกวิ่ง เด็กย่อมคุ้นกับการตื่นแต่เช้ามืด คงจะเลือกกิจกรรมตามความถนัดของแต่ละคน

พอวันนี้ ผมตื่นตี 5:00 ออกกำลังบนเตียง อย่างน้อยครึ่งชั่วโมง ยก แขน ขา บิดตัว นวด แขน หัว ครับ วัยสูงอายุ ทุกอย่าง เริ่ม “เสื่อม” ครับโชคดี ทุกเช้าเวลาตื่น กาแฟแก้ว ใช้ยี่ห้อ “พีท” 3 ช้อน ใส่ในที่กรองใส่น้ำร้อน ระหว่างรออย่างน้อย 5 วัน ใน 7 วัน ของอาทิตย์ อาหารเช้า จะตัดครัวซอง 1 ตัว ใส่ในเตาอบ เดี๋ยวเดียวเครื่องดัง เอาครัวซองกับกาแฟมานั่งโต๊ะทำงาน ติดหน้าต่างหน้าบ้าน ซิบกาแฟ เคี้ยวครัวซองสายตามองลอดหน้าต่าง ทุกวันจะเห็นเมืองซานฟรานซิสโก สะพานเบย์บริดจ์ และทะเลภายใน แถวบ้านคนจะเดิน ออกกำลัง จะเห็นรถขึ้นลงบนถนนข้างๆ และข้างหน้า ครับปลายชีวิตจะออกจากบ้านเกือบทุกวัน ไปออกกำลังที่ วายเอ็มซีเอ ไมล์เดียวจากบ้าน

ครับการมีชีวิตบนถนน ผมชอบประสบการณ์ แตกต่างมากมาย พบเห็น โดยเฉพาะพผม ชอบวิจัย สิ่งที่พบเห็น หลังจาก วายเอ็มซีเอ เมืองนี้ชื่อ “อัลบานี่” ครับจุดเด่นของเมือง โรงเรียนรัฐจะประถมหรือมัธยมดี การจัดว่าดีมาก เด็กนอกจากจะเอาใจใส่การเรียน จบไฮสกูลเข้ามหาวิทยาลัยเบิร์คเล่ย์ได้เยอะ ครับในความคิดผม มหาวิทยาลัยทั่วไปย่อมประกอบด้วยคุณสมบัติ เด็กทุกคนเมื่อเข้ามหาวิทยาลัย ก็จะเลือกวิชาตามความถนัดของตน ความถนัดคือความสามารถที่มากับชีวิต เมื่อถนัดอะไร คือชอบ และทำได้ดี ความถนัดก็คล้ายกับไอคิว แต่ไอคิว คือความแตกต่างของแต่ละคนมาจากพ่อแม่ ไอคิวสูง ย่อมสามารถประยุกต์ วิชาที่ไม่ชอบให้เรียนดีได้

การจอดรถ เมืองอัลบานี่ อย่าลืมดูดวันและระยะเวลาจอด จะมีวันหนึ่ง คือวันพฤหัสฯ ปลายเดือน บางฝั่งของถนนห้ามจอดนอน เพราะคนทำความสะอาดถนน ผมเคยได้ตั๋วเผลอจอดนาน วันปกติ จะจอดได้ ชั่วโมงครึ่ง

คลาสเลิก เดินมาที่รถ ครับจะไถล ขับรถไปถนนสายต่าง ในความคิดของผม ถนนคือ กิจกรรมของคนมากมาย น่าดู และนิสัยชอบวิจารณ์กับตัวเอง ครับขับมาถึง 4 แยก ทางผมไฟเปลี่ยนจากเขียวเป็นเหลือง เหลืองคือเตรียมหยุด จากเหลืองเป็นแดง ครับช่วงไฟเหลือง ทางรถน่าจะหยุด มากมายรถ เร่ง พอแตะ 4 แยกไฟก็เปลี่ยนแดง ครับกฎหมายยัง ไม่ถือว่าเจตนากระทำผิด ยกเว้นแดงแล้วยังเร่ง ชีวิตผมชอบดูทีวี เกี่ยวกับกฎหมาย คนขึ้นศาลบ่อย คือ รถวิ่งผ่านไฟแดง บางทีถูกจับ ขอดูใบขับขี่ และประกัน ถ้าไม่มีประกันกระทำผิดกฎหมาย จะถูกตำรวจ ลากรถไปเก็บไว้ รอให้มารับ จ่ายเงินค่ากระทำผิดกฎหมาย และต้องโชว์ใบประกัน

ผมเลี้ยวซ้าย บนถนนหลักของเมือง ชื่อถนน San Pablo Ave ครับถนนสายนี้ เก่าแก่ ทางซ้ายจะผ่านเมืองเบิร์คเล่ย์ โอ๊คแลนด์ เลี้ยวทางขวา จะผ่าน เมืองเอลเซอริโต้ และหลายเมือง

ตรงทางเลี้ยว จะมีชายกลางคน ถือป้ายกระดาษ ขอรับบริจาค ครับช่วงโควิด ธุรกิจบางประเภทปิด บางประเภทลูกค้าน้อย บางที่ต้องลดคนงาน คนทุกคนต้องกิน ต้องใช้ มีบ้างไม่นิยมการทำงาน เพราะต้องดูแลการแต่งตัว เวลาของเข้างาน พัก เลิก มีเวลา ชีวิตมีบ้างไม่นิยมทำงาน บอกกับตัวเอง กำหนด เหมือนกับการบังคับ เชิญเถอะครับจะคิดอย่างไร เมื่อทำไม่ผิดกฎหมาย ถึงไม่ผิดกฎหมาย คำพูดของไทย คือสร้างความรำคาญ แต่มันเป็นสิทธิของคน ถึงรัฐจะไม่ชอบ ต้องจ่ายเงินดูแล และคนไม่ทำงาน รัฐขาดรายได้โดยตรงคือภาษี

ผมแวะซื้อกาแฟดื่ม ร้านแม็กโดนัลราคาเหรียญเดียว ความรับรู้ของผม รสใช้ได้ ร้อนอยู่นาน รสอาจจะสู้กาแฟสตาร์บัคส์และพีท แม้แต่ร้านดีๆ แต่สิ่งที่สู้ได้ ราคาประมาณเหรียญเดียว ผมนิยมจอดรถ เดินลงไปซื้อ เห็นคนไร้บ้าน นั่งตรงทางออกของร้าน ผมสั่งกาแฟเพิ่มใส่ครีม และน้ำตาลไปฝาก กาแฟร้อนๆ หวานมัน อาจจะกระตุ้นความรับรู้ของชีวิต

ก่อนขึ้นรถ ผมมองดูร้าน ทำธุรกิจการค้า เป็นร้านอาหารสัตว์ เพิ่งเคยเห็น ร้านเขียนป้ายติดร้าน “ร้านบริการน้ำสัตว์มาอาบน้ำได้ ต้องช่วยตัวเอง ราคา 18 เหรียญ” อาบน้ำเสร็จ ไม่ต้องเก็บ ปล่อยความเลอะเทอะไว้อย่างนั้น เราเก็บกวาด ทำความสะอาดเอง

ครับธุรกิจมากมายแตกต่าง จะพัฒนาดึงดูดลูกค้า ครับยิ่งยุคนี้ คนรักจะพัฒนาดึงดูดลูกค้า ครับยิ่งยุคนี้ คนรักสัตว์ มีหมามีแมว แม้แต่นก ก็มาใช้บริการได้ ผมดูคนไปไหนเอางูไปด้วย จะรับหรือไม่