ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
มิถุนายน ตอนที่ 7

เมื่อทุกคนพร้อม เดินเรียงแถว ชีวิตประจำวันถ้ารู้จักสังเกตพฤติกรรมมากมาย เพื่อนคน ดำเนินชีวิตตามความเคยชิน ถึงจะไม่ถูกต้องกับชีวิตความเป็นอยู่ คลุกคลีกับเพื่อนคนด้วยกัน โดยแท้จริงแล้วคงไม่มีความรู้สึกความผิดถูกอยู่กับใจ เราจะคุ้นเคยที่รวมของคนจะไปซื้อของ เดินคุย เวลาเดินจะเดินเรียงหน้ากระดาน ไม่เคยสนใจคนเดินสวนทาง หรือเดินมาข้างหลังต้องการแซง เดินกันเต็มถนน กีดขวางทางเดิน ประสบการณ์ที่ไม่ชอบ ถ้าจะนำมาเป็นพฤติกรรมปฏิบัติ คำตอบย่อมไม่กระทำ

รถออกจากที่จอด ยังคล่องตัว เพราะคนส่วนมากก็สนุกกับการสนทนา ความจริงการสนทนาถูกคอคือเรื่องที่สามารถต่อเติม เออออ ถ้าจะมีขัดขวางความคิด ก็ไม่โต้แย้ง เป็นเพียงข้อเสนอความคิดเห็น ไม่ต้องดูมากเรื่องของศาสนา ผู้ปฏิบัติขึ้นหน้าหนึ่งมากเรื่องไม่ถูกต้อง คนเห็นผิดเป็นถูกก็ย่อมมี ถ้าถกเถียงครับย่อมวุ่นวาย แต่วันนี้ถือเป็นวันมงคล ลูกหลาน ญาติ คนรู้จักเรียนจบ และพื้นฐานของชีวิตเด็กๆ ที่เรียนจบคือหน้าที่การงาน สามารถพัฒนาชีวิตตัวเอง ถ้าพูดตามลักษณะสังคม หมดเวลาทำมาหากินใช้แต่แรงงาน ถึงจะมีบ้างทำงานแล้วความรู้สึกไม่ได้รับการสนับสนุน ถูกมองตำหนิอย่างไร้ความยุติธรรม เหมือนสังคมไทย เหตุการณ์ประเภทนี้ถึงจะผ่านมานาน มาถึงยุคพัฒนาทางปัญญา แต่เหตุถูกต้องไม่ได้รับการสนับสนุน ด้วยความยุติธรรม สังคมไทยจะพูดว่าไม่เป็นลูกรัก ก็ยังมีตามหย่อมทั่วไป แต่การศึกษาวันนี้ เมื่อไม่ได้รับความยุติธรรม สามารถเลือกลาออก ความรู้จากมหาวิทยาลัย ประสบการณ์ของานที่ลาออกรวมแล้วเป็นหนึ่งเดียว คือความรู้และประสบการณ์

เมื่อลูกและหลานจบที่เดียวกัน วิชาเอกเรียนประมาณ 4 ปี มากคนพัฒนากลายเป็นเพื่อนซี้ สนิท คุ้นเคย รักใคร่ ถ้าบ้านมีปาร์ตี้ไม่ไกลกัน ก็จะชักชวนมามีความสุข คุ้นเคยด้วยกัน เป็นความจริงชีวิตคนมีเพื่อนเยอะชีวิตย่อมได้เปรียบ สามารถสนทนาแลกเปลี่ยน ยิ่งสังคมคนไทย ย้ายตัวมาอยู่ไกล การพึ่งพาเกื้อกูล ย่อมเป็นความจำเป็น เหมือนกับช่วงชราจำเป็นคู่ชีวิตตายจาก ถ้าจะย้ายไปจำพรรษากับคนรุ่นราวคราวเดียว ชีวิตน่าจะมีน้ำมีนวลมากกว่าอยู่คนเดียว จริงบ่อ

ถอยหลังตอนลูกผมยังเล็ก นึกถึงการท่องเที่ยวนิยมยกโขยงเป็นกลุ่มไปด้วยกัน พอถึงวันนี้ลูกจบไฮสกูล ไปเรียนมหาวิทยาลัย ออกจากบ้านถึงเรียนจบมาบ้านจะคล้ายกัน จะมาอยู่ชั่วคราวเพื่อพักผ่อนเรียนหนัก ตั้งหลักหางาน หรือสมัครเรียนต่อ ไม่นานทุกอย่างเป็นไปตามเจตนา ก็ย้ายออกครับ จะกลายเป็นถาวร พออยู่สองตายายจะไปไหนไกลๆ ค้างแรมหลายคืนก็จะไป พอถึงวันนี้ เมื่อสองอาทิตย์ ก๊วนแม่บ้านนัดรวมความคิด ออกคำสั่งเธออยู่บ้านพวกฉันจะไปกันเอง ครับการไปไกลกับคนสนิทพูดภาษาเดียว ย่อมสนุก ประสบการณ์ทางผ่านมากมาย เก็บกักตุนเป็นพลังความสุข ถึงเวลากลับบ้านพกติดกลับมา คำตำหนิบ่น ขาดช่วงนานขอบคุณจ๊ะ ถ้าจะไปไหนกลับมาแล้วความรู้สึกทำให้เกิดกระแสปลอดโปร่งจะไปอีกก็เต็มใจ แม่บ้าน 6 คน นัดขับขึ้นเหนือ แบบที่เรียกว่า “แบล็คโรด” เก็บประสบการณ์ บ้านทรงเก่า มีทรงโบราณ ฝาบ้านเป็นไม้แผ่นซ้อนเหลื่อม ต้นไม้อายุยืนมีทั่วไป ถนนอาจแคบบ้าง ชีวิตชาวบ้าน เดินสวน ใกล้ชิดคุ้นเคย ปลอดภัยมากกว่าชีวิตในเมือง ถ้าเมืองไทยอาจมีร้านกาแฟ “โบราณ” มีโต๊ะวางไม่จำเป็นต้องมีฝามิดชิด ร้านเปิดโล่งมีหลังคากันแดด แค่นี้ชีวิตก็เรียกได้ว่าคุ้มค่ากับชีวิต เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ก๊วนแม่บ้าน คนขับชื่อติ๋มเป็นเจ้าของรถ นั่ง 7 คน เหมือนรถที่พวกผมเช่า ติ๋มบอกว่ารถฟรี มีคนขับ แต่น้ำมัน อาหาร ที่พักเท่าไหร่รวมเอา 6 หาร ติ๋มประสบการณ์แบล็คโรด สามีชอบธรรมชาติ นิดหรือนิต้าเดินทางจากเชียงใหม่กับอู๊ดมาเยี่ยมลูกหลานที่ซานฟราน อุปนิสัยชอบท่องเที่ยว จันทราพอรู้ว่านิดมาจากไทยเป็นเพื่อนซี้ ขออนุญาตลูกสาว หยุดดูแลหลาน 2 อาทิตย์ ลูกสาวย้ายไปเป็น ซีอีโอ บริษัทใหญ่ที่นิวยอร์ก เป็นคนเก่งเรื่องงาน บริษัทเสนอเงินเดือนก้อนโต สวัสดิการ ไปเมืองไหนอยู่ 2-3 ปี จะซื้อบ้านเป็นที่อยู่อาศัย บริษัทแชร์รายจ่าย พอย้ายไปที่อื่น สมบัติที่เป็นบ้าน คือการลงทุนที่สร้างรายได้เสมอ เปียขึ้นล่องวอชิงตันไปดูแลหลานบ่อย ตอนนี้ลูกย้ายมาทำธุรกิจที่พอร์ตแลนด์ ย้ายรัฐไปออริกอนแทน จะวอชิงตัน หรือออริกอนธรรมชาติจะงามเสมอ ภูเขา ป่าไม้ น้ำ ฝนตก ไม่เคยมีปัญหา หมูอยู่ฟรีมอนต์ เป็นเพื่อนกับกลุ่มนี้หลายสิบปี สายชื่อเรียก ชื่อเต็มสายสุนีย์ ไปไหนๆ เพื่อนๆ จะชวนเธอ เคยเอ่ยกับผม ไปกับเพื่อนกลุ่มนี้ มีแต่ความสุข รสนิยมเดียวกัน เกื้อกูล เอื้ออาธร

เหลียวมาดูก๊วนผม ตอนนี้มี 7 คน หลานคนที่เพิ่งรับปริญญา พ่อแม่ชวนไปค้างคืนที่ลาสเวกัสด้วย 3 คืน 4 วัน ที่โรงแรม “พาราสโซ่” แน่นอนเด็กๆ ที่เป็นลูกไปไหนๆ กับพ่อแม่ ถึงมากสิ่งลูกอาจรำคาญพ่อแม่บ้าง จะไปไหนยิ่งปาร์ตี้ ถึงอายุ 21-22 จบมหาวิทยาลัย ถือว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ช่วยเหลือตัวเอง ถึงจะทำงาน แต่ร่มเงาของพ่อแม่อยู่บ้าน เงินทองยังหยิบยื่นให้เมื่อพ่อแม่ชวนไปลาสเวกัส คำนวณแล้วน่าจะเป็นความสุข

ถอยหลัง ตอนลูกชายเรียนเออร์ไวด์ วันหยุดหลายวันกลางเทอม งานสอบไม่มี ไม่ต้องเข็มงวดกับการอ่านหนังสือ เพื่อนนัดไปลาสเวกัสกัน ครับก๊วนใหญ่ ห้องนอนเช่าห้องเดียวสิบกว่าคน ที่ว่างถ้ากางสลิปปิ้งแบ็คได้ เอาตัวเข้าไปได้ จะนอนเบียด หัวชนหัว ข้างๆ ก่ายกัน ทุกอย่างคือความสะดวกสบาย เคยมีประสบการณ์กินอาหาร “บุปเฟ่ต์” 3 ใน 4 ซื้อตัวเข้าไปกินพอกินแล้วคนไม่ได้ซื้อตั๋ว ทำตัวแทนที่ครับความคิดของเด็ก ทำผิดบ้างไม่จริงจัง ไม่ใช่เป็นเรื่องต้องขึ้นศาล เด็กๆ คิดคือประสบการณ์ นำชีวิตให้ตื่นเต้น หลายคนกลายเป็นประสบการณ์ เป็นการเรียนรู้ แน่นอน ย่อมเป็นเครื่องชี้ประสบการณ์สามารถสร้างเท่าทันความคิด อาจจะเก็บไว้อบรม บ่มลูกหลาน เดินทางไกล รถเช่าโอ่โถง สภาพใหม่ ความรู้สึกหมดภาระเกี่ยวกับรถตาย คล่องมีที่นั่งกว้าง เหยียดขา และโดยเฉพาะงวดนี้คุยกัน แวะแอล.เอ. กินอาหาร ถือโอกาสซื้อของกิน ติดตัวกลับบ้าน งวดนี้แวะตลาดบางรัก น้องๆ ซื้อของมากสิ่ง กลับบ้านเกินสองลัง ครับเปิดหลังรถ เสียงตอบออกมาเชิญขอรับยังมีที่ว่างอีกเยอะ เพียงแต่สัมภาระที่ซื้อเป็นกระป๋อง ขวด เพียงวางล่างของเบาวางซ้อนทับอยู่บน สำหรับผมเดินรอบร้าน หลาปลาสลิดทอดกรอบ เลาะกระดูก ความตั้งใจจะซื้อติดมือ ส่งให้ลูกชาย เคยส่งมา 2 ครั้ง รวมกับน้ำพริกทำเอง ขนม ลูกชอบ ตอนลูกสาวเรียนหมอที่อังกฤษก็ส่งอาหารกล่องให้หลายครั้ง ครับสำหรับผมการส่งของกินให้ลูก คิดว่าเป็นความห่วงใย รักคิดถึง ยิ่งส่งให้ลูกชายไม่แพง จากบ้านไปฮาวาย 3 วันถึง

พอลูกชายกลับจากสอนหนังสือ มหาวิทยาลัยมานัว เปิดประตูบ้าน วางเป้ เดินไปที่ตู้เย็น หยิบเบียร์ยี่ห้อ “จักรยาน” ยี่ห้อนี้ผมเคยบริการให้ตัวเองหลายครั้ง ชอบรสขม เย็น ลูกชายเดินไปหยิบถุงปลาสลิดทอดกรอบ เดินไปที่โต๊ะ ยกเท้าพาดโต๊ะ

หลายปีมาเคยซื้อก้างปลาทอดกรอบ อดอิจฉา คนทำมาหากินน่าจะรวย ปลาเอาเนื้อขายราคาสูง ก้างปรุง ทอดกรอบ ที่ถุงโฆษณาครับก้างปลา คือแคลเซี่ยม มนุษย์ต้องการแคลเซี่ยม ยิ่งแก่เฒ่า ไม่เพิ่มแคลเซี่ยมกระดูกเปราะ ผุ หักง่าย ถูกปากกับกระดูกปลา ชีวิตเดินทางถูก

อดคิด มากสิ่งลูกรับเอาพฤติกรรมของพ่อไป อย่างยกเท้าพาด ผมชอบกระดิกเท้า ถอดรองเท้า แต่งตัวมอซอ ลูกทั้งสองไม่รับ สิ่งเหล่านี้แม่บ้านขนาบลูกมาแต่เด็ก กลัวรับนิสัยไม่ดีงามติดตัว ผมติดพูดเสียงดัง เติบโตต่างจังหวัด ติดตะโกน แม่บ้านรังเกียจมาก ลูกพูดค่อย แต่สิ่งหนึ่งอดโม้ ผมเป็นคนชอบเรียน เรียนดี คนเคยยอผมลูกเรียนเก่ง คงติดยีนส์จากพ่อแม่ ครับเป็นธรรมชาติ ลูกๆ ย่อมรับเอามากสิ่งจากพ่อแม่ เพียงแต่สิ่งไม่ถูกต้อง ต้องเข้มงวด

เดินทางเริ่ม อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงปลายทาง แน่นอนต้องเตรียมความพร้อม คนขับรถชื่อปิง เป็นคนชอบขับรถ ไกลใกล้ ถ้าไม่ง่วงนอน ความเบื่อหน่ายขับรถไม่เคยบังเกิดกับชีวิต เพียงแต่มีกาแฟจากสตาร์บัคร้อนๆ แก้วกลาง เติมครีม น้ำตาล แค่นี้ความเหนื่อยท้อแท้ถูกกลบบัง ครับรถก็ต้องมีน้ำมันเต็มถัง ชีวิตผมรถไม่เคยเอาใจ เติมน้ำมันประเภทซุปเปอร์ ใช้ราคาต่ำสุด จะลดค่าใช้จ่ายเป็นเหรียญ แล้วผู้เชี่ยวชาญจะบอกว่าน้ำมันจะคล้ายกัน อาจแตกต่างแต่จิ๊บจ๊อย คงเหมือนชีวิต ชอบของดี ราคาย่อมแพง จำเป็นตามใจความอยากก็ไม่ตามใจให้บ่อยนัก แต่มีบ้าง

ที่แม่บ้านและตัวผมกล้าลงทุน โรงเรียนดีๆ ราคาสูงให้ลูกได้หลอมพฤติกรรมดีๆ กล้าส่งเรียน ครับน้ำมันทุกคนในรถมีความคิดเห็นตรงกัน น้ำมันคอสโก้ราคายุติธรรม เพียงต่อแถวใช้บัตรสมาชิก ใส่ก่อน และบัตรเงิน แปลกไม่รับเงินสด ซึ่งผิดกับร้านเล็กๆ รับแต่เงินสด เงินสดสารพัดคุณประโยชน์ อาจตรงกับคำว่า งดเชื่อ เบื่อทวง