ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 14 พฤษภาคม 2565

ออกจากวายเอ็มซีเอ วันพฤหัสฯ สุดท้ายของเดือน ทางขวามือที่จอดรถจะมีป้ายบอกตลอดถนน ห้ามจอดเวลา 10:00 AM – 2:00 PM เป็นช่วงเวลาเทศบาลมาทำความสะอาด คนขัดขืนคิดว่าเข้าคลาสออกกำลัง 9:15 ออกเวลา 10:00 AM คงทันเวลา คนให้ตั๋วมา

วันพฤหัสฯ ผมมีคลาส 9:15 – 10:00 AM พอเลี้ยวเข้าสู่ถนน วายเอ็มซีเอ เวลา 9:00 AM มีที่ว่างเยอะ ยิ้มกับตัวเอง ช่างเป็นโชคดี ครับจอดรถ พอดับเครื่องมองดู ป้ายบอกว่าห้ามจอด 10:00 AM – 2:00 PM ถ้าขัดใจได้ตั๋ว ครับผมนั่งคิด เข้า 9:15 เลิก 10:00 AM คนให้ตั๋วคงยังไม่มา ถ้าออกแล้วรีบ ปกติจะเข้าห้องน้ำ ล้างมือ แต่วันนี้ถ้าจอดก็ควรยกเว้นเข้าห้องน้ำ รีบไปที่รถ แต่นั่งคิดอยู่หลายนาที สตาร์ทรถย้ายรถดีกว่า เกิดมาช้า 5 นาทีหรือเกิน คนให้ตั๋วมาคงไม่แคล้ว ผมขับไปวนอีกรอบ มีที่ว่างเดินไกลหน่อยเท่ากับออกกำลังขา เผลอยิ้มกับตัว วันนี้เราคิดสิ่งที่เป็นมงคล คือความถูกต้อง ครับชีวิตของเราอย่างตัวผม มีความหงุดหงิดบ่อย ถ้ารู้จักปรับปรุง สิ่งที่สงบของจิตน่าจะบังเกิด ความคิดถูกต้อง แล้วความสงบและสติปัญญาเกิด ทางศาสนาบอกว่ามันคือศิลปะทางพุทธศาสนา วันนี้พอออกจากคลาส 10:00 AM เห็นคนให้ตั๋วเดินไปหน้ารถ ยกที่ปัดน้ำฝนขึ้น หยิบตั๋วใส่แทน ครับโชคดีที่มีสติ ย้ายรถก่อน การฝึกให้รับรู้ว่าสิ่งไหนผิด สิ่งไหนถูกเป็นความดี เป็นที่เราควรกระทำจนกลายเป็นอุปนิสัย ชีวิตย่อมมีคุณค่า

วันนี้แม่บ้านไม่สั่งให้ซื้อของ ชีวิตเป็นอิสระ ว่าจะขับไปเดินเล่นริมฝั่งทะเลภายใน ตรงนั้นมีร้านอาหาร มีสวนเล็กๆ ถนนติดทะเลภายในยาว เจ้าหน้าที่ของเมืองเอาก้อนหินถมตลอดกันตลิ่งพัง ติดกับที่ผมจอดรถ ลงเดินที่สะพาน สร้างยาวไปไกล เป็นสะพานที่คนนิยมมาตกปลา ผมเดินใกล้คนตกปลา กำลังตวัดเบ็ด แล้วยกขึ้น เบ็ดติดปลา คนตกปลาดึงสายเบ็ด ปลดปลา ครับไม่เล็กไม่ใหญ่ อาจเป็นอาหารมื้อเย็น ถึงอาหารไม่มาก มากคนสอนและมีพฤติกรรมปฏิบัติ กับข้าวไม่มากก็กินข้าวมากหน่อย ทานกับข้าว (ปลา) แต่น้อย เดี๋ยวก็อิ่ม บางคนเคยบอกว่าครอบครัว หลายคนบางครั้งทั้งข้าวและกับไม่พออิ่ม พ่อแม่ใช้วิธีให้ลูกๆทานให้อิ่ม พ่อแม่ถ้าไม่อิ่ม ก็ดื่มน้ำมากหน่อย ครับสังคมของคนที่เป็นพ่อแม่จะอดทน แต่ให้ลูกได้กินอิ่ม นอนหลับเสมอ

ครับในโลกนี้เราจึงเห็นว่าพ่อแม่ เมื่อมีลูกจิตสำนึกอดทน เพื่อเลี้ยงดูลูก ครอบครัว ผมจากแม่มาถึงภรรยาและลูกยึดหลักลงทุนทางการศึกษา ครับผมมองดูคนจับปลาปลดออกจากเบ็ด ดูขนาดของปลาแล้วตัดสินใจปล่อยปลาลงทะเลอีกครั้ง ผมเข้าไปถาม ทำไม่จึงปล่อยปลาลงน้ำ คนตกปลาบอกว่าปลาที่ได้ยังเล็ก เป็นกฎหมายได้ปลาที่ไม่ได้ขนาดควรปล่อย ถ้าขืนดื้อเอาปลาใส่ถัง รอกลับบ้าน เกิดเจ้าหน้าที่มาเห็นเข้าย่อมผิดกฎหมาย ถูกปรับ ครับทุกสิ่งที่เป็นกิจกรรมจะขับรถ แม้แต่เดินข้ามถนน ที่ไฟแดงหรือจับปลาไม่ได้ขนาดย่อมผิดกฎหมาย ต้องเสียเงินค่าปรับ

การเรียนรู้สิ่งถูกต้องคือกฎของชีวิต ศาสนาบอกคือกุศล ผมยังเดินเล่น วันนี้อากาศดี เดินไกลมองเห็นตัวซานฟรานใกล้ ทางซ้ายมือเป็นสะพาน Bay Bridge โคนสะพานด้านที่ผมเดินบนสะพานปลาเป็นฝั่งของเมืองเบิร์คเล่ย์ติดกับ เอ็มเมอรี่วิล และเมืองโอคแลนด์

ถ้าขับบนฟรีเวย์จากเมืองผม เอลเซอริโต้ จะข้ามสะพานต้องขึ้นฟรีเวย์ 80 เดี๋ยวตรงใกล้ทางข้ามสะพานมีทางแยกไป 880 และ 580 เพิ่งไม่นานบนฟรีเวย์จะเขียนเลข 580 และ 880 จะเลือกไปไหนจะได้ไม่ผิดทาง ตัวหนังสือโตบนฟรีเวย์กันหลงทาง

สะพานเบย์บริดจ์จากสะพานอดีตเคยเป็น 2 ชั้น หลายปีมาสร้างและปรับปรุงใหม่ มีชั้นเดียวกว้าง ขอบสะพานไม่สูงนักจะมองเห็นทัศนียภาพ คือเกาะ ทะเลภายใน ภูเขา และท่าเรือสินค้า ตอนปรับปรุงสะพานใหม่ รัฐระดมหาต้นปาล์มมาปลูกเป็นแถวตีนสะพาน ราคาซื้อแพง หลายบ้านตัดสินใจขายให้รัฐเก็บเงินเข้ากระเป๋า น่าจะเป็นทางเลือก

จุดยืนอีกด้านจะเห็นสะพานโกลเด้นเกจทาสีแดง สะพานเก่าแก่ มีชื่อคนไทยที่เชื่อเรื่องวิญญาณของคนฆ่าตัวตายรอบๆสะพาน มีคนกระโดดสะพานฆ่าตัวตายเยอะ ปัจจุบันรัฐบาลเอาตาข่ายป้องกันคนกระโดด ครับสะพานโกลเด้นเกจสวยงาม คนเดินชมวิวเยอะ ผมกับครอบครัวเคยจอดรถฝั่งซานฟรานซิสโก แล้วเดินบนสะพานครับสะพานนี้ สูงกว่าระดับน้ำทะเลมาก มีเรือสินค้าลอดสะพานเข้าออก ส่งสินค้าที่ท่าเรือ

เมืองโอคแลนด์ครับสองฝั่งตีนสะพาน นักท่องเที่ยวชอบจะจอดตีนสะพาน ฝั่งเซ้าท์ซานริโต้เป็นภูเขา เดินเล่น หรืออาจจะขับเลาะ ชายฝั่งสวยงาม ถ้าจะเข้าเมืองเซ้าท์ซานริโต้ เป็นเมืองที่มีชาวบ้านอยู่แพ อาศัยอยู่ ครับแพที่อยู่ที่จอดแพย่อมต้องจ่ายเงิน น้ำไฟและส้วม สะดวกสบาย คนอยู่แพ ล้อมรอบด้วยน้ำ ต้องฝึกไม่มักง่ายโยนสิ่งของลงน้ำ ถ้าทำเจ้าหน้าที่เห็นถูกปรับ ตอนผมเป็นเด็ก พ่อแม่มีเรือนแพเป็นร้านค้าขาย ชาวบ้านยุคโน้นเกิน 75 ปี ค้าขายใช้เรือนแพเป็นร้าน คนมาซื้อ อาศัยการคมนาคมคือการพายเรือ

เรือนแพลอยน้ำได้ เพราะมีโป๊ะ 3 ลูก คำว่าโป๊ะ คือ สร้างด้วยไม้สัก เป็นแบบ 4 เหลี่ยมด้านขนาน ยาวเป็นหลายเท่าตามขนาดแพ ความกว้างโป๊ะจะแคบ แต่มีความลึก 3-4 เมตร โป๊ะจะเห็นที่เก็บสมบัติด้วย แพทุกหลังจะมีโป๊ะ 2-3 ลูก ให้แพลอยน้ำ คุณสมบัติเป็นที่อยู่อาศัย ค้าขาย เหตุผลที่มีโป๊ะ 2-3 โป๊ะเกิดโป๊ะบางโป๊ะรั่ว แพก็ยังลอยตัวได้

ทุกปีหน้าร้อนพ่อจะชวนลูกๆขูดโป๊ะ เพราะมีตระไคร่ติด บางโป๊ะต้องยาชันเพราะจะเริ่มรั่ว ทาน้ำมันยาง

สำหรับผมทุกคืนชอบนอนบนบ้านมากกว่า เพราะเวลานอนแพ เรือโดยสารวิ่ง ยิ่งแข่งขัน รับผู้โดยสาร คลื่นโต จะทำให้เรือขึ้นๆลงๆ โคลงตัว นอนหลับๆและตื่น

สะพานอีกอัน เรียก ริสม่อนบริดจ์ ครับเมืองริสม่อนเป็นภูเขา และมีบริษัท เก็บตุนน้ำมันจึงมีที่เก็บน้ำมัน ลูกกลม กว้างมากลูก มีท่าเรือที่ถ่ายเทน้ำมัน จอดถ่ายน้ำมัน ตามท่อเข้าที่เก็บ ครับน้ำมันที่เรารับรู้มาจากตะวันออกกลาง

ผมเดินกลับไปที่รถ หยิบแฮมเบอเกอร์ ซื้อจากร้าน Nation ใส่ชีส และเบค่อน มากับเฟรนฟราย ถือขวดน้ำเดินมานั่งขอบถนน หันหน้าสู่ทะเล ครับวันนี้อากาศ 70 กว่าองศา ลมหายหน้า วันเสาร์เรือใบมากลำ ครับชีวิตคนแตกต่าง น่าจะเป็นพฤติกรรมติดมากับตัวเรียกว่า “ยีนส์” มากคนเติบโตมากับสิ่งแวดล้อม อย่างผมชอบเล่นกอล์ฟ ช่วงโน้นเล่นทุกวัน ออกจากบ้านแต่ตี 5:00 AM บอกแม่บ้านไปซื้อผักเข้าร้าน ร้านเปิด 11:00 AM ผมถึงร้าน เกือบเที่ยงเป็นปกติ แม่บ้านเคยเย้า เย็นนี้ทานข้าวกับต้มข่าลูกกอล์ฟก็แล้วกันให้กุ๊กเขาปรุงรสจัดให้

พูดถึงเล่นเรือใบ ผมมีหลานชาย 3 คน อายุ 15 13 11 อยู่โรงเรียน Private ชื่อ Country Day เป็นโรงเรียนเอกชนมีชื่อ ทุกคนเล่นกีฬา คนอายุ 13 เล่นคาราเต้ชนะ และชอบเล่นเรือใบ ช่วงนี้หมอสุภัค ลูกสาว วันเสาร์-อาทิตย์ จะพาหลานคนกลางไปแล่นเรือใบให้โรงเรียน คนโตและคนเล็ก เล่นฟุตบอลของโรงเรียน ครับกีฬาที่ความชอบ บางครั้งเกิดจากพ่อแม่ส่งเสริม สนับสนุน ทุกวันปิดภาค คนกลางจะมาอยู่ด้วยและไปแล่นเรือใบ อีกสองคนเล่นฟุตบอล