อีกไม่เกิน 15 นาที เครื่องบินก็ลงสนามบินในไทย ครับวัย 83 ปี นั่งเครื่องบินนานมีความรู้สึกเบื่อหน่าย ความเบื่อหน่าย รำคาญ ทุกข์ หรือสุข น่าจะมีความแตกต่างของแต่ละคน การเดินทางเมื่อสมัยหนุ่มๆ ปี 1973 ตลุยนั่งรถเกรฮาวไปตะวันออกเหนือของอเมริกา เกินอาทิตย์จากนิวยอร์กไปนิวเจอร์ซี่ ขึ้นรัฐเมนต์ไปพักบ้านคนคุ้นเคย เคยเป็น “พีชคอร์” ในไทย จบปริญญาเอก ชื่อด็อกเตอร์ แอนโทนี่ พ่อแม่ก็เป็น ด็อกเตอร์ สอนโรงเรียนไม่ไกลจากบ้านผม ผมอาศัยบ้านเขา 2 วัน บ้านอยู่บนเกาะรัฐเล็กๆ รัฐเมนต์ เต็มไปด้วยป่าไม้

หลังจากนั้น ผมอำลา กล่าวคำขอบคุณ นั่งรถไฟแอร์พอร์ตที่นิวยอร์ก นั่งเครื่องบินไปประเทศโปรตุเกส จุดปลายทางตลุยยุโรป นั่งรถไฟระหว่างประเทศใช้เวลา 3 เดือน ครับการเดินทางคนเดียว อิสระ จะหยุดพักแรมประเทศไหน “เชิญ” กินอาหารราคาถูก นอนโรงแรมถูกๆ แต่งตัวตามสบาย เสื้อ กางเกง ใส่ซ้ำหลายวัน เคยมีความรู้สึก เหม็นสกปรกบ้างไหม ไม่เคยมี เหตุผลเพราะ “ความไม่ใส่ใจ”

ครับนั่งเครื่องบิน อย่าลืมรัดเข็มขัดโดยเฉพาะช่วงเครื่องบินลงจอดและขึ้น อุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆ เกิดได้ตลอดเวลา จำคำพูดของพ่อแม่ ครู ผู้ใหญ่ “อย่าประมาท” ผมทำตามผู้ใหญ่ บอกเล่า ไม่เพียงคำบอกเล่าที่ประสบการณ์ของทุกท่านเคยสัมผัส คำบอกเล่า ผมถือเป็นความเมตตา

ไม่นานเครื่องบินจอดสนิท ทุกคนต่างลุกเตรียมลงจากเครื่องบิน จุดปลายทางคือประสบการณ์ของชีวิต เจอคนมารับ พ่อแม่ ญาติ พี่น้อง หลักความจริงของชีวิต คนดังกล่าว หลักจิตวิทยา ซึ่งผมเชื่อว่าทุกคนที่เราพบปะสัมผัส รักใคร่ เกื้อกูล ต่างเคยมีพฤติกรรมผูกพันกันมาก่อน

ผมกับแม่บ้านเลือกลงจากเครื่องบิน เป็นคนสุดท้าย ครับวัยที่มาถึงจุด ความคล่องตัว ต้องอยู่ในความปลอดภัย สำหรับผมการเดินทางไกล จะใช้กระเป๋าไม่ใหญ่ เสื้อผ้ามีจำกัด อาศัยใส่ซ้ำ 2-3 วัน ก็จะซักที บางครั้งอยู่ได้ตลอดเวลา หลายคนถามผม ไม่เหม็นเสื้อผ้าบ้างหรือ “ไม่หรอก” ที่จริงอาจสกปรก แต่ใจไม่คล้อยตาม และที่สำคัญใจผูกพัน คิดถึงท่องเที่ยว จุดหมายปลายทาง

เดินมารอ รับกระเป๋า มีคนมาช่วย ครับความสะดวกสบาย แลกกับค่าจ้าง ชีวิตจะตัดสินใจเลือก ผมกับแม่บ้าน เลือกคนช่วยดึงกระเป๋า ยกใส่รถเข็น ไปส่งถึงญาติมารับ

คนยกและเข็นกระเป๋าเป็นผู้หญิง ผมถาม เธอทุกคนบอกว่าเป็นชาวพม่า เข้าไทยมาพึ่งพระบารมี มีงาน มีเงิน ปลอดภัย ครอบครัวมีชีวิตที่ดี

ผมอดที่จะคิดถึงตัวเอง ช่วงปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยในไทย คิดตลอดเวลาจะมาเรียนต่ออเมริกา ครับเมื่อมีความหวัง จะมาเรียนต่ออเมริกา ครับเมื่อมีความหวัง เราต้องสานต่อ ไปเรียนภาษาอังกฤษที่ AUA การไปเรียนภาษาอังกฤษเป็นความจำเป็นเพราะการมาอเมริกา ต้องมี I-20 เมื่อคิดจะมาเรียนต่อ ก็ต้องติดต่อมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยจะออกใบ I-20 ให้ คือรับเรียนจะได้ไปทำวีซ่า การไปเรียน AUA ช่วยให้มีความรู้ด้านภาษา

ช่วงไปเรียนออริกอน ครับรัฐออกริกอนอยู่เหนือรัฐแคลิฟอร์เนีย ช่วงผมไปเรียนออริกอน 1969 มีคนไทย และคนต่างชาติโดยเฉพาะคนไทย มีเรียนอยู่หลายคน ทุกมหาวิทยาลัยของรัฐออริกอน

สถาบันการศึกษาของรัฐออริกอน มีเซ้าท์ออริกอนที่เมือง Ashland ติดกับแคลิฟอร์เนียเหนือ มีมหาวิทยาลัยยูยีนส์ มหาวิทยาลัยคาร์โวริส พอร์ตแลนด์สเตท และเซ้าท์เทิร์นออริกอน ที่เมืองราแกนด์ทางตะวันออกของออริกอน ตอนไปเรียนผมอดขอบคุณคนไทย ชื่อด็อกเตอร์บุรัญชัย และภรรยา ด็อกเตอร์ ละเอียด ช่วงเรียน ช่วยหางานให้ผมทำ เป็นค่าอาหาร เช่าหอ และค่าใช้จ่าย แม้แต่ใช้เป็นค่าท่องเที่ยว ช่วงโรงเรียนเปิด นั่งรถเกรฮาว ค่าโรงแรมถูกๆ และค่าอาหาร

ระหว่างเขียน ผมเบรกครึ่งชั่วโมง การหยุดพักจะมากหรือน้อย ท่านผู้รู้ทำการวิจัยเป็นผลงานวิจัยที่ทุกคนคล้อยตาม การหยุดจะเขียนหนังสือ ทำงาน แม้แต่การเดิน การหยุดพัก เป็นการเพิ่มพลังงานทางกาย และความคิด ก่อนหยุดพักเขียนหนังสือ มองดูนาฬิกา 8:30 AM ยังมีหมอก แต่ท้องฟ้าเริ่มใสขึ้น ลุกเดินเข้าครัว กดปุ่มหม้อต้มน้ำ เช้าของทุกวัน อาหารเช้าของผมจะแตกต่าง ทุกเช้ากาแฟยี่ห้อ French Roast 2 แก้ว บางวันจะดื่มกาแฟกับครัวซองเป็นอาหารเช้า ครัวซองซื้อมาจาก คอสโก้ ถุงมี 12 ตัว ราคา 5.99 เหรียญ รสเนย ผมชอบ แม่บ้านก็ชอบ แต่แม่บ้าน นิยมทานข้าวโอ๊ตกับนม และผลไม้ มากกว่าครัวซอง

ครับระบบการดูแลตัวเอง และครอบครัวดีกว่าผู้ชาย แม่บ้านทานอาหาร เลือกอาหารที่ให้คุณค่ากับร่างกาย ซึ่งผิดกับผม แม่บ้านชอบเล่นคอสเวิร์ด แต่ผมชอบอ่านหนังสือ ที่บ้านมีกระถางกล้วยไม้ ต้นไม้เยอะ เป็นผลงานของแม่บ้าน ยิ่งการดูแลลูก ผู้หญิงดีกว่าผู้ชายแน่นอน ผู้หญิงอดทนต่อลูก อย่างตัวผมคลุกคลีกับผู้หญิง 3 เจนเนอร์เรชั่น แม่ผมอบรม ดูแล ส่งผมและน้องเรียนดีๆ พอถึงผู้หญิงที่เป็นภรรยาผม เลี้ยงดูก อบรม สั่งสอน นอกจากจะดูแลครอบครัว ยังดูแลตัวเอง ช่วงลูกผมเริ่มเข้าเรียน แม่บ้านบอกว่า เราต้องลงทุนทางการศึกษาให้กับลูก เราต้องประหยัด รู้จักใช้เงิน ส่งลูกเรียนโรงเรียนเอกชนดีๆ ผู้หญิงเชื่อเรื่องคุณภาพของการศึกษาของโรงเรียน และเพื่อนร่วมชั้น ผมยังจำได้ วันหนึ่งที่วัดพุทธานุสรณ์ เมืองฟรีม้อนต์ ลูกสาวอายุ 7 ขวบ เพื่อนวัยเดียวกันหกล้ม แขนครูดกับพื้นเลือดออก ลูกาสาวไปเอาผ้าเช็ด หายาใส่ให้ ลูกสาวบอกกับแม่วันนั้นจะเป็นหมอ แม่สนับสนุน พอลูกบอกจะเรียนหมอ แม่เริ่มประหยัด ส่งเรียนเอกชนดีๆ มีช่วงหนึ่ง หลังจากลูกสาวจบปริญญาตรีทาง Micro Biology อยากไปเรียนหมอที่อังกฤษ เธอสอบได้ โทรถามแม่ว่ามีเงินส่งไหม คำตอบของแม่ “มี”

พอถึงลูกชาย แม่ทุ่มเท อบรมให้ลูกขยัน อดทน มีมานะ ความฝันของแม่ อยากให้ลูกชาย เรียนแล้วได้ทุน จริงตามเจตนาของแม่ ลูกชายได้ทุนเรียนปริญญาเอกที่ฮาวาย

ครับมากสิ่ง แม่บ้าน คือภรรยา แม่ของลูก ผู้หญิง สติปัญญา และความเป็นไปได้ จากการเสริมต่อ ผลักดัน จากจินตนาการให้เป็นผลของความสำเร็จที่จับต้องได้

เกือบ 9:00 AM ผมเดินเข้าครัวเทซีเรียลลงในถ้วย สไลด์ถั่ววอลนัท เม็ดแคนเบอรี่แห้ง ช้อนชาของน้ำผึ้ง ใส่นมเป็นอาหารมื้อเช้าวันนี้ หลังจากเสร็จอาหารเช้า เข้าห้องทานยาความดัน ทาน B6 Fish Oil ไวตามิน C 1000mg และ One a day ของผู้ชาย

เกือบทุกสุขภาพ แม่บ้าน (ผู้หญิง) แนะนำ อาจจะบังคับทำนองเหตุผล ผมเชื่อหลักเหตุและผลจากแม่บ้าน หลายคนพูดให้เกิดความวกวน นายกลัวเมีย ผมยิ้ม อะไรคือความถูกต้อง ผมย่อมปฏิบัติตาม หลายคนฟัง ยิ้ม เสียงพูดได้ยิน นายกลัวเมีย