ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
เริ่มปีใหม่ ตอนที่ 3

ส่วนตัวชอบระบบช่วยตัวเอง โดยเฉพาะเติมน้ำมันรถ เหตุผลง่ายๆ ราคาต่างกันชัด แต่ผิดกับการเติมน้ำมันบ้านเรา คนไทยติดคนให้บริการ พอรถจอดเด็กปั้มวิ่งมายืนตรงที่กระจกรถ เติมน้ำมันอะไรดีครับ อ้อขอโทษครับรถของท่านเบนซ์น้ำมันกำลังสูงอย่างเดียว เป็นสูตรรถราคาแพง น้ำมันก็ต้องราคาแพงด้วย เต็มถังนะครับ ระหว่างเติมน้ำมัน เด็กจะกุรีกุจอ เช็ดหน้ารถ กระจกหลังรถ และแวะมาเช็ดกระจกข้างรถ และตรวจดูยางว่าต้องการเติมไหม เติมเสร็จนำบิลส์ ยืนโค้ง ขอบพระคุณนะครับที่ใช้บริการ

ครับชีวิตคนไทยลึกๆ อยากมีรถเป็นตีนเป็นมือ ต่างคิดว่ารถคือพาหนะที่สะดวกในการไปทำงาน และคิดว่ารถคือเฟอร์นิเจอร์เป็นหน้าเป็นตา

บ้านเราตอนที่นามีราคาแพง และโดยบังเอิญหรือเป็นเพราะสังคมนายทุนชอบเอาเปรียบ ราคาข้าวตกเลยขายนาและซื้อรถขับไปมา ที่จริงมันก็เท่อย่างที่คิด คนเข้าใจชีวิตพูดกับตัวเอง ขับรถไปมาต้องซื้อน้ำมันทุกวัน นานวันต้องเปลี่ยนน้ำมันเครื่อง ยางแตกต้องเรียกรถบริการ ถึงเวลาต้องเปลี่ยนอะไหล่ ต้องจ่ายดอกเบี้ย ซื้อประกัน รถถึงจะจอดก็ต้องเสียเงิน เสียค่าเสื่อม

ระหว่างเติมน้ำมัน มองรอบๆ ปั้มน้ำมันตรงข้ามสี่แยกมีอีกสองร้าน คนทำมาหากินกับฮวงจุ้ย พูดปั้มตั้งสี่แยก ต้องโฉลก อากาศถ่ายเท เข้าออกสะดวก ป้ายราคาเห็นชัด ดึงดูดความรู้สึก ครับเป็นมงคลทั้งนั้น

ปั้มที่กำลังเติมน้ำมัน อยู่หัวมุมสี่แยก และอีกสี่แยกสองแห่งก็มีปั้มน้ำมัน แต่อีกหัวมุมว่างเปล่า เหตุผลเป็นหัวมุมขึ้นลงฟรีเวย์ ไม่มีเนื้อที่ให้สร้าง

การมีร้านใกล้กัน หลักเศรษฐศาสตร์กล่าวขาน ว่าดีสำหรับเจ้าของและคนซื้อบริการ แน่นอนการแข่งขันย่อมแตกต่างราคา และการบริการ และลักษณะของปั้ม น่าจะต้องสะอาด เพดานมีไฟสว่าง มีถังน้ำสำหรับทำความสะอาดกระจก น้ำต้องเปลี่ยน เต็มถัง มีสบู่ ไม้มียางสำหรับถูกระจกไม่ขาดรุ่งริ่ง และมีที่เติมลม เติมน้ำ เคยมีคนบอกว่า เติมลมและน้ำ ร้านเติมน้ำมันต้องมีไว้บริการ และเขายังบอกต่อไปว่า ต้องฟรีด้วย คำว่าฟรี ชักไม่แน่ใจ เพราะร้านส่วนมากจะต้องเสียเงิน และมากร้านอุปกรณ์เสีย ครับเมื่อขาดคนดูแล และไม่มีคนเรียกร้อง อะไรๆ ที่เคยมี เคยดีสะอาดก็ย่อมหย่อนยาน

ปัจจุบัน แก๊สอีกร้านปิดตัว คงจะนานมาแล้วเพราะปั้มน้ำมันถูกรื้อ พื้นคอนกรีตแตก มีหญ้าขึ้นบางแห่ง หลายแห่งฝนตกน้ำขัง และห้องเล็กๆ เคยเป็นที่บริการ เก็บเงิน ขายของจุกจิก กาแฟ น้ำกระป๋อง เครื่องกินเล่น อย่างน้อยมีคุ๊กกี้ เรื่องคุ๊กกี้เดี๋ยวนี้ ผมเปลี่ยนความชอบพอจากช็อคโกแลตคุ๊กกี้ เป็นโอ๊ตมีลคุ๊กกี้ ไม่ต้องถามเหตุผลหรอก วันเวลาเปลี่ยนความรู้สึกชอบพอก็เปลี่ยน แต่มากอย่างถึงจะเปลี่ยนก็เป็นไปในทางที่ดี อย่างอาหารเริ่มลดเนื้อ เพิ่มผัก ดื่มน้ำมากขึ้น

ห้องที่เห็น สีที่ทาเริ่มลอกเปลี่ยนสี มากที่ราขึ้น ถ้าจะพูดว่าร้านนี้ได้ตายไปแล้วจริง ทุกสิ่งทุกอย่างพระพุทธองค์สอนว่า ไม่มีอะไรอยู่ถาวร จะหายเปลี่ยนตลอดเวลา แม้แต่ใจตัวเราเอง แต่มีข้อแม้ ถ้าชีวิตเปลี่ยนไปในทางถูกต้อง และทางดีงาม ชีวิตก็พบกับความสุข

ตรงห้องร้าง มีคนนั่งเหยียดเท้า หลังพิงตึก มือถือขนมปัง บิดและหยิบโยน ฝูงนกพิราบบินขึ้นลง และแย่งอาหาร คงเป็นคนไม่มีบ้าน คนไม่มีบ้าน หน้าหนาวจะตื่นเร็วลุกเดินไปตามถังขยะ หาขวดและกระป๋อง เพื่อเปลี่ยนเป็นเงิน ผมอดขอบคุณเขาไม่ได้ที่ไม่ปล่อยให้สิ่งที่สามารถกลับไปทำใหม่แล้วนำมาใช้ ประหยัดทรัพยากร และอีกอย่างพอเช้ายังหนาวมาก เดินเก็บของเท่ากับออกกำลัง จะลดภาวะของความคิดที่วุ่นวาย ร่างกายที่เคลื่อนไหว เลือดลมจะหมุนเวียน ประทังระยะเวลาโรคร้าย และอายุ ถ้าชีวิตมีอำนาจละสังขารให้ตัวเองได้ คงทำ

บ่อยครั้งหยิบยื่นเงิน และไม่อยากรับรู้ว่าจะใช้ซื้ออะไร แต่อยากรู้ว่าแต่ละวัน ไปหลับนอนหาแหล่งอาหาร จากสายตาที่เห็นคงลำบาก แต่จริงแล้วทุกคนแตกต่าง คนที่ดูสบายทุกอย่างลึกๆ ก็อาจมีทุกข์ ทั้งๆ ที่มีงานดีๆ ทำ มีบ้าน มีครอบครัว กลับบ้านบริวารมากมาย อยากได้อะไรก็สามารถจัดหาซื้อมาเป็นเจ้าของได้ แต่พวกเขาก็ยังมีทุกข์ คนเราถ้ายังมีความอยากได้ไม่มีสิ้นสุด ชีวิตก็ย่อมวุ่นวาย

มองดูฝูงนกพิราบ บินขึ้นลงไม่อาศัยเนื้อที่ จะขึ้นลงแบบทิ้งดิ่ง คือเกือบ 180 องศาได้ ทำตัวตรงขากาง ปีกกางกระพือไปมา การกระพือปีก คือการทำให้การทรงตัวขึ้นลงได้ดี เวลาลงถึงพื้นเพื่ออาหารกระทบกันบ้างไม่เห็นสนใจต่อกัน นี่คือหลักการอยู่ร่วมกัน ภาษาคนกระทบกระทั่งกันบ้างให้อภัย ไม่ใส่ใจ บ่อยครั้งที่นกพิราบ ไปหากินร่วมกับนกประเภทอื่นอย่างพวกนกแบล็กเบิร์ด

ในหนังสือกล่าว นกพิราบมีมากกว่า 300 ชนิด คงแตกต่างเรื่องรูปร่าง ขน พื้นที่อยู่อาศัย และนิสัยใจคอ อย่างนกพิราบบ้าน นกพิราบภูเขา นกพิราบป่า โดยปกตินกพิราบชอบอากาศธรรมดา ไม่ชอบอากาศหนาว เมืองหนาวนกพิราบมีไม่กี่ประเภทขนที่เห็น ดำ เทา ขาว น้ำตาล อาหารที่ชอบคือพวกเมล็ดพืช พวกของเหลือคนกินแล้วหยิบโยนให้ อย่างคุ๊กกี้ ขนมปัง ข้าว ขนม ไม่รังเกียจ นกพิราบอายุไม่ยืน มากคน บอกว่าเนื้อนกพิราบเป็นอาหารจานโปรด โดยเฉพาะคนไทย กินอาหารเกือบทุกประเภท ที่จริงก็ดีลดภาวะปัญหาของความไม่สมดุลย์

นกพิราบ การเลือกคู่ ต้องใช้เวลา 2-3 วันจะมากน้อยก็แล้วแต่ความสมยอม แต่ที่บอกเป็นเรื่องของความเป็นปกติ นกพิราบจะได้เสียก็ต้องจีบแบบคนเหมือนกัน นกตัวผู้อาจนำเมล็ดที่เป็นอาหารมาวางต่อหน้านกสาวที่ตัวรัก แล้ววาดลวดลายเต้นไปมา ปากคงจะร้องเพลง พอความรักความเข้าใจเกิดขึ้น ก็ตกลงใจเป็นสามีภรรยา พอจะมีไข่ก็ต้องสร้างรัง ไข่ครั้งละ 2 ฟอง ไข่เสร็จจะผลัดกันกกไข่ ครับไข่เมื่ออบอุ่นการฟักตัวก็เริ่ม เขาบอกว่านกพิราบเป็นครอบครัวกันตลอดชีวิต จนกว่าจะตายจากกันไป ไม่นอกใจ ไม่มีกิ๊กใหม่ แต่วงการบอกว่านกพิราบเมืองไทย นิสัยเปลี่ยนไปเอาแบบอย่างคน ชอบมีกิ๊กหลายคน พอสาวท้องหนี คลอดลูกเสร็จทิ้งไม่ดูแล ไปดูบ้านปากเกร็ด เดี๋ยวนี้เด็กถูกทอดทิ้ง คนพิการ (ตาบอด) จะอยู่ในเขตเดียวกัน ครับคุณกลับไปไทย ลองไปเยี่ยมซื้อของไปบริจาคให้กับเด็กที่ถูกพ่อแม่ทิ้ง รองเท้า เสื้อผ้า ขนม และเงิน สิ่งที่คุณทำคือบุญเต็มๆ เด็กๆ จะเข้ามาหาคุณ อยากให้อุ้ม เพราะเขาขาดพ่อขาดแม่ เขาคงไม่คิดเลยว่า คุณคือคนที่ไข่ทิ้ง แล้วหนีความรับผิดชอบ

ผมเคยสังเกต คนชอบใช้เงินเพื่อหน้าตาตัวเองมากกว่าสร้างบุญกุศลโดยการบริจาค คนข้างผมบอกว่าจริงแท้ คนนี่ครับทุ่มเทกายใจก็เพื่อตัวและครอบครัว และอยากเห็นคนรอบข้างเยินยอ ยกยอ สรรเสริญ ก็มันสันดานดิบนอนอยู่กับกายใจ

ผมไปไชน่าทาวน์ที่ซานฟรานซิสโก และที่ไชน่าทาวน์โอ๊คแลนด์ นกพิราบเยอะมาก คนจีนนิยมให้อาหาร ผมส่วนตัวก็ชอบให้อาหาร เพราะเติบโตกับความคิดที่ว่า การให้อาหารสัตว์แสดงถึงความรักมีเมตตา สัตว์จะไม่ไปไหน จะอยู่ใกล้ๆ สิ่งที่ได้และเกิดกับใจคือความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้น สัตว์จะแสดงพฤติกรรมที่เป็นนิสัยของเขา เราเห็นมีความรู้สึกพอใจ คนไทยที่ชอบมีเมียน้อยก็คงเจ้าความน่ารักด้วยละ

การวิจัยปัจจุบัน บอกว่านกพิราบ นำความเสียหายให้กับคน อยู่บ้านขี้เยี่ยวเรี่ยราด และนำโรคมาให้คน ทุกครั้งผมเดินอยู่สถานีรถไฟฟ้าใกล้บ้าน คอนกรีตที่เป็นเสา รองรับน้ำหนักของรางรถและตัวรถ จะเอาลวดแหลมกั้นหมด เพื่อป้องกันไม่ให้นกมาอยู่อาศัย และเที่ยวอึเรี่ยราด

ระหว่างใส่น้ำมัน และคิดเพลินเสียงคลิ๊ก และที่กดน้ำมันคลายตัว แสดงถึงน้ำมันเต็มตามราคาที่จ่ายไป

ฝนที่หายหน้าไปหลายชั่วโมง เริ่มต้นใหม่ ยืนดูฝน แปลกฝนตกทั่วบริเวณ แต่ฝนก็รวมตัวกันเป็นเม็ด ผมไม่มีความรู้ว่าทำไม เมื่อความเย็นมาถึงจุดไอน้ำเย็น เริ่มจะตกเป็นฝน ทำไมไม่ตกเหมือนน้ำไหลเป็นแผ่น คงยกให้ธรรมชาติสร้างระบบปลอดภัยเพื่อสิ่งต่างๆ

ครับทุกสิ่งทุกอย่าง ตามธรรมชาติย่อมมีที่มา ที่ไป ชีวิตคนไม่จำเป็นต้องรู้สารพัดสิ่งที่ควรรู้ คือสิ่งที่สัมพันธ์กับความอยู่รอด เป็นคนมีรถ ก็ต้องเรียนรู้การขับรถ การดูแลรถ ทุกวันขับรถ ความรู้สึกเรารับรู้ คนขับรถข้างหน้า ขับรถข้างหลัง มีนิสัยอย่างไร มากคนขับเร่งรีบ ขับชิด เบรค แซงกระชั้นชิด บีบแตร ครับเขาคงจะรีบ เพื่อให้ถึงจุดปลายทาง แต่มันเป็นความจริงอยู่อย่าง ใจเรารีบ ย่อมลดความระมัดระวัง และหงุดหงิด เราสะสมไว้ทุกวัน ตลอดเวลา ชีวิตสุดท้ายก็หาความสงบไม่ได้

เคยสังเกตชีวิตคน ในโลกปัจจุบันเรารออะไรนานแล้วใจสงบหายาก เพราะอุปกรณ์ชีวิตกระตุ้นให้เรารับรู้อะไรเร็ว อย่างโทรศัพท์คุย ข้อมูลส่งอีเมล กินอาหารสำเร็จรูป ผมเคยคิดว่าทานก๋วยเตี๋ยวชีวิตน่าจะเพิ่มสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต เราต้องระมัดระวังน้ำร้อน เวลาตักเส้นยาวๆ ค่อยๆ กิน ค่อยๆ คิด ไม่เร่งรีบตัวเราเอง

ผมไม่แน่ใจว่า นกพิราบ ที่กำลังเพลินกับอาหาร พอฝนตก ก็ต้องละ นกพิราบคงจะคุยกันเหมือนกัน ชีวิตนกอย่างพวกเรา สบายตลอดเวลาจะมีคนนำอาหารมาโปรยให้ ไม่ต้องบินไกลไปหาอาหาร ไปถิ่นอื่นบางครั้งอันตราย จากแมว หมา และนกเหยี่ยว แต่คงไม่มีนกตัวไหนคิด ความสบายที่เขาได้รับ คือความเกียจคร้านเพิ่มขึ้นทุกวัน สมองที่เป็นความคิดฝ่อลงทุกวัน

นกพิราบ บินไกลๆ สามารถกลับบ้านถูก นกพิราบจึงเป็นนกสื่อสาร นกสื่อสารคือนกบ้าน อยู่ในกรง ขาดความอิสระ อาหารดีๆ ที่ได้คือรางวัล นี่เป็นคำพูดของนกพิราบที่อาศัยตามตรอกซอกชายคาของบ้าน หิวก็ออกหาอาหารแต่เช้า เย็นไม่มืดก็กลับบ้าน จะนกหรือคนชีวิตที่ไม่ต้องขึ้นกับการไม่พึ่งพา เรียนรู้ช่วยตัวเอง ย่อมเป็นหนทางประเสริฐ