ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 17 สิงหาคม 2562

โรคภัยมาหาผมประปราย ชีวิตเคยเป็นโรคที่ทุกคนกลัว คือ โรคมะเร็ง วันคือผ่านผมต้องไปตรวจสุขภาพ ครับอย่าปล่อยละเลย เจ็บป่วยเกิดได้เสมอ บางโรคกินภายในร่างกายแบบเงียบ ไม่เอะอะ คือความรู้สึกเจ็บป่วยไม่รู้ ดูแข็งแรง ไม่ปวดหัว ไม่เมื่อยตัว ถึงจะแก่เฒ่าความรู้สึกชอบพอ เกี่ยวกับพรรณอย่างว่า อาจจะมาบางครั้งคราว เหมือลมพัดกรรโชค หลังใบไม้ (ใบสน) ร่วงเต็ม เผลอเดี๋ยวหยุด ลมหาย แดดจ้า มองต่ำไปทะเลภายใน เรือใบมีมากมาย น้ำในทะเลภายใน เรือใบ มีมากมาย น้ำในทะเลราบไม่มีคลื่น ครับปัจจัยของทุกสิ่ง ธรรมชาติมีเหตุและผลเสมอ

คนเกิดมาจะกิน เรียน นอน พักผ่อน หาความสนุกชีวิตก็ต้องมีการออกกำลัง ถ้าตัดขาดการออกกำลัง ความสมดุลของชีวิตก็ตัดขาด

ช่วงผมเรียน ม.1-ม.6 อยู่กับวัด ศิษย์ก้นกุฏิ สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ 18 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เกือบทุกคือนท่านจะเรียกผมไปหา สอนสิ่งที่เรียกว่า “มงคลของชีวิต” ไม่เพียงเป็นเด็กขยันเรียน รับผิดชอบหน้าที่ ต้องซื่อสัตย์ มีเมตตาเป็นแบบอย่างสังคม คำว่าแบบอย่างคือ การเป็นคนดี ไม่เอาเปรียบ อย่าทิ้งภาชนะลงบนถนน อย่าเล่นโทรศัพท์ระหว่างข้ามถนน ทุกคืนสังฆราชจะเดินภายในกุฏิ นานเวลาแกว่งแขน ครับท่านออกกำลัง และการออกกำลังก็ทำเรียบง่าย เพียงให้กายทุกส่วนได้ยืด และสิ่งที่มาด้วยทุกครั้งคือ สุขภาพจิต และจิตมีสมาธิระหว่างเดินคือการพักผ่านด้วยจิต โรคกายเป็นความปกติ แต่ถ้าการทรุด ปล่อยให้จิตตก กังวล อมทุกข์ ชีวิตย่อมวุ่นวาย กายเจ็บป่วยเป็นธรรมดา อย่าให้จิตป่วยด้วย โรคป่วยเหนือจิตคือ ป่วยทางวิญญาณ คือ ป่วยทางปัญญา ครับถ้าป่วยทางปัญญาแย่เลย โรคป่วยทางกายไปหาหมอ ถ้าป่วยทางจิตบ้านเราไปโรงพยาบาลโรคประสาท ถ้าป่วยทางวิญญาณอาศัยโรงพยาบาลจากพระพุทธองค์ คือ ธรรมะ เหมือนเกิดมาเห็นแก่ตัว เข้าวัด พระนำเอาธรรมะของพระพุทธองค์อบรมสั่งสอน ปัญญาเปิดกว้าง รับรู้ มองเห็น ร้องอ๋อไม่เพียงอยากได้ แต่ต้องรู้จักให้ด้วย มองเห็นความถูกผิด

เกือบ 10 ปี ผมไปตรวจสุขภาพ ตรวจปัสสาวะ ครับมีเลือดออกมาสีแดงไม่มาก ปกติปัสสาวะจะมีเหลือง ครับปะปนกับสิ่งที่ร่างกายไม่ใช้แล้ว ถ่ายออกคงเหมือนเราล้างจาน น้ำไหลลงท่อ และสุดท้าย ถ้าบ้านเมืองเจริญก็จะนำน้ำจากท่อสกปรก ไหลมารวมบ่อบำบัดให้ตกตะกอนสกปรกนอนก้น น้ำสะอาดข้างบนถูกถ่ายไหลลงทะเล ประเทศเจริญ จะทำบ่อน้ำภายใต้ทะเล ไหลออกไกลจากฝั่ง บ้านเมืองที่นักการเมืองดีแต่ถกเถียงเกี่ยวกับผลประโยชน์ส่วนตัว และประชาชนก็เลือกตัวแทนประเภทนี้เป็นตัวแทนสม่ำเสมอ แล้วความถูกต้องมาไม่ตามกาลเวลา จะโทษใครครับ

หมอวุ่นวาย ต้องมีความผิดปกติภายในกระเพาะเป็นแผล ลำไส้เลือดออก หรือเจ้าโรคร้ายมะเร็งกำลังสร้างบ้านออกลูกหลานกัดกิน ขยายเนื้อที่ สุดท้ายถ้าเป็นมะเร็งละเลยไม่สนใจชีวิต หมอบอกได้ หมดทางรักษา ครับท่านอาจอยู่ไม่นาน โรคประเภทนี้ บางทีเจ็บปวด ทรมาน จะฉีดมอร์ฟีน หรือกัญชา ครับเป็นเพียงทุเลา “เมื่อหมอบอก ชีวิตจะยังอยู่ไม่นาน” หมดทางรักษา เจ็บปวด ทรมาน กฎหมายหลายรัฐ หลายประเทศ ออกกฎหมายชีวิตสามารถเลือก “การุณยฆาต” ได้คือ เลือกทางตายก่อนเวลามาถึง จะให้หมอช่วยหรือขอยาจากหมอมาทาน ครับรัฐออริกอน เหนือรัฐแคลิฟอร์เนีย เป็นรัฐแรกออกกฎหมาย เลือกการตายก่อนเวลา เมื่อเจ็บปวด และหมอลงความเห็น “ตายแน่” ครับกฎหมายตอนออกใหม่ๆ วุ่นวายพิลึก ศาสนาบอกว่าบาป แต่สุดท้ายก็สรุปว่าเชิญเถอะขอรับ อยากตาย โดยไม่อยากทรมาน แต่ตอนต้นต้องผ่านกระบวนการได้รับเห็นพ้องจากหมอ ครอบครัว และเจ้าหน้าที่ของรัฐ

ครับการุณยฆาต ได้ขยายไปมากประเทศ ตอนต้น แม้แต่ออสเตรเลีย เดี๋ยวนี้เกือบทั่วโลก แม้แต่ประเทศไทย ต่างเห็นพ้อง “เมื่อเจ็บป่วย ทรมาน ยาดูแลไม่ได้ และหมอลงความเห็น มีชีวิตอีกไม่นาน” หมอคะไม่ต้องต่อท่อหายใจ ปล่อยอิฉันไปตามธรรมชาติ เคยมีคนถามผู้รู้ทางศาสนา การฆ่าตัวตายด้วยเหตุผลตามที่หมอบอก บาปปล่าว ครับการปลงชีวิต ชีวิตยังมีลมหายใจ เจตนาฆ่า ถ้าจะถามอาจจะบาป แต่เหตุผลเมื่อทุกสิ่งมาบรรจบ เจ็บป่วย ทรมาน อยู่อีกไม่นาน ถึงจะผิดกฎธรรมชาติ ผิดหลักศาสนา ผู้รู้บอกว่า ถึงจะบาปกรรมก็ไม่มาก ด้วยปัจจัยตามที่เห็น เพียงทำคุณความดี สร้างบุญกุศล ก็เหมือนทุนของความดี กองสูงเหนือเจตนา บาปกรรม ยอมถูกตัดทอน เกิดความสมดุล ที่เรียกว่า บุญกุศลกองเหนือบาปที่กระทำ สุดท้ายหมอสะกิดเนื้อเยื่อ เข้าห้องแล็ป หมอลงความเห็น มะเร็งที่ต่อมอัณฑะ ผมตกใจ หมอยิ้ม คุณลุงครับ โรคมะเร็งเริ่มเป็นกว่าจะขยายต้องอาศัยเวลา คุณลุงเลยเกษียณแล้วจะรักษาโดยผ่าตัด หรือฉายแสง ช่วยได้จริง แต่ข้อเท็จจริง คุณลุงปล่อยมันตามธรรมชาติ กว่าจะขยายตัว คุณลุงก็ละจากโลกนี้แล้วครับ ตามปัจจัยของอายุ “ไม่ต้องวุ่นวาย กังวล ชีวิตยังสามารถมีกิจกรรม ตามที่ลุงชอบ ตามถนัด ได้ตลอดเวลาครับ”

แต่หมอสุภัคร สุขกสิกร ลูกสาวนักกับหมอที่ซีแอตเติ้ล สวีดิสฮอสพิทอล เชี่ยวชาญ เรื่องรักษามะเร็งต่อมอัณฑะ ตอนเริ่มเป็น โดยฉีดรังสี เข้าไปฆ่าเชื้อร้าย ที่ซีแอตเติ้ล

ครับสะดวกสบาย ผมไปเช่าโรงแรมติดกับโรงพยาบาล ตื่นแต่มืด อาบน้ำ แต่งตัว บอกแม่บ้านไม่ต้องห่วงและกังวล ผมไปหาหมอ พาเข้าห้องฉีดยาเข้าหลัง ปล่อยให้ยาออกฤทธิ์ หลับใหล เข็นเข้าห้องฉีดรังสี ครับกว่าผมจะลุกเดินได้หลายชั่วโมง เหตุที่ไปเช่าโรงแรม จะได้เดินไปเดินกลับโรงพยาบาลทันเวลา

หลังจากหมอฉีดรังสี หมดภาวะกังวลกับโรค สุดท้ายช่วงตื่นเต้น คือพยาบาลพาไปฉี่ เพราะมีบ้างฉี่ไม่ออก ต้องสวน ครับผม ฟังอดกลัวเจ็บตกใจ ครั้งที่สองพยาบาลพาเข้าห้องน้ำ ทำเสียงเหมือนน้ำไหล ครับ ประเดี๋ยวความปกติบังเกิด ฉี่ออกทุกคนยิ้ม ผมรู้สึกโล่ง

ถึงเวลากลับโรงแรม หมอให้กลับบ้าน ให้ยามาขวด ทานทุกวันๆ ละ 6 เม็ด กีฬาชอบยังเล่นได้ ยกเว้นทางเพศ รังสีทำร้ายผมจะไม่สู้ คิดไปกลับ ช่างหัวมันตอนมีกำลัง ก็ไม่สมประสงค์อยู่แล้ว แล้วยังจะห่วงใย เหมือนคนตายยังห่วง ลูกหลาน สมบัติ เพียงปล่อยให้ความเป็นปกติ ทำงานเหมือนคำพูด “เป็นอย่างนั้นเอง”

ผมเขียนมาไกล โดยปกติอยากพูดเรื่องเท้าบวม (Gout) เป็นประจำไม่บ่อย หมอบอกทานยาก็หาย หลายคนบอกว่าหยุดทานหลายอย่าง แต่หมอบอกว่า เชิญตามความชอบพอ ถ้าทานบางอย่างขัดกับความเจ็บป่วย เมื่อรับรู้เรียกว่าประสบการณ์ตรง ควรจะพักหยุดน่าจะดีนะขอรับ หมอพูดมองหน้า อย่าลืมออกกำลังนะ ถ้ายังบวมแองเกิ้ลที่เพิ่งสวมอย่าลืมใช้บ้าง ผมยิ้มเจ็บ ปวด ป่วย มีหมอแนะ บอกเล่า ความรู้สึกโล่งแปลกนะ