ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 17 กันยายน 2565

ที่ผมเดินรอบๆเป็นทะเลภายใน น้ำในมหาสมุทรแปซิฟิกไหลลอดช่องทะเลภายใน เชื่อมช่วงทะเลระหว่างเมือง ซานฟรานซิสโก กับเมืองเซ้าท์ซาริโต้ มีสะพานโกลเด้นเกตเชื่อม ทุกวันรถจะวิ่งไปกลับ ครับการสร้างสะพานจะต้องจ่ายเงิน เงินที่เก็บจากรถเป็นค่าบำรุงรักษาสะพาน การเก็บเงินค่าสะพานจะเก็บจากการข้ามสะพานจากซานฟรานซิสโกไปเซ้าท์ซาริโต้ ถ้าจากเซ้าท์ซาริโต้ข้ามมาซานฟรานซิสโก “ฟรี” คงคิดว่ารัฐบาลใจดี อาจเป็นอย่างที่คิด แต่ข้อเท็จจริงการเดินทางย่อมไปและกลับ

เลยทางน้ำจาก สะพานโกลเด้นเกตจะเป็นอ่าวกว้าง เต็มไปด้วยเกาะ ช่วงวันหยุดจะมีเรือใบเยอะ ครับกีฬาโล้เรือใบต้นทุนสูง ใช้เวลาสร้างความชำนาญ หลานชายผม “อัศวิน” อายุ 13 ปี คลาสเล่นเรือใบ ครับจึงเหมาว่า รอบๆเมืองของทะเลภายในนอกจากการไปมาจะต้องอาศัยสะพาน หลายที่สิ่งที่ได้รับบารมีจากทะเลยภายในคือ อากาศหมุนเวียนดี สวยงาม ครับธรรมชาติเมตตาเสมอ ไม่เคยคิดเงินจากคน

ครับธรรมชาติมอบสิ่งแวดล้าม “งดงาม” ให้กับประชาชน สิ่งแวดล้อมไม่เคยแบมือของบริการ เสียงแวดล้อม ยื่นผายมือ เชิญเถอะขอรับให้ความสะดวกสบาย อากาศสดทุกวัน อากาศเสียจากรถ คน การทำธุรกิจ อากาศและการหมุนเวียนจะนำอากาศ “สด” จากมหาสมุทร พัดเข้าฝั่ง เพื่อเข้าให้บริการฟรีกับคน และเวลาพัดกลับสู่มหาสมุทรด้านนอก หอบอากาศ มลพิษ ติดมือไป “ทำธุรกรรม” ให้อากาศสะอาด แล้วพัดกลับสู่ฝั่งบริการกับมนุษย์ เป็นพฤติกรรมตลอดเวลา กาลนาน ธรรมชาติดีงามไม่เคยบ่น ผมเลี้ยวรถเข้าชอบปิ้ง เป็นชอปปิ้งไม่ใหญ่โต ร้านที่อยู่บริเวณชอปปิ้ง ส่วนมากจะเป็นร้ายขายของประเภทความจำเป็นของชีวิต ทางซ้ายมือร้านแรกกว้างขวาง เป็นร้านสิ้นค้าทุกประเภททำจากญี่ปุ่น เป็นร้านประเภทเดียวกับร้าน 99 เซ็นต์ แต่ร้านนี้ราคาต่ำเฉลี่ย 1.50 ครับผมชอบมาเดินดูไม่ซื้อ ครับเดี๋ยวนี้ ร้าน 99 เซ็นต์ ราคาขยับขึ้นจาก 99 เซ็นต์เป็น 1.25 ครับช่วงโควิดร้านปิดบ้างขายไม่ค่อยดี รายได้ลด การขึ้นราคาแม้แต่แรงงานเป็นปกติ

ตรงหน้าผมเป็นร้าน CVS ผมจะมาร้านนี้ประจำ จะมาซื้อยา ไม่นานมานี้ไปใช้บริการอัดรูป ครับราคายุติธรรมเสมอ ตึกอีกด้านหนึ่งเป็นร้านหนังสือ Barnes & Noble ครับหลายปีมา นิยมไปหาหนังสือ และมีร้านกาแฟภายใน ส่วนมากเข้าร้านหนังสือจะให้เวลากับตัวเอง เลือกหาหนังสือประเภทชอบพอ ครับพอถึงวัยนี้ หนังสือ เนื้อหา และเรื่องราว การหาหนังสืออ่านแตกต่าง เดี๋ยวนี้ชอบประเภท “ธรรมะ” เพราะธรรมะเป็นการปฏิบัติปกติของชีวิต

วันนี้ก็ใช้ชีวิตปกติ ตามก่อนโน้นจอดรถ เดินเข้าร้านหนังสือ ไปแผนก ท่องเที่ยว และเดินทาง 2-3 วันมาแม่บ้านบอกกับผม จะนั่งครู๊ซไปเม็กซิโก เคยไปมาแล้วหลายปี เป็นความจริงของชีวิต สถานที่ที่เราเคยไป ไปอีกครั้ง ความซาบซึ้งมีความประทับใจแตกต่างกัน

เหมือนตอนนี้ เพิ่งกลับจากอลาสก้าไปครู๊ซ 11 วัน ครับ ครู๊ซดี เรื่องทานอาหารมีตลอดเวลา เป็นอาหารประเภทบริการด้วยตัวเอง เรียกบุฟเฟ่ต์ แต่มีอีกชั้นหนึ่ง ที่ผมไปครู๊ซ ชั้น 6 จะมีคนคอยบริการ และที่ห้องนี้จะพิถีพิถันการแต่งตัวดีหน่อย

ภายในเรือมีกิจกรรมมากมาย มีดนตรีตลอดเวลา มีบ่อนให้เสี่ยงโชค ครับพูดถึงบ่อน ดวงผมคงจะไม่สมพงษ์ เสียตลอด ครับเคยคิดกับตัวเอง จะเลิกเล่น ครับแต่พ่ายแพ้กิเลส จะไปไหนๆอย่างไปรีโน่ หรือ ลาสเวกัส ว่าจะเล่นแต่พอให้ความรับรู้ ผ่อนคลาย เคยสัญญากับตัว ได้กำไร พอไวน์ดีๆก็จะหยุด ครับความคิดไม่เคยบรรจบกับสัญญา เพราะเริ่มเล่นเสีย อยากได้คืน

หลักจิตวิทยา เคยกล่าว ความคิดที่เรียกว่า “ถูกต้อง” ถึงยังจะปฏิบัติไม่ได้ทันที แต่ความถูกต้องที่เกิดเป็นความคิดจะยังอยู่กับเรา หวังว่าสักวันหนึ่ง ความบรรจบที่เรียกว่า “ถูกต้อง” จะเดินทางมาเป็นส่วนของชีวิต

ผมเดินผ่านร้าน ประเภทความจำเป็นของชีวิต อย่างร้านทำฟัน ครับเคยเข้าออกบ่อย เดี๋ยวนี้ปัญหาเหล่านี้ หมดเวลา ใส่ของปลอม แทนของจริง สะดวก สบาย ปากหมดกลิ่น ดูแลง่าย แต่ความเป็นจริงของติดมากับตัว ย่อมเป็นสมบัติถูกต้อง เพียงรู้จักดูแล ความเป็นจริงอย่างหนึ่ง ศาสนาเรียกสิ่งเป็นความจริงว่า “สัจธรรม”

ผมยืนมองดู “สังขาร” ของตัวเองบนกระจก วัยสูงอายุ พุงเคยอุดมสมบูรณ์ คงเกิดจากกินแล้วไม่ระมัดระวัง ไม่ใส่ใจการออกกำลัง พอวันนี้ ก่อนหลายปี เริ่มควบคุมสุขภาพ กินยังเหมือนเดิม แต่รู้จักออกกำลัง กินพอประมาณ

ครับการออกกำลัง ที่ผมตื่นแต่ตีห้า ออกกำลังบนเตียง ทุกเช้าก่อนลุกจากเตียง การเคลื่อนไหว แขน ขา ลำตัว ตามข้อต่อต่างๆ เอามือนวดตามแขน มือ นวดศีรษะ มีท่านผู้รู้ เคยใส่ความถูกต้องให้ผมเจริญรอยตาม คือ “การนวดศีรษะด้วย” การพัฒนาสมอง นอกจากนวดทำให้ระบบหมุนเวียนทุกวัน ใส่สิ่งดีงามสู่สมอง คือความคิด เหลือเชื่อ เพียงพบปะมากสิ่ง คิดดี ยิ้มแค่นี้ “ร่างกาย” จิตใจก็ผลิตสิ่งที่เรียกว่า “สิ่งถูกต้อง” ให้ความพอใจ กลายเป็นความสุข มันคือความถูกต้อง

พูดถึงเรื่องออกกำลัง ผมนิยมเข้า “คลาส” อย่างทุกวันนี้ไป วายเอ็มซีเอ ผู้ร่วมคลาสทุกคนวัยไล่เลี่ย ผู้ชายมี 2-3 คน รวมทั้งผม ส่วนมากจะเป็นผู้หญิง เวลาเข้าคลาสออกกำลัง ผมจะไปอยู่หลังห้อง ติดกับฝาห้อง เหตุผลเวลาออกกำลัง ยกขา ความสมดุลของร่างกาย ที่เรียกว่า Balance ทางขาขวา ผมสูญเสีย จะเดิน หรือยกขา จะยกขาแล้วยืนจะเอียงและเซ ครับอยู่หลังชั้น ติดกับผนัง เวลายกขา ใช้มือจับหรือยันฝา สามารถช่วยให้การออกกำลังดีขึ้น

ครับการดูแลตัวเอง ทำให้ชีวิตยังดำเนินต่อไป ไม่เป็นที่ห่วงใยของ ลูก หลาน และแม่บ้าน ครับ สุภาษิต ช่วยเหลือ ตัวเอง จะเวลา และวัยไหน ยังเป็นสิ่งมีคุณค่าเสมอ

ครับช่วงเป็นศิษย์ วัด สังฆราช สอนการดูแล สุขภาพกาย สังฆราชนอกจากสั่งสอนผม ท่านยังปฏิบัติ ทุกค่ำคืน จะเดินภายในกุฏิ แกว่งแขน ขา ใจไม่คิดอะไรนอกจากการออกกำลังกาย สิ่งที่ตามมานอกจากกาย การออกกำลัง ความคิด ใจ เราควรรู้จักออกกำลังด้วย

ครับเรื่องจิตเป็นความไม่ยุ่งยาก การออกกำลัง นอกจากคิดถูกต้อง ยังต่อเติมความพอใจ สุข ผมมองเห็นคนจูงสุนัข ครับสังคมของโลก เดี๋ยวนี้นิยมการเลี้ยงสุนัข ส่วนตัวผมชอบความเป็นอิสระ มันคือความคล่องตัว ไม่มีสิ่งรอบตัวเป็นห่วงใย คือ ภาระ ผมเห็นคนจูงหมาผ่านพุ่มไม้ หมาแวะ คนเป็นเจ้าของ ผ่อนสายจูงหมา ปล่อยให้เป็นอิสระ หมาจะเดิน ดมครับ มีบ้างหมา “ถ่าย” ความเป็นเจ้าของจะเอาถุงพลาสติกใส่มือ ค่อยรวบรวมอึสุนัข แล้วกลับถุง ขมวดปากถุง ปิดรัด ครับสิ่งที่ผมยืนดู มันคือ ความดีงามของเจ้าของสุนัข ดูแลรับผิดชอบ สังคมที่เป็นธรรมชาติของทุกคนไม่ปล่อยให้ธรรมชาติงดงาม มีสิ่งที่น่ารังเกียจ ปล่อยไว้เมื่อความรับผิดชอบได้ กระทำ ครับสิ่งถูกต้องได้กระทำ มันคือความดีงาม ผมยังดูต่อไป พอขมวดถุง เดินผ่านถังขยะ ได้ทิ้งลงในถัง

วันนี้หลายที่อย่างหน้าธนาคาร เคยมีถังขยะ 2 ใบตั้ง แต่วันนี้หายหน้า ธนาคารคงไม่อยากต่อสู้กับการทิ้งขยะ เวลาใส่ตกหกแล้วไม่เก็บ ครับภาระเล็กๆน้อยๆ มีประจำทุกวัน คงทำให้ความรำคาญถึงจุดของความคิดที่จะมีถังขยะ

ชีวิตของคนการอบรมจะต้องเริ่มแต่ยังเยาว์วัย เหมือนเลี้ยงลูก ทานอาหารเสร็จเก็บและล้าง โดยเฉพาะการเล่าเรียน ผมรับรู้แม่จะมีคุณภาพทางสั่งสอนลูก นอกจากสอนย่อมเกิดจากความรัก และเป็นแบบอย่าง ครับผมจะคุยเรื่องการใช้ชีวิตของผู้ใหญ่ ที่ควรปรับตัวทำให้เกิดความถูกต้องในสังคมรอบตัว “เช่น”