ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
10 สิงหาคม 2016 ตอนที่ 5

ผมนั่งเช้านึกถึงความทรงจำ ถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ ชีวิตคนอดภูมิใจกับคนฉลาดที่คิดประดิษฐ์สิ่งมากมาย เพื่อชีวิตคนอื่น แม้แต่คนร่ำรวยติดอันดับของโลก “บัฟเฟ๊ต” รวยจากเล่นหุ้น หลายวันมานั่งรอที่ต่อทะเบียนรถ จะไปเวลาไหนๆ แถวยาว ถึงเจ้าพนักงานแล้ว ยังได้บัตรมานั่งรออีก หลายคนบ่นที่เป็นความภูมิใจ รอเพียงชั่วโมงเกินนิด ก็ถือว่าเป็นคนมีโชค ถ้าหมอดูหรือคนมั่นคงในชีวิต อะไรต่อมิอะไรได้ดี พูดหน้าตาเฉยเพราะโชค คุณครับลองพิจารณาถ้ามือ แขน กาย ความคิด โชคที่คุณว่าจะเกิด จากโชค ถ้าอุปกรณ์ชีวิตไม่สามัคคี คงไม่มีสิ่งดีๆ บังเกิดได้

ผมนั่งมองทีวี โฆษณาเกี่ยวกับ “บัฟเฟ๊ต” ผลประโยชน์ เข้ากระเป๋าทุกวันเฉลี่ย “ล้านเหรียญ” อดคิดชีวิตผม ถ้ามีเงินสดล้านเหรียญ คงนั่งยิ้ม อาจกลายเป็นบ้า หรือครึ่งบ้า บ้าๆ บอๆ เออคล้ายกับมีชีวิตป้ำๆ เป้อๆ หรือเปล่านะ คงนั่งคิดเอวันนี้จะใช้เท่าไหร่ดีนะ ซื้อของดีๆ อะไรล่ะ อ้อชอบปลาทอด แป้งบางกรอบ ปลาที่เรียกว่า “ฮาริบัด” เนื้อขาว หนา อร่อย หลายปีมานั่งกินที่ริมภายใน เมืองเบลลิ่งแฮม น้ำสีคราม เกาะมีมากมาย ต้นไม้ชุก คนเมืองนี้สุขภาพจิตดี อากาศไม่เคยหม่น ผมคงหมายถึงอากาศเป็นพิษ แบบกรุงเทพฯ น่ะ เดินเดี๋ยว มีทางเดินเข้าป่า ลำธาร น้ำใส สายตาสอดใส่ คืออยากรู้อยากเห็น หาถุงพลาสติก ใบตอง กระดาษ จากโฟม กระป๋องโค้ก ครับหาไม่เจอ อดคิดหรือมนุษย์ไม่มีเดิน แท้แล้วคนสองขา มีตัว หัว หน้าตา พูดคุย เดิน จ๊อก วิ่ง สัมผัสตลอดเวลา เมื่อมองไม่พบสิ่งที่ทำลายความงามแห่งธรรมชาติ ไม่มี อดคิดน้อมคำพูดของพุทธศาสนา คนเจริญด้วยปัญญามีมาก ชีวิตคงจะปลีกสงบ หาที่อยู่ที่มีคนเจริญความคิด เพียงรับรู้ หรือเรียน น่าจะไปด้วยกันได้ แล้วนำมาปฏิบัติ ก่อนอื่นนำเอาความรู้สึกของตัว ชอบหรือรังเกียจมาพิจารณา เกลียดสิ่งสกปรกบนถนน ก็เลิกทิ้ง ที่บ้านแยกขยะ

ทางเดินคู่ขนานกับลำธาร มองน้ำใส หินก้อนเล็กโต บางที่รากไม้ชอนไชยื่นออกนอกฝั่ง แปลกแท้ตกงอเหมือนแขน ปลายทิ่มกลับไปลึกในดิน ความอยากรู้ คงเติบโต มุดในดินออกรากฝอย หาอาหารน้ำ อากาศ ส่งลำเลียงให้ต้น กิ่ง และใบ คงเหมือนชีวิตคน สมอง คือหน้าที่รับรู้ สั่งงาน คิดค้น คนฉลาดสมองย่อมฉลาด ความฉลาดมาจากไหน ครับได้รับการถ่ายทอดจากพ่อแม่ แม้จิตสำนึกดีไม่เอาเปรียบติดมาด้วย

เป็นความจริง ความฉลาดของสมอง ย่อมสามารถปรับปรุงให้เจริญได้ หลายคนถามถ้าเกิดมากับพันธุกรรมไม่ปราศเปรื่อง เราสามารถพัฒนาให้สมองทำงานดีได้ แต่จะกิน จะเล่น จะซื้อยาตามโฆษณามากิน ฉลากบอกจะพลิกผันสมองตื้อให้กลับฉลาดเฉลียว ถ้าเชื่อเขาหมดกระเป๋า ทำได้แค่หวัง จริงแล้วคงบ่อท่อ แต่ถ้าเรามานะ อดทนไม่เกียจคร้าน สิ่งที่เรียกว่างอกงามของชีวิตไม่เคยอับเฉา

ถ้าจะพูดว่าทำให้ไอคิวสูงขึ้น คงจะไม่มี สมองคนเส้นฝอยมีหลายพันล้านเส้นเดินหาอาหารให้สมอง ปลาฮาริบัดที่ทอดกรอบมีออกมาขาวออกเหลือง เหลือบมองน้ำมันทอดขาว อุณหภูมิทอดแม่นตามเจ้าหน้าที่แผนกอาหารมาบอกกล่าว ปลาทอดมากับเฟรนฟราย ข้างๆ มีถ้วยกระดาษใส่แคทช็อป ตาต้าซอส หยิบเทใส่มาวางโต๊ะริมต้นไม้ ติดทางเท้า คนเดินไปมาเหล่มองบรรยากาศ สบายๆ อดคิดบ้าๆ เกิดกำลัง ง่วน หยิบปลา จิ้มซอส คนเดินเกิดใจเร็วคว้าปลาในตะกร้าผมหนึ่งชิ้น ยัดเข้าปาก วิ่งต่อ หันหน้าพูดขอบคุณ ขอโทษ หิว เจอกันคราวหน้าจะสั่งปลาทอดชดใช้ เอ้าให้สองเท่า ผมชื่อทอม บอกแซ่ ผมคงงงไม่รู้จะทำอะไร คงปล่อยเลยตามเลย เออสังคมของคน ย่อมมีความไม่ปกติของคน เดินสวน เดินตามหลังมากมาย เมียเคยเตือนเสมอ เช้าเธอออกเดิน ต้องระวังคนวิ่งชน หกล้มจะลำบาก พออายุมากเกิดกระดูกขา แขน ข้อเท้าหัก ทำงานรับใช้ฉันลำบากขึ้น เธอพูดมองหน้ายิ้ม “ไม่ยอมด้วย” บางครั้งมีโจรผู้ร้าย จี้ปล้น เราไม่สามารถดูแล ช่วยตัวเองได้ ถ้าจะบอกว่าแก่ ออกมาเดินไม่มีเงิน อาจถูกไม้เขกกะโหลก เสียงบ่มพึมไม่ติดเงินน่าจะรอบคอบ ผมเคยสังเกต คนมีสตังค์กินข้าวที่วัดเยอะ อาหารโปรด ส้มตำปู ปลาร้า แล้วเงินล้านที่ผมฝัน ถ้ากินประเภทไม่ต้องเลือกที่แพง อาหารหรู เงินคงเหลือเป็นปัจจัยให้ลูกหลานได้ นั่งวาดภาพในอากาศ เราจะได้ส่วนแบ่งเท่าไหร่หนอ เมื่อมอง หรือจะเดินตามโฆษณาเด็กทารกทิ้งเยอะ วัดยังขาดปัจจัยสร้างโบสถ์

รถก๊วนผมวิ่งไม่หยุด ครับถึงจะปิดหน้าต่าง เปิดแอร์ กลิ่นเหม็นของสกั๊งก็รอดเข้ามาได้ เดินทางตามถนนมีบ้างจะเห็นสัตว์ สกั๊งตาย ก่อนเห็นตัวกลิ่นมาก่อน ส่วนมากรถจะทับ ครับรถที่ทับ คงฝันร้ายกลิ่นติดไปนาน และไกล สกั๊งหากินกลางคืน ธรรมชาติสร้างสัตว์หากินกลางคืน ต่างเกื้อกูลต่อกัน สัตว์เล็กเป็นอาหารสัตว์ใหญ่ เป็นความจริงสัตว์กลางคืนตาจะดี จมูกดี

ซึ่งผิดกับคน ธรรมชาติสร้างให้สายตามองไกล แยกแยะความสวยงามได้ชัด แต่จมูกสร้างให้สัมผัสใกล้ๆ ใช้ดม ยิ่งเพิ่มภาระมือไว ใจเร็ว ธรรมชาติยิ้มละมัย ชีวิตที่ข้าสร้างเองขึ้นมา เจ้าใช้มัน ครบองค์ปัจจัย แตะ จับ ขอบใจจิตบอกกาย

ตามตำรา สกั๊งมีแตกต่างหน้าตา นิสัย ผิวพรรณ 3 ประเภท จุดตามตัว ลายตามตัว หน้าจมูกเหมือนหมู ถึงบุคลิกจะแตกต่าง ส่วนรวมของชีวิตไม่เคยแตกต่าง นอนกลางวันจะเป็นโพลงใต้หลุมใต้ดิน ตำราบอกว่าหลุมใต้ดิน ความเป็นปกติจะมีหญ้า ใบไม้แห้ง รองพื้น ตามนิสัยของคุณและผมคือ ฟูก จะให้นอนหลับสนิทแล้วฝันเป็นมงคล บนเสื่อ กางอบอ้าวบนพื้น เห็นจะไม่ได้ พอถึงวันนี้นิสัยรับความสบายมีเต็มกายใจ จะลดมาตรฐานของชีวิต บ๊ะต้องโต้เถียงกันนานหน่อย ยิ่งคนไทยมีเงินจ้างคนดูแล เพียงดึงผ้าปูไม่ตึง เผลอลืมคำบอกเล่าหลายอย่าง ความฉุนเกิดก็รวยนี่ ขอรับจะเอาแต่ใจ สัตว์ทุกประเภท สมสู่ตามฤดูกาล ไม่เหมือนคุณและผม พอใจ ความรู้สึกชอบพอ โอกาสอำนวย ถือว่าธรรมชาติเป็นใจ ให้เพิ่มรอบของกิจกรรม เคยคิดสัตว์ชอบรักใคร่สมสู่เพศเดียวกันไหม ผมไม่รู้ แต่เคยเรียนที่มหาวิทยาลัยออริกอน 1969 วิชาว่าด้วยจำกัดมนุษยชาติ อย่างความโลภ ฆ่าแกง สร้างให้มีจุดที่เกิดอุบัติเหตุม่องได้ง่าย และมนุษยชาติ ความเจริญทางความ เริ่มคิดถึงภาระ ผลิตลูกมาก เลี้ยงได้ดียาก ยิ่งมีเยอะเลิกกันระหว่างสามีภรรยา เด็กจะทรุดโทรมเกี่ยวกับจิตใจ คนไม่ได้ดูแล ต้องจ่ายเงินค่าเลี้ยงดูไปจนถึงอายุ 18 ปี จิตใจโทรมทั้งครอบครัว มีลูกมาก โรงเรียนแพง วัตถุโฆษณา ล่อชีวิตให้หลงใหลแพงมาก จะส่งเรียนดีๆ ยากเน้อ

หลายคนยากจนชอบมีลูกเยอะ จะมาคิด ลูกหลายคนมีบ้างที่มีจิตเมตตาดูแลพ่อแม่ แต่ปัจจุบันสังคมกลายพันธุ์ พ่อแม่ดูแลลูกน้อยลง ส่งผลให้ลูกเรียนรู้ ความรับผิดชอบคลายตัว สังคมที่นี่ ศาลประชาชน พ่อแม่ฟ้องลูก ลูกฟ้องพ่อแม่ เกี่ยวกับเงินทั้งนั้น

สังคมไทย คนต่างจังหวัด จะให้พ่อแม่ดูแลลูก ตัวเองย้ายมาหางานทำในเมือง ครับสังคมเด็กเติบโตขาดการเรียนรู้ในวงกว้าง ปู่ย่ารักหลาน อุ้ม ดูแลเรื่องกิน พาไปโรงเรียน แต่ถ้าจะให้ทันการ เวลาคงยาก ที่นี่หลายคนชอบมีลูกเยอะ เพราะถ้าไปแบมือขอเงิน องค์กรสงเคราะห์ แม่และเด็กร้องโถ น่าสงสารต้องดูแลให้เงินง่ายๆ หนุ่มสาวรัฐดูแล มีลูก รัฐอุ้มชู เช่าบ้านช่วยจ่าย แล้วจะให้ขยันรอเถอะ

ครับจากการเรียนของผมบอกว่า ธรรมชาติอนาคต จะควบคุมพฤติกรรม เสริมต่อ ยีนส์กลายพันธุ์ พวกชอบประเภทเดียวกันมากขึ้น ไม่ต้องกังวลเรื่องลูกหลาน เพียงพัฒนาสังคม คนเดี๋ยวนี้ชอบเพศเดียวกัน หรือมีเพศแต่ไม่เอาลูก อยู่เป็นโสด แล้วสัตว์ล่ะ นอกจากจะกระทำภารกิจเฉพาะฤดูกาล อนาคตก็ต้องชอบพอประเภทเดียวกัน “ธรรมชาติตะโกน ลดภาวะล้นโลกโว้ย”

สกั๊งเวลามีศัตรู จะยกขา ทำหน้าเชิด “ขู่” ถ้ายังดื้อด้าน จะปลดปล่อยกลิ่น ท่อใต้หางครับสามารถฉีดไกลได้หลายเมตร จะใครก็ตามถูกกลิ่นจะเหม็นติดตัวนาน ยิ่งสัตว์ด้วยกันต่างประเภท คงคิดคล้อยตามคน หมดเวลาทำมาหากิน ไม่สนุก กลับบ้านดีกว่า

รถเราวิ่งเต็มความเร็ว แต่ถือโอกาสวิ่ง 70 ไมล์ต่อชั่วโมง ช่วงไหนทางตรง รถน้อย รถข้างหลายคันวิ่งผ่าน ถือว่าเป็นแบบอย่างน่าจะปลอดภัย เหยียบน้ำมัน เลขบอก 80 ไมล์ต่อชั่วโมง รถข้างหน้าข้างหลัง ต่างทิ้งระยะจากการสัมผัส ความเร็วเท่ากัน ต่างทำผิดความเร็วไม่กลัวกฎหมาย จะรอรั้งท้ายห่างไกลไปเรื่อย ย่อมไม่ยอม

เสียคุยเงียบลงไปบ้าง ถึงจะยังสองทุ่ม อีกไม่อีกไม่นานก็เห็นแสงไฟสว่าง กลางทุ่งทะเลทราย ผมเปิดไฟที่หลังคารถ หยิบหนังสือพิมพ์ไทยหลายยี่ห้อ จากตลาดไทย ส่วนมากแจกฟรี ขอบคุณ เมืองซานฟรานซิสโก หนังสือพิมพ์จากแอล.เอ. แจกฟรีมีตามวัด ถ้าร้านไทยก็จะขาย ครับทุกอย่างถ้าตกถึงร้านค้าขาย ทุกอย่างบวกค่าต้นทุนเสมอ เคยสังเกตโลกปัจจุบัน คนอ่านหนังสือพิมพ์น้อยลง ไปไหนๆ หนังสือพิมพ์ก็ยังค้างอยู่ที่บนโต๊ะ เคยสังเกตคุณผู้หญิงชอบอ่าน แผนกดารา ผมไม่รู้ว่าผู้ชายชอบอ่านหน้าไหน มีหลายคนชอบอ่านเรื่องการเมือง เทใจให้พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ตั้งแต่ท่านเข้ามาบริหารประเทศ พวกโกงประเทศหดหาย ประเทศชาติมีความสงบสุข ส่วนตัวชอบระบบที่เรียกว่าอิสระเสรี ประชาธิปไตย ที่กฎหมายมีความศักดิ์สิทธิ์ คือระบบการบริหารที่สามารถเอาคนผิด คิดร้ายมาลงโทษ หลายคนตะโกนเมื่อหมดอภิสิทธิ์ คือประชาธิปไตยด้วน เสียงคนขับ เห็นไฟลาสเวกัสจ้าเลย ดับไฟ เก็บหนังสือ มองนอกรถ ป้ายโฆษณา ป้ายผู้หญิงนุ่งน้อยชิ้น ยิ้ม เชิญชวน อีกป้ายผู้ชายกล้ามเป็นมัด นุ่งกางเกงในรัดติ้วท้าทายครับเชิญ ชอบพอสิ่งไหน วิ่งตามความรู้สึก หลายคนคิดเติมฝัน หน้าแดง หลุดปากตายละ ใจลอยเผยความรู้สึกอายจัง