ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 28 กันยายน 2556

ทุกวันพุธ จะมีก๊วนกอล์ฟเชื้อเชิญ วันพุธอีกเหมือนกัน มากร้านทำมาหากิน จะเป็นวันแรกของอาทิตย์ เปลี่ยนลดราคาสินค้า

อาทิตย์นี้ใจง่ายตอบรับก๊วนกอล์ฟ พูดกับตัว ไม่ได้เล่นนาน ห่างเหินเพื่อน ความรู้สึกอยากรับรู้ ยังตีได้หรือเปล่า กีฬากอล์ฟเล่นได้ตลอดชีวิต อาทิตย์ผ่านมาอดีตโปรกอล์ฟ วันนั้นมาตีลูกโชว์อายุ 93 ปี ยังตีได้ดี เพียงแต่ระยะลดลงเท่านั้น เวลาพัดสายตาและความคิดอาจไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ เล่นกีฬาอายุจะขนาดไหน ถ้ายังเล่นได้ อย่าทอดทิ้ง ค่อยๆ เล่น ชีวิตจะถูกปรับปรุงให้ดีขึ้นเสมอ

คุณเคยให้ข้อสรุป เกี่ยวกับพุทธศาสนาไหม เป็นศาสนาที่เราต้องปรับปรุงเสมอจนถึงสุดท้าย เราปรับปรุงสู่ความถูกต้อง ไม่ขวางโลกอีกต่อไป คำบอกเล่ายังต่อเติมว่า ยังหยุดไม่ได้ พูดตามหลักศาสนาว่า ต้องใช้ปัญญาดำเนินชีวิตตลอดเวลา

ผมหลบหน้าก๊วน คนไทยชอบคิดอะไรต่อมิอะไร ตามความคิด เขาหาว่าผมไม่ไปเล่นด้วยเพราะเกรงใจแม่บ้าน ไปเล่นกอล์ฟหมดเวลาทั้งวัน หรือเพราะความไม่คงที่ตีเข้าป่าบ่อย หรือเป็นเพราะวัยความพ่ายแพ้ทนไม่ได้ ครั้งสุดท้ายเจอหน้าบางส่วนลอกขาว ถ้าตากแดดต้องป้องกัน ต่างคิดต่างเดา เพียงแต่อย่าสนใจ

ผมไปก่อนเวลาเล่น ซื้อลูกเพื่อซ้อม เหลือเชื่อตระกร้าละ 13 เหรียญ เงิน 13 เหรียญผมมีชีวิตได้ 2-3 วันเป็นอย่างน้อย อยู่สนามฝึกชั่วโมงกว่าถึงจะตีในร่ม ความรู้สึกร้อน และเหนื่อย หิวน้ำ เดินเข้าร้านอาหาร เกินเที่ยง ท้องบอกว่าหิว การทานอาหารถ้าทานตามเวลา สุขภาพจะดี เพราะความพร้อมรอรับการทำงานภายในของร่างกาย ในร้านต้องบริการตัวเอง เดินไปที่เค้าน์เตอร์ น้ำขวดหนึ่ง ลูกสาว ลูกเขยเคยบอกว่า ถ้าหลีกเลี่ยงน้ำบรรจุพลาสติกได้ควรทำ พลาสติกที่บรรจุแตกต่าง เออนานมากไม่ได้ทานทูน่าแซนวิส ขอทูน่าแซนวิส หวีตเบร็ด เกรียล อเมริกันชีส ขอพิคเกิ้ลด้วย หอมเกรียล ก่อนได้ไหม ใส่พริกดองด้วย มากับเฟรนช์ฟรายส์หรือชิฟ ชิฟขอแบบรสเผ็ดจากพริกสดนะ มีอะไรฟรีบ้างไหมครับกว่าจะสั่งเสร็จ คนรับสั่งมองหน้า คงอดกลั้นความรู้สึก เหมือนคำพูดของคนทำมาหากิน ต้องพึ่งพาลูกค้ามาซื้อบริการ คำพูดที่ให้ยึดกับใจ “ลูกค้าเป็นฝ่ายถูกเสมอ” ใจคิดเหมือนสภาเมืองไทยนี่หว่า เลือกตั้งพรรคคะแนนมาก สามารถตั้งรัฐบาล แต่คะแนนไม่มากพอ เมื่อต้องการอำนาจในการจัดสรรในการโหวต การรวมพรรคอื่นจึงเกิดขึ้น การให้ตำแหน่ง ต่อรอง เป็นรางวัลที่ขายตัวเอง เพื่อตำแหน่ง อำนาจและเงินเท่ากับเลิกยึดความถูกต้องและคุณธรรม คิดลึกอายุคนยืนยาว ต้องมีชีวิตด้วยเงิน คติได้ก่อนสบายก่อน เพื่อนร่วมก๊วนเป็นพ่อม่าย เมียจากไปเกิน 20 กว่าปี เป็นมะเร็งน่ะ ครับโรคนี้ใครๆ ก็กลัว แม้แต่ผมเข้าวัดแต่เด็กๆ เดี๋ยวนี้พูดอะไรก็ยังอ้างพระ มะเร็งยังมาวุ่นวายกับผมเลย โรคนี้คนฟังขนลุก เป็นที่ต่อมน้ำเหลืองยากที่จะรอด เป็นลำไส้ ตัดพอหายได้ ผมเป็นต่อมลูกหมากรักษาได้ แต่สมรรถภาพ ถูกมะเร็งถอนราก แต่จะห้ามความคิด ความรู้สึกแบบผู้ชาย มะเร็งไม่สามารถห้ามได้ โลกเกิดสร้างธรรมชาติ ธรรมชาติสร้างผู้ชาย เพียงเห็น ลูบคลำ ขอเพียงแค่นี้ ใครเป็นมะเร็ง จะนอนใจ แวะร้านยาซื้อยาแบบปวดหัว ท้องเดิน เป็นไข้เอาไม่อยู่ คนเมืองไทย ห่างไกลหมอ ยังพึ่งน้ำมนต์ หมอผี ก็เอาไม่อยู่เหมือนกัน โรงพยาบาลดีๆ สามารถผ่าตัดใหญ่ๆ หรือเครื่องมือตรวจโรคร้ายๆ ยังไม่มี รัฐบาลไม่สน คนยากจนเสียงไม่ดัง รัฐอ้างเงินไม่มี เงินที่จะกู้เข้าสภาก็เป็นเรื่องป้องกันน้ำท่วม ทำถนน หรือจะสร้างรถไฟความเร็วสูง ครับถึงไม่พูดว่าตัวใครตัวมัน แต่การปฏิบัติ ทำนองนี้แหละ

หมอมากราย หลังจากตรวจคนไข้ หน้าหมดรอยยิ้ม ความกระตือรือร้นของอาชีพหมอหยุด หลุดคำพูดคนไข้อยู่ได้ไม่เกินสองปี โรคร้ายผสมพันธุ์ ขยายลูกหลานเต็มหมด และที่ร้ายไม่เคยพบมาก่อน ผสมพันธุ์กับพันธุ์ที่แตกต่างกันมะเร็งพวกนี้หัวแข็งมาก ปลงเถอะ เวลาที่เหลืออีกสองปี อยากทำอะไรสองปีมีเวลา

เพื่อนคนนี้ เมื่อห้าปีพบรักใหม่ ครับชีวิตคน ถ้าเชื่อว่าตายแล้วเกิด และเชื่อว่าชีวิตยังต้องสัมผัสกับสิ่งที่เกี่ยวพันกับอดีต คงเหมือนเพื่อนคนนี้ ภรรยาคนนี้จีบกันใหม่ๆ ไม่ต้องเอาใจ เซ้าซี้พูดผิดกลัวงอน ไม่ต้องขับรถไปรับไปส่ง คิดถึงไม่เจอต้องไปจอดรถซุ่มดู ดอกไม้และของกำนัลไม่จำเป็นต้องติดมือ ถ้าจะมีเค้ก เสี้ยวที่ตัดหนึ่งในแปดสักชิ้น เธอยิ้มกว้าง จับมือ ถ้าจะถือวิสาสะ กอดรัด หอมฟอด น่าจะอายแต่คงไม่หยิก หรือขวยเขินมากนัก ประสบการณ์คือใบเบิกทางเข้าใจง่าย วัยใกล้เคียงกัน เคยแต่งงาน มีลูกเติบโต เรียนจบมีงาน ต่างกับเขา เมียตาย แต่เธอสามีมีภรรยาใหม่ ครับสังคมทั่วโลกโดยเฉพาะคนไทย ดั้งเดิมคนมีเงิน มีอำนาจ มีผู้หญิงเยอะ เดี๋ยวนี้ก็เหมือนกัน ครับสังคมปัจจุบัน ผู้หญิงเท่าเทียมกับชาย ชอบพอจะเหนียมอาย จะรอให้มาจีบก่อน ส่วนมากจะชวด ถ้าไม่กล้าพูด จะแสดงท่าเพื่อให้รับรู้ก็ทำเถอะ เพียงซักถามหมอเพียรป้องกันโรค ซึ่งเกิดจากตัณหา เพื่อนเล่า วันหนึ่งจำไม่ได้ว่ะ แต่เป็นเช้าวันอาทิตย์ ราวๆ 10 โมงเช้า เสียงแตรรถอพาร์ทเม้นท์เช่าชั้นล่าง เปิดประตู เธอยืนยิ้ม ซักถามใจความว่า เธอย้ายมาอยู่ด้วย คำพูดว่า อยากมาหุงข้าว ดูแล ซักผ้า ทำความสะอาดบ้านให้ สิ่งอย่างว่าใครพอใจก่อนหลัง จะเริ่มก่อนไม่น่าต่อว่า จะบ่อยหรือนานครั้ง หรือหดหายคิดว่าคงเหือดแห้ง เหมือนฝัน กุ๊กกิ๊ก ยังมีมาให้ ไม่ว่ากัน ไม่เป็นตอของการหย่าร้าง

ฉันดีใจ ห้องที่เคยเงียบเหงา เธอเข้ามาย้ายความท้อแท้ ที่ทับถมนานปีออก จะเหลือบ้างก็เป็นความคิดยังตกค้าง อยู่กันสามปี แล้ววันหนึ่ง เธอแพ๊คของมาหลายวัน พูดว่า ให้ฉันมีอิสระ จะทำอะไรได้ตามความพอใจ ใจหายความรู้สึกสูญเสียสิ่งยิ่งใหญ่ของชีวิต ความสุขและอบอุ่นหายไป ทำไมอยู่ดีๆ ความสุขจึงจากไป ทั้งๆ ที่ไม่อยากให้เป็นเช่นนี้ คงจะเกิดจากตัวข้าเอง เพื่อนเล่า ข้าปล่อยเป็นหน้าที่ของเธอทุกอย่าง ไม่หยิบจับไม่จับอะไร ความรักและขอบคุณงานที่ทำดูแลข้าและบ้าน ไม่เคยออกจากปาก อดสมน้ำหน้าตัวเอง เธอขยันงาน เคยคิดวัยขนาดเธอ ผ่านชีวิตเติบโตกับสิ่งดีงาม ยังอดทนและขยัน ทำงานเป็นแม่ครัวร้านอาหารอาทิตย์ละ 6 วัน แกเคยเป็นเจ้าของร้าน ทำกลางวันถึงกลางคืนจนร้านปิด วันไหนยุ่ง กลิ่นอาหารผสมเหงื่อติดตัว ห้องเปิดกลิ่นนำ เธอสู้วันละเกินสิบชั่วโมง หนักมาก กลับบ้าน อาบน้ำ เธอหลับใหล ทุกเช้าก่อนไปทำงาน เก็บกวาดบ้าน ดูแลเสื้อผ้า เข้าครัวเตรียมอาหาร บางวันตื่น มองดูเธอรู้สึกและรับรู้ คิดว่าเธอขยัน และเป็นความเคยชิน อดคิดเมื่อเธอรักข้าคงทุ่มเทชีวิต สร้างสิ่งดีๆ ตอบแทน เป็นการแสดงถึงความห่วงใย ฝากชีวิตบั้นปลายแก่กัน เผาผี เจ็บป่วยดูแล เป็นเพื่อนคิด ทุกวันอาทิตย์ และต่อเติมไม่ทุกวัน วันพุธจะไปเล่นกอล์ฟกับเพื่อน เช้าลงมาที่ครัว จานอาหารเช้าไข่โอเวอร์อีซี่สองฟอง ซอสเซส 4 ชิ้น เรียงทางขวามือของจาน ขวดพริกไทย และขวดกิโก๊ะแมนซอยซอส กระดาษเช็ดปาก

เธอแกงอร่อยทุกประเภท ทำขนมเก่ง โดยเฉพาะขนมหม้อแกงเผือก รสหวานกำลังพอดี เนื้อไม่แข็ง หน้าหม้อแกงสีน้ำตาลแก่ หอมกรอบหอม เวลาทานหม้อแกง ชอบทานไม่ร่วมกับอาหาร มีกาแฟด้วย เป็นช่วงพักผ่อน รับรู้รสอร่อย เคยคิดถ้าคนอ้างทำหม้อแกงคุยว่าเก่ง อยากจะส่งเมียไปแข่งขัน ชีวิตที่เล่าส่วนดีอีกมากที่เธอดูแลข้า เพื่อนหลายคนพูด ข้าพบกับความสุขตอนอายุเกษียณคงจะเป็นบุญกุศลที่ข้าสร้างสะสมไว้ชาติที่แล้ว กลับมาให้สิ่งดีๆ บั้นปลายชีวิต

(ต่อฉบับหน้า)